Να δώσουν επίφαση νομιμοφάνειας μέσα από «έρευνες» και «μελέτες» θα επιχειρήσουν στο προσεχές μέλλον οι Τούρκοι στους ισχυρισμούς τους ότι η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελληνική Θράκη καταπιέζεται.
Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο μας άρθρο στο Πενταπόσταγμα, θα εντάξουν αυτή την προσπάθειά τους στις εργασίες μιας «ειδικής» επιτροπής που θα δημιουργήσουν για την συγκέντρωση και ανάδειξη ζητημάτων καταπίεσης των μουσουλμανικών μειονοτήτων σε όλο τον κόσμο.
Είναι χαρακτηριστικός ο συγκεκαλυμένος τρόπος με τον οποίο προωθεί το συγκεκριμένο θέμα η Τουρκία καθώς όπως μεταδίδει η κρατική ραδιοτηλεόραση της Τουρκίας «ο Πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας Μουσταφά Σέντοπ δήλωσε πως οι μουσουλμανικές μειονοτικές κοινότητες υφίστανται βία, καταπίεση και παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πως ως Κοινοβουλευτική Ένωση των Χωρών Μελών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας(İSİPAB) είναι υποχρεωμένοι να ασχοληθούν με το πρόβλημα αυτό».
Παράλληλα, προ ολίγων ημερών, όπως είχαμε γράψει σχετικά, ο Σύνδεσμος σχολικών εφορειών των μειονοτικών σχολείων της Δυτικής θράκης, σε ανακοίνωση του ανέφερε ότι “προχωρά σε μποϊκοτάζ των μαθημάτων εξαιτίας, της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία κατά τους ίδιους πάντα δήθεν περιορίζει την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων σχετικά με την μουσουλμανική προσευχή της Παρασκευής.
Κάλεσαν μάλιστα τα παιδιά τους να μην πάνε σχολείο στις 17 Δεκεμβρίου 2021, για να δημιουργήσουν προφανώς κλίμα κατά της χώρας μας!
Τώρα, έρχεται ο ψευδομουφτής της Ξάνθης Αχμέτ Μετέ, και γνωστό ''φερέφωνο'' των Τούρκων στην Θράκη, να προβεί σε προκλητικές αναφορές σχετικά με την έκθεση της Επιτροπής Ανάπτυξης Θράκης. Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις της τουρκικής εφημερίδας GENDEM, ο Μετέ δήλωσε: "Περιμέναμε από την έκθεση της Επιτροπής Ανάπτυξης Θράκης να προσεγγίσει με ειλικρίνεια τα προβλήματα της μειονότητας. Περιμέναμε από αυτήν να δώσει λύση. Δυστυχώς όμως δεν βρήκαμε και δεν είδαμε αυτό που περιμέναμε και ελπίζαμε".
Καλώντας την πρόεδρο της Επιτροπής Ντόρα Μπακογιάννη να ξεκινήσει έναν ειλικρινή και γνήσιο διάλογο με τη μειονότητα, ο κ. Μετέ είπε ότι η μειονοτική κοινωνία αντιμετώπισε μια διαφορετική εικόνα από αυτή που περίμενε.
Συγκεκριμένα, ανέφερε τα εξής: "Μια Αναπτυξιακή Έκθεση για τη Θράκη, η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή την Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2021 έγινε αποδεκτή και με τις ψήφους του YDP. Η μειονότητα περιμένει εδώ και καιρό μια έκθεση στην οποία ελπίζεται ότι θα ληφθεί μια απόφαση για την σωστή αντιμετώπιση της και την εξίσωση της με τους χριστιανούς. Περιμέναμε μια έκθεση που θα ληφθεί σοβαρά υπόψη και θα αναζητηθεί λύση στα προβλήματά τους, λέγοντας ότι οι άνθρωποι είναι στην πρώτη γραμμή, ανεξάρτητα από την πίστη ή τη φυλή τους. Δυστυχώς όμως δεν συνέβη ξανά κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, περιμέναμε αυτό. Ότι θα λυθούν τα προβλήματα των σχολείων και ότι θα υπάρξουν καλά εκπαιδευτικά κέντρα όπως τα ελληνικά σχολεία στην Τουρκία. Ότι οι δάσκαλοι και η εκπαίδευση θα έχουν ως στόχο να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους με σύγχρονη παιδεία μέσα από την τουρκική και την ελληνική γλώσσα. Να έχουμε σχολεία όπου δεν θα μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Μειονοτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα οποία μπορεί να είναι δημοτικά σχολεία, γυμνάσια, λύκεια ή ακόμα και πανεπιστήμια. Αλλά αυτό που έχει γίνει αντί αυτού είναι προφανές. Ένα από τα δικαιώματά μας συνεχίζει να αφαιρείται καθημερινά".
