Με την λαϊκή δυσαρέσκεια να βρίσκεται στα ύψη κατά του καθεστώτος Ερντογάν στην Τουρκία, για την ανεπάρκεια και τους ελλειπείς- εγκληματικούς χειρισμούς που επέδειξε ο κρατικός μηχανισμός και τις εκλογές από ότι όλα δείχνουν να διεξάγονται το πιθανότερο στις 14 Μαΐου, ή στις 18 Ιουνίου, λιγότερο πιθανό, η τουρκική αντιπολίτευση αποφάσισε μετά από μεγάλη ομολογουμένως αργοπορία, να αποφασίζει για την τελική ημερομηνία που θα ανακοινώσει τον κοινό υποψήφιό της.
Η ημερομηνία αυτή θα είναι η 2 Μαρτίου.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του Κόμματος IYI Kürşad Zorlu, δήλωσε ότι στις 2 Μαρτίου, η Nation Alliance θα προτείνει τον 13ο πρόεδρο. Θα δείξουμε αυτή τη βούληση και θα τη μοιραστούμε με το έθνος μας μόλις αυτή γίνει κοινή.
Σε πρόσφατο άρθρο μας, αναφερθήκαμε σε δημοσκόπηση της εταιρείας ALF, με τα ποσοστά μετά τους φονικούς σεισμούς διαμορφώνονται ως εξής:
-Λαϊκή Συμμαχία (Ερντογάν - Μπαχτσελί) 35,1%
-Συμμαχία του Έθνους (Κιλιτσντάρογλου-Ακσενέρ) 47,6%
-Φιλοκουρδικό HDP 9,8%.
Από τα παραπάνω ποσοστά αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι δυσοίωνα για τον Ερντογάν, γκρεμίζοντας τα όνειρα για την επανεκλογή του.
Ποιούς φοβάται ο Ερντογάν ως αντιπάλους του στις εκλογές
Ο Τούρκος Πρόεδρος αυτούς που φοβάται και υπολογίζει για τις εκλογές είναι οι Δήμαρχοι Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου και Γιαβάς της Άγκυρας, αφού είναι άφθαρτοι πολιτικοί με μέλλον και έχουν δημοσκοπικό ρεύμα .
Για τον λόγο αυτό ο Ερντογάν επιχειρεί να κάψει την υποψηφιότητα Ιμάμογλου, μιάς και αυτήν του Γιαβάς δεν την επιθυμεί το κόμμα των Κούρδων του HDP, οπότε και λογικά ο τελευταίος δεν θα πάρει το χρίσμα από την ενωμένη αντιπολίτευση.
Ποιοί μένουν μετά, το δίδυμο Κιλιτζάρογλου-Ασκενέρ, με τον πρώτο να έχει ηττηθεί αρκετές φορές σε εκλογικές αναμετρήσεις από τον Ερντογάν, ενώ συμβολίζει στο χώρο της πολιτικής κάτι το παλιό και ξεπερασμένο.
Πάμε σε δυαρχία Κιλιντζάρογλου-Ασκενέρ;
Η Ασκενέρ από την άλλη δεν συγκεντρώνει πιθανότητες να είναι αυτή υποψήφια για την Προεδρία, αφού λογικά θα πρέπει ο υποψήφιος να πρόσκειται στο CHP που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της ενωμένης αντιπολίτευσης.
Ωστόσο ο Kılıçdaroğlu μπορεί να θεωρηθεί ως το πιο κατάλληλο όνομα για την Προεδρία της ενωμένης αντιπολίτευσης, ως κάποιος που δεν θα βγεί μπροστά μόνος του, θα συμβιβαστεί με τους συμμάχους του, δεν θα είναι κομματικός, θα συμπεριφέρεται σαν να είναι στο κοινοβουλευτικό σύστημα και θα είναι έτοιμος να αποχωρήσει από την πολιτική στο τέλος της θητείας του.
