Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής "Γενί Σαφάκ" το πρώτο πλοίο πληροφοριών της Τουρκίας αναλαμβάνει δράση από τις 14 Ιανουαρίου.
Το Ufuk Corvette (A-591), το οποίο έχει τη διάκριση ως το πρώτο πλοίο πληροφοριών της Τουρκίας που κατασκευάστηκε με εθνικά μέσα και δυνατότητες, θα παραδοθεί στις 14 Ιανουαρίου σε τελετή στην οποία αναμένεται να παραστεί ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όπως αναφέρουν οι Τούρκοι "το πλοίο θα είναι σε θέση να ανιχνεύει άμεσα απειλές για την εθνική ασφάλεια ταξιδεύοντας συνεχώς για 45 ημέρες, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών υδάτων, υπό σοβαρές κλιματικές και θαλάσσιες συνθήκες"
Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ απευθύνθηκε στον πλέον ειδικό επί του θέματος Υποναύαρχο ε.α. Δημήτρη Τσαϊλά*, ο οποίος και εξηγεί αναλυτικά:
Η πρόσκτηση πλοίου συλλογής πληροφοριών από την πλευρά της Τουρκίας, εγείρει σημαντικές ανησυχίες σχετικά με τον καλύτερο τρόπο χαρακτηρισμού επιθέσεων και άλλων ειδών απειλών στον κυβερνοχώρο. Μια προοπτική που έχει κερδίσει σημαντική έλξη είναι ότι ο κυβερνοχώρος δεν είναι κατά κύριο λόγο ένας τομέας πολέμου όπου κυριαρχούν οι στρατηγικές θεωρίες που περιλαμβάνουν αποτροπή και καταναγκασμό, αλλά μάλλον ένας ανταγωνισμός συλλογής πληροφοριών με επίκεντρο την κατασκοπεία. Η υιοθέτηση αυτών των επιχειρήσεων έχει σημαντικές επιπτώσεις στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε ένα ευρύ φάσμα θεμελιωδών ερωτημάτων. Πώς μπορούν πραγματικά οι αεροναυτικές δυνάμεις να επιτύχουν ή να αποτύχουν στον κυβερνοχώρο; Πότε πρέπει το Πολεμικό Ναυτικό να ανταγωνιστεί σκληρά και να απειλήσει με αντίποινα; Πότε πρέπει να δείξει αυτοσυγκράτηση;
Στην πράξη, οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα εξαρτώνται σημαντικά από το τι είδους δραστηριότητα πληροφοριών έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Οι επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο που επικεντρώνονται στην απόκτηση πληροφοριών (δηλαδή, την κατασκοπεία) λειτουργούν σύμφωνα με διαφορετική λογική από εκείνες που προορίζονται να ασκήσουν επιρροή ή να προκαλέσουν κάποιο αποτέλεσμα (δηλαδή, συγκαλυμμένη δράση).
Η κατανόηση αυτών των δυνατοτήτων είναι κρίσιμη για τον καθορισμό σαφών στόχων που καλύπτουν αυτό που απαιτεί μια δεδομένη κατάσταση. Υπογραμμίζει επίσης τις επιχειρήσεις παραπλάνησης. Η απάντηση στις μυστικές επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο με νοοτροπία κατασκοπείας, για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει τους υπεύθυνους σχεδιασμού επιχειρήσεων να επιδείξουν ανεκτικότητα όταν θα έπρεπε αντ' αυτού να είναι πιο διεκδικητικοί και το αντίστροφο. Επιπλέον, η αμφιθυμία σχετικά με τους στόχους μιας επέμβασης ή η σύγχυση σχετικά με το τι είναι μια συγκεκριμένη λειτουργία, έχει τη δυνατότητα να αποφέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Θα θυμίσω ότι στις επιχειρήσεις των Ιμίων το 1996, ενώ η ελληνική πλευρά είχε υποκλέψει τη βούληση των τουρκικών δυνάμεων για κατάληψη βραχονησίδας και σχεδιάστηκε επιχείρηση παραπλάνησης, τελικά λόγω έλλειψης βουλήσεως από την κυβέρνηση αποτύχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Συμπεράσματα
Ο κυβερνοχώρος καθιερώθηκε σταθερά ως πεδίο μάχης, παράλληλα με τη θάλασσα, τη χερσαία επιφάνεια, τον αέρα και το διάστημα, την τελευταία δεκαετία. Έτσι ο κυβερνοχώρος είναι πραγματικά περισσότερο ένας ανταγωνισμός συλλογής στρατιωτικών πληροφοριών. Η πραγματοποίηση αυτής της εννοιολογικής αλλαγής έχει σημαντικές συνέπειες για το πώς κατανοούμε αυτόν τον χώρο.
