Οι εκλογές στην Τουρκία πλησιάζουν με τον Τούρκο Πρόεδρο να εξακολουθεί να υπολείπεται δημοσκοπικά των αντιπάλων του, γεγονός που απασχολεί την Διεθνή κοινή γνώμη, αναφορικά με το κατά πόσο και πώς θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα το Διεθνές περιβάλλον.
Κοινώς αν επανεκλεγεί ή δεν εκλεγεί ο Ερντογάν, πως θα επηρεαστούν οι σχέσεις και τα συμφέροντα ΗΠΑ-Ρωσίας-ΕΕ.
Στο θέμα αναφέρεται άρθρο Διεθνούς ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Bloomberg: Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Τουρκία θα επηρεάσουν τους γεωπολιτικούς, οικονομικούς υπολογισμούς ΗΠΑ, Ρωσίας.
Το αποτέλεσμα των εκλογών που θα διεξαχθούν στην Τουρκία θα διαμορφώσει τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς υπολογισμούς στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, καθώς και σε πρωτεύουσες σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Αφρική, ανέφερε το Bloomberg.
Η επιρροή της Άγκυρας στις παγκόσμιες υποθέσεις επιβεβαιώνει τα επιτεύγματα του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη μακρά θητεία του στο τιμόνι. Ακόμα κι έτσι, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, οι εκλογικές του προοπτικές προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα. Και όσοι εύχονται να φύγει στις 19 Ιουνίου δεν μπορούν να είναι αισιόδοξοι για το ποιος ή τι θα ακολουθήσει.
Οι δυτικοί ηγέτες θα χαρούν να δουν την πλάτη του Ερντογάν.
Έχει υπονομεύσει την ασφάλεια του ΝΑΤΟ αποκτώντας συστήματα πυραυλικής άμυνας από τη Ρωσία, απογοήτευσε τη συμμαχία εμποδίζοντας την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, απείλησε επανειλημμένα να πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες και, τους τελευταίους μήνες, εκτόξευσε ολοένα και πιο πολεμική ρητορική προς την Ελλάδα.
Οι σχέσεις της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον έχουν τεταθεί σε σημείο που κορυφαίοι Τούρκοι αξιωματούχοι κατηγορούν συστηματικά τις ΗΠΑ ότι υποστηρίζουν ένα πραξικόπημα κατά του Ερντογάν και για συνενοχή με τρομοκρατικές ομάδες.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα χωρίς την ανατρεπτική επιρροή του Ερντογάν στις παγκόσμιες υποθέσεις, ειδικά καθώς εντείνεται η αντιπαράθεσή τους με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η χρησιμότητά του ως συνομιλητής είναι περιορισμένη.
Αν και βοήθησε στη σύναψη συμφωνίας για τη διασφάλιση της συνεχούς ροής σιτηρών και φυτικών ελαίων από την Ουκρανία το περασμένο καλοκαίρι, ο Ερντογάν δεν είχε καμία περιοριστική επιρροή στον «αγαπητό του φίλο» Βλαντιμίρ.
Η κοσμοθεωρία του Ερντογάν είναι «πολύ πιο ριζοσπαστική από όσο νομίζουν οι περισσότεροι Δυτικοί», λέει ο πολιτικός αναλυτής Σελίμ Κορού.
Εάν ο Ερντογάν ηττηθεί, λέει ο Sinan Ulgen, διευθυντής της δεξαμενής σκέψης EDAM της Κωνσταντινούπολης, «ο διάδοχός του θα μεταμορφώσει την Τουρκία σε έναν διαφορετικό παράγοντα εξωτερικής πολιτικής, πιο άνετα με τη θέση της ως δυτικού έθνους».
Αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό, κανείς δεν πρέπει να περιμένει μια γρήγορη στροφή 180 μοιρών.
Ο Ερντογάν είχε στη διάθεσή του 20 χρόνια για να δημιουργήσει τους τουρκικούς θεσμούς ,την κυβέρνηση, τον στρατό, την ακαδημαϊκή κοινότητα, το θρησκευτικό κατεστημένο και τα μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με τη ριζοσπαστική κοσμοθεωρία του.
