Η Άγκυρα έχει ακολουθήσει μια επιθετική πορεία στην εξωτερική της πολιτική την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει εμπλακεί σε αρκετές περιφερειακές συγκρούσεις. Ωστόσο, το πιο δυσάρεστο για την Τουρκία είναι η ζώνη αστάθειας γύρω από την Τουρκία, επομένως οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να είναι έτοιμες για κάθε αλληλουχία γεγονότων. Η θέση του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού από άποψη μεγέθους και ισχύος στο ΝΑΤΟ. μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση μεταξύ των απλών πολιτών. Παρά τις πολεμικές δηλώσεις, ο τουρκικός στρατός έχει μια σειρά από σοβαρά τρωτά σημεία και η σφαίρα αεράμυνας είναι η «αχίλλειος πτέρνα» της Τουρκίας.
Τουρκική δομή αεράμυνας
Οι θέσεις ραντάρ που βρίσκονται στη χώρα. είναι σχεδόν όλες συνδεδεμένες με το Ολοκληρωμένο Σύστημα Αεράμυνας του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να ειδοποιεί τη διοίκηση των εναέριων απειλών και να ελέγχει τις δυνάμεις μάχης του ενιαίου συστήματος αεράμυνας του ΝΑΤΟ.
Φορητά από τον άνθρωπο συστήματα αεράμυνας και αυτοκινούμενα συστήματα αεράμυνας μικρής εμβέλειας
Το Atılgan είναι ένα κινητό αντιαεροπορικό σύστημα πυραύλων εδάφους-αέρος. Αυτό είναι ένα σύστημα που παράγεται εγχώρια είναι μικρής εμβέλειας και έχει σχεδιαστεί για να συνοδεύει νηοπομπές και να καλύπτει τακτικές βάσεις στο πεδίο της μάχης.
Παρόμοια με το αμερικανικό Avenger , το Zipkin είναι ένα πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα αεράμυνας μικρής εμβέλειας που χρησιμοποιεί πυραύλους Stinger. Το κύριο καθήκον του συστήματος, είναι να παρέχει αεροπορική άμυνα μικρής εμβέλειας ή εγγύτητας για υποδομές υψηλής αξίας, όπως εγκαταστάσεις ραντάρ, αεροδρόμια και λιμάνια.
Το πολυπληθέστερο κινητό σύστημα κλειστής αεράμυνας στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, είναι το αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο (SPAAG) Korkut , για να αντικαταστήσει το απαρχαιωμένο SPAAG M-42 Duster αμερικανικής προέλευσης.
Το Κορκούτ μπορεί να αποκτά, να παρακολουθεί και να εμπλέκει αεροσκάφη, πυραύλους αέρος-εδάφους και UAV. Η μέγιστη εμβέλεια βολής αναφέρεται στα 4 km, με βεληνεκές απόκτησης στόχου 70 km. Αρκετά κομμάτια εξοπλισμού αναπτύσσονται επί του παρόντος στη Λιβύη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Προειδοποίηση προς την Άγκυρα από Γερμανούς πολιτικούς: Η Τουρκία κινδυνεύει να αποβληθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης
Αντιαεροπορικό πυροβολικό
Το Oerlikon GAI-D01 (Rh-202) είναι ένα ρυμουλκούμενο, κλειστό αντιαεροπορικό σύστημα 20 mm με αποσπώμενο τροχοφόρο φορείο. Η τουρκική αμυντική εταιρεία MKEK, παράγει αυτά τα όπλα με άδεια από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Το Oerlikon GDF-001/-003, είναι ένα ρυμουλκούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο. Υπάρχουν 120 τέτοια αντιαεροπορικά πυροβόλα στον τουρκικό στρατό.
Κινητό σύστημα πυραύλων εδάφους-αέρος/αντιβαλλιστικού πυραύλου
Το κύριο αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα του Τουρκικού Στρατού είναι το βρετανικό «Rapira 2000», το οποίο έχει σχεδιαστεί για την καταπολέμηση στόχων που πετούν χαμηλά, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων κρουζ, μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων και ελικοπτέρων υποστήριξης πυρός IRB. Η Τουρκία διατηρεί 515 μονάδες εκτόξευσης σε 86 μπαταρίες.
Το MIM-14 Nike Hercules είναι ένας αμερικανικός πύραυλος εδάφους-αέρος. Εγκρίθηκε σε λειτουργία το 1953, το συγκρότημα είναι τεχνικά απαρχαιωμένο. Η πραγματική αυτονομία είναι περίπου 140 km, με μέγιστο υψόμετρο 45 km. Οι αντιπυραυλικές δυνατότητες του συστήματος αεράμυνας Nike-Hercules αξιολογούνταν πάντα χαμηλά.
