Το τελευταίο διήμερο έχουν συμβεί δύο γεγονότα πολύ μεγάλης βαρύτητας αναφορικά με την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτά είναι:
2. Η ευθεία απειλή Ερντογάν πρός τον Έλληνα Πρωθυπουργό
Η επιστολή των αμερικανών γερουσιαστών δείχνει ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αντιπαρατεθούν με την Τουρκία του Ερντογάν και όλοι γνωρίζουν ότι όταν οι ΗΠΑ αντιπαρατίθενται με κάποια χώρα, τότε αυτή που χάνει, δεν είναι η Αμερική.
Ο Ερντογάν είναι απελπισμένος λόγω όχι μόνο της στάσης των ΗΠΑ , αλλά και γιατί η Τουρκία είναι πολύ απομονωμένη από σχεδόν όλες τις χώρες της Δύσης, πλήν της Γερμανίας. Με την Γαλλία η κατάσταση είναι επίσης πολύ κακή, όπως και με το Ισραήλ, αλλά και τις άλλες αραβικές χώρες πλήν του Κατάρ.
Η "επίθεση φιλίας" που επιχείρησε η Τουρκία, όπως είχαμε αναφέρει σε προγενέστερα άρθρα μου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ύστατη απέλπιδα προσπάθεια του Ερντογάν να φανεί διαλλακτικός και συζητήσιμος ηγέτης, ο οποίος επιδιώκει μέσω του διαλόγου και της διπλωματίας να επιλύσει τα προβλήματα που έχει με άλλες χώρες, προκειμένου να αποφύγει τις κυρώσεις από την ΕΕ και να εξευμενίσει τις ΗΠΑ.
Το δεύτερο δεν το πέτυχε, ενώ το πρώτο χάρη στη Γερμανία έχει πάρει αναβολή
Στο εσωτερικό της Τουρκίας η κατάσταση για τον Ερντογάν είναι απελπιστική. Δημοσκοπικά το κόμμα του είναι στο 37% και το κόμμα των γκρίζων λύκων με το οποίο συγκυβερνά στο 8%.
Άρα αν πάει σε πρόωρες εκλογές τότε θα χάσει και στις βουλευτικές αλλά και στις Προεδρικές, αφού και οι δύο εκλογές γίνονται ταυτόχρονα στην Τουρκία.
Τα προβλήματα συσσωρεύονται το ένα πίσω από το άλλο.
Οικονομία κακή, ανεργία, φτώχεια, πληθωρισμός, Covid, συνιστούν ένα εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό της Τουρκίας με συνδυασμό με την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την αυταρχική διοίκηση και τη διαφθορά, θα αποκαθηλώσουν τον Ερνογάν, απομακρύνοντάς τον από την εξουσία.
Τι μένει λοιπόν στα χέρια του απελπισμένου Ερντογάν ως το τελευταίο του χαρτί.
Ο Εθνικισμός, αφού μέσω αυτού θα βγάλει εκτός νόμου το Κουρδικό κόμμα στο προσεχές μέλλον, με την κατηγορία ότι αυτό υποθάλπτει την τρομοκρατία, ενώ θα επιχειρήσει να εκτρέψει την εσωτερική κοινή γνώμη από τα προβλήματά της, πιστεύοντας ότι έτσι θα αλιεύσει ψήφους τόσο από τους μετριοπαθείς και φοβισμένους Κούρδους όσο και από το IYI party της "λύκαινας" Ασκενέρ. Αυτό μάλλον δεν θα του βγεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα σκληρύνει τη στάση του στο Κυτριακό, όπως άλλωστε δεν το κρύβει, αφού λέει, ότι η μόνη λύση είναι η δημιουργία δύο κρατών, είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει.
Για τις διερευνητικές επαφές μαζί μας πολύ σύντομα θα της οδηγήσει σε αδιέξοδο, αφού πάλι ανοιχτά λέει ότι δεν θέλει να καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, επειδή τάχα αυτός τον προκαλεί.
Τελικά ο Ερντογάν από τώρα και μετά καθίσταται περισσότερο προβληματικός από ποτέ, αφού νοιώθει αδύναμος και πνιγμένος, ικανός για το οτιδήποτε.
Έτσι αν πιστέψει ότι όλα του τα χαρτιά έχουν εξαντληθεί και οδηγείται σε πολιτική εξόντωση, τότε είναι πολύ πιθανό και πέραν πάσης λογικής να επιχειρήσει το απονενοημένο σε βάρος μας, να μας επιτεθεί, παρά την διεθνή συγκυρία σε βάρος του, επιχειρώντας να γίνει ήρωας στα μάτια του λαού του.
Μια πολύ μεγάλη κρίση με την Τουρκία τους επόμενους μήνες τη θεωρώ ως πολύ πιθανή, εκτός αν ο Ερντογάν απομακρυνθεί από την εξουσία με βίαιο τρόπο από τον ίδιο τον τουρκικό λαό, γιατί όπως λέει ο λαός μας "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται".