Πλήρης επιβεβαίωση όλων αυτών που αναφέρει το Πενταπόσταγμα εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας σε Μεσόγειο, Μ. Ανατολή και Βαλκάνια αποτελεί άρθρο σε πασίγνωστο αμερικανικό περιοδικό γεωπολιτικής.
“Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν καθοδηγείται από υδρογονάνθρακες, αλλά από ρεβιζιονιστικές, γεωπολιτικές φιλοδοξίες κυριαρχίας”, ανέφεραν οι ερευνητές Z. Tziarras και Jalel Harchaoui σε άρθρο για το περιοδικό Foreign Policy.
Οι εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούν να θεωρηθούν ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά κομμάτι της ευρύτερης πολιτικής της Τουρκίας, η οποία φιλοδοξεί να γίνει μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη που θέλει να επιβάλει τις απόψεις της, χωρίς όμως να λαμβάνει υπόψιν κανέναν στην κυριολεξία.
Η ευπάθεια της περιοχής σε αντικρουόμενα συμφέροντα εμφανίστηκε μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, ο οποίος αναδιαμόρφωσε τις προτεραιότητες των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο.
«Η Άγκυρα αξιοποιεί τους διάφορους θεσμικούς, οικονομικούς και δεσμούς ασφαλείας της με τη Δύση για να ανέλθει στην κλίμακα εξουσίας του περιφερειακού συστήματος, ενώ αγκαλιάζει τον φιλελευθερισμό εντός των τειχών», ανέφεραν οι δύο ειδικοί.
"Η εγχώρια πολιτική της χώρας κατευθύνεται προς τον «ισλαμικό λαϊκισμό, τον εθνικισμό και τον αυταρχισμό», τόνισαν οι ίδιοι.
Ο κ. Τζιάρας είναι ερευνητής στο Peace Research Institute Oslo Cyprus Center και συνιδρυτής του Γεωπολιτικού ινστιτούτου Κύπρου.
Ο Harchaoui είναι ανώτερος συνεργάτης στο Global Initiative Against Transnational Organized Crime, ένα ινστιτούτο με έδρα την Ελβετία.
“Στην εξωτερική πολιτική, η Άγκυρα επιδιώκει να γίνει μια μεγάλη δύναμη όπου είναι δυνατόν στην περιοχή, επενδύοντας σε στρατιωτικό εξοπλισμό, με σκοπό την τροποποίηση της γεωπολιτικής κατάστασης προς όφελός της”, ανέφεραν οι δύο ειδικοί.
Το σκεπτικό του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δείχνει ότι η διαμάχη για την ΑΟΖ στη Μεσόγειο με Κύπρο και Ελλάδα που ξέσπασε πέρυσι, δεν αφορά μόνο τους πόρους του φυσικού αερίου, αλλά ένα παλαιό ζήτημα κυριαρχίας.
Η πολιτική του Τούρκου προέδρου αγκαλιάζει παλιές και νέες γεωπολιτικές φιλοδοξίες. Το υλικό κέρδος έχει παρακινήσει τον επεκτατισμό της Τουρκίας, ο οποίος κινείται επίσης από το δόγμα της επιστροφής στα οθωμανικά εδάφη σε συνδυασμό με μια ισχυρή έκφανση της ισλαμικής ιδεολογίας.
«Η Τουρκία είναι πλέον ένα ρεβιζιονιστικό κράτος, ξεκίνησε και υλοποιεί εδώ και χρόνια στρατιωτικές επεμβάσεις και επιδιώκει να ελέγξει ξένο έδαφος, όπως στη Συρία και το Ιράκ. Αμφισβητεί τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα, με Κύπρο και την Ελλάδα, ασχολείται με το δημογραφική αλλοίωση και την πολιτική παρέμβαση, όπως στη Συρία και τη Βόρεια Κύπρο, διατηρεί βάσεις στο εξωτερικό, όπως στη Σομαλία και το Κατάρ και ιδρύει εξαρτημένους αντιπροσώπους, όπως στη Λιβύη, τη βόρεια Συρία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ», δήλωσαν οι δύο ειδικοί.
Οι ειδικοί επι των γεωπολιτικών θεμάτων ανέφεραν ότι οι υποστηρικτές του ιδρυτή της Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, δεν θα είχαν ξεκινήσει ποτέ τέτοιες επικίνδυνες περιπέτειες.
Αντίθετα, «η κεμαλιστική εξωτερική πολιτική στοιχειωνόταν κυρίως από το φόβο της απώλειας, όχι της απόκτησης, ξένης κυριαρχικής επικράτειας. Ωστόσο, για τον Ερντογάν και τους οπαδούς του, υπάρχουν πάντα περισσότερα που είναι επιθυμητά», κατέληξαν οι ίδιοι.
Σύμφωνα με άρθρο μας, (από τα πολλά με το οποίο επιβεβαιωνόμαστε) είχαμε αναφέρει εδώ και μεγάλο διάστημα, ότι ο Ερντογάν δεν επιζητεί τίποτα λιγότερο από μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία, την οποία προσπαθεί να οριοθετήσει ουσιαστικά με την νέα κρίση που προκάλεσε βάσει σχεδίου του στην Α.Μεσόγειο θέλοντας πιθανόν να ενώσει μέρος της με τα εδάφη στην Β. Συρία, τα οποία ελέγχει de facto ο ίδιος.
Η Ανατολική Μεσόγειος έχει πολλά πλούσια πεδία φυσικού αερίου, και οι πρόσφατες ανακαλύψεις από Αίγυπτο και Ισραήλ, δίνουν μια εικόνα ύπαρξης ακόμα μεγαλύτερων αποθεμάτων φυσικού αερίου, τα οποία μπορούν να καταστήσουν το καθένα από τα δύο έθνη ενεργειακά αυτόνομο για το μέλλον.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Live η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν
Η Τουρκία όμως τα θέλει όλα δικά της, έχοντας μια αλαζονική εικόνα για τον εαυτό της ως δήθεν περιφερειακή δύναμη.
Αν και η Άγκυρα δεν θα ήθελε να ταράξει σημαντικά τα ύδατα στην παγκόσμια σκηνή και πέρα αυτής, εκτιμάται ότι απλά θεωρεί ως “κάτι εύκολο για αυτήν" μια αναμέτρηση με την Ελλάδα, ή τουλάχιστον αυτό εκτιμά η ηγεσία της.
Η Τουρκία δημιούργησε επίσης πρόσφατα μια νέα στρατιωτική βάση στην περιοχή του Jabal Al-Akrad κοντά στη πόλη της Λατάκειας στη Συρία.
Αν και ο ακριβής αριθμός των τουρκικών βάσεων στη Συρία δεν είναι γνωστός, ορισμένοι το βλέπουν ως προάγγελο μιας τουρκικής προσάρτησης του συριακού εδάφους στην περιοχή.
Η σύγχρονη Τουρκία είναι ο διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβέρνησε τεράστιες περιοχές της Μέσης Ανατολής για αιώνες. Τώρα η Άγκυρα με την βοήθεια του στρατού θέλει να ελέγξει εδάφη και θαλάσσια οικόπεδα ( Α. Μεσόγειο) σε μια προσπάθεια αναβίωσης αλλοτινών αλλά περασμένων ανεπιστρεπτί εποχών.
