"Η Τουρκία και η νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας", είναι ο τίτλος άρθρου λίαν έγκριτου ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Η διαμάχη για την αίτηση της Φινλανδίας και της Σουηδίας για ένταξη τους στο ΝΑΤΟ έχει πάρει σοβαρή τροπή. Οι αρχικές αντιρρήσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ότι οι Σκανδιναβικές χώρες λειτουργούσαν σαν «κάποιο είδος ξενώνα για τρομοκρατικές οργανώσεις». Ο επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής και εκπρόσωπος του, İbrahim Kalın, ισχυρίστηκε ότι ήταν θέμα εθνικής ασφάλειας για την Τουρκία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καθηγητής Φίλης: Η άσκηση ΕΦΕΣ δείχνει για άλλη μια φορά κλιμάκωση από την πλευρά της Τουρκίας (Βίντεο)
Τώρα ο Ερντογάν ανέβασε τα διακυβεύματα. «Όσο ο Ταγίπ Ερντογάν είναι επικεφαλής της Δημοκρατίας της Τουρκίας, δεν μπορούμε να πούμε «ναι» στην είσοδο χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία στο ΝΑΤΟ».
Αυτό που αρχικά παρουσιάστηκε ως ζήτημα ασφάλειας έχει μετατραπεί σε ζήτημα προσωπικής επιβίωσης.
Αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές του επόμενου έτους, αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα.
Το 2015, το Κέντρο Δικομματικής Πολιτικής σημείωσε ότι το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν βασίστηκε στην αφήγηση μιας ακμάζουσας οικονομίας για συνεχή εκλογική επιτυχία. Παρά τον ισχυρισμό του Ερντογάν ότι η Τουρκία ακολουθεί μια κατάλληλη οικονομική πολιτική, όλοι οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Ρώσος οικονομολόγος Sergei Gurlev σε μια οξυδερκή ανάλυση έχει σημειώσει το ίδιο μοτίβο στη Ρωσία του Πούτιν.
Πρώτα μια περίοδος γρήγορης οικονομικής ανάπτυξης, η οποία όταν έχασε τη δυναμική του οδήγησε σε πτώση της βαθμολογίας αποδοχής του. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν το 2014 αποφάσισε να αντιμετωπίσει ένα οικονομικό πρόβλημα με μια μη οικονομική λύση: την προσάρτηση της Κριμαίας.
Τώρα, έχοντας εξαντληθεί από επιλογές, ο Πούτιν αποφάσισε να επιστρέψει στη συνταγή του 2014, την εισβολή στην Ουκρανία.
Ο Gurlev καταλήγει: «Οι δικτάτορες είναι επιρρεπείς σε τέτοια λάθη, ειδικά εκείνοι που, όπως ο Πούτιν, εξαλείφουν τους επικριτές, καταστέλλουν τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και καταπνίγουν τη συζήτηση εντός και εκτός του συστήματος».
Παρόμοιο μοτίβο υπάρχει και στην Τουρκία.
Ένα μήνα μετά την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος το 2016, η Τουρκία ξεκίνησε την πρώτη της εισβολή στη Συρία (Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη), την πρώτη από τις τέσσερις επιχειρήσεις. Η επιχείρηση ξεκίνησε την ίδια ημέρα (24 Αυγούστου) που ο τότε αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν προσγειώθηκε στην Άγκυρα σε μια προσπάθεια να επιδιορθώσει τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορήθηκαν ότι υποστήριζαν το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Στη δεύτερη εισβολή τον Ιανουάριο του 2018, την εισβολή και την επακόλουθη κατοχή του Αφρίν, ενός κουρδικού θύλακα στη βορειοδυτική Συρία (Επιχείρηση Κλάδος Ελιάς), επιβεβαιώθηκε η συνταγή της εκλογικής επιτυχίας.
Σύμφωνα με έρευνα, σχεδόν το 90 τοις εκατό των Τούρκων ψηφοφόρων υποστήριξε την επιχείρηση.
Τον Οκτώβριο του 2019, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέτρεψε στην Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει μέρος της ελεγχόμενης από τους Κούρδους περιοχής της Ροζάβα, ανατολικά του Ευφράτη (Επιχείρηση Πηγή Ειρήνης).
