Η φασιστική ρητορική της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Δυτική Θράκη, όπου αμφισβητεί ακόμη και τα σύνορα του Δέλτα του Έβρου, μαζί με τις προκλητικές δηλώσεις Μπαχτσελί για κατάκτηση μέχρι και της Θεσσαλονίκης, δεν είναι τυχαίες και αποτελούν ευθεία απειλή κατά του ελληνισμού.
Η Άγκυρα έφτασε να θεωρεί τον εαυτό της ακόμη εν έτει 2024 ( 50 χρόνια μετά το έγκλημα της εισβολής) ως “εγγυήτρια” δύναμη στην Κύπρο και όχι ως κατοχική δύναμη, και αυτό είναι μέρος ενός δόλιου σχεδίου εδώ και μεγάλο διάστημα.
Ο ελληνισμός για πρώτη φορά μετά το 1922, κινδυνεύει πραγματικά σε αυτό το επίπεδο, όχι μόνο λόγω των προκλητικών απαιτήσεων Κεμαλιστών και Ισλαμιστών, αλλά λόγω “ αποχώρησης” της Τουρκίας από το “άρμα των ΗΠΑ” και της δύσης σε συνδυασμό με τις σχέσεις της με Ρωσία, Κίνα και BRICS.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καθηγητής Μάζης: Έρχεται πόλεμος τον Σεπτέμβρη -Θα καταρρεύσουν τα χρηματιστήρια (Βίντεο)
Τα δυτικά κέντρα εξουσίας δεν πτοούνται από τα τουρκικά αλισβερίσια με Ρωσοκινέζους και άλλους, και συνεχίζουν να " ταίζουν" το τουρκικό θηρία για να το έχουν σε καταστολή για τα δικά τους μόνο συμφέροντα.
Οι Τούρκοι όπου διαφωνούν με τους Αμερικανούς θα κάνουν του κεφαλιού τους αναφέρει γνωστό ινστιτούτο στις ΗΠΑ
“Οι ΗΠΑ αποδεχόμενες ότι η ερντογανική Τουρκία δεν αποτελεί πλέον ένα αληθινό συμμαχικό κράτος όπως ήταν για δεκαετίες, οι σχέσεις των δυο χωρών είναι πια καθαρά συναλλακτικές, ξεπερνώντας τα αποκλίνοντα συμφέροντα όπου είναι απαραίτητο και αξιοποιώντας κοινά όπου είναι δυνατόν.
Η Ουάσιγκτον έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το άλλοτε «κράτος-κλειδί» έχει χαθεί και ως μεσαία δύναμη στο πολυπολικό σύστημα ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική που συγκρούεται πολλαπλώς με τα αμερικανικά συμφέροντα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο ξυλοδαρμός του Έλληνα στη Γερμανία μέχρι θανάτου έγινε επειδή φορούσε σταυρό-Σοκάρουν οι νέες πληροφορίες
Μετά από δεκαετίες ανησυχίας για το «ποιος έχασε την Τουρκία», η Ουάσιγκτον φαίνεται επιτέλους να έχει ξεπεράσει τη θλίψη της.
Έχοντας περάσει από τα στάδια του σοκ, της άρνησης και του θυμού, η διάθεση πλησιάζει τώρα σε εκείνη της αποδοχής.
Αντί να επικρίνουν την Άγκυρα ή να επιδιώκουν απεγνωσμένα να κερδίσουν την εύνοιά της, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ, δεν εγκαταλείπουν τις προσδοκίες τους για εξασφάλιση αυτόματης τουρκικής συνεργασίας ( με άλλα μέσα).
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκτιμά τη σχέση της με την Τουρκία και συνεχίζει να εργάζεται για τη βελτίωση των διμερών δεσμών.
Ωστόσο, ο στόχος έχει μετατοπιστεί από τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η πολιτική των ΗΠΑ αφορά συνεργασία τώρα με την Τουρκία, σε συγκεκριμένα ζητήματα που προκαλούν ανησυχία, αντί να χτίζουν απλώς μια πολιτική γύρω από την Τουρκία ως κρίσιμο και αξιόπιστο εταίρο.
Απαλλαγμένοι από την προσδοκία ότι είναι (πραγματικά) σύμμαχοι, μαζί με την αίσθηση της προδοσίας που δημιουργούσε τακτικά αυτή η προσδοκία, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Άγκυρα, μπορούν να επικεντρωθούν στη διαχείριση μιας καθαρά συναλλακτικής σχέσης, ξεπερνώντας τα αποκλίνοντα συμφέροντα τους όπου χρειάζεται και οικοδομώντας σε κοινά σημεία όπου αυτό είναι δυνατόν.
Προς το παρόν, η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα θα έκαναν καλά να αγκαλιάσουν το status quo.
Και οι δύο χώρες έχουν πολλά ζητήματα στην ατζέντα τους. Δεν είναι διατεθειμένες να συνεργαστούν για να βοηθήσουν στην επίλυσή τους, και αυτό είναι εντάξει.
Δεδομένου ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και στις δύο χώρες, υποψιάζονται ο ένας τον άλλον ότι προσπαθεί να υπονομεύσει τα βασικά του συμφέροντα, η σχέση εξακολουθεί να πηγαίνει πολύ καλύτερα από ό,τι αναμενόταν.
Και για όσους πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην προώθηση της δημοκρατίας στην Τουρκία, κάνουν λάθος, αφού έχουμε εγκατάλειψη αυτής της πολιτικής προς χάριν της εύνοια της Άγκυρας, δημιουργώντας ταυτόχρονα περισσότερο χώρο για αλισβερίσι ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η Ουάσιγκτον φαίνεται να έχει αναγνωρίσει ότι με τα κοινά συμφέροντα να μειώνονται, δεν χρειάζεται να δώσει προτεραιότητα στη συνεργασία με την Τουρκία ως στόχο από μόνη της.
Με αυτόν τον τρόπο, οι υπεύθυνοι χάραξης της αμερικανικής πολιτικής συμφώνησαν σιωπηρά με την προοπτική που εκφράζεται συχνά από τους Τούρκους συνομιλητές, “η Τουρκία δεν μπορεί να χαθεί επειδή η πολιτική της καθοδηγείται από τα δικά της συμφέροντα”.
Όπου επικαλύπτονται τα συμφέροντα ΗΠΑ-Τουρκίας, είτε στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή ή στην Ευρασία, η Τουρκία εργάζεται προς την κατεύθυνση αυτών των συμφερόντων χωρίς να χρειάζεται αμερικανικά κίνητρα.
Όπου τα συμφέροντα ΗΠΑ-Τουρκίας διαφέρουν, η Τουρκία θα κάνει ό,τι θέλει ανεξάρτητα από το τι της λέει η Αμερική.
Ως αποτέλεσμα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ μπορούν να σταματήσουν να ανησυχούν για το ποιος έχασε την Τουρκία.
Η Άγκυρα θα βρει τον δρόμο της και η Ουάσιγκτον θα βρει αυτό που χρειάζεται στη Μέση Ανατολή αλλού”, καταλήγει μεταξύ πολλών άλλων το αμερικανικό ινστιτούτο.
Όποιος νομίζει ότι αυτή η σχέση δεν θα προκαλέσει ακόμα και πιθανή πολεμική ρήξη σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο, και δεν έχει αποθρασύνει τους νεο-Οθωμανούς Τούρκους, μάλλον κάνει τεράστιο λάθος.
