Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας είναι δεδομένη, διαχρονική, κυνική και «αντάξια» του ιστορικού παρελθόντος της. Εκδηλώνεται με επίσημες πολιτικές δηλώσεις, απειλές, εκβιασμούς, με συντήρηση εντάσεως, με υβριδικές επιθετικές μεθόδους (π.χ. παράνομη μετανάστευση, αλιεία και έρευνα υδρογονανθράκων), με τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, με κλιμάκωση των προκλήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο και με τετελεσμένα, σχολιάζει ο Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ- Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ-Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ν. Δένδιας: Εμείς αποφασίζουμε πότε και με ποιον τρόπο απαντάμε στις τουρκικές προκλήσεις
Τα πλέον επίσημα πολιτικά χείλη της Τουρκίας δηλώνουν ότι παραμένουν αμετακίνητοι στο casus belli, την «Γαλάζια Πατρίδα», τις «Γκρίζες Ζώνες» που κυμαίνονται εκάστοτε από 18 έως και 152 νησιά, το σύνολο των μονομερών διεκδικήσεων και στα «δύο κυρίαρχα κράτη» στην Κύπρο. Την διαχρονική εμμονή τους με την αποστρατικοποίηση των νήσων του Α. Αιγαίου συνδέουν πλέον ευθέως και επισήμως με την ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών. Σε μία εποχή ιδιαίτερα ευαίσθητη σε θέματα κυριαρχίας και αναθεωρητισμού, λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Δύση δεν αντιδρά ανάλογα στην περίπτωση της Τουρκίας (ακόμη και οι δυτικές χώρες που έχουν υπογράψει αμυντική Συμφωνία με την Ελλάδα).
Υπάρχουν ασφαλώς ισχυρές νομικές ελληνικές απαντήσεις σε ότι αφορά την αποστρατικοποίηση των νήσων του Α. Αιγαίου (π.χ. νομικό καθεστώς Αιγαίου βάσει Συνθηκών Λωζάνης, Μοντρέ, Παρισίων και κυρίως οι προβλέψεις της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών περί αυτοάμυνας). Σε επιχειρησιακό επίπεδο ουδείς εχέφρων διανοείται ότι η Ελλάς είναι σε θέση και βούλεται να επιχειρήσει εισβολή στην σημερινή Τουρκία, με ορμητήριο τις νήσους. Οι στρατιωτικές δυνάμεις επί των νήσων του Α. Αιγαίου αποβλέπουν στην άμυνα αυτών, βάσει της τουρκικής επιθετικής πολιτικής αλλά και της υπαρκτής στρατιωτικής απειλής της 4ης τουρκικής Στρατιάς στα παράλια της Μ. Ασίας, των ισχυρών αποβατικών δυνάμεων αναπτυγμένων λίγα μόλις μίλια από τα ελληνικά νησιά και των ισχυρών αεροπορικών δυνάμεων που είναι δυνατόν να αναπτυχθούν σε ελάχιστο χρόνο στα δυτικά τουρκικά αεροδρόμια.
Ο αριθμός στρατιωτικού προσωπικού, καθώς και η ποσότητα και ποιότητα των στρατιωτικών μέσων, συστημάτων και όπλων επί των νήσων συναρτάται ευθέως με τις στρατιωτικές δυνατότητες του απειλούντος. Η Τουρκία δύναται να διατηρεί σαφή τακτική εικόνα καταστάσεως μέσω πληροφοριών (σε πραγματικό χρόνο) δορυφορικών, εναερίων, θαλασσίων και επακτίων συστημάτων και μέσων. Επιπλέον διαθέτει πυροβολικό με «έξυπνα» πυρομαχικά, «περιφερόμενα» πυρομαχικά, «έξυπνες» βόμβες, καθώς και κατευθυνόμενα βλήματα, ρουκέτες (από εκτοξευτές εδάφους ή επί οχημάτων ή και από πλοία ή αεροσκάφη επανδρωμένα ή μη) υψηλής ακρίβειας και εμβέλειας δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιομέτρων. Με τα μέσα αυτά είναι δυνατή η ακριβής προσβολή των νήσων από μεγάλες αποστάσεις. Κατά συνέπεια, απαιτείται δυνατότητα εξουδετερώσεως των συστημάτων και των όπλων αυτών, για λόγους αυτοάμυνας.
Μη επαρκείς δυνάμεις και όπλα βραχείας μόνο εμβέλειας επί των νήσων προσφέρουν καθοριστικό πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν επαρκώς όσοι «σύμμαχοι» και εγχώριοι κατευνάζοντες «ψελλίζουν» απόψεις τύπου «αφαίρεση από τα νησιά μόνο των επιθετικών όπλων». Δεν υπάρχουν «επιθετικά» όπλα επί των νήσων αφού την άποψη περί ελληνικής «εισβολής» στην Τουρκία από τις νήσους του Α. Αιγαίου είναι δυνατόν να υποστηρίζουν μόνο προβοκάτορες και δόλιοι ή αφελείς.