Αντιδρώντας στον διαχωρισμό της μουσουλμανικής τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης σε τρία εθνικά τμήματα στην έκθεση, ο Mete τόνισε ότι ο κοινός παρονομαστής όλων των τμημάτων της μειονότητας είναι η τουρκική ταυτότητα και ο τουρκισμός.Ο Μουφτής Μετέ είπε ότι η Τουρκία είναι μια από τις μεγαλύτερες τουρκικές κοινότητες που έχουν ανάγκη από την παρουσία τους: "Στην έκθεση, η μειονότητα χωρίζεται σε τρεις εθνοτικές ομάδες. Στην πραγματικότητα, ''ζεσταίνουν'' τέτοια περίεργα σχέδια και τα θέτουν μπροστά μας ακριβώς. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας. Πηγαίνετε στα σπίτια των ανθρώπων της μειονότητας, πηγαίνετε στις κηδείες τους. Δείτε τι μουσική και τι τραγούδια παίζουν, σε ποια γλώσσα απαγγέλλουν και σε ποια γλώσσα προσεύχονται. Ρωτήστε για τα ονόματά τους. Ρωτήστε τι είναι και η απάντηση είναι προφανής. Θα δείτε ότι όλοι συναντιούνται στην ανώτερη ταυτότητά τους, την τουρκικότητα. Η ταυτότητά μας είναι η τουρκική ταυτότητα. Το κοινό μας χαρακτηριστικό είναι η τουρκική ταυτότητα. Κοιτάξτε, ειδικά οι κάτοικοι της Ξάνθης θα το θυμούνται. Πρόσφατα πέθανε ένας δημοσιογράφος. Είπε ότι ήταν Έλληνας Πομάκος. Είναι δική του επιλογή. Σε ποια γλώσσα προσευχήθηκαν στην κηδεία του; Για κάποιο λόγο, αυτοί που τους χρησιμοποίησαν στο θάνατό τους δεν έρχονται στις κηδείες τους. Τους χρησιμοποιούν, και στο τέλος τους αφήνουν λόγω του μουσουλμανικού τους ονόματος. Επομένως, μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό: Οι μουσουλμάνοι είναι αδέρφια. Πρέπει να μιλάμε για το μέλλον και για όλα και να θυμόμαστε ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον και να συμπεριφερόμαστε σωστά ο ένας στον άλλον".
Ο ψευδομουφτής, ο οποίος ''συμβούλευσε'' με περίσσιο θράσος τους Έλληνες κυβερνώντες να αποκαταστήσουν τα δικαιώματα της μειονότητας, ολοκλήρωσε τις δηλώσεις του ως εξής: "Η συμβουλή μου προς την αντιπροσωπεία Μπακογιάννη- Είναι το γεγονός ότι συνεργάζεται με τα μέλη της μειονότητας που ποτέ δεν ενοχλούνται από το γεγονός ότι είναι Έλληνες πολίτες και είναι πάντα πιστοί στο κράτος τους, και μας δίνει τα δικαιώματα και την ισότητα που δίνουν οι συνθήκες. Διαφορετικά, αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις και εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας ως μειονότητα. Αλλά δεν είμαστε οι μόνοι που χάνουμε ως μειονότητα. Η ελληνική δικαιοσύνη χάνει και την ισότητα των Ελλήνων πολιτών. Το τμήμα της μουσουλμανικής τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης στο ελληνικό κράτος πάντα υστερούσε".
