Η Ουκρανική Πολεμική Αεροπορία, βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς το 2014 στις πολεμικές επιχειρήσεις με την Ρωσία, τα πολεμικά της αεροπλάνα, υπέστησαν μεγάλες απώλειες από ρωσικούς πυραύλους.
Τον Μάιο του 2020, το Κίεβο ανακοίνωσε σχέδια ανασύστασης της Πολεμικής της Αεροπορίας, και για αυτό το σκοπό, θα δαπανήσει έως και 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια,
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γαλλία είναι αισιόδοξη ότι το μαχητικό Rafale 4,5-γενιάς, είναι κατάλληλο και είναι πρόθυμη να παράσχει οικονομική υποστήριξη για να συμβεί αυτό. Εξάλλου, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, αναμένεται να προωθήσει μια πώληση Rafale σε μια επίσκεψη του, που θα πραγματοποιηθεί αυτό το καλοκαίρι.
Επισήμως, το σχέδιο της Ουκρανίας είναι να αποκτήσει έξι έως δώδεκα πολεμικά αεροσκάφη, μεταξύ 2023-2025 και να αρχίσει να εξοικειώνει το προσωπικό, ακολουθούμενο από άλλα τριάντα αεροσκάφη, που θα αποκτηθούν μεταξύ 2025-2030. Αυτά θα αντικαταστήσουν τα μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 Fulcrum.
Σκοπεύει επίσης, να δαπανήσει 1,43 δισεκατομμύρια δολάρια για νέα αεροπλάνα μεσαίων μεταφορών, για να τεθούν σε υπηρεσία το 2027-2035, 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια για να αναθεωρήσει τα αεροσκάφη L-39 Albatross και 1,79 δισεκατομμύρια δολάρια, για να εξοπλίσει τέσσερα σχήματα με νέα μεσαίας εμβέλειας συστημάτων πυραύλων αέρος.
Το Παρίσι και η Ουάσιγκτον, μπορούν επίσης να προσφέρουν μαχητικά με γενναιόδωρους όρους, ως μέρος ενός μακρύτερου παιχνιδιού, για να αποτρέψουν την Κίνα από την αγορά του κατασκευαστή κινητήρων της Motor Sich της Ουκρανίας.
Ακόμη και ένας επιτυχώς διαχειριζόμενος εκσυγχρονισμός της ουκρανικής πολεμικής αεροπορίας, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια, πριν καταλήξει σε ετοιμοπόλεμα πολεμικά αεροπλάνα.
Παράλληλα η Ουκρανία, προωθεί σχέδια για την παραγωγή, σαράντα οκτώ οπλισμένων πυραύλων Bayraktar TB-2 μαχητικών αεροσκαφών από την Τουρκία. Τα Bayraktars δεν είναι ακριβώς φθηνά, αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ πιο ακριβά για την προμήθεια και τη λειτουργία από τα επανδρωμένα τζετ.
Σύμφωνα με το Flight Global, το απόθεμα της Ουκρανικής Π. Αεροπορίας το 2021, μετράει είκοσι έξη μαχητικά πολλαπλών ρόλων Su-27 μεγάλων αποστάσεων και δεκαέξι μαχητικά MiG-29 μικρής εμβέλειας. Όσον αφορά τα βομβαρδιστικά, έχει 13 αεροσκάφη επίθεσης εδάφους Su-25 Frogfoot και δώδεκα υπερηχητικά βομβαρδιστικά Su-24.
Ο δίδυμος κινητήρας Rafale, φέρνει στο τραπέζι το πανίσχυρο ηλεκτρονικό σύστημα πολέμου SPECTRA και διατομή ραντάρ 1 m2. Ο γαλλικός στρατός θεώρησε, ότι ο συνδυασμός αυτός, ήταν επαρκής για να επιτρέψει στο Ραφάλ να λειτουργήσει σε συστήματα αεροπορικής άμυνας, της Σοβιετικής εποχής στη Λιβύη. Το Rafale είναι επίσης εξαιρετικά ευέλικτο.
Τα αεροπλάνα των ΗΠΑ είναι επίσης μια επιλογή. Η Ουάσιγκτον, έχει σημαντική πολιτική επιρροή και παρέχει ήδη σημαντικό στρατιωτικό εξοπλισμό και εκπαίδευση στην Ουκρανία. Επιπλέον, τα όπλα που παράγονται από τις ΗΠΑ, όπως η βόμβα AIM-120 ή JDAM, είναι φθηνότερα και πιο διαφορετικά από τα γαλλικά όπλα.
Ένα άρθρο του Stephen Blank, για το Συμβούλιο Ατλαντικού υποστηρίζει, ότι η Ουάσινγκτον για να δελεάσει την Ουκρανία δωρίζει ανενεργά αποθέματα, αεριωθούμενων αεροσκαφών F-15 ή F-16C, και αεροπλάνα ραντάρ E-2 και ιπτάμενα τάνκερ KC-135, σε ένα πακέτο "Lend-Lease".
Η «οικονομική επιλογή» για την Ουκρανία, παραμένει το μονοκινητήριο Lockheed F-16 , το πιο πρόσφατο μοντέλο του οποίου είναι πολύ αναβαθμισμένο . Αντιθέτως, το κοντό φάσμα του FA-18E / F Super Hornet , έχει μειωμένη διατομή ραντάρ όπως τα Rafale's, και είναι σχεδόν όμοιο με το μοντέλο ηλεκτρονικής επίθεσης EA-18G Growler.
Ο επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουκρανίας, εξέφρασε επίσης ενδιαφέρον για το F-15EX , το οποίο είναι γρήγορο, μεγάλης εμβέλειας και μπορεί να μεταφέρει μεγάλα ωφέλιμα φορτία, επιτρέποντάς του να αντικαταστήσει την ικανότητα του αεροσκάφους Su-24. Ωστόσο, το F-15 δεν έχει το ίδιο ραντάρ με τα άλλα αφη και είναι δαπανηρή η λειτουργεία του.
Τέλος, το αεροσκάφος Saab Gripen-E της Σουηδίας, μπορεί να ταιριάζει στην Ουκρανία λόγω του χαμηλού λειτουργικού κόστους, της μειωμένης διατομής ραντάρ και της ισχυρής δυνατότητας ηλεκτρονικού πολέμου. Ωστόσο, η Σουηδία δεν διαθέτει το διπλωματικό και οικονομικό υπόβαθρο, για να δελεάσει και να πετύχει τη συμφωνία, όσο η Γαλλία ή οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Συνολικά, το Κίεβο δεν διαθέτει επιλογές μαχητικών 4,5 γενιών, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση παραμένει να καθορίσει εάν η μακροπρόθεσμη επένδυση σε μαχητικά τζετ, είναι η καλύτερη χρήση των περιορισμένων οικονομικών της, σε ένα πλαίσιο συνεχών εντάσεων με τη Ρωσία.
