Τα Rafale επιστρέφουν στη Ελλάδα σχεδόν είκοσι χρόνια μετά για να καταδείξουν την διαχρονικότητα τους , την υπεροχή τους αλλά και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Είναι τα ίδια αεροπλάνα που την Άνοιξη του 2001 επιστρέφοντας από το Άμπου Ντάμπι προσγειώθηκαν αιφνιδιαστικά στην Τανάγρα καθώς η Πολεμική Αεροπορία έστηνε φιέστα γνωριμίας των «Γιουροφάιτερ» και η ελληνική κυβέρνηση έδειχνε έτοιμη ότι θα τα αγοράσει! Στην φιέστα αρχικά δεν είχε προσκληθεί το ΡΑΦΑΛ και ακολούθησε έντονο παρασκήνιο καθώς υπήρξε αντίδραση από τον ίδιο τον κατασκευαστή, όπως γράφει ο Δήμος Βερύκιος.
Είναι τα δύο από τα έξι γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Rafale που κάνουν καταδρομικές επιθέσεις κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν στο πλαίσιο επιχειρησιακού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ από το 2007 ! Ειναι τα πρώτα ευρωπαϊκά μαχητικά τέταρτης γενιάς που εκτέλεσαν αποστολές στο Αφγανιστάν στο τέλος του 2001, στο πλαίσιο της επιχείρησης Enduring Freedom.
Είναι τα δυο συγκεκριμένα Ραφάλ που πριν μερικές εβδομάδες (7 Ιουλίου) έκαναν μυστική καταδρομική επίθεση στην Λιβύη, βομβαρδίζοντας τη στρατηγικής σημασίας αεροπορική βάση της Αλ Ουτόγια 140 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τρίπολης. Πρόκειται για την βάση που είχαν πάρει από τα χέρια του Χαφτάρ οι δυνάμεις του Σάρατζ με την βοήθεια τουρκικών δυνάμεων και η Άγκυρα σχεδίαζε να την κάνει εξ ολοκλήρου δίκη της βάση.
Επομένως δεν είναι δυο οποιαδήποτε αεροπλάνα από τον σορό του Γαλλικού αεροπορικού στόλου που στέλνει στην Ελλάδα ο Μακρόν . Απέστειλε τις δυο πιο έμπειρες και μπαρουτοκαπνισμένες αεροπορικές δυνάμεις του με πολλαπλασιαστή ισχύος. Τα συγκεκριμένα ΡΑΦΑΛ είναι φορτωμένα με όπλα 4ης γενιάς μεγάλου βεληνεκούς (scalp-mica- exoset + βόμβες εδάφους ) και με ηλεκτρονικά - αντίμετρα και ραντάρ άγνωστα στον αντίπαλο (Τούρκο) που του προκαλούν αμηχανία και φόβο καθώς δεν γνωρίζουν τον τρόπο και το μέσον αντίδραση των ΡΑΦΑΛ.
Σε αντίθεση με τους Τούρκους, οι δικοί μας αεροπόροι μπορεί να μην έχουν Ραφάλ, ένεκα πολιτικών επιλογών, είναι όμως πιο εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο αεροπλάνο διότι χειρίζονται το Μιράζ 2000-5 που είναι το μικρό Rafale που και αυτά φέρουν τα υπερόπλα των Γάλλων (scalp-mica-exoset) που όπως το Ieidiseis.gr αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα , το 1999 μετά από έντονο παρασκήνιο Σημίτη - Ζοσπέν- Άκη - Ανδριωτάκη (συμφοιτητής του Ζοσπέν) η Ελλάδα παρά την αντίδραση της Τουρκίας έλαβε από την Γαλλική κυβέρνηση άδεια εξαγωγής και αγοράς των συγκεκριμένων βλημάτων !
