Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν απηύθυνε μήνυμα με αφορμή την 102η επέτειο του Συνεδρίου της Σίβας, αναφέροντας: «Συνεχίζουμε τη μεγάλη και ισχυρή πορεία της Τουρκίας με σταθερά βήματα για να υλοποιήσουμε τους στόχους μας για το 2023 και τα οράματα 2053 και 2071»,
Ο Ερντογάν δήλωσε: «Το τουρκικό έθνος, το οποίο έχει διατηρήσει την ενότητα και την αλληλεγγύη του με τη θέληση και την αποφασιστικότητα που επιδείχθηκε στο Συνέδριο της Σίβας, παρά κάθε είδους αδυναμία, ολοκλήρωσε με νίκη τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας».
Ο Ερντογάν, δηλώνοντας ότι το Συνέδριο της Σίβας, λήφθησαν σημαντικές αποφάσεις που δήλωσαν στον κόσμο ότι οι Τούρκοι δεν θα εγκαταλείψουν τον αγώνα ποτέ για την ανεξαρτησία, τη σημαία και την πατρίδα τους, ήταν μια ιστορική καμπή για το τουρκικό έθνος.
«Ο αγώνας για την ανεξαρτησία ολοκληρώθηκε με νίκη. Σήμερα, σε κάθε βήμα που κάνουμε έχουμε στο μυαλό μας την πίστης στις αποφάσεις που πάρθηκαν στο Συνέδριο της Σίβας και οι οποίες αποτελούν τα θεμέλια της Δημοκρατίας της Τουρκίας.» συμπλήρωσε
Επέτειοι με στόχο τον Ελληνισμό
Εκφράζοντας την άποψή του ότι συνεχίζει να εργάζεται με αποφασιστικότητα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία του τουρκικού έθνους, του οποίου η ιστορία είναι γεμάτη λαμπρές νίκες, ο Ερντογάν είπε στο μήνυμά του:
"Κρατώντας τη θέληση του αγαπημένου μας έθνους μπροστά από όλα τα άλλα και προστατεύοντας κάθε εκατοστό της πατρίδας εντός των εθνικών συνόρων, συνεχίζουμε με σιγουριά τη μεγάλη και ισχυρή πορεία της Τουρκίας για την πραγματοποίηση των στόχων μας για το 2023 και των οραμάτων μας για το 2053 και το 2071.
Σημειωτέον ότι 2023 είναι 100 χρόνια από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας, το 2053 όπου κλείνουν 600 χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, 2071 είναι 1000 χρόνια από τη μάχη του Ματζικέρτ που νίκησαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι τους Βυζαντινούς με αποτέλεσμα την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της Μ. Ασίας
Όλες επέτειοι κατά του Ελληνισμού...
Στις 102 επέτειο του Συνεδρίου της Σίβας, ειδικά του Μουσταφά Κεμάλ, τιμώ όλους τους ήρωές μας με σεβασμό και ευγνωμοσύνη και χαιρετώ τους ανθρώπους της Σίβας που φιλοξένησαν το Συνέδριο και όλους τους πολίτες μου με τα πιο εγκάρδια μου συναισθήματα».
Το Συνέδριο του Σίβας 1919 και ο μυστικός όρκος των Τούρκων
Οι σημαντικότερες αποφάσεις που λήφθηκαν κατά το Συνέδριο του Σίβας που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 4 με 11 Σεπτεμβρίου του 1919 ήταν πως τα εδάφη της πατρίδας είναι ακέραια και αδιάσπαστα και είναι απαράδεκτη η εντολή και η κηδεμονία.
Η 4η Σεπτεμβρίου 1919 αποτελεί για τους Τούρκους την αφετηρία των προετοιμασιών του πολέμου και της μικρασιατικής καταστροφής του 1922.
Ο τουρκικός εθνικός όρκος (τουρκικά: Mîsâk-ı Millî ή Millî Misak) είναι διακήρυξη έξι σημείων που ψήφισε το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις αρχές του 1920, με αναφορά τις αποφάσεις της συνελεύσεων των Τούρκων εθνικιστών στο Ερζερούμ και στη Σεβάστεια (Σίβας)
O όρκος έθεσε τα σύνορα της μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας, στη βάση των πρόσφατων συνόρων της, ηττημένης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, «τις περιοχές του Κιρκούκ, της Θεσσαλονίκης, του Χαλεπίου και της Μοσούλης»
Οι βασικές γραμμές του Όρκου διαμορφώθηκαν στο εθνικό Συνέδριο του Ερζερούμ (Erzurum Kongresi· 22 Ιουλίου - 7 Αυγούστου 1919) και στο αντίστοιχο της Σεβάστειας (Sivas Kongresi· 4-11 Σεπτεμβρίου 1919), του Τουρκικού Εθνικού Κινήματος και του Κεμάλ πασά.