Αν υπάρξει νέος πρόεδρος στις 19 Ιουνίου, θα χρειαστεί να διαλύσουν το οικοδόμημα που έχτισε ο Ερντογάν. Το έργο θα είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί το Κόμμα AKP θα έχει μια ουσιαστική παρουσία στο κοινοβούλιο, που σίγουρα θα αντισταθεί με μανία στην αλλαγή.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Ερντογάν χρειάστηκε το μεγαλύτερο μέρος μιας δεκαετίας για να υπονομεύσει το κοσμικό βαθύ κράτος που έχτισε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας και το ΑΚP Κόμμα είχε άνετες πλειοψηφίες στο κοινοβούλιο σε όλη εκείνη την περίοδο.
Έτσι ένας Ηρακλής μπορεί να αρνηθεί να καθαρίσει τους στάβλους της Ανατολίας, μετά την αναχώρησή του.
Οι Τούρκοι έχουν δύο απόψεις για τον πρόεδρό τους και τις πολιτικές του.
Μια έρευνα στα τέλη Οκτωβρίου από τη Metropoll έδειξε ότι η έγκριση για τον Ερντογάν ήταν έως και 47,6%, από περίπου 39% πριν από ένα χρόνο.
Αυτό θα ήταν αξιοσημείωτο για οποιονδήποτε ηγέτη που είναι εδώ και καιρό στην εξουσία , αφού στις δημοκρατίες, το αίσθημα κατά των κυβερνώντων ηγετών τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, ενώ είναι επίσης εντελώς εκπληκτικό για κάποιον που πορεύεται εν μέσω οικονομικού χάους.
Γιατί λοιπόν πολλοί εξακολουθούν να προσβλέπουν στον Ερντογάν για να διορθώσει την πορεία της Τουρκίας;
Εν μέρει, οφείλεται στο ότι δεν ξέρουν ποιος θα τον αμφισβητήσει στα ηνία της χώρας. Τα κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν σχηματίσει ένα ενιαίο μέτωπο γνωστό ως Table of Six, αλλά λιγότερο από έξι μήνες πριν την ημέρα των εκλογών, δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει τον υποψήφιο πρόεδρό τους.
Οι δύο κορυφαίοι υποψήφιοι προέρχονται από το ηγετικό κόμμα της αντιπολίτευσης, CHP,
Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρεμ Ιμάμογλου και ο μακροχρόνιος ηγέτης του κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Ο Πίνακας των Έξι άργησε επίσης να αρθρώσει μια σαφή στρατηγική για τη βελτίωση της οικονομίας της Τουρκίας. Στις αρχές του περασμένου μήνα, το CHP αποκάλυψε επιτέλους κάτι που έμοιαζε με ατζέντα, αλλά ήταν μακροσκελής με ευάερες υποσχέσεις για μεγάλες επενδύσεις και έλλειψη λεπτομερειών.
Το πιο αξιοσημείωτο στην εκδήλωση ήταν η παρουσία του οικονομολόγου Daron Acemoglu του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης.
Το Good Party, ένα άλλο κόμμα από το Table of Six, συγκαταλέγει μεταξύ των ηγετών του, τον καθηγητή ιδιωτικών κεφαλαίων του Wharton, Bilge Yilmaz.
Ο προτιμώμενος αντίπαλος του Ερντογάν θα ήταν ο Κιλιτσντάρογλου, ένας κάπως άχρωμος βετεράνος που ηγήθηκε του CHP για 12 χρόνια. Πολλοί Τούρκοι πολιτικοί αναλυτές λένε ότι ο νεότερος, πιο χαρισματικός Imamoglu θα ήταν ο ισχυρότερος αμφισβητίας. Κέρδισε τη δημαρχία της Κωνσταντινούπολης το 2019 διεξάγοντας μια περιεκτική, αισιόδοξη εκστρατεία, ακόμη και μετά από μια επανάληψη που αναγκάστηκε από την άρνηση του Ερντογάν να αποδεχθεί τα αποτελέσματα για την πρώτη ψηφοφορία.