«Αερομαχίες» 5ης γενιάς
Και το ερώτημα που γεννιέται είναι αφού το 1999 υπήρξε τέτοια εξέλιξη για την αγορά των Γαλλικών βλημάτων, που αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος για τα Γαλλικά αεροσκάφη που διαθέτει στο οπλοστάσιο της η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, γιατί ένα χρόνο μετά μαζί με το Γιουροφάιτερ δεν εξέταζε και το ενδεχόμενο ανανέωσης του στόλου των Γαλλικών μαχητικών ώστε ο παλαιότερος τύπος μαχητικών, τα Μιράζ 2000 στο βάθος του χρόνου να μετατραπούν σε Ραφάλ ;
Την απάντηση θα την λάβετε από την εξιστόρηση του παρασκηνίου που θα αποκαλύψω παρακάτω :
Από τα μέσα της δεκαετίας του ´90 οι Γερμανοί επιχειρηματικά «καλπάζουν» στην Ελλάδα. Αμέσως μετά την κρίση των Ιμίων η κυβέρνηση Σημίτη υπογράφει την πρώτη Αμυντική σύμβαση με τους Γερμανούς για τον εκσυγχρονισμό των F-4 και αμέσως μετά οι Γερμανοί βάζουν πλώρη να πουλήσουν στην Ελλάδα το «Γιουροφάιτερ». Όπως συνήθως γίνεται σ αυτές τις περιπτώσεις οι Γερμανοί αναπτύσσουν ένα ισχυρό πολύχρωμο λόμπι με μικροκατασκευαστές -με την προσδοκία ότι θα πάρουν υποκατασκευαστικό έργο- με πολιτικούς απ όλα τα κόμματα και δημοσιογράφους όλου του φάσματος....
Το «λιβάνι» πάει ...σύννεφο «υπέρ υγείας» του Γιουροφάιτερ. Σε λαμπρή δεξίωση στην Μεγάλη Βρετανία παρίσταται το σύνολο σχεδόν του «καλού κόσμου» της Αθήνας. Παρόντες και τα στελέχη της γερμανικής αεροναυπηγικής βιομηχανίας που έχουν αναλάβει την προώθηση του Γιουροφάτερ στην Ελλάδα.
Από την Βασιλίσσης Σοφίας οι Αμερικανοί παρακολουθούν με διόπτρες νυχτερινής σκοπεύσεως ήρεμοι ότι το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ δεν έχει μέλλον όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκόσμια αγορά.
Εκείνοι που αιφνιδιάζονται είναι οι Γάλλοι. Λίγα μέτρα πιο δίπλα από την «Μεγάλη Βρετανία» ο Γάλλος πρέσβης κοιτάζει από τις γρίλιες του γραφείου του την κοσμοσυρροή στο γερμανικό σουαρέ και προσπαθεί να ξυπνήσει από τον λήθαργο αλλά είναι ήδη πολύ αργά γι αυτούς... Στο Παρίσι ξεκινάει η γκρίνια η οποία σε συνδυασμό με την γαλλική υπεροψία γίνεται ένα αποκρουστικό κοκτέιλ...
Η προσπάθεια προώθησης του Γαλλικού μαχητικού 5ης γενιάς στην Ελλάδα συνθλίβονται στις συμπληγάδες μεταξύ Γερμανικών και Αμερικανικών συμφερόντων αλλά και κατεστημένων που έχουν εδραιωθεί τα μεταπολιτευτικά χρόνια εντός της Πολεμικής Αεροπορίας.
Επί δεκαετίες κυριαρχούσε το λόμπι των «φαντομάδων» και εν συνέχεια των «F-δεκαεξάρηδων». Και οι δυο αυτές ομάδες είχαν ένα κοινό μεταξύ τους. Ήταν φανατικά εναντίον των Μιράζ παρ ότι παραδεχόταν την υπέροχη τους στην αερομαχία...
Οι «φαντομάδες» στοιχήθηκαν γρήγορα πίσω από το Γιουροφάιτερ και παρ ότι δέχονταν τα πυρά των F-δεκαεξάρηδων ένωναν τις δυνάμεις τους όταν ήταν να πολεμήσουν την γαλλική προοπτική ώστε σε βάθος δεκαετίας τα Μιράζ να εξελιχθούν σε Ραφάλ...
Στον μπιτέ του ...Γκολουαζ
Και ενώ όλα αυτά τα χρόνια η κόντρα φούντωνε στα σπλάχνα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας , οι Γάλλοι παρέμεναν στον κόσμο του ...«Γκολουάζ» ! Από τις αρχές του ´90 τα μεγαλοστελέχη των Γαλλικών εταιριών που αποστέλλονται στην Ελλάδα, βλέπουν την Αθήνα περισσότερο ως τουριστικό προορισμό παρά ως εργασιακή «παλαίστρα» ...
