Χοντρό ενεργειακό και γεωπολιτικό παιχνίδι λαμβάνει χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ όλοι παρακολουθούν τον πόλεμο στην Ουκρανία, την κρίση τραπεζών και την κοινωνική εξέγερση στην Γαλλία.
Οι ΗΠΑ προσπαθούν να ρεφάρουν το τεράστιο χρέος στον προϋπολογισμό τους, και το άνοιγμα τους στην Ουκρανία, πιέζοντας για χρήση του LNG ως μοναδικό καύσιμο στην ΕΕ.
Κορωνίδα στο σχέδιο αυτό είναι η χώρα μας, ως διαμετακομιστική περιοχή προς την Ευρώπη, για αυτό και έχουμε να δούμε πολλά το επόμενο διάστημα στην περιοχή μας.
Έκθεση του πανεπιστημίου Κολούμπια για την Ανατολική Μεσόγειο
Για το θέμα έχουμε μια έκθεση ενός μεγάλου αμερικανικού πανεπιστημίου που εξηγεί πολλά από αυτά που θα δούμε το επόμενο διάστημα.
“Οποιοδήποτε σχέδιο για τον εφοδιασμό της Ευρώπης με το φυσικό αέριο, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει την περίπλοκη πολιτική της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι περιφερειακοί ανταγωνισμοί ( Ελλάδα και Τουρκία) και οι συγκρούσεις καθιστούν πρόκληση την κατασκευή νέων συνδέσεων αγωγών με την Ευρώπη, ειδικά σε συνδυασμό με την απροθυμία της Ευρώπης να δεσμευτεί σε οποιαδήποτε νέα μακροπρόθεσμη υποδομή ορυκτών καυσίμων.
Για την κάλυψη της ευρωπαϊκής ζήτησης, οι εταιρείες με πόρους φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου είναι πιθανό να δώσουν προτεραιότητα σε επιλογές LNG, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης υφιστάμενων τερματικών σταθμών LNG στην Αίγυπτο και της κατασκευής νέων (πλωτών) μονάδων LNG στο Ισραήλ ή/και στην Κύπρο”, αναφέρει το ίδιο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η διακοπή εισροής ρωσικού αερίου στην ΕΕ έχει προκαλέσει μια διαδικασία δύσκολη και κυρίως επικίνδυνη στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή μας.
Η δημιουργία αγωγών, σε συνδυασμό με την τραπεζική κρίση ( που όλως τυχαίως ξέσπασε αυτό το διάστημα) προκαλεί τεράστια προβλήματα στην δημιουργία αγωγών, λόγω του υψηλού κόστους και του μεγάλου χρόνου παράδοσης για αγωγούς και εγκαταστάσεις υγροποίησης.
“Εν μέσω αυτής της κρίσης, μια περιοχή που έχει αναδειχθεί ως μια πολλά υποσχόμενη νέα πηγή φυσικού αερίου για την Ευρώπη είναι η Ανατολική Μεσόγειος, ιδιαίτερα το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Κύπρος.
Από το 1999, η εξερεύνηση σε λεκάνες βαθέων υδάτων σε αυτές τις τρεις χώρες είχε ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη περίπου 2.400 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (Bcm) ή 80 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών (Tcf) πόρων αερίου.
Επιπλέον, η εξερεύνηση είναι σε εξέλιξη και νέες ανακαλύψεις είναι πιθανές, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη μεγαλύτεροι όγκοι αερίου θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμοι στο μέλλον”, αναφέρει η έκθεση του Κέντρου για την Παγκόσμια Ενεργειακή Πολιτική, του Πανεπιστημίου Κολούμπια SIPA.
Βασιζόμενη σε πηγές εταιρειών, κυβερνήσεων και Τύπου, η έκθεση διαπιστώνει ότι “το φυσικό αέριο μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στην ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, αν και κυρίως μεσοπρόθεσμα μόνο με δεδομένη τη συμμετοχή εξωτερικών παραγόντων, πιθανόν των ΗΠΑ ή/και της ΕΕ αλλά και χώρες της Ανατολικής Μεσογείου.
Πρόσθετα στοιχεία της έκθεσης είναι τα ακόλουθα: “Βραχυπρόθεσμα, οι υπάρχουσες αιγυπτιακές μονάδες εξαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) θα μπορούσαν να έχουν τη μεγαλύτερη συμβολή, η οποία μπορεί να μεγιστοποιηθεί με μέτρα για την ενίσχυση της ενεργειακής απόδοσης και της ικανότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Αιγύπτου.
Μεσοπρόθεσμα, και σε ένα επιθετικό χρονοδιάγραμμα για την ανάπτυξη πεδίου, η Ανατολική Μεσόγειος θα μπορούσε να έχει πλεόνασμα περίπου 50 Bcm/έτος παραγωγής φυσικού αερίου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030.
Ακόμη περισσότερα θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα εάν ανακαλυφθεί σημαντικά περισσότερο αέριο στην Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο ή αλλού στην περιοχή και εάν η αύξηση της ζήτησης στην Αίγυπτο μπορεί να περιοριστεί.
Το πόσο από αυτό το πλεόνασμα θα μπορούσε να είναι διαθέσιμο στην Ευρώπη μένει να καθοριστεί”.
Το παιχνίδι ποιος θα προμηθεύσει φυσικό αέριο την Ευρώπη έληξε πριν ακόμα ξεκινήσει, με τις ΗΠΑ, να λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος, την οποία δεν σκοπεύουν να αφήσουν, πριν άλλες αμερικανικές εταιρείες ξεκινήσουν εξορύξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ελέγχοντας όλους τους αγωγούς.
Αυτά που βλέπουμε στα χρηματιστήρια σήμερα, και αυτά που θα δούμε σε Αιγαίο, Λιβύη, Κύπρο και Ουκρανία, έχουν απόλυτη σχέση με το ποιος θα κάνει κουμάντο στον εφοδιασμό της Ευρώπης με φυσικό αέριο.