Ο Τούρκος Πρόεδρος και το κόμμα του έχουν ξοδέψει μεγάλη ενέργεια για να κρατήσουν μακριά τον Imamoglu. Τον περασμένο μήνα, ο δήμαρχος καταδικάστηκε με την ασήμαντη κατηγορία της εξύβρισης των εκλογικών στελεχών, αλλά η ετυμηγορία ένωσε την αντιπολίτευση πίσω του και μπορεί να ενίσχυσε τις πιθανότητές του να γίνει υποψήφιος πρόεδρος.
«Υπάρχει τώρα μια ισχυρή αφήγηση γύρω από τον Imamoglu», λέει η Ayse Zarakol, καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. «Η ορμή είναι μαζί του». Εξάλλου οι εκλογικοί κανόνες επιτρέπουν στον δήμαρχο να είναι υποψήφιος για πρόεδρος ενώ οι δικηγόροι του αμφισβητούν την καταδίκη.
Ωστόσο, οι ισχυροί αριθμοί του Ερντογάν υποδηλώνουν ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει οποιονδήποτε αμφισβητία, ειδικά εάν η οικονομία δείξει σημάδια ανάκαμψης την άνοιξη.
Ο Πρόεδρος υπολογίζει σε επενδύσεις και τραπεζικές καταθέσεις από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, και στις υποσχέσεις του Πούτιν να κάνει την Τουρκία κόμβο για τις εξαγωγές φυσικού αερίου της Ρωσίας, για να άρει τη ζοφερή εικόνα της τουρκικής οικονομίας.
Ο Ερντογάν έχει επίσης μιλήσει για τα ευρήματα φυσικού αερίου της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα, ενθαρρύνοντας τις εικασίες για απροσδόκητα έσοδα.
Τον περασμένο μήνα ανακοίνωσε αυξήσεις στον κατώτατο μισθό κατά 55%, ενώ την περασμένη εβδομάδα αύξησε τους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.
Επίσης αυτός και το κόμμα του επικαλούνται τους παλιούς μπαμπούλες της κουρδικής τρομοκρατίας και της δυτικής απιστίας, καθώς και τροπάρια πολιτισμού-πολέμου σχετικά με τους κινδύνους της ομοφυλοφιλίας για την οικογένεια και τις ισλαμικές αξίες.
Οι απειλές για την Ελλάδα στοχεύουν στην εκτόξευση της εθνικιστικής ζέσης.
Αυτές οι τακτικές βοήθησαν τον Ερντογάν να κερδίσει τις εκλογές στο παρελθόν. Ίσως πάλι τον βοηθήσουν."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ΗΠΑ-ΕΕ-Ελλάδα έχουν κάθε λόγο να μην επιθυμούν την επανεκλογή Ερντογάν στην Τουρκική Προεδρία.
H κίνηση Ερντογάν να καταδικαστεί ο Ιμάμογλου ένοχος για υποτιθέμενη προσβολή δημοσίων αξιωματούχων σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση και απαγόρευση άσκησης των πολιτικών του δικαιωμάτων, έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στην εκλογική αναμέτρηση στην Τουρκία.
Ο Τούρκος Πρόεδρος αυτούς που φοβάται και υπολογίζει για τις εκλογές είναι οι Δήμαρχοι Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου και Γιαβάς της Άγκυρας, αφού είναι άφθαρτοι πολιτικοί με μέλλον, έχουν δημοσκοπικό ρεύμα και έχουν μέλλον.
Για τον λόγο αυτό ο Ερντογάν επιχειρεί να κάψει την υποψηφιότητα Ιμάμογλου, μιάς και αυτήν του Γιαβάς δεν την επιθυμεί το κόμμα των Κούρδων του HDP το οποίο ωστόσο θα κατεβεί με δικό του υποψήφιο.
Έτσι η πιθανότητα να προκριθεί ο Γιαβάς ως υποψήφιος της αντιπολίτευσης χάνει έδαφος, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα χαθούν ψήφοι Κούρδων που επιθυμούν να ψηφίσουν την νυν αντιπολίτευση.
