Στα εξοπλιστικά προγράμματα μιας χώρας τέσσερα είναι τα υποχρεωτικά προαπαιτούμενα, προκειμένου η αγορά ενός πυρομαχικού να θεωρείται επιτυχής.
Το πρώτο είναι να μπορεί το συγκεκριμένο πυρομαχικό να βάλλεται από όσο το δυνατόν περισσότερα οπλικά συστήματα που διαθέτει η χώρα, εξασφαλίζοντας πολλαπλή συμβατότητα με τα διατιθέμενα μέσα, και να καλύπτει μια όσο το δυνατόν ευρύτερη γκάμα υποψήφιων εχθρικών στόχων.
Το δεύτερο είναι να αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος επαυξάνοντας άμεσα την αποτρεπτική ισχύ μιας χώρας, με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος.
Το τρίτο είναι, από μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα πυρομαχικά να απομειώνει σημαντικά την ισχύ του εχθρού τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο, υποβοηθώντας ουσιαστικά στην επίτευξη της νίκης.
Και τέταρτο να έχει, υψηλή δυνατότητα αυτοπροστασίας έναντι των οπλικών συστημάτων του εχθρού, μεγάλο βεληνεκές και να είναι όσο το δυνατόν πιό ακριβές και θανατηφόρο έναντι των εχθρικών στόχων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δένδιας για τον Στρατηγικό διάλογο με ΗΠΑ: Πρωτοφανές επίπεδο-Το ξεκάθαρο διπλό μήνυμα στην Τουρκία
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά φαίνεται ότι τα διαθέτει το Rampage, που βασίζεται στην ρουκέτα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, extra.
Η εν λόγω ρουκέτα πυροβολικού extra μετατράπηκε σε Rampage, και κατευθύνεται προς το στόχο είτε με GPS είτε με εξαιρετική ακρίβεια αδρανειακής ναυτιλίας .
Το βεληνεκές της extra είναι 150 χιλιόμετρα, όταν εκτοξεύεται από το έδαφος, με αυτό να αυξάνει όταν εκτοξευθεί από μαχητικό αεροσκάφος F-16
Το Rampage είναι ένα χαμηλού κόστους stand -off υπερηχητικό βλήμα, που η αναχαίτισή του είναι σχεδόν αδύνατη, με μεγάλο βεληνεκές , ενώ διαθέτει και εξαιρετικά συστήματα αυτοπροστασίας έναντι εχθρικών ηλεκτρονικών παρεμβολών
Στην γκάμα των στόχων του ανήκουν υποδομές καλά προστατευμένων στόχων, όπως κέντρα επικοινωνίας και διοίκησης, βάσεις αντιαεροπορικών δυνάμεων και αντιαεροπορικές δυνάμεις, κέντρα συντήρησης και υποδομές.
Το σημαντικότερο ίσως όλων των παραπάνω είναι ότι το εν λόγω Ισραηλινής προέλευσης πυρομαχικό λόγω εμβέλειάς και χαρακτηριστικών του καθιστά ευάλωτο και εντός των δυνατοτήτων του, το πολυδιαφημισμένο ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 το οποίο έχουν προμηθευθεί οι Τούρκοι.
Η επίτευξη αεροπορικής υπεροχής έναντι του εχθρού, σε συνδυασμό με την καταστολή της εχθρικής αεράμυνας, είναι δύο εξαιρετικά αποφασιστικοί παράγοντες διαμόρφωσης των συνθηκών επικράτησης έναντι του εχθρού σε μια στρατιωτική αναμέτρηση και αυτό το ξέουν πολύ καλά και οι Τούρκοι.
Ο γερασμένος τουρκικός στόλος των F-16, σε συγκερασμό με την μη προμήθεια αεροσκαφών 4+-5 ης γενιάς μαχητικών από την τουρκική πολεμική αεροπορία, καθιστούν την Τουρκία ευάλωτη αεροπορικά.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι Τούρκοι ζήτησαν από τις ΗΠΑ , να αγοράσουν 40 F-16 Block 70 και να εκσυγχρονίσουν 80 F-16 τους, κάτι που μάλλον δεν θα καρποφορήσει τελικά.
Στον αντίποδα η απόκτηση από την Ελληνική πολεμική αεροπορία μαχητικών Rafale 4+ γενιάς, ο εκσυγχρονισμός σε Viper ,84 F-16 μας στις ΗΠΑ, και με μία μοίρα F-35 να "εμφανίζεται" μελλοντικά στο οπλοστάσιο της, αναβαθμίζουν κατακόρυφα τις δυνατότητες τους , κυριαρχώντας έναντι της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
Ωστόσο οι Τούρκοι αντιτάσσουν το Ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 που απέκτησαν και δοκίμασαν 2 φορές, μία στο αεροδρόμιο Μουρτέντ πλησίον Άγκυρας εναντίον των δικών τους F-16 σε πολεμικό παίγνιο και μια δεύτερη πραγματοποιώντας βολές τους στο πεδίο βολής Σινώπης.
Η απόκτηση από την Ελλάδα του υπερηχητικού βλήματος Rampage, άρει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αίσθηση ασφαλείας που ενέπνεε στους Τούρκους το αντιαεροπορικό σύστημα S-400, αφού πλέον αυτό καθίσταται λίαν ευάλωτο, ενώ θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι πιθανές θέσεις τάξεως τους από τους Τούρκους
Πιθανές θέσεις τάξεως των S-400
Άλλωστε το ανάγλυφο του εδάφους, η σφαιρικότητα της γής και η ύπαρξη πολλών ελληνικών νησιών απέναντι από τα μικρασιατικά παράλια, προκαλούσαν ήδη πολλά προβλήματα αναφορικά με την επιλογή κατάλληλων χώρων για τους S-400.
Οπωσδήποτε οι θέσεις τάξεως των S-400 θα πρέπει να είναι πολλές και ανά πιθανό θέατρο επιχειρήσεων. Δηλαδή οι S-400 θα πρέπει να διαθέτουν άλλους χώρους τάξεως με προσανατολισμό είτε την Ανατολική Θράκη και το Βόρειο Αιγαίο, είτε το Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, είτε το Κεντρικό και τα Δωδεκάνησα, είτε τα Δωδεκάνησα-ΝΑ Μεσόγειο.
Με δεδομένη την επιλογή της Άγκυρας να δείχνει συνεχώς ότι το πιθανότερο θέατρο επιχειρήσεων σε βάρος μας είναι η περιοχή μεταξύ του συμπλέγματος Καστελορίζου-Ρόδου-Καρπάθου-Κάσου-Κρήτης- Καστελορίζου, θεωρώ ως το πλέον πιθανότερο οι θέσεις τάξεως των τουρκικών S-400 να βρίσκονται εντός της ευρύτερης περιοχής ενός νοητού Π που περιλαμβάνει την περιοχή μεταξύ Αϊδινίου-Ντενιζλί-Αττάλειας και Φοινίκης.
Οι S-400 «αποδίδουν» καλύτερα και ασφαλέστερα όταν η θέση τους δεν περιστοιχίζεται από ορεινούς όγκους, γιατί έτσι μειώνεται η απόδοση των ραντάρ του, με αποτέλεσμα να γίνονται ευάλωτα από εχθρικά αεροσκάφη που θα ενεργήσουν από την συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Επίσης η θέση τους θα πρέπει να μην βάλλεται από το φίλιο πυροβολικό μας που βρίσκεται στα νησιά μας στο Αιγαίο.
Με βάση αυτές τις δύο παραμέτρους θα έλεγα ότι η περιοχή του νοητού Π που προανέφερα, αρχίζει να συρρικνώνεται δραματικά.
Ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψιν το γεγονός ότι θα θέλουν να δημιουργήσουν οι S-400 μαζί με τα UAV και την πολεμική τους αεροπορία, έναν αδιαπέραστο αντιαεροπορικό θόλο πάνω και γύρω από το πολεμικό τους ναυτικό στη ΝΑ Μεσόγειο και λαμβανομένου υπόψιν ότι το πραγματικό βεληνεκές εμπλοκής μαχητικών για τους S-400 θα είναι 125χλμ για τον 48Ν6Ε3, 100 χλμ για τον 48Ν6Ε2 και 60 χλμ για τον 9Μ96Ε2,τότε η επιλογή των θέσεων τους μειώνεται ακόμη περισσότερο
Τώρα μάλιστα που "μπαίνει στο παιγνίδι" και το βεληνεκές των βλημάτων Rampage, με βεληνεκές άνω των 150 χιλιομέτρων της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι Τούρκοι θα έχουν πρόβλημα να υποστηρίξουν αντιαεροπορικά τις θαλάσσιες και αεροπορικές δυνάμεις στους στη ΝΑ Μεσόγειο με τους S-400.
Το κέντρο βαρύτητας της Τουρκικής αντιαεροπορικής-αντιπυραυλικής άμυνας
Απέναντι από τα νησιά μας στο Αιγαίο βρίσκεται η Τουρκική Στρατιά Αιγαίου ή αλλιώς 4η Τουρκική Στρατιά με έδρα τη Σμύρνη και αποστολή την κατάκτηση των νησιών μας.
Εδώ θα ήθελα να σταθούμε σε ένα γεγονός το οποίο παραβλέπουμε αναφορικά με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που είναι προσανατολισμένες και έχουν ως αποστολή την κατάληψη των νησιών μας.
Το γεγονός αυτό είναι ότι η Στρατιά Αιγαίου αποτελεί ένα μικρό μέρος του συνολικού όγκου και μέσων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που έχουν την συγκεκριμένη αποστολή.
Συγκεκριμένα εκτός της Στρατιάς Αιγαίου, οι άμεσες εφεδρείες της, δυνάμεις και μέσα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, της πολεμικής αεροπορίας, της Στρατοχωροφυλακής, Ειδικές δυνάμεις του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, της αεροπορίας στρατού, της Διοίκησης Ασφαλείας ακτών και Μονάδες UAV, έχουν ως αποστολή την κατάληψη νησιών μας.
Στις Δυνάμεις της τουρκικής πολεμικής Αεροπορίας στα μικρασιατικά παράλια ανήκουν:
H Διοίκηση Πολεμικής Αεροπορικής Δύναμης και Αντιαεροπορικής Αντιπυραυλικής Άμυνας με έδρα το Eskisehir (Εσκισεχίρ)
H Διοίκηση Αεράμυνας με έδρα το Eskisehir (Εσκισεχίρ)
Η 1η Κύρια Αεροπορική βάση με έδρα το Eskisehir (Εσκισεχίρ)
Όπως αντιλαμβανόμαστε το Eskisehir αποτελεί κέντρο βαρύτητας της τουρκικής αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας
Επίσης τα τουρκικά λιμάνια στα μικρασιατικά παράλια, από την Αίνο έως την Ατάλεια, με τις σταθερές υποδομές τους για ανεφοδιασμό σε καύσιμα, πυρομαχικά και επισκευές πλοίων , θα βρίσκονται εντός βεληνεκούς των βλημάτων Rampage της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται σε περίπτωση αεροναυμαχίας στο Αιγαίο και τη ΝΑ μεσόγειο.
