Τους τελευταίους μήνες ο Πρόεδρος Ερντογάν, πίεσε περισσότερο για να προβάλει την τουρκική ισχύ στο εξωτερικό. Αυτό έχει εξοργίσει πολλές χώρες, κυρίως την ΕΕ και τους συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Οι επικριτές του τον αποκαλούν αυταρχικό ηγέτη, μισαλλόδοξο στη διαφωνία, που φιμώνει σκληρά όποιον του αντιτίθεται.
Στην πραγματικότητα, τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι η Άγκυρα παρασύρεται όλο και περισσότερο προς τον αυταρχισμό και τον εξισλαμισμό. Η τουρκική πολιτική τάξη πραγμάτων έχει υποστεί ουσιαστικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ξέσπασμα κυβερνητικής κρίσης στην Τουρκία- Ο Ερντογάν ξεσπάει με απολύσεις αξιωματούχων
Σύμφωνα με το atalayar, αν η αρχική περίοδος στην εξουσία του Ερντογάν (2002-2011), χαρακτηριζόταν από σταθερότητα στην πολιτική, υψηλό επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης, τότε από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 επικράτησαν τάσεις που ως αποτέλεσμα προκάλεσαν τη διαμόρφωση του αυταρχικού καθεστώτος στην μορφή της προσωποκρατικής κυβέρνησης του Τούρκου ηγέτη.
Οι Υπουργοί Εξωτερικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων στις 14 Δεκεμβρίου 2021, παρουσίασαν έκθεση για την αξιολόγηση της προόδου της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το έγγραφο υπογραμμίζει, ότι η Άγκυρα συνεχίζει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις αρχές της δημοκρατίας, η δέσμευση στις οποίες είναι η κύρια και απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση του καθεστώτος μέλους της πολιτικής ένωσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σχέδιο Πούτιν για μεταφορά χιλιάδων Σύριων στο Ντονέτσκ για ανταρτοπόλεμο; Ο Ερντογάν και η τουρκική μειονότητα στην Ουκρανία
Έτσι, οι συντάκτες του εγγράφου τόνισαν ότι η κατάσταση του κράτους δικαίου, της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών στην Τουρκία, συνεχίζει να επιδεινώνεται. Οι ειδικές εξουσίες των τουρκικών αρχών που αποκτήθηκαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 εξακολουθούν να ισχύουν , επομένως, η πίεση στην κοινωνία των πολιτών και στους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν σταματά.
Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 κόστισε τουλάχιστον 240 ζωές και, σύμφωνα με αξιωματούχους του, παραλίγο να σκοτώσει τον Ερντογάν, ο οποίος διέμενε στο τουριστικό θέρετρο Μαρμαρίς στο Αιγαίο.
Ωστόσο, επέστρεψε σε λιγότερο από 12 ώρες, έχοντας ξεπεράσει τους συνωμότες!
Οι νέες τάσεις του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), ήταν ένας από τους λόγους για τέτοιες παγκόσμιες αλλαγές στο τουρκικό πολιτικό σύστημα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το κόμμα του Ερντογάν παραμέλησε το δικό του κοινό-στόχο, τη ρητορική του χαρακτήρα και τις τεχνικές διαχείρισης. Ως αποτέλεσμα, το AKP άρχισε να εστιάζει, πρώτα απ όλα, στους εθνικιστές, με μια ριζοσπαστική ερμηνεία της έννοιας του «έθνους», και το πολιτικό Ισλάμ έγινε η θεμελιώδης αρχή του καθεστώτος.
Σύμφωνα με το atalayar, ο Ερντογάν αρνείται ότι θέλει να επιβάλει ισλαμικές αξίες, λέγοντας ότι είναι αφοσιωμένος στην κοσμικότητα. Αλλά υποστηρίζει το δικαίωμα των Τούρκων να εκφράζουν τη θρησκεία τους πιο ανοιχτά.
«Μερικοί υποστηρικτές του έδωσαν το παρατσούκλι "Σουλτάνος" γυρίζοντας πίσω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία», αναφέρει.
Στην πραγματικότητα, τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι η Άγκυρα παρασύρεται όλο και περισσότερο προς τον αυταρχισμό και τον εξισλαμισμό.