Τα περισσότερα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ έχουν ήδη θέσει εκτός λειτουργίας αυτό το πυραυλικό σύστημα, αλλά λόγω της έλλειψης πιο σύγχρονων αναλόγων στην Τουρκία, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτά τα συστήματα αεράμυνας σε περιορισμένο βαθμό.
Το S-400 (SA-21 Growler ), είναι ένα αντιαεροπορικό κατευθυνόμενο σύστημα πυραύλων. Η Τουρκία έχει αγοράσει 32 εκτοξευτές από τη Ρωσία. Αυτά τα συστήματα αεράμυνας S-400 βασίζονται στη στρατιωτική βάση Akıncı κοντά στην Άγκυρα. Από την αγορά, μόνο ένας λειτουργικός έλεγχος του συστήματος έχει πραγματοποιηθεί στη Sinop. Ωστόσο, η Άγκυρα διεξάγει μακρές διαπραγματεύσεις για την αγορά ενός δεύτερου τμήματος S-400.
Η αγορά αυτών των συστημάτων, ήταν περισσότερο πολιτική πράξη παρά επιθυμία αύξησης της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Το θέμα της μερικής μεταφοράς τεχνολογίας, αποτελεί εμπόδιο στην υπογραφή μιας δεύτερης σύμβασης με τη Ρωσία για την προμήθεια S-400. Η Τουρκία δεν έχει αρκετές τεχνολογικές δυνατότητες για να δημιουργήσει το δικό της σύστημα αεράμυνας Hisar-U . Το αν η αγορά των S-400 είναι μια λύση για την κάλυψη αυτής της αδυναμίας δεν είναι ακόμη σαφές.
Το MIM-23 Hawk, είναι ένα αμερικανικό αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα μεσαίου βεληνεκούς. Λειτουργεί από το 1960. Υπάρχουν επίσης αναφορές, για μεταφορά από την Τουρκία συστημάτων αεράμυνας Hawk σε φιλοτουρκικούς μαχητές στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας.
Υπάρχουν πολλές μπαταρίες του συστήματος αεράμυνας Patriot που έχουν αναπτυχθεί, για την προστασία των στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. Τα συστήματα βρίσκονται υπό τη διοίκηση τόσο της Ισπανίας όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Τουρκία επιδιώκει εδώ και καιρό να αγοράσει αυτά τα συστήματα, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμφώνησαν ποτέ σε μια τέτοια συμφωνία και μετά τη διπλωματική διαμάχη σχετικά με την αγορά των S-400, το θέμα φαίνεται να είναι αμφιλεγόμενο.
Ιδιαίτερο καμάρι του τουρκικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος είναι η οικογένεια αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων Hisar, που αναπτύχθηκαν από πολλές τουρκικές εταιρείες. Και τα δύο συστήματα Hisar-A (μικρής εμβέλειας) και Hisar-O (μεσαίου βεληνεκούς), αποτελούνται από έναν αντιαεροπορικό πύραυλο, ένα όχημα εκτόξευσης πυραύλων, ένα σύστημα ελέγχου πυρός, ένα ραντάρ τρισδιάστατης αναζήτησης KALKAN και αισθητήρες ηλεκτρο-οπτικής/υπέρυθρης εικόνας χρησιμοποιείται για παρατήρηση σε όλες τις συνθήκες φωτός και καιρικές συνθήκες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παρολίγον «πολιτικός εμφύλιος» στην Τουρκία: Ο Τσαβούσογλου απείλησε με παραίτηση τον Ερντογάν
Ραντάρ παρακολούθησης εναέριου χώρου
Εννέα σταθεροί σταθμοί ραντάρ και 40 κινητά ραντάρ έχουν αναπτυχθεί στην Τουρκία. Τα επίγεια ραντάρ παρακολούθησης αντιπροσωπεύονται από τα ακόλουθα κύρια μοντέλα: AN / TPS-44 και AN/MPS-14, TRS 2215 Parasol, SATRAPE, TRS 2215 και το TRS 2230. Το AN /TPS-44 θεωρείται τεχνικά απαρχαιωμένο και χρειάζεται να αντικατασταθεί στο άμεσο μέλλον. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τέσσερα Boeing 737 AEW&C Peace Eagles , τα οποία λειτουργούν όλα από την 131 stSquadron Dragons. Επιπλέον, η Τουρκία συνδέεται με όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ σε ένα ενιαίο σύστημα, ώστε να μπορεί να λαμβάνει πληροφορίες για την κατάσταση του εναέριου χώρου από τους εταίρους της.
