Με αφορμή την συμπλήρωση 100 ετών από την συνθήκη της Λωζάνης και τις κατά καιρούς τοποθετήσεις από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου για αλλαγή, αναθεώρηση της συμφωνίας, ο Καθηγητής Γεωπολιτικής, Κύριος Γιώργος Φίλης μιλάει για την πραγματικότητα που λίγο πολλοί όλοι αντιλαμβανόμαστε. Οι τοποθετήσεις αυτές έχουν ως μοναδικό στόχο την προσθήκη μίας νομικής επίφασης στην προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει τα σύνορα της χώρας μας.
Θυμίζουμε ότι Η Συνθήκη της Λωζάνης, υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στη Συνθήκη των Σεβρών, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη και ορίζει τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας
Η Τουρκία με την Συνθήκη της Λωζάνης, ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών, η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες
