Επίσημο τουρκικό κυβερνητικό ινστιτούτο αποκαλύπτει τα άκρως επιθετικά και επικίνδυνα σχέδια του τουρκικού καθεστώτος, τα οποία κάνουν όμως ότι δεν κατανοούν Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία στην ΕE.
Η Άγκυρα στοχοποιεί επίσημα την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης στην Α. Μεσόγειο και τον οργανισμό φυσικού αερίου στο οποίο συμμετέχουν 7 χώρες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Ερντογάν ετοιμάζει πρόκληση στην ΑΟΖ και επίθεση στη Λιβύη
Κύρια αποστολή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θα είναι σύμφωνα με αυτό που απορρέει από το πόρισμα του τουρκικού ινστιτούτου, η ακύρωση με κάθε μέσο της συμφωνίας Καϊρου-Αθήνας και το σχέδιο του αγωγού East Med.
Από την άλλη πλευρά οι Τούρκοι θα επιδιώξουν με όλη τους την επιρροή να γίνει αποδεκτό το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο αν και κατατέθηκε στον ΟΗΕ, είναι έωλο και δεν διαθέτει νομικά ερείσματα.
Αυτό μεταφράζεται σε συνεχή και προκλητική δράση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με μοτίβο δράσης την ομάδα πλοίων του Ορούτς Ρέις, πιθανόν τώρα και στην αιγυπτιακή ΑΟΖ, ενώ οι εξελίξεις στην Λιβύη "τρέχουν".
Πρόκειται για το τελικό συμπέρασμα του τουρκικού "Ινστιτούτου Ανατολικής Μεσογείου" που πραγματοποιήθηκε στην Αττάλεια.
Εκεί με μπόλικη δόση δήθεν διάθεσης “συνεργασίας όλων των χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο, και με προσπάθειές να επιλυθούν δίκαια τα προβλήματα μέσω της διπλωματίας”, οι Τούρκοι ξεφούρνισαν την κατάσταση όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι.
Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Διεθνές Συμβούλιο τουρκικών Πανεπιστημίων και φιλοξενήθηκε από το Πανεπιστήμιο Akdeniz, τονίζει τα “δικαιώματα της Τουρκίας σε όλα τα περιφερειακά προβλήματα, τους διεθνείς νόμους και το αμοιβαίο όφελος που βασίζεται σε λύσεις προσανατολισμένες στην δίκαιη μοιρασιά.
Το τελικό συμπέρασμα τονίζει ότι “τα προβλήματα πρέπει να ξεπεραστούν δίκαια μέσω της διπλωματίας. Η Ανατολική Μεσόγειος, η οποία μερικές φορές ξεχωρίζει ως κέντρο συγκρούσεων, είναι μια από τις πιο στρατηγικές περιοχές του κόσμου σήμερα.
Το μνημόνιο συμφωνίας που υπεγράφη μεταξύ της κυβέρνησης εθνικής συναίνεσης της Λιβύης και της τουρκικής κυβέρνησης στις 27 Νοεμβρίου 2019 σχετικά με τον περιορισμό των θαλάσσιων δικαιοδοσιών, συνάδει τόσο με το εσωτερικό δίκαιο των δύο χωρών όσο και με τους κανόνες του διεθνούς ναυτικού δικαίου.
Η εν λόγω συμφωνία έχει καταχωριστεί στα Ηνωμένα Έθνη και δεν στοχεύει στα εθνικά συμφέροντα οποιασδήποτε χώρας. Το Φόρουμ Φυσικού Αερίου και ο σκοπός που απορρέει από αυτό από ορισμένες χώρες με γεωπολιτικές συμμαχίες δεν γίνεται αποδεκτό.
Τουρκία, Λιβύη και Βόρεια Κύπρος εξαιρούνται των συμμαχιών αυτών στη Μεσόγειο, οι οποίες υπονομεύουν τις συμφωνίες της Άγκυρας με άλλες χώρες της περιοχής.
Όταν ληφθεί υπόψη το νομικό καθεστώς του νησιού της Κύπρου τότε θα πρέπει να μοιρασθούν και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, αλλά και η θαλάσσια δικαιοδοσία.
Η Άγκυρα θέλει να εισάγει την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης της Λιβύης καθώς και τη Βόρεια Κύπρο στις συμφωνίες που έχει συνάψει η Τουρκική Δημοκρατία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μαχητικά Rafale χτύπησαν ισλαμιστές στα σύνορα με την Λιβύη
Οι πρωτοβουλίες που αγνοούν τους Τουρκοκύπριους μπορεί να οδηγήσουν σε μια προσπάθεια στέρησης των δικαιωμάτων τους και των συμφερόντων τους. Επίσης δεν γίνεται αποδεκτή η οριοθέτηση Ελλάδας-Αιγύπτου στην αποκαλούμενη Ανατολική Μεσόγειο, αφού η ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία εξαλείφει τα θαλάσσια σύνορα και τους στόχους του τουρκολιβυκού μνημονίου.
Τα διεθνή συμφέροντα της Τουρκίας παραβλέπονται με αθέμιτο τρόπο ενόψει των μέτρων που λαμβάνονται σήμερα στην πράξη από χώρες της περιοχής .
Υπάρχουν όμως σημεία επίλυσης των προβλημάτων τους μέσω του διαλόγου με την Τουρκία για την Ανατολική Μεσόγειο με καλή πίστη”, καταλήγει η τουρκική έκθεση μεταξύ άλλων.
Η Άγκυρα εκβιάζει λεκτικά και έμπρακτα στην θάλασσα Ελλάδα-Αίγυπτο, ενώ απαιτεί υποταγή από την δημοκρατία της Κύπρου, για την οποία αναφέρεται ότι δεν αναγνωρίζεται το σημερινό κυπριακό κράτος.
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά;
Σημαίνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς σε μια πιθανή “σύγκρουση” της Τουρκίας και των συμμάχων της με τις χώρες της περιοχής, για τα τουρκικά συμφέροντα. Η “σύγκρουση” αυτή σύμφωνα με ειδικούς έχει ήδη ξεκινήσει και αυτά που διαδραματίζονται ήδη αποτελούν επεισόδια ενός “ακήρυχτου πολέμου” για τα τεράστια οφέλη των ενεργειακών κοιτασμάτων.
