Ο τέως τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί μιλά για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας για όλα όσα έρχονται, αλλά και όλα όσα προηγήθηκαν στο Κυπριακό.
Απαισιοδοξία για Πενταμερή
Εκφράζει την απαισιοδοξία του για την προοπτική επανέναρξης των διαπραγματεύσεων και το αποτέλεσμα της άτυπης Πενταμερούς στη Γενεύη διότι, όπως αναφέρει, εάν δεν υπάρξει αλλαγή θέσεων από τα εμπλεκόμενα μέρη δεν αναμένεται να προκύψει κάτι θετικό.
Εκτιμά ότι με τα δεδομένα όπως έχουν αυτή τη στιγμή και τις θέσεις των πλευρών, Αναστασιάδης και Τατάρ μπορούν να συναντηθούν για ένα καφέ ή να παρακαθίσουν σε ένα γεύμα, αλλά δεν μπορούν να έρθουν κοντά για να συνομιλήσουν για αμοιβαία αποδεκτή λύση στο Κυπριακό.
Στέλνει, παράλληλα, ξεκάθαρο μήνυμα ότι η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει στην Κύπρο και να είναι αμοιβαία αποδεκτή από όλες τις πλευρές, είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα.
«Εχει διανυθεί μεγάλος δρόμος»
Υποδεικνύει, μάλιστα, ότι έχει διανυθεί μεγάλος δρόμος στην πορεία των διαπραγματεύσεων και υπήρξαν συγκλίσεις σχεδόν σε όλα τα μεγάλα θέματα και το μόνο που χρειάζεται από εδώ και πέρα είναι πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα.
Ο Μουσταφά Ακιντζί μιλά για χαμένη ευκαιρία στο Κραν Μοντάνα, υποστηρίζοντας ότι τόσο η τουρκοκυπριακή πλευρά όσο και η Τουρκία ήταν αποφασισμένες να στηρίξουν αμοιβαία αποδεκτή λύση στο Κυπριακό, όμως ο Αναστασιάδης δίστασε να κάνει το τελευταίο βήμα.
Να μην χάσουμε την ελπίδα μας
Προσθέτει ακόμα ότι ο ίδιος κατάφερνε με την επιμονή του, όπως η Αγκυρα διατηρεί τη λύση της Ομοσπονδίας μέσα στις αποδεκτές μορφές λύσης.
Σημειώνει τα σημαντικά και μεγάλα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στα οποία υπήρξε συμφωνία από τον ίδιο και τον Νίκο Αναστασιάδη, και καταγράφει τους σταθμούς που σηματοδότησαν αρνητικά την πορεία των δύο.
Αναφέρεται στην εμπλοκή της Τουρκίας στην αναμέτρησή του με τον Τατάρ, την επιρροή και τον έλεγχό της και μοιράζεται το όραμά του για την Κύπρο του μέλλοντος, τονίζοντας πως δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε την ελπίδα μας.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη από το philenews.com
– Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τη συνάντηση 5+1 σε δύο εβδομάδες; Πιστεύετε ότι υπάρχει προοπτική επανέναρξης επίσημων συνομιλιών;
– Εάν δεν υπάρξει αλλαγή στις δεδηλωμένες θέσεις των εμπλεκομένων μερών, δεν μπορεί να αναμένεται τίποτα θετικό από αυτή τη συνάντηση. Πιθανότατα θα λεχθεί ότι δεν έχει βρεθεί αμοιβαία αποδεκτός λόγος για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Επομένως, δεν θα ξεκινήσουν οι επίσημες διαπραγματεύσεις. Ομως, ένα είδος συνομιλιών πρέπει να συνεχιστεί για να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινό έδαφος. Φυσικά, αυτό θα ισοδυναμεί με νέα απώλεια πολύτιμου χρόνου που θα βοηθήσει στην παγίωση της διαίρεσης του νησιού.
– Εάν οι πλευρές αποτύχουν αυτή τη φορά τι θα συμβεί στο Κυπριακό;
– Η αποτυχία θα βοηθήσει μόνο σε ένα πράγμα: Και αυτό είναι η διατήρηση της διαίρεσης του νησιού. Περιττό να πούμε ότι η εξάρτηση της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη.
«Θα μπορούσε να βρεθεί λύση»
– Πολλοί πιστεύουν ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία επειδή δεν πετύχατε στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου. Συμφωνείτε με αυτήν την υπόθεση;
– Κατά τη διάρκεια της θητείας μου πιστεύω ότι προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό για να προετοιμάσω το έδαφος για έναν συμβιβασμό, προκειμένου να φτάσoυμε σε μια λύση ομοσπονδίας. Πιστεύω ειλικρινά ότι χάρις στη σκληρή δουλειά μας, στις συνεχείς προσπάθειες και σε αυτή τη θέση αρχών είναι που οδηγηθήκαμε στη Διάσκεψη στο Κραν Μοντάνα.