Η δημιουργία ντόρου κατά της Ελλάδος, ότι δήθεν δεν σέβεται τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων είναι ο επιθυμητός σκοπός των εθνικιστικών κύκλων στην Δυτική Θράκη και την Άγκυρα και τίποτε άλλο, ειδικά τώρα που έχει στριμωχθεί το καθεστώς Ερντογάν με τις εικόνες ντροπής εκατοντάδων Τούρκων να αναμένουν φτηνό ψωμί στην ουρά.
Πως εκτουρκίστηκαν γλωσσικά τα Πομακοχώρια
Είναι γνωστό ότι από την περίοδο των Ρωσοτουρκικών πολέμων 1877-78 και περισσότερο από τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, το οθωμανικό κράτος και αργότερα οι Νεότουρκοι, άρχισαν να αντιλαμβάνονται σταδιακά ότι δεν αρκούσε η κοινή θρησκεία για να διατηρηθούν ενωμένοι οι διαφορετικής καταγωγής και γλώσσας πληθυσμοί.
Η γλώσσα ήταν το πλέον ισχυρό διαχωριστικό στοιχείο. Οι Πομάκοι, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ πιστοί μουσουλμάνοι, είχαν απόλυτη αντίληψη της διαφοράς τους με τους Τούρκους, ακόμα και όταν μετανάστευσαν εκεί, όπως αναφέρει το zagalisa.gr.
Το διαχωριστικό όριο της γλώσσας, ειδικά, στην ελληνική Θράκη, πολεμήθηκε λυσσαλέα από το κεμαλικό κράτος με την ανοχή ή και τη συμπαράσταση του ελληνικού κράτους, το οποίο ουδέποτε αναγνώρισε την διαφορετικότητα της πομακικής.
Πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις συνέβαλαν ώστε τα πομακικά σε κάποιες περιοχές της ορεινής Ροδόπης να υποχωρήσουν και κάπου να εξαφανιστούν. Η προσπάθεια του τουρκικού εθνικισμού προς αυτή τη κατεύθυνση είναι ακόμα και σήμερα αμείωτη.
Δύο Πομάκοι συγγραφείς ο Νεζντέτ Ζεκί Γκεζέρ και ο Κεμάλ Γκιοζλέρ, συνέγραψαν την ιστορία του χωριού Γενίτσιφτλίκ στην περιοχή της Μπίγας (ελληνικά Πηγές), στην Τουρκία.
Στο χωριό συγκατοίκησαν πομάκοι και μη πομάκοι πρόσφυγες από τη βουλγαρία, ως αποτέλεσμα των πολεμικών περιπετειών στα πομακοχώρια της Βουλγαρίας.
Οι συγγραφείς περιγράφουν με πολύ γλαφυρό τρόπο, τις διαδικασίες με τις οποίες τα πομακικά σταδιακά έπαψαν να μιλιούνται. Αποφεύγουν βέβαια να αναφερθούν στις πολιτικές του κράτους για ευνόητους λόγους.
Ας δούμε σε μετάφραση κάποια αποσπάσματα:
Οι Πομάκοι που είχαν έρθει από την Μπελαζλατίνα της Βουλγαρίας μιλούσαν μια διαφορετική γλώσσα από τα τουρκικά, την πομακική. Οι άνδρες Πομάκοι γνώριζαν τα τουρκικά, αντίθετα οι Πομάκισσες όταν πρωτοήρθαν δεν γνώριζαν καθόλου τουρκικά. Με το πέρασμα του χρόνου οι πομάκισσες έμαθαν κάποια τουρκικά ή τουλάχιστον άρχισαν να τα καταλαβαίνουν, αλλά δεν μπορούσαν να τα μιλήσουν. Τα πομακικά στο πέρασμα του χρόνου άρχισαν σιγά σιγά να υποχωρούν. Ένας εξέχων παράγων ήταν οι γάμοι με τους μη Πομάκους τουρκόφωνους πρόσφυγες από τα βαλκάνια. Οι πρόσφυγες οι οποίοι παντρευόντουσαν πομάκισσες τις μάθαιναν τουρκικά και τα παιδιά από αυτούς τους γάμους επίσης μάθαιναν να μιλούν τουρκικά. Αντιθέτως οι Πομάκοι που παντρευόντουσαν πρόσφυγες-τουρκόφωνες γυναίκες, δεν μπορούσαν να τις μάθουν πομακικά και όλοι οι πομακόφωνοι συγγενείς στο σπίτι του γαμπρού ήταν αναγκασμένοι να απευθύνονται σε αυτές στην τουρκική γλώσσα. Τα παιδιά από αυτούς τους γάμους είχαν ως μητρική γλώσσα όχι τα πομακικά, αλλά τα τουρκικά.