Αυτό που χρειάζονται πλέον οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ)είναι μια νέα θεωρία νίκης για ένα περιβάλλον στο οποίο απειλούνται οι πληροφορίες και τα δίκτυα μέσα από τα οποία διαρρέουν. Εκτίμηση μου είναι, ότι η νίκη δημιουργείται μέσω της τεχνολογίας της πληροφορίας αυξάνοντας την επίγνωση της κατάστασης, έτσι ώστε να μπορούνε οι μαχητές να χτυπήσουν από μεγαλύτερη απόσταση, να ανταποκριθούν με μεγαλύτερη ταχύτητα στις απειλές και να έχουν πιο ακριβείς στοχεύσεις. Κατά συνέπεια, οι επενδύσεις στην τεχνολογία ευνοούν κατά κύριο λόγο την αποδοτικότητα και την ταχύτητα δίδοντας και πλεονέκτημα ασφάλειας και ανθεκτικότητας. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα δίκτυα που είναι αποκεντρωμένα και βελτιστοποιημένα σε αποδοτικότητα, μαζί με οπλικά συστήματα που δεν είναι απλώς ενεργοποιημένα από τα δεδομένα αλλά εξαρτώνται από τα δεδομένα, μπορούν να δημιουργήσουν κτυπήματα σύντομα και αποφασιστικά.
Με την απόκτηση των νέων πλοίων Belhara και GoWind σε συνεργασία με τα αεροσκάφη Rafale ξεκινά με μια καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα δίκτυα επιβιώνουν υπό απειλή. Αυτά τα δίκτυα βασίζονται στη ταχύτητα για τη συλλογή, αποθήκευση και ανάλυση πληροφοριών από διαφορετικές πηγές, ενοποιώντας τις με πύλες μεταξύ των χρηστών. Αυτό το είδος “δικτυοκεντρικού πολέμου”, επιτρέπει τη συγχώνευση δεδομένων με τη τεχνητή νοημοσύνη, μειώνοντας ταυτόχρονα τους πλεονασμούς και ελαχιστοποιώντας τα σημεία πρόσβασης που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ευπάθειες στο κυβερνοχώρο.
Τέλος, η αποτροπή θα επέλθει με την ικανότητα να επιμείνουμε με την πάροδο του χρόνου, όχι απλώς να κυριαρχήσουμε για μια στιγμή, καθώς είναι αυτό που τελικά θα αποτρέψει τους αντιπάλους από την έναρξη των πρώτων επιθέσεων. Οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις μέχρι σήμερα δεν αφορούσαν το κυνήγι της επόμενης τεχνολογίας. Πάντα αφορούσαν πειραματισμούς και ανταπόκριση. Ήρθε η ώρα οι ΕΕΔ να προσαρμοστούν στην τεχνολογία αιχμής της επόμενης γενιάς, όχι απλώς να ενημερωθούν στην πιο πρόσφατη έκδοση ενός ήδη απαρχαιωμένου συστήματος.
*Ο Υποναύαρχος Δημήτριος Τσαϊλάς δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, είναι μέλος και ερευνητής του Ινστιτούτου για την Εθνική και Διεθνή Ασφάλεια (INIS, Institute for National and International Security), και του Ινστιτούτου Διεθνούς Στρατηγικής (Strategy International)