Συμπεράσματα
Από πολλές απόψεις, οι τουρκικές δυνάμεις αεράμυνας βρίσκονται σε κατάσταση ρευστότητας, με έναν ποικίλο συνδυασμό απαρχαιωμένων και προηγμένων συστημάτων που χρησιμοποιούνται. Υπάρχει μια πληθώρα συστημάτων πυροβόλων μικρής εμβέλειας, ρυμουλκούμενων αεράμυνας και λίγα σύγχρονα συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων. Το μέγιστο βεληνεκές της πλειονότητας των συστημάτων αεράμυνας είναι 140 km, με εξαίρεση τα s-400, τα οποία οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν χρησιμοποιήσει πλήρως. Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού είναι ξεπερασμένο και απαιτεί άμεση αντικατάσταση. Μεγάλο μέρος αυτού του εξοπλισμού βρίσκεται επί του παρόντος σε αποθήκευση και όχι σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας.
Αν και στα χαρτιά το τουρκικό σύστημα αεράμυνας μπορεί να φαίνεται επαρκές από ορισμένες απόψεις, δεν είναι μια αξιόπιστη και αποτελεσματική άμυνα για το έθνος είτε σε στρατηγικό είτε σε τακτικό επίπεδο. Αν και η κλειστή αεράμυνα για κινητές μονάδες μάχης είναι κάπως επαρκής, μια σύγχρονη και ικανή αεράμυνα μεγαλύτερης εμβέλειας είναι μια αδυναμία που απαιτεί διόρθωση.
Η πλήρωση αυτού του κενού απαιτεί μια ποιοτική ανακάλυψη. Τα αιτήματα προς τους εταίρους του ΝΑΤΟ από την Τουρκία να αναπτύξουν συστήματα αεράμυνας Patriot στα νότια σύνορα της χώρας είναι ένα σαφές μήνυμα της κακής κατάστασης των πραγμάτων με πολύ πραγματικούς όρους.
Η Ρωσία κατανοεί πολύ καθαρά αυτή την πραγματικότητα και έχει ωφεληθεί από την πώληση των S-400 στην Τουρκία σε πολλά μέτωπα. Αυτή η πώληση οδήγησε σε μια μεγάλη διπλωματική σφήνα μεταξύ Τουρκίας και ΝΑΤΟ.
Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις απαιτούν έναν τέτοιο συγκεκριμένο στόλο όπλων αεράμυνας για διάφορους λόγους:
– Η Τουρκία θεωρείται από τη Δύση ως μικρότερος εταίρος.
– Το τουρκικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα υποφέρει από τεχνολογική καθυστέρηση για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και λόγω της απροθυμίας των δυτικών εταιρειών να συνεργαστούν με την Άγκυρα.
– η οικονομική ανάπτυξη της χώρας προκαλεί έλλειψη επενδύσεων στην έρευνα για την αεράμυνα.
– Η Τουρκία βασίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες προστατεύουν τον εναέριο χώρο της για μεγάλο χρονικό διάστημα, γι' αυτό η Άγκυρα δεν είχε καμία ανάγκη να αναπτύξει τις δικές της τεχνολογίες σε αυτόν τον τομέα.
Η αγορά των S-400 δεν θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα της Τουρκίας. Η πίεση από τις δυτικές χώρες ανάγκασε την Τουρκία να βάλει τα συστήματα σε αποθήκευση και η Ρωσία αρνήθηκε εντελώς να μοιραστεί οποιαδήποτε τεχνολογία με την Άγκυρα. Αυτό ώθησε την Άγκυρα να δημιουργήσει το δικό της εθνικό σύστημα αεράμυνας, αλλά οι σημερινές επιτυχίες είναι μια μικρή συμβολή στην άμυνα της χώρας. Μέχρι στιγμής, φαίνεται αδύνατο για την Τουρκία να αντιμετωπίσει τα υπερηχητικά όπλα ή μια μαζική επίθεση drone.
Το πρόβλημα των περιορισμένων δυνατοτήτων των τουρκικών δυνάμεων αεράμυνας είναι ένα μακροχρόνιο θέμα που συζητείται από την κοινότητα των ειδικών για περισσότερο από μια δεκαετία. Σύμφωνα με αναλυτική έκθεση της τουρκικής STM, το κύριο καθήκον του τουρκικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος είναι η αύξηση της εμβέλειας των δικών του συστημάτων αεράμυνας, καθώς και η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για πυραύλους.
Παρά το γεγονός ότι η χώρα αναπτύσσει ενεργά τα δικά της κεφάλαια, η Τουρκία δεν είναι ακόμη σε θέση να καλύψει τις ανάγκες του δικού της στρατού. Θα χρειαστούν αρκετές δεκαετίες για να επιτευχθεί το απαραίτητο επίπεδο συστήματος αεράμυνας σε ολόκληρη τη χώρα. Η συνεργασία με τις ανεπτυγμένες χώρες μπορεί να γίνει διέξοδος από το τεχνολογικό λάκκο για την Τουρκία, αλλά εάν αυτά τα κράτη θέλουν να συνεργαστούν με την Τουρκία - ο χρόνος θα δείξει.