Όπως και τότε , έτσι και σήμερα ΔΙΑΚΟΠΕΣ κάνουν οι άνθρωποι... Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια «σαπίζουν» στον «μπιτέ» της πλατείας Κολωνακίου, καπνίζουν πούρα με τους γνωστούς ελληναράδες, «πουλ.μούρ» του εγχώριου πι-αρ , αναλύουν την ανθρωπογεωγραφία και τα κουτσομπολιά των Αθηνών και κυρίως ασχολούνται με την πόση, την βρώση και τις long weekend αποδράσεις τους στη νησιωτική και ηπειρώτικη Ελλάδα. Και πέραν τούτου «καρφί» δεν τους καίγεται... Ειδικά τώρα με τον κορωνοϊό η καλύτερη τους: Ζωάρα ! Σιγά μην νοιαστούν για τα ανταλλακτικά των Μιράζ εάν και ποιοι τα μπλόκαραν, για το εάν τελικώς αγοραστούν οι Belh@rra και αν αναστηθεί το ελληνικό ενδιαφέρον για τα Ραφάλ... Ως κλασικοί γραφειοκράτες περιμένουν στο ...φανάρι, εάν και ποτέ θα ανάψει ο «Γρηγόρης» για να περάσουν απέναντι στο ραντεβού με τον Αλέξανδρο, για να τους πει καμία αμπελοφιλοσοφία και εν συνέχεια να επιστρέψουν στο γραφείο τους , να βάλουν στην διαπασών την Πρωτοψάλτη, με το «Θωμά είσαι σπίτι» και να στείλουν στο Παρίσι το τυπικό ενημερωτικό e-mail...
Τα ίδια και τα ίδια μια ζωή.... Βεβαίως έτσι δεν κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και τις εταιρίες τους αλλά την ίδια την χώρα τους.
Η τεθλασμένη
Μόνο που αυτές οι δουλειές δεν γίνονται με golden boys και γραφειοκράτες. Στο «φτερό» γίνονται και πολλές φορές από απίθανες συμπτώσεις . Όπως η ξαφνική προσγείωση των ΡΑΦΑΛ στο air show της Τανάγρας την Άνοιξη του 2001 που είχε προγραμματιστεί αποκλειστικά για το Γιουροφάιτερ. Τα ΡΑΦΑΛ δεν ήρθαν δια της επίσημης οδού αλλά δια της τεθλασμένης, μέσω του «τρελού» του χωριού...
Ο Ντασό παρ ότι είχε πολλούς Έλληνες πελάτες που τους είχε πουλήσει ιδιωτικά τζετ Φάλκον δεν ήθελε να μπλέξει μαζί τους. Προτίμησε την παρέα των «τρελών», του νεοκλασικού του ΜΕΤΣ με τις αθηναϊκές βεγγέρες με φόντο τον ιερό βράχο της Ακρόπολη και τα λαθραία ακούσματα των ανεπανάληπτων μελωδιών που έβγαιναν από το πιάνο του Θάνου Μικρούτσικου όταν ολονυχτίς δημιουργούσε στο ησυχαστήριό του... Ζήτησε από τον πιο νέο και πιο τρελό της παρέας να πάει στον υπουργό Άμυνας και εκ μέρους του να του στείλει μήνυμα ραδιενεργό ! Ο μεταφορέας εκτελεί την αποστολή και τηλεφωνεί του Άκη τον οποίο βρίσκει σε μια εκδήλωση κοπής πίτας στα κεντρικά γραφεία της ΕΒΟ. Τυχαίνει να είμαι εκεί καλεσμένος του τότε προέδρου της ΕΒΟ, του φίλου μου του στρατηγού Σταμάτη Βελλίδη.
Όσα χρόνια και εάν έχουν περάσει ανεξίτηλη παραμένει στην μνήμη μου η αντίδραση του Άκη στο άκουσμα του μηνύματος από τον Σερζ Ντασό. Στην αρχή παγώνει, αλλά αμέσως κάνει το αεροπλανικό και ως να τον λένε «Ρίζο και όπως θέλω το γυρίζω», τον καθησυχάζει : « Εντάξει εντάξει - λέει ο ´Ακης - Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να έρθουν στην Τανάγρα και τα Ραφάλ. Πες του Σερζ να βάλει τους δικούς του να υποβάλλουν αίτημα στον Λιτζεράκο , τον αρχηγό της Αεροπορίας και εγώ θα το εγκρίνω»...
Έτσι και έγινε ! Τα ΡΑΦΑΛ προσγειώθηκαν για πρώτη φορά σε ελληνικό αεροδρόμιο την Άνοιξη του 2001 με την μεσολάβηση ενός «τρελού» που ούτε μίζες γύρεψε , ούτε παράσημα από την Γαλλική Πρεσβεία και εξακολουθεί να παραμένει στην ψάθα...
Και σήμερα ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου τριγυρίζει μόνος στην έρημη Αθήνα ταπί και ψύχραιμος...