Γνώριζα τα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν το 2018 λόγω των εκλογών στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Ως εκ τούτου, προσπάθησα το καλύτερο για να φέρω το ζήτημα σε σημείο που εάν υπήρχε πολιτική αποφασιστικότητα, θα μπορούσε να βρεθεί λύση πριν από τις εκλογές.
Δυστυχώς, όμως, χάσαμε την ευκαιρία στο Κραν Μοντάνα και πρέπει να είμαι ειλικρινής και να πω ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διάσκεψης όχι μόνο η τουρκοκυπριακή πλευρά, αλλά και η Τουρκία, μετέφεραν το απαραίτητο μήνυμα στον Γενικό Γραμματέα για την ετοιμότητά τους να δείξουν ευελιξία προκειμένου να επιτευχθεί λύση.
Δυστυχώς, ο κ. Αναστασιάδης δεν ήταν έτοιμος να κάνει το τελευταίο βήμα. Μετά το Κραν Μοντάνα και μετά τις δικές μας ‘εκλογές’ έχει διαμορφωθεί μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η Τουρκία μιλούν για δύο ξεχωριστά ανεξάρτητα κράτη, τα οποία πιστεύω ότι δεν θα οδηγήσουν πουθενά.
Από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, η απροθυμία της ελληνοκυπριακής ηγεσίας να αποδεχθεί την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων με όλα τα στοιχεία της, φαίνεται να συνεχίζεται.
Για καφέ ή για γεύμα
– Ο κ. Αναστασιάδης και ο κ. Τατάρ συναντήθηκαν μόνο μία φορά τους τελευταίους έξι μήνες, σε μια περίοδο «χωρίς συνομιλίες». Σε αυτήν την περίπτωση πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι να καθίσουν και να διαπραγματευτούν μια λύση;
– Οι απαντήσεις που σας έδωσα, ήδη, πιστεύω ότι αρκούν για να καταλάβετε ότι αν δεν υπάρξει αλλαγή στις θέσεις των πλευρών, δεν θα υπάρχει λόγος για τον Αναστασιάδη και τον Τατάρ να καθίσουν και να διαπραγματευτούν μια αμοιβαία αποδεκτή λύση.
Μπορούν να καθίσουν για έναν καφέ, αλλά όχι για τη λύση. Μπορούν να καθίσουν για καφέ ή για μεσημεριανό γεύμα. Αλλά υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να έρθουν κοντά για να διαμορφώσουν μια αμοιβαία αποδεκτή λύση.
– Υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι η Αγκυρα με τον κ. Τατάρ συνεργάζονται για να αλλάξουν τη βάση λύσης στο Κυπριακό. Προσπάθησε η Αγκυρα να σας πιέσει για να εγκαταλείψετε τη λύση ΔΔΟ και να υποστηρίξετε μια λύση δύο κρατών; Σας ζητήθηκε ποτέ από τον οποιονδήποτε, επίσημα ή ανεπίσημα να συζητήσετε άλλες μορφές λύσης, είτε τα δύο κράτη είτε οτιδήποτε άλλο πέραν της ομοσπονδίας στην Κύπρο; Υπάρχει δυνατότητα εξεύρεσης άλλης λύσης εκτός της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο;
– Πιστεύω ότι είναι αρκετά προφανές και δεν αποτελεί μόνο μια γενική αίσθηση ότι η Αγκυρα και ο κ. Τατάρ συνεργάζονται για να αλλάξουν τη βάση λύσης. Είναι δηλωμένη θέση τους. Και πάλι, δεν είναι μυστικό το γεγονός ότι μετά το Κραν Μοντάνα η Αγκυρα δήλωσε ανοιχτά ότι δεν θέλει πια την ομοσπονδία ως βάση για μια διευθέτηση μέσω των διαπραγματεύσεων.
«Τα πράγματα έχουν αλλάξει»
Αλλά τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της θητείας μου, λόγω της επιμονής μου, η Αγκυρα δεν εγκατέλειψε την ομοσπονδία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνέχιζαν να αναφέρουν την ομοσπονδία ως μία από τις επιλογές, αλλά όχι τη μόνη επιλογή.
Αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν δύο πράγματα που δεν θα μπορούσαν να γίνουν αμοιβαία αποδεκτά. Πρώτον, η λύση με ένα είδος ενιαίου κράτους όπου θα κυβερνά η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία και οι Τουρκοκύπριοι θα αντιμετωπίζονται ως μειονότητα.
Δεύτερον, ένα είδος λύσης όπου δύο ανεξάρτητα αναγνωρισμένα κράτη θα ζήσουν το ένα δίπλα στο άλλο με περιορισμένη συνεργασία μεταξύ τους. Και οι δύο αυτές ιδέες δεν εμπίπτουν στις παραμέτρους των Ηνωμένων Εθνών και δεν πρόκειται να υποστηριχθούν από τη μία ή την άλλη πλευρά και σίγουρα δεν θα ευνοηθούν από τη διεθνή κοινότητα.
Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε είναι η ΔΔΟ και για την οποία, στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε πλέον διαπραγματεύσεις εις μάκρος καθώς σχεδόν όλα τα θέματα έχουν ωριμάσει καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων τόσων χρόνων και αυτό που χρειάζεται τώρα είναι αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση.
Ο ρόλος των Εγγυητριών Δυνάμεων
– Πόσο κοντά φτάσαμε σε μια λύση στο Κραν Μοντάνα και τι πιστεύετε ότι πήγε στραβά και δεν υπήρξε επιτυχής κατάληξη;
– Αν και η Τουρκία έχει αλλάξει δραματικά τη θέση της μετά τον Κραν Μοντάνα, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να αποδεχθούμε το γεγονός ότι υποστήριξε τη λύση Ομοσπονδίας μέχρι το Κραν Μοντάνα. Οπως θα έπρεπε να είναι γνωστό σε πολλούς ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά και η Τουρκία έδωσαν τα απαραίτητα μηνύματα ευελιξίας που ήταν αναγκαία για να υπάρξει μία συμφωνημένη ολοκληρωμένη λύση.
Δυστυχώς, σήμερα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για τις αρχές του 2018 εμπόδισαν τον κ. Αναστασιάδη να είναι πιο πρόθυμος για να εργαστεί για μια λύση και να προβεί σε όλα τα απαραίτητα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση στο Κραν Μοντάνα.
– Εάν εσείς και ο κ. Αναστασιάδης καταφέρνατε να καταλήξετε σε συμφωνία και η Αγκυρα διαφωνούσε, πιστεύετε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί λύση στο Κυπριακό;
– Εάν ο κ. Αναστασιάδης ήταν έτοιμος να κάνει το αποφασιστικό βήμα στο Κραν Μοντάνα, πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Και σίγουρα δεν χρειάζεται να πούμε ότι για μια πραγματική λύση και την εφαρμογή της χρειαζόμαστε τη βοήθεια και την υποστήριξη των Εγγυητριών Δυνάμεων, δηλαδή της Τουρκίας, της Ελλάδας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Οπως και των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ.
Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα
– Παλέψατε για μια λύση στην Κύπρο από διαφορετικές θέσεις. Μετά από όλες αυτές τις δεκαετίες πιστεύετε ότι άξιζε τον σκοπό ή νομίζετε ότι χάσατε τον χρόνο σας; Ποιο είναι το όνειρό σας για την Κύπρο; Περιγράψτε την ιδέα σας για τη λύση στην Κύπρο.
– Πιστεύω ειλικρινά ότι όλοι οι Κύπριοι κυρίως οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι αλλά και όλες οι άλλες κοινότητες της Κύπρου, μικρές και μεγάλες αξίζουν μια καλύτερη ζωή. Μια ζωή όπου όλες οι νεότερες γενιές δεν θα περάσουν όσα έχουμε ζήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Πιστεύω ότι αξίζουν έναν σύγχρονο δημοκρατικό κοσμικό ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στο πλαίσιο της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Είναι αλήθεια ότι δούλεψα για μια τέτοια λύση στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της θητείας μου.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να δω το τελικό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, αλλά ωστόσο υλοποιήθηκαν ορισμένα πράγματα προς όφελος όλων. Και πάλι, είναι αλήθεια ότι ο πολύτιμος χρόνος έχει χαθεί χωρίς λύση και το πέρασμα του χρόνου δεν βοηθά για μια λύση, αντίθετα παγιώνει τη διχοτόμηση.
Αλλά ακόμη και σήμερα, μετά από τόσες πολλές απογοητεύσεις, πιστεύω ότι δεν πρέπει να χάσουμε τις εναπομένουσες ελπίδες και τα κίνητρά μας, ανεξάρτητα από το πόσο αδυνάτισαν στο χρόνο.
