Η Ελλάδα θέλοντας να υπενθυμίσει ποιος κάνει κουμάντο στην περιοχή του Βόρειου Αιγαίου, ενθαρρυμένη και από την άφιξη των μαχητικών Rafale την Τετάρτη, προχωρά στην εξαγγελία τριών ασκήσεων.
Συγκεκριμένα θα προχωρήσει σε άσκηση με πυρά στις 18 και 19 στην Σαμοθράκη ενώ στις 20 θα ενεργοποιηθεί το πεδίο βολής που συμπεριλαμβάνει το ακριτικό αυτό ελληνικό νησί και δεσμεύει όλη σχεδόν την περιοχή ανάμεσα σε Θάσο και Λήμνο.
Στις 19 Ιανουαρίου, ημέρα άφιξης των Rafale, η Αθήνα θα προχωρήσει και σε άσκηση στην περιοχή του Καστελόριζου.
Με αφορμή αυτές τις ελληνικές ασκήσεις η Τουρκία και πάλι θέτει θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου αλλά και του Καστελόριζου. Συγκεκριμένα σε αυτή την περίπτωση έθεσε θέμα για την Λήμνο και την Σαμοθράκη και του Καστελορίζου όπως ήδη αναφέραμε, προσθέτοντας μάλιστα πως η ευρεία περιοχή της Ελλάδας στο βόρειο Αιγαίο επικαλύπτει περιοχή που έχει δεσμευτεί για ασκήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, παραβλέποντας βέβαια πως η δικής της NAVTEX δεν έχει καμιά ισχύ στην συγκεκριμένη περιοχή που είναι ξεκάθαρα ελληνικής δικαιοδοσίας.
Παράλληλα η Τουρκία θέλοντας να «χτυπήσει» σε αυτό που θεωρεί ευαίσθητο σημείο της ελληνικής άμυνας, θα προχωρήσει μία ημέρα μετά την άφιξη των Rafale, δηλαδή στις 20 Ιανουαρίου σε άσκηση Έρευνας και Διάσωσης νοτίως του Καστελόριζου. Εκεί αναμένεται να υπάρξει και κινητικότητα μη επανδρωμένων αεροσκαφών της Τουρκίας που η αλήθεια είναι πως ειδικά οι τελευταίες υπερπτήσεις τους πάνω από την νησίδα Κανδελιούσσα Παρασκευή, Σάββατο και Δευτέρα έχουν δημιουργήσει ένα σκεπτικισμό ως προς την επιλογή της συγκεκριμένης νησίδας από το τουρκικό επιτελείο.
Λήμνος και Σαμοθράκη
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, ωστόσο καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936- η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης.
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του. Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του: "Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ' εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάννης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα" (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309). Παρόμοιες διαβεβαιώσεις εδόθησαν σχετικώς, κατά την ίδια περίοδο, εκ μέρους της Τουρκίας προς τις Κυβερνήσεις τρίτων ενδιαφερομένων χωρών.
Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι:
• Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί "res inter alios acta" γι' αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, "μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες" εκτός των συμβαλλομένων.
• Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.
Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο.