Όπως και οι προηγούμενες επιχειρήσεις, αυτό οδήγησε σε αξιοσημείωτη βελτίωση στα ποσοστά αποδοχής του Ερντογάν, αν και ταυτόχρονα έθεσε σε κίνδυνο την οικονομικά αποδοτική και επιτυχημένη συνεργασία των ΗΠΑ με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) υπό την ηγεσία των Κούρδων στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Ο συνιδρυτής του AKP και νυν βουλευτής της αντιπολίτευσης, Abdüllatif Şener, δήλωσε νωρίτερα ότι ο Ερντογάν θα ήταν έτοιμος να παρασύρει την Τουρκία σε έναν εμφύλιο πόλεμο για να διατηρήσει την εξουσία.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2015, το AKP και το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) συμφώνησαν σε ένα σχέδιο 10 σημείων, τη Συμφωνία Dolmabahçe, για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος, αλλά τον Ιούνιο το HDP ξεπέρασε το εκλογικό όριο του 10%. και κέρδισε 80 από τις 550 έδρες του τουρκικού κοινοβουλίου.
Το AKP έχασε τη συνολική του πλειοψηφία.
Τον Ιούλιο, σε μια συμφωνία για δόλωμα και αλλαγή, επετράπη στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν την αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία για αεροπορικές επιδρομές κατά του ISIS, αλλά η Τουρκία άδραξε επίσης την ευκαιρία να εξαπολύσει αεροπορικές επιδρομές κατά του PKK.
Τον Νοέμβριο σε πρόωρες εκλογές το AKP ανέκτησε την πλειοψηφία του.
Με τον ισχυρισμό ότι η Φινλανδία και η Σουηδία φιλοξενούν τρομοκράτες, η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Επιπλέον, η Τουρκία σχεδιάζει μια νέα διασυνοριακή επιχείρηση στη βόρεια Συρία που ελέγχεται από τους Κούρδους, η οποία αναμφίβολα θα συγκεντρώσει εκλογική υποστήριξη.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν είναι κατανοητό στεναχωρημένος που ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκλεψε το προβάδισμα από αυτόν με την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο και μια ομιλία στο Κογκρέσο.
Αναφερόμενος σε μια προτεινόμενη συμφωνία για τα F-16 μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας, ο Μητσοτάκης προειδοποίησε: «Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το ΝΑΤΟ σε μια εποχή που η εστίασή μας είναι να βοηθήσουμε για να νικήσουμε τη ρωσική επιθετικότητα, είναι μια άλλη πηγή αστάθειας στη νοτιοανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ. Και σας ζητώ να το λάβετε υπόψη όταν λαμβάνετε αποφάσεις αμυντικών προμηθειών σχετικά με την ανατολική Μεσόγειο».
Απαντώντας ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο Μητσοτάκης δεν υπήρχε πια γι' αυτόν και δεν θα δεχόταν ποτέ να συναντηθεί μαζί του. «Θα συνεχίσουμε τον δρόμο μας με αξιότιμους πολιτικούς». Ακύρωσε επίσης μια σύνοδο κορυφής με τον Μητσοτάκη που είχε προγραμματιστεί για αργότερα φέτος.
Η Τουρκία έχει επίσης ξεκαθαρίσει ότι εάν η Ελλάδα δεν αποστρατικοποιήσει τα νησιά της στο Αιγαίο, η Τουρκία θα αμφισβητήσει την κυριαρχία της.
Τον Μάρτιο, στο Φόρουμ της Ντόχα στο Κατάρ, ο επικεφαλής σύμβουλος και εκπρόσωπος του Ερντογάν, İbrahim Kalın είπε ότι πιστεύει ότι η ανάγκη για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας θα προκύψει μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η Τουρκία όχι μόνο έρχεται σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές αξίες του ΝΑΤΟ αλλά και με αυτές του 46μελούς Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων οι αποφάσεις σχετικά με τον Osman Kavala και τον Selahattin Demirtaş Erdoğan θεωρούν «άκυρες».
Το 1964 η Τουρκία σκέφτηκε να επέμβει στην Κύπρο για την υπεράσπιση των Τουρκοκυπρίων, αλλά προειδοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Lyndon B. Johnson ότι εάν το έκανε, δεν θα μπορούσε να υπολογίζει στην υποστήριξη του ΝΑΤΟ σε περίπτωση σοβιετικής επέμβασης.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας İsmet İnönü παρατήρησε: «Θα διαμορφωθεί μια νέα παγκόσμια τάξη στην οποία η Τουρκία θα βρει τη θέση της».
