Μια σπουδαία εργασία για τα όσα συμβαίνουν γύρω από τις ενεργειακές και ταυτόχρονα γεωπολιτικές εξελίξεις. Πρόκειται για τη μελέτη που έχει κάνει ο γνωστός καθηγητής Γιάννης Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, μαζί με τον Δρ Γεώργιο – Αλέξανδρο Σγούρο, Εκλεγέντα Επίκουρο Καθηγητή Ενεργειακής Γεωγραφίας – Χαρτογραφίας με τίτλο: «Γεωπολιτική ανάλυση στο ενεργειακό σύμπλοκο της Ανατολικής Μεσογείου». Αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία που έχει με τις εξελίξεις στη Μεσόγειο να είναι ραγδαίες.
Οπως αναφέρουν οι καθηγητές στην εισαγωγή τους:
Όπως έχουμε ήδη δημοσιεύσει στο παρελθόν η φάση κατασκευής των ενεργειακών οδεύσεων διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας αλλά και η έναρξη των σεισμικών ερευνών στην περιοχή νοτίως της Κρήτης δύναται να ορίσει χρονικώς και γεωγραφικώς μια περίοδο εντονοτέρων τριβών με την γείτονα Τουρκία. Εις επίρρωσιν των ανωτέρω, η πρόσφατη παράνομη αλλά και αδιευκρινίστου, τυπικώς, νομικής υποστάσεως «συμφωνία» μεταξύ Λιβύης – Τουρκίας, υπογράφεται και «επικυρούται» σε μία περίοδο χαρακτηριζομένη από τα κάτωθι χρονικά στιγμιότυπα (τα κυριότερα):
Μάιος 2018: Η Exxon Mobil ολοκληρώνει τις προκαταρκτικές μελέτες για γεώτρηση στο βυθοτεμάχιο 10 της Κυπριακής Δημοκρατίας
Οκτώβριος 2018: Έναρξη σεισμικών ερευνών από το τουρκικό σεισμογραφικό πλοίο BARBAROS
Νοέμβριος 2018: Το γεωτρύπανο Stena Icemax ξεκινά γεώτρηση στο βυθοτεμάχιο 10 της Κυπριακής Δημοκρατίας για λογαριασμό της ΕΧΧΟΝ ΜΟΒΙL.
Απρίλιος 2019: Με επίσημη επιστολή της στην Κυπριακή Δημοκρατία, η ExxonMobil επισημοποίησε τα δεδομένα για το κοίτασμα «Γλαύκος» με την ανακάλυψη των 5 έως 8 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών, ενώ επιβεβαίωσε και το γεγονός ότι θα πραγματοποιήσει επιβεβαιωτική γεώτρηση.
Σεπτέμβριος 2019: Η διαδικασία αδειοδoτήσεως σεισμικών ερευνών στην περιοχή του Ιονίου και της Κρήτης από την Ελληνική Βου-
λή ολοκληρώνεται.
Οκτώβριος 2019: Το γεωτρητικό πλοίο Yavuz ενεργεί, παρά τα τεχνικά προβλήματα που συνήντησε, εργασίες εντός του βυθοτεμαχίου 7, ανήκοντος στην κυπριακή ΑΟΖ.
Δεκέμβριος 2019: Η Τουρκία καταθέτει συντεταγμένες υφαλοκρηπίδας με τη Λιβύη στον ΟΗΕ.
Δεκέμβριος 2019: Η Ελλάδα βιαζομένη από την δυναμική των τουρκικών προσπαθειών δημιουργίας παρανόμων τετελεσμένων προ-
χωρά σε συναντήσεις με την Αίγυπτο και την Ιταλία για τον καθορισμό της ΑΟΖ αντιδρώντας στη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. (Δεν έχει
εισέτι πρωτοκολληθεί, αλλά αναμένεται η πρωτοκόλλησή του, μάλλον περί τον μήνα Μάρτιο 2020).
Ιανουάριος 2020: Η Τριμερής Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ υπογράφουν το σύμφωνο συνεργασίας για την κατασκευή του αγωγού East Med.