Δεν υπήρξε η απαραίτητη σοφία
– Πιστεύετε ότι η Τουρκία ήταν και είναι έτοιμη να υπογράψει μια λύση και να φύγει από την Κύπρο; Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το Κυπριακό μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με την οποία να μη συμφωνεί η Τουρκία;
– Αν μιλήσουμε για σήμερα με τη δηλωμένη θέση για δύο ανεξάρτητα κυρίαρχα κράτη στην Κύπρο, προφανώς η Τουρκία δεν φαίνεται να είναι έτοιμη να υπογράψει μια λύση βασισμένη στην ομοσπονδία.
Αλλά η Τουρκία φάνηκε να είναι έτοιμη το 2004 αν γινόταν αποδεκτό το Σχέδιο Ανάν και επίσης το 2017 στο Κραν Μοντάνα. Φυσικά, η σχέση της Τουρκίας με την Κύπρο αλλά και των άλλων Εγγυητριών Δυνάμεων θα περιοριζόταν στο πλαίσιο της συμφωνίας που θα είχε επιτευχθεί.
– Η συνύπαρξή σας με τον κ. Αναστασιάδη θεωρήθηκε ιδανική ευκαιρία για λύση. Και οι δύο ξεκινήσατε με μια θετική προοπτική. Τι πήγε στραβά στην πορεία και τελικά η λύση δεν επιτεύχθηκε; Θα μπορούσα να ρωτήσω το ίδιο για την περίοδο Χριστόφια – Ταλάτ…
Σημαντικές συγκλίσεις…
– Ξεκινήσαμε το 2015 έχοντας καλή πίστη. Στην πορεία πιστεύω ότι είχαμε φτάσει σε ορισμένες σημαντικές συγκλίσεις. Για πρώτη φορά ασχοληθήκαμε με πολύ σημαντικές πτυχές εκτός από άλλες, που περιελάμβαναν το εδαφικό, την ασφάλεια και τις εγγυήσεις που μέχρι τότε θεωρούνταν ταμπού από πολλούς.
Επιπλέον, καλύψαμε πολλά στον τομέα της οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Συγκροτήσαμε νέες δικοινοτικές επιτροπές, για την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, το φύλο. Επίσης ad hoc επιτροπή για την ΕΕ. Πιστεύω ότι αυτές οι επιτροπές ήταν παραγωγικές στον τομέα τους και πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι δύο ξεχωριστά ηλεκτρικά δίκτυα συνδέθηκαν και τα κινητά τηλέφωνα άρχισαν να λειτουργούν και στις δύο πλευρές για πρώτη φορά.
Αλλά εκτός από αυτά τα θετικά στοιχεία, στο δρόμο μας υπήρχαν ορισμένα εμπόδια που δημιουργήθηκαν μερικές φορές σκόπιμα. Οπως η απόφαση της ελληνοκυπριακής Βουλής, το 2017, για την καθιέρωση εκδήλωσης μνήμης στα δημόσια σχολεία για το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950.
Δυστυχώς, στο τελευταίο εμπόδιο στο Κραν Μοντάνα, η μαξιμαλιστική θέση του κ. Αναστασιάδη και η απροθυμία του να κάνει το τελευταίο βήμα εμπόδισαν την επιτυχή κατάληξη.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο
– Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την επίτευξη λύσης στο Κυπριακό;
– Μπορούμε να αναφέρουμε πολλούς λόγους για τους οποίους δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να επιλύσουμε το Κυπριακό. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κοιτάξουμε προσεκτικά γιατί η Κύπρος έγινε πρόβλημα. Και όταν πηγαίνουμε στις ρίζες του προβλήματος βλέπουμε την ιδέα της «Ενωσης» της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, συμπεριλαμβανομένης της Εκκλησίας και την ιδέα του «TAKSİM» (διχοτόμηση) στα τουρκοκυπριακά εθνικιστικά τμήματα της κοινωνίας.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τον ρόλο των Βρετανών κατά τη διάρκεια αυτών των ετών και την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ούτε να παραβλέψουμε ότι λόγω πιθανού κινδύνου της Σοβιετικής Ενωσης, το ΝΑΤΟ και οι δυτικές δυνάμεις θα ήταν εν γένει ευτυχείς να δουν την Κύπρο διχοτομημένη και, ως εκ τούτου, τη διατήρηση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί, Βρετανών, Τούρκων και Ελλήνων.
Προέκυψαν ευκαιρίες…
Ολοι ήταν σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, κι έτσι παραμένουν. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, προέκυψαν ευκαιρίες να προσεγγίσουμε το Κυπριακό με διαφορετική αντίληψη. Αλλά αυτή τη φορά, ορισμένα άλλα εμπόδια ήταν σε ισχύ.
