Η υπόθεση των Marder και των BMP-1 πέρα από τις όποιες εκτιμήσεις μπορεί να κάνει κανείς έφερε στο προσκήνιο ένα τομέα στον οποίο είναι ξεκάθαρο ότι ο ελληνικός στρατός έχει ουσιαστικά ένα κενό…
Οι επιτελείς το γνωρίζουν αυτό και σε αυτό το πλαίσιο διενεργούν επαφές όποτε δίνεται η ευκαιρία με κατασκευάστριες εταιρείες τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης.
Σε μία από αυτές τις συναντήσεις παρουσιάστηκε σε επιτελείς του ΓΕΣ από εκπροσώπους της εταιρείας Nexter Systems το Τεθωρακισμένο Όχημα Μάχης (IVF) VBCI. Η παρουσίαση έγινε την Τρίτη 24 Ιανουαρίου. Η παρουσίαση αυτή δεν σημαίνει τίποτα απολύτως βέβαια όπως μας τόνισαν στρατιωτικές πηγές, πέρα από το ότι ο Ελληνικός Στρατός θέλει να έχει γνώση των δυνατοτήτων του συγκεκριμένου τροχοφόρου τεθωρακισμένου οχήματος μάχης.
Το Véhicule Blindé de Combat d'Infanterie ή VBCI είναι ένα γαλλικό μαχητικό όχημα Πεζικού που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την GIAT Industries, νυν Nexter Systems, και τη Renault Trucks Defense για να αντικαταστήσει το AMX-10P, ένα όχημα το οποίο διέθεταν στο παρελθόν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Οι πρώτες μονάδες τέθηκαν σε ενεργό υπηρεσία με τον Γαλλικό Στρατό το 2008. Παραγγέλθηκαν 630 μονάδες και ολοκληρώθηκε η πλήρης παράδοση το 2018. Η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έδειξαν σημαντικό ενδιαφέρον για την απόκτηση του οχήματος, αλλά τελικά επέλεξαν εγχώριες επιλογές.
Το VBCI είναι χτισμένο σε μια γάστρα αλουμινίου που φέρει μια αρθρωτή θωράκιση από χάλυβα THD και τιτάνιο που μπορεί να αντικατασταθεί στο πεδίο. Η σχεδίαση με τροχούς 8x8 επιλέχθηκε για να κάνει το VBCI πιο άνετο, λιγότερο δαπανηρό καθώς και ευκολότερο στη συντήρηση σε πολεμικά θέατρα από ό,τι θα ήταν ένα όχημα με ερπύστριες, παρέχοντάς του ταυτόχρονα επαρκή κινητικότητα για να συμπληρώσει το τανκ Leclerc. Το VBCI έχει επίσης σχεδιαστεί για να μπορεί να μεταφερθεί με το Airbus A400M, καθώς ζυγίζει λιγότερο από 18 τόνους.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η γαλλική κυβέρνηση ξεκίνησε το VBM (Véhicule Blindé Modulaire — Modular Armored Vehicle) ως αντικατάσταση των παλαιότερων IFV της. Σύντομα, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο εντάχθηκαν στο έργο. Στο Eurosatory του 1996, η Renault αποκάλυψε το X8A, ένα οκτάτροχο πρωτότυπο.
Ωστόσο, το 1999, το πρόγραμμα έφτασε σε αδιέξοδο και η Γαλλία αποφάσισε να συνεχίσει μόνη της και παρήγγειλε 700 οχήματα στις 6 Νοεμβρίου 2000. Το 2003–2004, το πρόγραμμα έφτασε σε ορισμένα σημαντικά ορόσημα: Οι δοκιμές κινητικότητας/ευκινησίας, οι δοκιμές θωράκισης και οι δοκιμές ηλεκτρονικών συστημάτων ήταν όλες επιτυχείς. Από το 2004 έως το 2005, τα πρώτα 5 πρωτότυπα (4 VCI και 1 VPC) δοκιμάστηκαν σε πραγματικές συνθήκες. Αυτές οι δοκιμές απέδειξαν ορισμένα κρίσιμα σχεδιαστικά λάθη στον πυργίσκο DRAGAR, ο οποίος έπρεπε να επανασχεδιαστεί. Η καθυστέρηση 2 ετών στο πρόγραμμα είναι συνέπειες αυτού του σχεδιαστικού ελαττώματος.
Καθώς το πρόγραμμα ολοκληρώνεται, μελετώνται και άλλες παραλλαγές. Ο κατασκευαστής εξέτασε μια έκδοση όλμου και ένα όχημα που χρησιμοποιεί τον αντιαρματικό πύραυλο MILAN.