Εφόσον θα είναι δύσκολο να αλλάξει άμεσα το Σύνταγμα, μπορεί να επιτευχθεί συναίνεση γύρω από το μοντέλο όπου η Akşener θα είναι αντιπρόεδρος, λειτουργώντας ως πρωθυπουργός.
Αυτό θα εξαρτηθεί από την αποδοχή των άλλων τεσσάρων ηγετών.
Που καταλήγουμε λοιπόν;
Εκτίμησή μας είναι πως δύο τινά υπάρχουν είτε να είναι υποψήφιος ο Ιμάμογλου, είτε ο Κιλιντζάρογλου με την Ασκενέρ σε ρόλο Αντιπροέδρου.
Στην πρώτη περίπτωση ο πολυπληθής δήμος της Κωνσταντινούπολης θα έπεφτε προεκλογικά στα χέρια του Ερντογάν, μέσω των δημοτικού του συμβουλίου που πρόσκειται στο ΑΚΡ, οπότε και η περίπτωση νοθείας στις εκλογές, βάζει σε σκέψεις την ενωμένη αντιπολίτευση για το αν ο Ιμάμογλου πρέπει να είναι υποψήφιος,ενώ στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει περίπτωση η αποχή ψηφοφόρων κομμάτων της ενωμένης αντιπολίτευσης που δεν επιθυμούν τον Κιλιντάρογλου, να είναι εκείνη που μπορεί να δώσει εκ νέου την νίκη στον νύν Τούρκο Πρόεδρο, αν και μετά τους σεισμούς εκτιμούμε ότι θα υπάρξει συσπείρωση αντιερντογανικής ψήφου.
Συνέπειες για την Ελλάδα
Αντιλαμβανόμαστε ότι την χώρα μας δεν την εξυπηρετεί επανεκλογή του Ερντογάν για ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν με την άκρως επιθετική του στάση σε βάρος της.
Η υποψηφιότητα και η νίκη του Κιλιτζάρογλου με δεξί χέρι την Ασκενέρ, επίσης δεν θα σήμαινε ουσιαστική διαφοροποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα, αφού είναι γνωστές οι ανθελληνικές θέσεις και των δύο, οι οποίες δεν εκτιμούμε ότι θα αλλάξουν σημαντικά μετά τη νίκη τους.
Επιπλέον θα είχαμε μια δυαρχία εξουσίας των κεμαλιστών του CHP, με τους Εθνικιστές του İYİ , αντί του Ισλαμιστή Ερντογάν του CHP και του Εθνικιστή γκρίζου λύκου Μπαχτσελί του MHP που έχουμε τώρα.
Κοινώς πάλι στην εξουσία της Τουρκίας θα είχαμε ένα Εθνικιστικό κόμμα, όπως και τώρα, οπότε δεν θα έπρεπε ως χώρα να προσδοκούμε ουσιαστική βελτίωση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά οπωσδήποτε θα περιμένουμε την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών.
Τέλος η υποψηφιότητα Ιμάμογλου θα ήταν η καλύτερη δυνατή για την Ελλάδα στην παρούσα φάση, αφού είναι ένας νέος πολιτικός με όραμα, που διατηρεί καλές σχέσεις με τον δήμαρχο της Αθήνας Μπακογιάνη.
Ωστόσο η εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από την πορεία του Ερντογάν και των προκατόχων του σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά , δείχνει ότι οι Τούρκοι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος, εφαρμόζουν μια σταθερή επιθετική εξωτερική πολιτική με την Ελλάδα, η οποία είχε περιόδους όπου απειλήθηκε στρατιωτική σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών, κρίσεις 1987,1996, 2020.
Παρόλα αυτά ο Ερντογάν είναι ο μόνος που έχει οδηγήσει τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις σε παρατεταμένη κρίση εδώ και 2 χρόνια, αμφισβητώντας την Εθνική μας κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου και απειλώντας ότι θα έρθουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις σε αυτά μια νύχτα ξαφνικά για να καταλάβουν.
Αυτά δεν περιμένουμε να τα εφαρμόσει ο Ιμάμογλου, τουλάχιστον άμεσα....
