Στην επικαιρότητα είναι και πάλι ο Κούρδος αρχηγός του ΡΚΚ Μουράτ Καραγιλάν, ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς μας ομιλεί για την πιθανότητα μιας νέας συνθήκης τύπου Λωζάννης, στην οποία ο ίδιος θα ήθελε πιθανόν να αναφέρεται ρητά η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους.
Μια νέα “Λωζάννη” όμως σε ένα υποθετικό σενάριο, θα ήταν απόρροια μιας σοβαρής διένεξης με “στρατιωτικά μέσα”, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.
Προφανώς, σε μια προσπάθεια “ερμηνείας” των δηλώσεων Καραγιλιάν, ο Κούρδος στρατιωτικός ηγέτης να θεωρεί αναπόφευκτη μια τέτοια εξέλιξη, γνωρίζοντας και τις πραγματικές προθέσεις του στυγνού καθεστώτος Ερντογάν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρώσοι στρατιωτικοί: ''Το Κίεβο περιμένει εντολή από τον Λ. Οίκο για επίθεση στο Ντονμπάς''!
Ο Κούρδος αξιωματούχος δήλωσε μεταξύ άλλων: “πρώτον, πρέπει να καταλάβουμε που βρισκόμαστε.
Αντιμετωπίζουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που λαμβάνει χώρα στη Μέση Ανατολή. Αυτός ο πόλεμος έχει σκοπό να αλλάξει το πολιτικό σύστημα του 20ου αιώνα και να τον αντικαταστήσει με το σύστημα του 21ου αιώνα.
Όπως είναι γνωστό, οι Κούρδοι δεν είχαν θέση στο σύστημα του 20ού αιώνα. Με τη Συμφωνία της Λωζάννης (1923), η ύπαρξη και τα δικαιώματα των Κούρδων καταπατήθηκαν.
Φυσικά, οι Κούρδοι μαχητές δεν έμειναν σιωπηλοί, για αυτό και οι πόλεμοι συνεχίζονται στο Κουρδιστάν εδώ και εκατό χρόνια. Χύθηκε πολύ αίμα και έχουν λάβει χώρα πολύ τραγικά περιστατικά. Οι μαχητές μας εξακολουθούν να αντιστέκονται και για αυτό βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σήμερα.
Το σημαντικό ερώτημα εδώ όμως είναι το εάν οι Κούρδοι θα έχουν χώρο στο πολιτικό σύστημα του 21ου αιώνα. Εξωτερικές δυνάμεις, οι οποίες καπηλεύονται το υπό ίδρυση κράτος του Κουρδιστάν, κάνουν τα πάντα καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο.
Η Τουρκία ηγείται αυτού του ανι-κουρδικού συνασπισμού. Φυσικά, δεν πρέπει να παραμένουμε παθητικοί σε αυτήν την κατάσταση. Δεν είναι καλό όταν τα κουρδικά κινήματα αποσύρονται στη δική τους γωνία και ενεργούν χωρίς στρατηγική.
Ως Κούρδοι χρειαζόμαστε μια κοινή στρατηγική και πρέπει να κάνουμε τις προσπάθειές μας.
Εάν υπάρξει μια δεύτερη συνθήκη της Λωζάννης, δεν θα απέμενε τίποτα από τα επιτεύγματα μας στο Νότιο Κουρδιστάν,τη Ροζάβα και οπουδήποτε αλλού ( Συρία-Ιράκ).
Η συνθήκη της Λωζάννης ( 1923) έχει διάρκεια εκατό ετών. Σε δύο χρόνια, δηλαδή το 2023, θα χάσει την ισχύ της, σύμφωνα με τον Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος είχε δηλώσει προηγουμένως ότι δεν αναγνωρίζει αυτήν την συμφωνία.
Τώρα το κόμμα του πραγματοποιεί συνέδρια και προετοιμάζεται για μια νέα εποχή. Γιατί; Επειδή θέλει να επανακατακτήσει τις περιοχές που περιλαμβάνει το σύμφωνο Misak-i-Milli μετά τη λήξη της Συμφωνίας της Λωζάνης.
Σε αυτό στοχεύουν όλες οι τρέχουσες τουρκικές στρατιωτικές προετοιμασίες. Είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για εμάς τους Κούρδους με μεγάλη στρατηγική σημασία.
Κατά συνέπεια, ολόκληρη η κουρδική πολιτική πρέπει να κινείται στρατηγικά και να ενεργεί λογικά. Δεν πρέπει να περιοριστεί. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο τους Κούρδους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Μόσχα στέλνει ενισχύσεις στο Ντονμπάς
Οι εισβολές που διενεργεί το τουρκικό κράτος θα προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στους αραβικούς και χριστιανικούς λαούς της περιοχής ( Μέσης Ανατολής).
Τόσο οι Κούρδοι όσο και όλοι οι άλλοι λαοί πρέπει να δώσουν προσοχή σε αυτήν την κατάσταση και να συμπεριφερθούν ανάλογα. Κανείς δεν επιτρέπεται να χειριστεί την κατάσταση σύμφωνα με το σύνθημα «είμαι μικρός και θέλω την ησυχία μου», διότι αυτή θα ήταν μια εντελώς λάθος στάση.
Δεν είναι καιρός να προσπαθήσουμε να σώσουμε "μικρά πράγματα" ακολουθώντας μια στενή πολιτική κατανόηση της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής. Απαιτείται μια συνολική εκτίμηση. Εάν ζητάμε μόνο "μικρά πράγματα" για εμάς, τότε θα χάσουμε τα πάντα”, δηλώνει ο ίδιος.
Χάος, ήττες και καταστροφή στο εσωτερικό της χώρας είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, ο οποίος ετοιμάζεται, όπως όλα δείχνουν, για μία ακόμα κρίση με Ελλάδα-Κύπρο.
Στο δρόμο όμως για τον τουρκικό ''εθνικό όρκο'', βρίσκονται οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, έτοιμες να “χαλάσουν” για μια φορά ακόμη τα νεο-οθωμανικά όνειρα του Τούρκου προέδρου και των υπολοίπων στην Τουρκία, που επιζητούν νέες τουρκικές κατακτήσεις, εκτιμώντας ότι είμαστε ακόμη στον πρώιμο Μεσαίωνα του 1400 μχ.