Εν τω μεταξύ, σοσιαλιστικές μελέτες δείχνουν ότι δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι στην Τουρκία με αυτή την κατάσταση. Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2021 από τον Τούρκο ακαδημαϊκό, καθηγητή διεθνών σχέσεων, συγγραφέα, αρθρογράφο, τηλεοπτικό σχολιαστή και δημόσιο διανοούμενο Mustafa Aydin, έδειξε τα τελευταία χρόνια μια σημαντική απογοήτευση των συντηρητικών αξιών και ότι πιο ισλαμικό έγινε, σε μια τάση χαρακτηριστική του πληθυσμού της Τουρκίας.
«Σημειωτέον, καθώς αυξήθηκε η θυματοποίηση του άδικου καθεστώτος και η ιδεολογική πίεση, ο αριθμός των ατόμων που προσδιορίστηκαν ως υποστηρικτές του πολιτικού Ισλάμ μειώθηκε από 47,4% το 2017 σε 27,0% το 2021», αναφέρει το atalayar.
Σε αυτό το πλαίσιο, αυτό είναι πολύ λογικό όταν πρόκειται για τη σφοδρή κριτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Τουρκία, η οποία συνεχίζει να αποστασιοποιείται από τις διαδικασίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Προηγουμένως, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μελέτησαν την έκθεση που εκπόνησε ο Ισπανός πολιτικός Nacho Sánchez Amor. Το έγγραφο ανέφερε, ότι το αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν, εξαπέλυσε μια σφοδρή καταστολή, άρχισε να καταπιέζει, πρωτοφανείς από άποψη θηριωδιών και κλίμακας κατά των πολιτών της χώρας , την αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ.
Υπό αυτή την έννοια, οι βουλευτές αμφισβήτησαν τη σκοπιμότητα συνέχισης των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Να υπενθυμίσουμε ότι :
Ο τουρκικός στρατός έχει εμπλακεί στις συγκρούσεις στη Λιβύη, τη Συρία και, έμμεσα, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ στον Καύκασο.
Ο τουρκικός στρατός πραγματοποίησε κοινές ασκήσεις με το Αζερμπαϊτζάν, λίγες εβδομάδες πριν ξεσπάσουν σφοδρές μάχες μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και των Αρμενίων που ελέγχουν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η περιοχή αναγνωρίζεται διεθνώς ως τμήμα του Αζερμπαϊτζάν.
Οι Τούρκοι του Αζερμπαϊτζάν, είναι παραδοσιακά κοντά στην Τουρκία και το πλούσιο σε πετρέλαιο κράτος διαθέτει βασικούς αγωγούς εξαγωγής που διέρχονται από την Τουρκία. Αλλά η Ρωσία για αιώνες αντιμετωπίζει τον Καύκασο ως σφαίρα επιρροής της.
Στον Καύκασο, και στους πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία, οι φιλοδοξίες του κ. Ερντογάν συγκρούονται με τις φιλοδοξίες του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Τα ανεκμετάλλευτα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτελούν μέρος της γεωπολιτικής ατζέντας του Ερντογάν.
Η τουρκική εξερεύνηση φυσικού αερίου στα ανοιχτά της Κύπρου, έχει εξοργίσει τις κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας, και τα δύο μέλη της ΕΕ, με αποτέλεσμα να υπάρξουν έντονες προειδοποιήσεις από την ΕΕ.
Περιφρονεί τη δυτική πίεση και έχει αγκαλιάσει Τούρκους εθνικιστές ηγέτες στη βόρεια Κύπρο, μια αυτοαποκαλούμενη «δημοκρατία» που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.
Επιτέθηκε στον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, αμφισβητώντας την ψυχική του υγεία, λόγω της καταστολής της ισλαμιστικής επιρροής στη Γαλλία από τον κ. Μακρόν.
Ενώ στον αναπτυσσόμενο κόσμο υπάρχει μια έντονη πάλη μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, στοιχηματίζει το μέλλον του στις ρίζες του πολιτικού Ισλάμ. Αυτή η επιλογή θέτει προφανώς όλο το φάσμα των ιδεολογικών του προοπτικών σε σοβαρό κίνδυνο αποτυχίας, όπως ήδη επιβεβαιώνει η αυξανόμενη ανυπομονησία για την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος όχι μόνο μεταξύ των Τούρκων πολιτών αλλά και στη Δύση.
