Για τα ελληνοτουρκικά, αλλά και για τον πόλεμο στην Ουκρανία μιλάει στα parapolitika ο βουλευτής της Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών και πρώην υπουργός Γιώργος Κουμουτσάκος, που παίρνει και σαφή θέση για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Ο Ταγίπ Ερντογάν απειλεί τακτικά το τελευταίο διάστημα ότι «θα έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα» ενώ και κορυφαίοι υπουργοί του κλιμακώνουν τις απειλές τους. Εσείς κύριε Κουμουτσάκο εκλαμβάνετε τα λεγόμενα αυτά ως απειλή εισβολής;
Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι κύριε Παπαχλιμίντζο. Να ξέρει η τουρκική ηγεσία ότι όλοι αυτοί οι λεονταρισμοί και τα νταηλίκια δεν οδηγούν πουθενά. Δεν πτοούν κανένα στην Ελλάδα. Είτε έρθουν βράδυ, είτε έρθουν πρωί, είτε έρθουν μεσημέρι, θα μας βρούνε προετοιμασμένους, δυνατούς και αποφασισμένους.Όπως λένε τα παιδιά μου «θα φάνε ήττα». Ας μην ξεκινήσουν καθόλου λοιπόν. Μάταιο θα είναι. Ας σοβαρευτούν λοιπόν. Ο μόνος δρόμος είναι η καλή γειτονία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Ανθρωπιστικό δράμα! Πάνω από 7 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι λόγω του πολέμου
Ποια πρέπει λοιπόν να είναι η απάντηση της Ελλάδας;
Η καλύτερη απάντηση δεν είναι άλλη από ισχυρές και αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις και από εθνική ομοψυχία. Άλλωστε η απάντηση της πατρίδας μας δίνεται ήδη και είναι σαφής. Αποτροπή της απειλής και με διπλωματική επάρκεια και με επιχειρησιακή ετοιμότητα χωρίς να κλείνουμε, όπως έκαναν εκείνοι σε επίπεδο Ερντογάν μάλιστα, την πόρτα σε ένα διάλογο. Εννοείται έναν διάλογο αυστηρά οριοθετημένο. Θα αφορά το ένα γνωστό θέμα που δεν είναι άλλο από την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, δηλαδή την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και τα χωρικά ύδατα…
Η Τουρκία προκαλεί σχεδόν καθημερινά τη χώρα μας ενώ στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία είναι το μόνο κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ που δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις προς τη Ρωσία. Πώς κρίνετε τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας απέναντι στη στάση και τη συμπεριφορά αυτή της Άγκυρας;
Παρατηρώ, όπως κι εσείς, μια θετική μετακίνηση των θέσεων της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών, των Παρισίων και πρόσφατα του Βερολίνου προς όλο και σαφέστερη συνηγορία υπέρ των ελληνικών θέσεων. Είναι μια επιτυχία της κυβέρνησης. Αποτέλεσμα έντονης και πειστικής διπλωματικής δράσης. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε εφησυχασμό διότι η γεωστρατηγική και τα συμφέροντα των κρατών έχουν τη δική τους δυναμική. Μεταλλάσσονται και μεταβάλλονται. Η Τουρκία παραμένει μια μεγάλη χώρα σε ένα σημαντικό γεωστρατηγικό σταυροδρόμι. Αυτό όμως δεν μπορεί να δικαιολογεί πολιτική δυο μέτρων και δυο σταθμών. Όσοι σήμερα είναι Τσόρτσιλ απέναντι στην Ρωσία, δεν μπορούν να συμπεριφέρονται ως Τσάμπερλεν απέναντι στην επίσης αναθεωρητική Τουρκία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη, άσκησε κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης λέγοντας για παράδειγμα ότι πρέπει να μπει ως προϋπόθεση η επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών για τη θετική ευρωτουρκική ατζέντα. Τι απαντάτε εσείς κύριε Κουμουτσάκο;
Αν αυτή είναι ακριβώς η διατύπωση του κ. Τσίπρα, πρέπει πρώτα από όλα να μας εξηγήσει τι εννοεί όταν μιλάει για «ελληνοτουρκικές διαφορές», έτσι γενικά και αόριστα. Η ασάφεια που χρησιμοποιεί μας βάζει σε σκέψεις και μεγάλους προβληματισμούς. Ακούγεται σαν να υιοθετεί την τουρκική ατζέντα περί ύπαρξης μεγάλου φάσματος διμερών διαφορών που πρέπει να επιλυθούν. Από το 1974 και μετά όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν μια και μόνη ελληνοτουρκική διαφορά που είναι, όπως σας είπα και πριν, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Όσον αφορά την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και τα ζητήματα που προκαλεί με την πολιτική της στην Ελλάδα, προσωπικά πιστεύω ότι οι δυο αυτές διαδικασίες είναι αλληλοτροφοτούμενες και αλληλοεξαρτώμενες. Εάν υπάρχει πρόοδος στο ένα, θα πρέπει να συνδυάζεται με πρόοδο και στο άλλο. Είναι δυο παράλληλες διαδικασίες. Βέβαια ως προϋπόθεση για μια θετική ευρωτουρκική ατζέντα θα περίμενα ο κ. Τσίπρας να θίξει και τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Τουρκία. Αλλά δεν το έκανε…
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έκλεισε οχτώ μήνες και δεν φαίνεται ελπίδα ειρήνευσης στον ορίζοντα. Πώς πρέπει να κινηθεί στο εξής η διεθνής κοινότητα έναντι της Ρωσίας και ποια στάση πρέπει να κρατήσει η Ελλάδα;
Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο μεταβολής της στάσης της Δύσης έναντι της Ρωσίας. Κι αυτό γιατί οποιαδήποτε μεταβολή θα εκλαμβανόταν από τη Μόσχα ως αδυναμία. Η δε Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να μην υπάρξει μια τέτοια αλλαγή στάσης, δηλαδή της καταδίκης οποιουδήποτε παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως είναι η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας ενός κράτους. Επομένως η χώρα μας θα πρέπει να συνεχίσει και για τους προφανείς δικούς της λόγους σε αυτή τη γραμμή διότι διαφορετικά θα έστελνε ένα κακό μήνυμα στην Τουρκία…
Πότε θα ασκήσει η χώρα μας το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. και σε ποιες θαλάσσιες περιοχές;
Ανά πάσα στιγμή! Η Ελλάδα πρέπει να εκπέμπει συνεχώς το μήνυμα ότι αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά της μπορεί να το ασκήσει ανά πάσα στιγμή. Και εννοείται πως θα είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, όπως ακούω ότι γίνεται εδώ και καιρό στο Υπουργείο Εξωτερικών. Όσον αφορά το πού, είναι ξεκάθαρο πως υπό τη σημερινή συγκυρία η αρχή πρέπει να γίνει από την Κρήτη…