Ποιοί μένουν μετά, το δίδυμο Κιλιτζάρογλου-Ασκενέρ, με τον πρώτο να έχει ηττηθεί αρκετές φορές σε εκλογικές αναμετρήσεις από τον Ερντογάν, ενώ συμβολίζει στο χώρο της πολιτικής κάτι το παλιό και ξεπερασμένο.
Η Ασκενέρ από την άλλη δεν συγκεντρώνει πιθανότητες να είναι αυτή υποψήφια για την Προεδρία, αφού λογικά θα πρέπει ο υποψήφιος να πρόσκειται στο CHP που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της ενωμένης αντιπολίτευσης.
Που καταλήγουμε λοιπόν;
Εκτίμησή μας είναι πως δύο τινά υπάρχουν είτε να είναι υποψήφιος ο Ιμάμογλου, είτε ο Κιλιντζάρογλου.
Στην πρώτη περίπτωση ο πολυπληθής δήμος της Κωνσταντινούπολης θα έπεφτε προεκλογικά στα χέρια του Ερντογάν, μέσω των δημοτικού του συμβουλίου που πρόσκειται στο ΑΚΡ, οπότε και η περίπτωση νοθείας στις εκλογές, βάζει σε σκέψεις την ενωμένη αντιπολίτευση για το αν ο Ιμάμογλου πρέπει να είναι υποψήφιος,ενώ στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει περίπτωση η αποχή ψηφοφόρων κομμάτων της ενωμένης αντιπολίτευσης που δεν επιθυμούν τον Κιλιντάρογλου, να είναι εκείνη που μπορεί να δώσει εκ νέου την νίκη στον νύν Τούρκο Πρόεδρο.
Συνέπειες για την Ελλάδα
Αντιλαμβανόμαστε ότι την χώρα μας δεν την εξυπηρετεί επανεκλογή του Ερντογάν για ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν με την άκρως επιθετική του στάση σε βάρος της.
Η υποψηφιότητα και η νίκη του Κιλιτζάρογλου με δεξί χέρι την Ασκενέρ, επίσης δεν θα σήμαινε ουσιαστική διαφοροποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα, αφού είναι γνωστές οι ανθελληνικές θέσεις και των δύο, οι οποίες δεν εκτιμούμε ότι θα αλλάξουν σημαντικά μετά τη νίκη τους.
Επιπλέον θα είχαμε μια δυαρχία εξουσίας των κεμαλιστών του CHP, με τους Εθνικιστές του İYİ , αντί του Ισλαμιστή Ερντογάν του CHP και του Εθνικιστή γκρίζου λύκου Μπαχτσελί του MHP που έχουμε τώρα.
Κοινώς πάλι στην εξουσία της Τουρκίας θα είχαμε ένα Εθνικιστικό κόμμα, όπως και τώρα, οπότε δεν θα έπρεπε ως χώρα να προσδοκούμε ουσιαστική βελτίωση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά οπωσδήποτε θα περιμένουμε την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών.
Τέλος η υποψηφιότητα Ιμάμογλου θα ήταν η καλύτερη δυνατή για την Ελλάδα στην παρούσα φάση, αφού είναι ένας νέος πολιτικός με όραμα, που διατηρεί καλές σχέσεις με τον δήμαρχο της Αθήνας Μπακογιάνη.
Ωστόσο η εμπειρία που έχουμε αποκομίσει από την πορεία του Ερντογάν και των προκατόχων του σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά , δείχνει ότι οι Τούρκοι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος, εφαρμόζουν μια σταθερή επιθετική εξωτερική πολιτική με την Ελλάδα, η οποία είχε περιόδους όπου απειλήθηκε στρατιωτική σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών, κρίσεις 1987,1996, 2020.
Παρόλα αυτά ο Ερντογάν είναι ο μόνος που έχει οδηγήσει τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις σε παρατεταμένη κρίση εδώ και 2 χρόνια, αμφισβητώντας την Εθνική μας κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου και απειλώντας ότι θα έρθουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις σε αυτά μια νύχτα ξαφνικά για να καταλάβουν.
Αυτά δεν περιμένουμε να τα εφαρμόσει ο Ιμάμογλου, τουλάχιστον άμεσα....