Η Οθωμανική κυβέρνηση, αποδεχόμενη το αίτημα του Συνεδρίου της Σεβάστειας έκανε εκλογές. Σε αυτές, οι οπαδοί των εθνικιστών επικράτησαν ολοκληρωτικά στην Ανατολία.
Οι αντιπρόσωποί τους συναντήθηκαν στην Άγκυρα το Δεκέμβριο του 1919. Τον Ιανουάριο του 1920 έγιναν διάφορες συσκέψεις των αντιπροσώπων με τον Κεμάλ και διαμορφώθηκε ένα ψήφισμα, το οποίο στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Hüsrev Sami Bey, αντιπρόσωπο της Τραπεζούντας.
Στις 12 Ιανουαρίου 1920 το Κοινοβούλιο ξεκίνησε τις εργασίες του στην οθωμανική πρωτεύουσα και υιοθέτησε άμεσα το ψήφισμα που είχε αποσταλεί, αμέσως μετά τον ορισμό των κυβερνητικών σωμάτων.
Στις 28 Ιανουαρίου, σε κλειστή συνεδρίαση, έγινε αποδεκτή η «Ηθική διακήρυξη του έθνους» (Ahd-ı Millî Beyannamesi), το γνωστό Mîsâk-ı Millî.
Στις 12 Φεβρουαρίου, μετά από πρόταση του Şeref Bey, αντιπροσώπου της Αδριανούπολης, αποφασίστηκε η δημοσιοποίηση του κειμένου. Όπως έχει σημειωθεί από μελετητές, ήταν η πρώτη φορά που ένα επίσημο οθωμανικό έγγραφο έκανε λόγο για «μειονότητες».
Οι όροι του τουρκικού εθνικού όρκου είναι:
-Το μέλλον των περιοχών που κατοικούνταν από Άραβες κατά πλειοψηφία, την στιγμή της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου, θα καθοριστεί με δημοψήφισμα. Οι περιοχές οι οποίες δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των συμμάχων την περίοδο της υπογραφής της εκεχειρίας και είχαν τουρκική-μουσουλμανική πλειοψηφία αποτελούν την πατρίδα του τουρκικού έθνους.
-Το μέλλον των περιοχών του Καρς, Αρνταχάν και Βατούμ θα καθοριστεί με δημοψήφισμα.
-Το καθεστώς της περιοχής της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί με την ψήφο των κατοίκων της.
-Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της Κωνσταντινουπόλεως, και της θάλασσας του Μαρμαρά. Το καθεστώς ελεύθερης διακίνησης προϊόντων καθώς οι μεταφορές μέσω των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα καθοριστεί μεταξύ της Τουρκίας και των άλλων ενδιαφερομένων κρατών.
-Τα δικαιώματα των μειονοτήτων θα εξασφαλιστούν με βάση την αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων των μουσουλμανικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες.
-Με στόχο την ανάπτυξη της χώρας σε κάθε επίπεδο θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ελευθερία και η ανεξαρτησία της, κάτι που θα επιτευχθεί με την άρση κάθε εμποδίου στο οικονομικό, πολιτικό και δικαϊκό πεδίο.
Αν και η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 αναιρεί τον τουρκικό εθνικό όρκο, ωστόσο η σύγχρονή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας φαίνεται να τον αναβιώνει μαζί με τον τουρκικό εθνικισμό.
Η Αλεξανδρέττα προσαρτήθηκε με αμφισβητούμενο δημοψήφισμα το 1939 και η κατεχόμενη Κύπρος ευρίσκονται εντός των οριζόμενων στον τουρκικό εθνικό όρκο, όπως και εδάφη ξένων και κυρίαρχων κρατών στα οποία επιχειρεί σήμερα η Τουρκία χωρίς τη συγκατάθεση τους , το Ιράκ και η Συρία.
Σε ότι αφορά τα ελληνικά εδάφη, η δυτική Θράκη, τα Δωδεκάνησα και ολόκληρη η Κύπρος περιλαμβάνονται στα όρια του αναβιούμενου τουρκικού εθνικού όρκου.
