Όλα αλλάζουν άρδην προς το χειρότερο για την χώρα μας, η οποία μετά το “άδειασμα” από τις ΗΠΑ, θα δεχθεί ένα ακόμα πιθανόν από την ΕΕ, για το έργο του αγωγού East Med, με περιβαλλοντολογικού τύπου δικαιολογίες.
Αν και είχαμε την πρώτη αντίδραση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Αρχικά μεγάλη τουρκική εφημερίδα αναφέρει ότι ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Pentapostagma.gr, μετέφερε την είδηση με τίτλο «Οι ΗΠΑ μαχαίρωσαν την Ελλάδα πισώπλατα», αναφέροντας ότι «η τουρκική πολιτική κέρδισε μια νίκη, και τώρα περιμένουμε τα αποτελέσματα», σε ένα κρεσέντο πανηγυρισμών για την κίνηση των ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δημοσιεύσει ακόμη ( αναμένονταν στα τέλη του 2021) την κύρια μελέτη που διερευνούσε την οικονομική σκοπιμότητα του αγωγού East Med.
Πολλοί στην έδρα της ΕΕ , θεωρούν ότι η μετάβαση προς την πράσινη ανάπτυξη θα πρέπει να βασίζεται σε ένα ευρύ πεδίο πηγών ενέργειας, με ...λιγότερο όμως φυσικό αέριο και περισσότερο υδρογόνο και πυρηνικά εργοστάσια.
Η κωλυσιεργία των Βρυξελλών για την έκδοση της έκθεσης για τον αγωγό, μας προμηνύει μια “ωραιοποιημένη” απόφαση της ΕΕ, για ακύρωση του αγωγού λόγω της “πράσινης ανάπτυξης σε πράσινα λιβάδια στα οποία βόσκουν πράσινα άλογα”.
Η Ελλάδα, και κυρίως αυτή, είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, αφού η Αθήνα ανάμενε την κατασκευή του αγωγού με την βοήθεια του Ισραήλ, υπό την σκέπη του 6ου αμερικανικού στόλου, για να αποφύγει τις απειλές της Τουρκίας.
Όσο για την Αίγυπτο και το Ισραήλ, τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα αφού Ισραήλ και Αίγυπτο εκμεταλλεύονται ήδη ενεργά τους κοιτάσματα, ενώ η Αίγυπτος κάνει σχέδια με Σ.Αραβία και Ισραήλ για αγωγούς φυσικού αερίου.
Το μόνο ενθαρρυντικό μέχρι στιγμής είναι η πρόθεση του Αλ Σίσι, να συμφωνήσει με την Ελλάδα, για την δημιουργία αγωγού με προορισμό την Κρήτη, αλλά και αυτό το σχέδιο θα τεθεί στο στόχαστρο των ΗΠΑ, λόγω του αμερικανικού LNG.
Αμερικανικές εταιρείες LNG, ετοιμάζουν μεγάλα σχέδια για την Αλεξανδρούπολη, με ειδικές αποθήκες και τερματικούς σταθμούς, για την τροφοδοσία της ΕΕ, αφήνοντας τον αγωγό East Med στην άκρη.
Η χώρα μας οφείλει σήμερα, να επανεκκινήσει τις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα με την Μόσχα ως αντίβαρο αυτών των σχεδίων, ενώ το σχέδιο της Ρωσίας για εξόρυξη στην συριακή ΑΟΖ ενδέχεται λέμε να αποτελέσει το έναυσμα για νέα πιθανά σχέδια με αποδέκτη την Κύπρο και πιθανόν την Κρήτη.
Αυτό που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ με τον πολυδιαφημιζόμενο αγωγό East Med αποτελεί ουσιαστικά εκμηδένιση των ελληνικών ενεργειακών σχεδίων, και μια γεωπολιτική μετατόπιση στην Α. Μεσόγειο.
Η άνευ όρων επιστροφή της Ελλάδος στο δυτικό μαντρί έπρεπε να λάβει χώρα με σοβαρά ανταλλάγματα που θα αφορούσαν την ενεργειακή και εθνική κυριαρχία σε Αιγαίο και Μεσόγειο με τον αγωγό East Med, ειδικά την στιγμή που ο Ακάρ αμφισβητεί ξεκάθαρα ελληνικά νησιά.
Η ακύρωση του αγωγού Εast Med προφανώς είναι μόνο η αρχή, αφού είναι σχεδόν σίγουρο ότι είτε με Ερντογάν, είτε με Ιμάμογλου, οδηγούμαστε με αργά και σταθερά βήματα σε μια συμφωνία τύπου "Πρεσπών" για Αιγαίο και Α.Μεσόγειο, για να μην ενοχληθούν οι “ σύμμαχοι” Τούρκοι, οι οποίοι όπως όλα δείχνουν θα αναλάβουν ρόλο περιφερειακής δυνάμεως για λογαριασμό της δύσης.
Αφού τα “κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας” αποτελούν παράγοντα αποσταθεροποίησης” για την δύση, η χώρα μας οφείλει να δράσει διαφορετικά εγκαταλείποντας την μέχρι πρότινος πολιτική “ να τα δώσουμε όλα”.
Η “σφαλιάρα” από το non paper για την Αθήνα αποτελεί μια μεγάλων διαστάσεων διπλωματική ήττα, υπό την σκέπη του γνωστού αφηγήματος που εμφάνιζε την χώρα μας ως ακλόνητο “πυλώνα” σταθερότητας και ασφάλειας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αφού η Τουρκία είναι και θα είναι πάντα πιο σημαντική για την δύση.
Αφού λοιπόν μια χώρα όπως η σημερινή Τουρκία με ένα ισλαμοεθνικιστικό καθεστώς, που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα ανθρώπινα δικαιώματα, εισβάλει σε γειτονικές χώρες, σχεδιάζει “ Γαλάζιες Πατρίδες” και προκλητικά Τουρκολιβυκά μνημόνια, υπερισχύει μιας χώρας σαν την Ελλάδα, που σέβεται την διεθνή νομιμότητα, τότε οφείλουμε και εμείς αργά και σταθερά να κάνουμε τα δικά μας σχέδια “παίζοντας” στο όριο της “ διεθνούς νομιμότητας” στην ενεργειακή, εξωτερική και αμυντική μας πολιτική, για το καλό μας για μια φορά τουλάχιστον.