Εάν ισχύουν όσα λέει ο İbrahim Kalın, το ερώτημα είναι τι ρόλο θα παίξει η Τουρκία."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από την παραπάνω πολύ αξιόλογη ανάλυση-άρθρο διαφαίνεται ότι ο Ερντογάν βαδίζει στα χνάρια του Πούτιν, επιχειρώντας να ανατρέψει την προτεραιότητα της πολιτικής ατζέντας για τους Τούρκους ψηφοφόρους στις επικείμενες Προεδρικές και βουλευτικές εκλογές του 2023.
Ο Τούρκος Πρόεδρος υπολείπεται δημοσκοπικά των βασικών πολιτικών του αντιπάλων, που προέρχονται από το κόμμα των κεμαλιστών, Μπαγίς (Δήμαρχος Άγκυρας)-Ιμάμογλου(Δήμαρχος Κων/πολης)-Κιλιντζάρογλου (Πρόεδρος CHP).
Αυτό οφείλεται στην κάκιστη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Τουρκία, με τον Ερντογάν να είναι ο βασικός υπεύθυνος για αυτό.
Τα παραπάνω ωθούν τον Ερντογάν να δοκιμάσει την παλιά πετυχημένη συνταγή για τον ίδιο, όπου όταν βρισκόταν σε πολιτικό αδιέξοδο οδηγούσε τη χώρα του σε στρατιωτικές περιπέτειες , διεξάγοντας επιχειρήσεις σε Συρία και Βόρειο Ιράκ.
Αυτό έχαιρε της αποδοχής της πλειοψηφίας του τουρκικού λαού, με αποτέλεσμα να αναστρέφεται το κακό δημοσκοπικό κλίμα για τον Ερντογάν και να κερδίζει τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην ατζέντα του αναθεωρητικού Τούρκου Προέδρου όμως τώρα δεν είναι μόνο οι Κούρδοι της Συρίας και το ΡΚΚ, αλλά και η Ελλάδα.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι τώρα υπάρχει μια σημαντική διαφοροποίηση αναφορικά με τη στάση της τουρκικής αντιπολίτευσης, η οποία δεν τάσσεται υπέρ της ρητορικής Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας όπως έκανε κατ'επανάληψη στο παρελθόν.
Κοινώς η τουρκική αντιπολίτευση δεν δίνει λευκή επιταγή στον Τούρκο Πρόεδρο να ενεργήσει σε βάρος της Ελλάδας, αντιλαμβανόμενη ότι κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε υπέρ του Ερντογάν, αυξάνοντας τις πιθανότητες νέας νίκης του στις εκλογές του 2023.
Επιπλέον η τουρκική αντιπολίτευση έχει δυτικόστροφο προσανατολισμό, πολύ μεγαλύτερο τουλάχιστον σε σχέση με τον Ερντογάν και επιχειρεί να μην κόψει τις γέφυρες επικοινωνίας με Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, οι οποίες τάσσονται υπέρ της διατήρησης της ειρήνης σε Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο, αντικρούοντας ανοιχτά την αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου από Ερντογάν-Τσαβούσογλου-Μπαχτσελί.
Ωστόσο θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως την στάση για το θέμα της κυριαρχίας των νησιών μας στο Αιγαίο, του πάντα προσεκτικού στις διατυπώσεις του νατοϊκού ΥΠΑΜ Ακάρ, ο οποίος είναι ο κύριος δελφίνος για την διαδοχή του Ερντογάν στο κόμμα του ΑΚΡ.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του, θέτει πρώτα την διεξαγωγή στρατιωτικής επιχείρηση σε βάρος των Κούρδων της Συρίας του YPG, εκτιμώντας ότι αυτό σίγουρα θα τον τονώσει δημοσκοπικά ,δίνοντας του το πρόκριμμα στη συνέχεια να εμποδίσει με διάφορα τεχνάσματα την κάθοδο Κουρδικού κόμματος στις εκλογές του 2023, υφαρπάζοντας μέρος των Κούρδων ψηφοφόρων, προκειμένου να κερδίσει στην εκλογική αναμέτρηση.
Το ερώτημα είναι αν θα τραβήξει την κατάσταση στα άκρα με την Ελλάδα και μέχρι ποίου σημείου, κάτι το οποίο θα εξαρτηθεί από πολλές παραμέτρους.
Εκτίμησή μας είναι ότι ο Ερντογάν θα "τραβήξει το σκοινί" με τη χώρα μας, οδηγώντας την κατάσταση στα άκρα.
