Μετά την αποστρατικοποίηση και το ζόρι που τραβάν με την επέκταση των χωρικών υδάτων μας στα 12 νμ στο Αιγαίο, τώρα οι Τούρκοι βλέπουν και παγίδα Βενιζέλου, με στόχο την αρπαγή εδαφών τους από την Ελλάδα!
«Ο Βενιζέλος πάντα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα διαπραγματευτικό χαρτί, για να αρπάξει εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις πολιτικές πολώσεις στην Ευρώπη. Με παρόμοιο τρόπο ο Μητσοτάκης, παρουσιάζει μια τουρκικά προσανατολισμένη πολιτική στην πόλωση ΗΠΑ-Ρωσίας», αναφέρει τουρκικό μέσο ενημέρωσης.
«Η σημερινή κατάσταση της Αθήνας, η οποία ακολουθεί επεκτατική πολιτική κατά των χωρών γύρω της με την υποστήριξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας από την Εξέγερση της Πελοποννήσου του 1821, είναι ένδειξη ότι η στάση της στο παρελθόν δεν έχει αλλάξει πολύ», αναφέρει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τουρκικά άρβυλα "πάτησαν" Ιντλίμπ! Η κλιμάκωση της Τουρκίας, η "αναβίωση" του ISIS & η υποστήριξη Άσαντ στους Κούρδους
Σε ένα προπαγανδιστικό κρεσέντο αναφέρει ότι, οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας τους, η Ελλάδα θα γινόταν ξανά μια χώρα που ενεργεί υπό τις οδηγίες των δυτικών δυνάμεων, όπως ήταν στα χρόνια της ίδρυσης.
Ισορροπία δυνάμεων στη Μεσόγειο
Πεποίθηση των Τούρκων είναι πως πολλά κράτη που αναζητούν ισχύ στη Μεσόγειο, ιδιαίτερα η Γαλλία, η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ), αντιτίθενται στην αύξηση της ισχύος της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα είναι από αυτούς που θέλουν να προσαρμόσουν αυτή την πολιτική ψυχολογία, στα δικά τους εθνικά συμφέροντα. Θεωρούν οτι οι Έλληνες πολιτικοί, είναι πολύ έμπειροι στο να χαρακτηρίζουν τα αντιτουρκικά έργα ως σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πολεμικές προετοιμασίες των Τούρκων από Έβρο μέχρι Δωδεκάνησα-"Οποιαδήποτε κρίση με την Ελλάδα θα φέρει την Δημοκρατία στην Τουρκία"
«Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε ότι, στον πυρήνα των εθνικών πολιτικών που ασκούν οι Έλληνες πολιτικοί είναι η ιδέα να γίνει η Ελλάδα μια χώρα που ενώνει τη Δύση και την Ανατολή. Το όνειρο «Μεγάλη Ιδέα» που εξέφρασε ο Έλληνας πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέτης στις 14 Ιανουαρίου 1844, έχει ίχνη αυτής της σκέψης. Στην ομιλία του ο Κωλέτης είπε «η Ελλάδα είναι γεωγραφικά το κέντρο της Ευρώπης», αναφέρει το τουρκικό μέσο.
Πιστεύουν ακράδαντα ότι από τις 15 Μαΐου 1919, όταν η Σμύρνη «καταλήφθηκε» από τους Έλληνες, η ελληνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία καθορίζεται από την πολιτική της αποκοπής των σχέσεων των Τούρκων με τις θάλασσες. Είναι επίσης δυνατό να πάει αυτή η πολιτική πιο πίσω. Το ευαίσθητο θέμα εδώ είναι ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει συνεχώς τις θάλασσες, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τα νησιά και τις ακτές. «Για το λόγο αυτό, αποτελεί αξιοσημείωτο εύρημα να υποστηρίζουμε ότι, οι θάλασσες βρίσκονται στο επίκεντρο της επεκτατικής πολιτικής της Ελλάδας. Η ανάγνωση των πολιτικών της Αθήνας από το Μέις ως την Κύπρο σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν μια προσέγγιση που ταιριάζει στην ιστορική συνέχεια», αναφέρει.
Ένας άγρυπνος σύμμαχος!
