Η ολλανδική ιστοσελίδα «MarineSchepen.nl» δημοσίευσε μια συνέντευξη του προϊσταμένου του ολλανδικού Οργανισμού Αμυντικού Υλικού (DMO) Arie Jan de Waard, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι οι δύο (2) ολλανδικές φρεγάτες «Μ» δεν είναι άμεσα διαθέσιμες για την Ελλάδα. Όπως δήλωσε Ελλάδα και Χιλή ενδιαφέρονται για τα πλοία, η Ολλανδία είναι θετική στην πώληση των πλοίων, αλλά σύμφωνα με το δικό της χρονοδιάγραμμα. Δηλαδή πότε; Όταν βρεθούν οι αντικαταστάτες τους, δηλαδή οι φρεγάτες ASWF (Anti-Submarine Warfare Frigate). Γιατί; Διότι, όπως αναφέρει ο Arie Jan de Waard, ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος είναι σημαντική επιχειρησιακή ικανότητα για την Ολλανδία και η χώρα δεν θα αποδεχθεί επιχειρησιακό κενό σ’ αυτόν τον τομέα. Υπενθυμίζουμε ότι Ολλανδία και Βέλγιο έχουν συμφωνήσει στο κοινό πρόγραμμα ASWF (Anti-Submarine Warfare Frigate) για την αντικατάσταση των φρεγατών κλάσης «Μ».
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι Γάλλοι έχουν το προβάδισμα. Όπως αναφέραμε και σε χθεσινό άρθρο στο Πενταπόσταγμα, οι Γάλλοι τα δίνουν όλα για να αγοράσουμε τις φρεγάτες Belharra. Κατά την παρουσίαση των δυνατοτήτων της Γαλλικής φρεγάτας στην έκθεση DEFEA, ο Marketing Manager της Naval Group Herve Boy, ανέφερε ότι θα δοθούν στην χώρα μας τεχνολογίες από τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες Thales, MBDA και Naval Group.
Η γαλλική φρεγάτα αποτελεί ένα πλεονέκτημα ισχύος και κυριαρχίας για την Ελλάδα. Εξοπλισμένη με έως και 32 αντιαεροπορικούς πυραύλους ASTER ή με συνδυασμό πυραύλων ASTER και MICA NG, 21 RAM (Σύστημα όπλων CIWS), 8 Exocet MM 40 Block3, νέας γενιάς σύστημα αντιπλοϊκών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας, ελαφρού τύπου τορπίλες MU 90 και πυροβόλο 76 mm, προσφέρει ασυναγώνιστες δυνατότητες για τον συνεχή έλεγχο του εναέριου και θαλάσσιου χώρου και την αυτονομία δράσης, για την υποστήριξη των πολιτικών και στρατιωτικών στόχων που έχουν τεθεί.
Συνολικά θα ναυπηγηθούν τέσσερις (4) φρεγάτες, δύο (2) για κάθε χώρα. Οι ASWF θα είναι πρωτίστως φρεγάτες ανθυποβρυχιακού πολέμου, ενώ έμφαση θα δοθεί και στον ηλεκτρονικό πόλεμο. Το πρόγραμμα βρίσκεται σε φάση προετοιμασίας της προμήθειας με στόχο και τα τέσσερα (4) πλοία να έχουν παραδοθεί και να είναι επιχειρησιακά το 2030. Σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα, που μάλλον θα αναθεωρηθεί, η πρώτη ολλανδική φρεγάτα έπρεπε να παραδοθεί το 2024. Ωστόσο, τον Μάιο του 2020 και σύμφωνα με δημοσίευμα της ολλανδικής εφημερίδας «De Telegraaf» το πρόγραμμα αντιμετώπιζε πρόβλημα διαφωνιών, μεταξύ Ολλανδίας και Βελγίου, σχετικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά, το χρονοδιάγραμμα και το συνολικό κόστος των πλοίων. Συνεπώς, ακόμα και στο πλέον αισιόδοξο σενάριο η πρώτη ολλανδική «Μ» θα είναι διαθέσιμη το 2024. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το Βέλγιο και τις βελγικές «M».
Όπως είναι γνωστό το Ναυτικό έχει αξιολογήσει τις επιλογές ως εξής: Τις πρώτες δύο θέσεις είναι οι Ολλανδοί (SIGMA-11515) και οι Γάλλοι (Belh@rra). Ακολουθούν οι Ιταλοί (FREMM), οι Βρετανοί (Arrowhead-140) και οι Αμερικανοί (MMSC/HF2). Η ενδιάμεση λύση των Ολλανδών είναι η ναυπήγηση δύο (2) νέων SIGMA-10514 και είναι μακράν η καλύτερη ενδιάμεση λύση μέχρι στιγμής. Οι Γάλλοι προσφέρουν κάκιστη ενδιάμεση λύση, δηλαδή τις παλαιές φρεγάτες D-615 «Jean Bart» κλάσης «Cassard» και D-646 «Latouche-Tréville» κλάσης «Georges Leygues». Τα γαλλικά πλοία δεν έχουν υποστεί πρόγραμμα αναβάθμισης ή εκσυγχρονισμού μέσης ζωής, συνεπώς ενσωματώνουν τεχνολογίες της δεκαετίας του 1980 (μόνο η D-615 «Jean Bart» ενσωματώνει ραντάρ SMART-S Mk.2). Οι Ιταλοί και οι Αμερικανοί δεν έχουν προσφέρει ενδιάμεση λύση, ενώ οι Βρετανοί προσφέρουν (άμεσα διαθέσιμες) φρεγάτες Type-23.