Από τα παραπάνω καταγεγραμμένα γεγονότα είναι προφανές ότι μέσα σε ένα διάστημα 21ός μηνών επεχειρήθη η κλιμάκωση της εντάσεως στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Διάστημα, κατά την διάρκεια του οποίου, η Τουρκία εισέβαλε στην ζώνη 120 χλμ μεταξύ Ταλ αλ Αμπιάντ – Ρας αλ Άϊν της Συρίας, κατέλαβε συριακά εδάφη υπό την προστασία, στήριξη και ανοχή της Ρωσίας, επιχείρησε παράνομες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, κατάθεσε στον ΟΗΕ μία παράνομη αλλά επικίνδυνη συμφωνία (τη λέξη «επικίνδυνη» θα την εξηγήσουμε σε επόμενο κεφάλαιο) με την κυβέρνηση της Τριπόλεως της Λιβύης, σκοπούσα στον καθορισμό της μεταξύ των υφαλοκρηπίδας, ανεμείχθη με αποστολή τούρκων αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών της, με αποστολή μισθοφόρων ισλαμιστών μαχητών τρομοκρατικών ομάδων από την Συρία, με αποστολή όπλων και πυρομαχικών και βαρέως οπλισμoύ στις δυνάμεις των ισλαμιστών μισθοφόρων του κου Σαρατζ, παραβαίνοντας και την συμφωνία εκεχειρίας της προσφάτου «επιλεκτικώς συνεθημένης συναντήσεως του Βερολίνου» αλλά και το εμπάργκο το ορισθέν από την 1995/2011 απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ με την αποστολή τακτικών στρατευμάτων στη Λιβύη για την υποστήριξη της κυβερνήσεως της Τριπόλεως.
Έχοντας να αντιμετωπίσει μόνον μία, σαφώς, βερμπαλιστική αντίδραση της Ε.Ε., την αμφιλεγομένη διπλωματική αντίδραση του αμερικανικού ΥΠΕΞ, την αδυναμία του Κογκρέσου να επιβάλει τις αποφασισθείσες από αυτό κυρώσεις και με μόνη έμπρακτο αντίδραση αυτήν της Γαλλίας, αυτή η χρονική περίοδος καταδεικνύει μόνον την αρχή των επερχομένων «θερμών εξελίξεων» εκτός και εάν η Αθήνα αποφασίσει να καμφθεί από τον έκδηλο και έμπρακτο τουρκικό αναθεωρητισμό και συρθεί σε μια διαδικασία «διαπραγματεύσεως διαμοιρασμού των ιματίων της» με την Τουρκία. Μια τέτοια τάση καλλιεργείται από συγκεκριμένους κύκλους πανεπιστημιακών και πολιτικών δήθεν «σοσιαλ-φιλελευθέρας» (!) κατευθύνσεως υπό την νομικιστική αμφίεση μιας περιέργου, αορίστου νομικώς και νεφελώδους πολιτικώς, «Χάγης».
Μιάς «Χάγης» όπου κάποιοι ακαδημαϊκοί και πολιτικοί μας, εν ήδη partito transversale (εγκαρσίου κόμματος) με την συμπαράσταση γνωστής ΜΚΟ χρηματοδοτουμένης επισήμως από γνωστό «διεθνή φιλάνθρωπο», πρώην συνεργάτη των κατοχικών εθνικοσοσιαλιστικών δυνάμεων της Ουγγαρίας εναντίον των ουγγροεβραίων συμπατριωτών του, μας συμβουλεύουν να πάμε μεν με μόνο θέμα τον ορισμό της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδος, …αφού όμως λύσομε όλα τα άλλα διμερή προβλήματα με… διαπραγμάτευση με την Άγκυρα!2
Άλλοι πάλιν, επισείουν τον «κίνδυνο πολέμου» προκρίνοντες την ιδία λύση της ανωτέρω μορφής «Χάγης», «Ελληνικού εξαιρετισμού» «ειδικών συνθηκών στο Αιγαίο» και πολιτικών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία».