Το τουρκικό μέσο καθιστά σαφές ότι ο μόνος παράγοντας που σταματά την πολιτική επέκτασης της Ελλάδας προς την Ανατολή σε ξηρά και θάλασσα είναι η ισχύς της Τουρκίας. Αναφέρει:
«Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα, η Αθήνα δεν έχει εγκαταλείψει τη θέση της ως μια χώρα που βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση και αναζητά ευκαιρία κατά της Τουρκίας. Η πολιτική της απόκτησης γης από τους Τούρκους, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή της Τουρκίας, είναι γνωστή ως μέθοδος που χρησιμοποιεί συχνά η Ελλάδα.
Ο τελευταίος που κατέφυγε σε αυτή τη μέθοδο, ήταν ο πρόεδρος του Κόμματος των Φιλελευθέρων Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος βρισκόταν στην πρωθυπουργική έδρα κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σημασία του Βενιζέλου για την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα είναι αρκετά μεγάλη. Ο Βενιζέλος ακολουθούσε φιλοδυτική πολιτική.
Βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη φιλία Βρετανών και Γάλλων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα πρέπει να έχει δύο βασικούς στόχους εξωτερικής πολιτικής. Ο πρώτος είναι ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδας πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και κοινωνικά, αποκτώντας έτσι μια αξιοσέβαστη θέση στο ευρωπαϊκό σύστημα κρατών. Το άλλο είναι να εργαστούμε για να υλοποιήσουμε τη Μεγάλη Ιδέα, που είναι η ουσία της ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας.
Όταν εξετάζεται η εξωτερική πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, γίνεται αντιληπτό ότι δεν διαφέρει πολύ από τον Βενιζέλο. Είναι πολύ πιθανό να αισθανθεί αυτό το πνεύμα στον Μητσοτάκη, σε πολιτικές που εκτείνονται από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο. Το άλλο είναι να εργαστούμε για να υλοποιήσουμε τη Μεγάλη Ιδέα, που είναι η ουσία της ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας».
Έτσι για του Τούρκους η μέθοδος που ακολουθούν και οι δύο ηγέτες, για να πετύχουν τους στόχους τους είναι σχεδόν η ίδια. «Σύμφωνα με τον Βενιζέλο, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αρπάξει κανείς εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία: η υποστήριξη της Δύσης και η αδυναμία της Τουρκίας. Αυτή είναι μια μέθοδος που βιώθηκε κατά τη διαδικασία της ελληνικής ανεξαρτησίας και των επακόλουθων εδαφικών κερδών», αναφέρει.
Πιστεύουν ότι ο Βενιζέλος, πάντα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα διαπραγματευτικό χαρτί για να αρπάξει εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις πολιτικές πολώσεις στην Ευρώπη. Με παρόμοιο τρόπο ο Μητσοτάκης, παρουσιάζει μια τουρκικά προσανατολισμένη πολιτική στην πόλωση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Διατηρώντας την πολιτική της Αθήνας για την Ουκρανία με επίκεντρο την Τουρκία, λαμβάνει υπόψη την Ελλάδα και την Ουκρανία. Προσπαθεί να ταιριάξει την Τουρκία με τη Ρωσία. «Για να φέρει αυτή τη στρατηγική στην ατζέντα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, σχεδιάζει να παρασύρει την Τουρκία στο βρόμικο παιχνίδι που έχει στήσει κάνοντας προκλητικές ενέργειες στο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά είναι μια φυσική αντανάκλαση της διεφθαρμένης πολιτικής της Ελλάδας, η οποία είναι κλειστή στις αλλαγές, που υποστηρίζεται από τη Δύση και τροφοδοτείται από την Άγκυρα», αναφέρει το τουρκικό μέσο και συνεχίζει:
«Βασικός στόχος του Μητσοτάκη είναι να φέρει τα χωρικά ύδατα του Αιγαίου, σε τετελεσμένο γεγονός και να τα αυξήσει στα 12 ναυτικά μίλια. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει καλύτερα ότι μια τέτοια απόφαση, δεν διαφέρει σε τίποτα από την κήρυξη πολέμου στην Τουρκία. Παρόλα αυτά, υπολογίζει ότι η στρατιωτική ισχύς στα νησιά, τα οποία όπλισε ενάντια στις συμφωνίες της Λωζάνης και του Παρισιού, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη και οι στρατιωτικές συμφωνίες που έχει κάνει με τη Γαλλία, θα περιορίσουν την Τουρκία. Ειλικρινά, ο Έλληνας πρωθυπουργός βασίζεται στη δύναμη της Δύσης και στην «αδυναμία» της Τουρκίας και όχι στη δική του».