Εν μέσω κομματικών συνεδρίων, δημοσκοπήσεων και επικειμένων εκλογών, εκφράζεται από Έλληνες βουλευτές όλο και περισσότερο η άποψη ότι η χώρα μας σύρεται σε αχρείαστη κούρσα εξοπλισμών. Με δεδομένες τις τουρκικές προθέσεις και δυνατότητες, η «άσκοπη αυτή κούρσα εξοπλισμών» συμπεριλαμβάνει άραγε την προσπάθεια αντικαταστάσεως 9 Φρεγατών άνω των 40 ετών ή 10 Πυραυλακάτων και 6 Υποβρύχια 50 ετών, την απόκτηση συγχρόνων τορπιλών και αντιμέτρων για νέα Υποβρύχια τα οποία έχουν ενταχθεί στον Στόλο εδώ και μία δεκαετία, το follow on support για αεροσκάφη που μέχρι πρότινος είχαν καθηλωθεί (ελλείψει υποστηρίξεως), για την βασική συντήρηση και αναβάθμιση του υφισταμένου υλικού του ΣΞ; Οι πολιτικοί αυτοί εκπρόσωποί μας εγγυώνται την άμυνα και την ασφάλεια του ελληνισμού, μετά από 20 έτη ουσιαστικής εγκαταλείψεως των Ενόπλων Δυνάμεων ή «το ρισκάρουν»; Έχουν κάποια πληροφόρηση που εγγυάται ότι δεν θα απειληθούν ζωτικά εθνικά συμφέροντα ή ότι θα μας προστατεύσουν άμεσα οι σύμμαχοι; Εάν ικανοποιούνται με την ιδέα ότι πληθώρα τουρκικών όπλων θα βάλλεται κατά μαχίμων πλοίων μας πέραν των 100 χιλιομέτρων ενώ αυτά δύνανται να αναχαιτίζουν εναερίους στόχους έως τα 15 χιλιόμετρα, θα πρέπει να το γνωρίζει το προσωπικό των ΕΔ και οι οικογένειές τους. Εάν τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει τότε οι πολιτικοί αυτοί απλώς λαϊκίζουν επί εθνικών θεμάτων, αντί να μεθοδεύουν μία διακομματική στρατηγική εξοπλισμών 20ετίας και μία υγιή και συνεπή επένδυση στην αμυντική βιομηχανία. Δεν τίθεται ούτε προς συζήτηση η αδιανόητη εκδοχή του «αποχαρακτηρισμού» κάποιων ζωτικών συμφερόντων προκειμένου να διασφαλισθεί δήθεν η περιβόητη «ειρήνη» μέσω του δόγματος «ταϊστε το θηρίο πριν θυμώσει», προς το οποίο μας κατευθύνει σειρά στρατευμένων κονδυλοφόρων.
Από την εποχή του Θουκυδίδου, η στρατιωτική ανισορροπία δημιουργεί αστάθεια και οδηγεί τον ισχυρό σε πειθαναγκασμό και τον αδύναμο σε κατευνασμό, με τελικό αποτέλεσμα είτε τον πόλεμο με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα είτε την αναίμακτη σταδιακή νίκη του ισχυρού και την δορυφοροποίηση του αδυνάμου. Η υποτίμηση του στρατιωτικού εξοπλισμού διαιωνίζει τον φαύλο αυτόν κύκλο.
Η κοινή γνώμη πρέπει να κατανοήσει ότι το δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια» είναι ψευδές αφού ομοειδή κράτη με ισχυρή αμυντική βιομηχανία και ΕΔ (π.χ. Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Ισραήλ κ.λπ.), κάθε άλλο παρά στερούνται κοινωνικών παροχών. Η βασική διαφορά έγκειται ότι τα κράτη αυτά δεν βρίθουν λαϊκιστών, η έρευνα και καινοτομία των ΑΕΙ τους συνδέεται με τις απαιτήσεις της αγοράς και ιδιαίτερα μάλιστα της αμυντικής βιομηχανίας, δίχως οι ερευνητές καθηγητές να χαρακτηρίζονται ως «δολοφόνοι» και δίχως να διοργανώνονται πορείες κατά της επιστημονικής έρευνας «για μπάτσους και στρατό». Δυστυχώς τα βαρίδια αυτά επιβραδύνουν βάναυσα τον ελληνικό βηματισμό όταν τα υπόλοιπα κράτη τρέχουν. Οι ενεργοί Έλληνες πολίτες δύνανται και οφείλουν να στηρίξουν την ασφάλεια, την άμυνα και την ευημερία τους. Στις Δημοκρατίες οι θορυβώδεις μειοψηφίες εκφράζονται αλλά δεν κυβερνούν. Η χώρας μας διαθέτει όλες τις αναπτυξιακές προϋποθέσεις υπό τον όρο ότι η κοινή γνώμη θα υιοθετεί ενεργά τις εκάστοτε πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα απομονώνουν κάθε σχετικό ανασταλτικό παράγοντα.