Μέχρι τις δεκαετίες 1960 και 1970 οι γέροι Πομάκοι του χωριού μιλούσαν μεταξύ τους πομακικά. Οι σημερινοί ηλικιωμένοι θυμούνται ότι οι γέροι εκείνων των δεκαετιών, τραγουδούσαν μεταξύ τους τραγούδια στην πομακική γλώσσα. Είναι γνωστό ότι στα παλιά χρόνια οι εγγράμματοι Πομάκοι, έγραφαν στη γλώσσα τους με το αραβικό/οθωμανικό αλφάβητο.
Εκείνοι δεν αποκαλούσαν τη γλώσσα τους βουλγαρική, αλλά πομακική. Ήξεραν βέβαια ότι η γλώσσα αυτή είχε πολλές ομοιότητες με την βουλγαρική.
Σήμερα στο Γενίτσιφτλίκ δεν έμεινε κανείς ούτε από τους ηλικιωμένους, που να χρησιμοποιεί την πομακική ως μητρική γλώσσα. Λίγοι γέροι Πομάκοι ξέρουν μόνο κάποια πομακικά. Μετά το 1970 τα πομακικά έπαψαν αν μιλιούνται. Έτσι τα πομακικά της περιοχής Μπέλαζλατίνα που μιλιόντουσαν κάποτε, εξαφανίστηκαν.
Λέγεται ότι τα πομάκικα που μιλιόντουσαν στο Γενίτσιφτλίκ (δηλ. η ποικιλία της Μπέλαζλατίνα) ήταν διαφορετικά από αυτά που μιλιόντουσαν στα άλλα πομακικά χωριά της Μπίγας. Αντίθετα, λέγεται ότι μιλούσαν την ίδια ποικιλία με τα πομακικά του χωριού Τσεσμέαλτί της Μπίγας και Χασάνμπέη του Γκιόνεν. Επίσης, λέγεται ότι οι Πομάκοι του Γενίτσιφτλίκ, επειδή έχουν την ίδια καταγωγή με τους Πομάκους του χωριού Σαβγκαμλί (περιοχή Τεκίρνταγ [ελληνικά Ραιδεστός]-Χαριούπολης ανατολικής Θράκης) και με του Πομάκους της πόλης Μπεϊλίκοβα και ιδιαίτερα του χωριού Ουζούνμπουρούν, μιλούν τα πομακικά με τον ίδιο τρόπο (την ίδια διάλεκτο).
Είναι γνωστό ότι οι Πομάκοι του Γενίτσιφτλίκ, προσθέτουν στην κατάληξη των ανδρικών ονομάτων τη συλλαβή «τσο». Για παράδειγμα Σουλμάντσο, Χουσεϊντσο. Στα γυναικεία ονόματα προσθέτουν τη συλλαβή «κα», όπως Χατίτσκα, Σερίφκα, Φατίκα.
Επίσης, οι Πομάκοι έχουν τη συνήθεια να συντομεύουν το όνομα, αλλά και να το αλλάζουν. Για παράδειγμα τον Μουσταφά τον αποκαλούν Μίτι, τον Χασάν Άσκο, τον Μεχμέτ Μέτκο.
Παραθέτουμε λίγα ακόμα παραδείγματα ονομάτων και παρατσουκλιών από το Γενίτσιφτλίκ: Εμά, Ανκονίνε, Ατεχάλα, Ασού, Αμπουσαλίσε, Ατικορόζ, Μπαρμπουνούν Αγκούσι, Ίσμο, Μάνιο, Αλίϊκα, Μουνί, Γκατζάλκα, Αλλόζ, Ματρίς,Ζάκο, Ινγκαβί, Κάκο, Μετάκ, Κοτράκ, Τζακόφ και άλλα.