Όπως και να έχει, οι γείτονες πιστεύουν ότι η Τουρκία είναι μια πολιτισμένη χώρα με υψηλή εθνική ικανότητα, που ενισχύει τη δύναμη του ΝΑΤΟ, τηρεί τις δημοκρατικές αρχές, και τέλος έχει προσαρμόσει τη γραμμή ανάπτυξής της στη Δύση.
Στην Άγκυρα θεωρούν ότι, η προσπάθεια να επεκταθεί η απομόνωση της Ρωσίας ώστε να συμπεριλάβει την Τουρκία προκειμένου να ενισχύσει τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο Πέλαγος, είναι πάνω από όλα μια ανήθικη πράξη. «Πέραν όλων αυτών, είναι απαραίτητο να επιστήσουμε την προσοχή στην ελληνική διπλωματία, η οποία προσπαθεί να διαταράξει τις σχέσεις Τουρκίας-ΝΑΤΟ, Τουρκίας-ΗΠΑ και Τουρκίας-ΕΕ», αναφέρει και συνεχίζει:
«Αυτή η στάση που υιοθέτησε η Αθήνα ως ρητορική αφενός και αφετέρου ο προσανατολισμός της, σε ένα μεγάλο και αναπτυσσόμενο εξοπλιστικό πρόγραμμα που συνεχώς προκαλεί την Τουρκία, αφαιρεί την ευελιξία μεταξύ των δύο χωρών και φέρνει τη λύση στον στρατιωτικό στίβο. Αναμφίβολα, αυτή η κατάσταση είναι αντίθετη με τους στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους του ΝΑΤΟ, στο βαθμό που βλάπτει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Ο δρόμος που ακολουθεί η Αθήνα είναι επίσης, ενάντια στο πνεύμα της διπλωματίας. Η επιλογή των Ελλήνων να κλιμακώσουν την κρίση δεν θα οδηγήσει σε κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα, αλλά θα οδηγήσει και στη μονιμότητα και όξυνση όλων των προβλημάτων, μεταξύ των δύο χωρών. Επιπλέον, το στυλ που υιοθέτησε ο Μητσοτάκης και ο στρατιωτικός σχεδιασμός για το Αιγαίο, είναι μια προσέγγιση που κρατά όμηρο τη διπλωματία και εγκυμονεί άσχημα αποτελέσματα».
Βλέπουν ότι υπάρχει σχέδιο πως αυτή η κατάσταση σημαίνει την επιστροφή της Ελλάδας στην ιστορική της στάση που αποσταθεροποιεί την Ευρώπη: Δημιουργία κρίσεων για να κερδίσει εδάφη!
Και καταλήγει:
«Αυτό που περιμένει η Τουρκία από την Ελλάδα, δεν είναι εξαιρετική δημιουργικότητα και ευελιξία, είναι απλώς ο σεβασμός της ισορροπίας και του δικαίου μεταξύ των δύο χωρών. Αντί να το κάνει αυτό, ο Μητσοτάκης, όπως και ο Βενιζέλος, ενεργεί με βεβαιότητα ότι η Τουρκία θα χάσει.
Λοιπόν, μια τέτοια στάση τι άλλο κάνει από το να θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της χώρας; Τι άλλο μπορεί να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου, τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου και την Κυπριακή σύγκρουση, εκτός από τη διπλωματία; Τι μπορεί να κερδίσει η Ελλάδα με το να πάρει τα όπλα κατά της Τουρκίας και να αναζητήσει στρατιωτικές και πολιτικές συμμαχίες; Οι απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι αρκετά απλές».
Η πραγματικότητα είναι βέβαια εντελώς διαφορετική, αφού η Τουρκία άρχισε, σταδιακά, να θέτει σε εφαρμογή την πολιτική των αυξανόμενων αμφισβητήσεων.
Η Ελλάδα είναι αυστηρώς προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου. Η Ελλάδα έχει αποδεχθεί με δήλωσή της τη γενική υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, με τις εξαιρέσεις που ρητά ορίζονται στο κείμενο αυτής, ενώ έχει κυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