Για παράδειγμα, η ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν ικανοποιημένη επειδή ήταν ο μόνος ιδιοκτήτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτή η Δημοκρατία ήταν μέλος του ΟΗΕ κι αργότερα μέλος της ΕΕ. Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων δίστασε να μοιραστεί αυτό το κράτος με τους Τουρκοκύπριους.
Από την άλλη πλευρά, για πολλά χρόνια, η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων και εκείνων που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί ικανοποιήθηκαν από το status quo, αποκτώντας ακίνητες περιουσίες μετά το 1974 που άφησαν οι Ελληνοκύπριοι και δεν θέλουν να χάσουν αυτά τα προνόμια. Φυσικά, πρέπει να θυμόμαστε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο σημαντικές ευκαιρίες.
Πρώτα, το 2004 με το Σχέδιο Ανάν και αργότερα στο Κραν Μοντάνα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα. Ετσι, ανάλογα με τη συγκυρία, ο χρόνος και οι ηγεσίες με διάφορους άλλους παράγοντες, διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ξεσηκωμός ελληνοκυπρίων στη Δερύνεια - Τατάρ και Ακιντζί στον δεύτερο γύρο των ψευδοεκλογών
Αν και υπάρχουν πολλά να κερδίσουμε από μια αμοιβαία λύση, μέχρι στιγμής τα μέρη στο νησί μαζί με την Ελλάδα και την Τουρκία δυστυχώς δεν μπόρεσαν να δείξουν την απαραίτητη σοφία για να ξεπεράσουν τα εμπόδια για την επίτευξη λύσης.
Αντιφατική η θέση για εγγυήσεις και δύο κράτη
– Καταγγείλατε την τουρκική παρέμβαση υπέρ του κ. Τατάρ. Αυτή η παρέμβαση επηρέασε το αποτέλεσμα της αναμέτρησης και πώς;
– Φυσικά κι επηρέασε τα αποτελέσματα. Δεδομένου ότι το κυβερνών κόμμα (AKP) στην Τουρκία που έχει ιδρύσει παράρτημα στη Λευκωσία συμμετείχε πλήρως στις ‘εκλογές’ μας. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ χρησιμοποίησε κάθε θεσμό του τουρκικού κράτους για να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Εκτός αυτού, τα τουρκικά μέσα χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης. Χρησιμοποιήθηκαν απειλές και δωροδοκία και άλλα παρόμοια μέσα. Υπήρξαν παρεμβάσεις και στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά ήταν πολύ ανοιχτό και φαινόταν σε μεγάλο βαθμό στις περιοχές όπου οι κάτοικοι είναι κυρίως από την Τουρκία, όπως στην Καρπασία και στις περιοχές της Αμμοχώστου.
Αυτοί οι άνθρωποι, που ελέγχονται αυστηρά από τις τουρκικές Αρχές, δεν είναι δυνατόν να μιλούν για δημοκρατικές και ειλικρινείς εκλογές. Δεν είναι εύκολο για την τουρκική ηγεσία να ελέγξει το αποτέλεσμα εκλογών σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Αγκυρα και η Σμύρνη.
Σε τέτοιες μεγάλες πόλεις υπάρχει μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, αλλά όταν πρόκειται για τον έλεγχο περίπου 120 χιλιάδων ψηφοφόρων, όπως συνέβη στις δικές μας εκλογές, δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο πράγμα.
«Υπάρχει αντίφαση»
– Πολλοί Τουρκοκύπριοι κατήγγειλαν τη συμμετοχή της Τουρκίας σε τοπικές τους υποθέσεις. Γιατί η τουρκοκυπριακή ηγεσία εξακολουθεί να θέλει η Τουρκία να συνεχίσει να είναι εγγυητής στην Κύπρο μετά από μια λύση;
– Στην πραγματικότητα υπάρχει αντίφαση με τις απαιτήσεις της παρούσας τουρκοκυπριακής ηγεσίας σχετικά με τη συνέχιση των εγγυήσεων της Τουρκίας, καθώς αυτό σημαίνει και συνέχιση των εγγυήσεων Ελλάδας και του ΗΒ. Εγγύηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σήμερα, η επίσημη θέση που διατυπώνεται είναι για αναγνώριση ενός ανεξάρτητου κυρίαρχου χωριστού τουρκοκυπριακού κράτους. Ετσι, στο πλαίσιο αυτής της νέας (!) πολιτικής, η απαίτηση για συνέχιση τουρκικών εγγυήσεων είναι αντιφατική και χωρίς νόημα.
