Τα υποβρύχια «Πιπίνος», «Κατσώνης», «Παπανικολής» και «Ματρώζος» αποτέλεσαν έναν «αθόρυβο εφιάλτη» για το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό.
Tα παραπάνω 4 ελληνικά υποβρύχια είχαν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και σε θέσεις τις οποίες γνώριζε μόνο ο Αρχηγός Στόλου κ. Παναγιώτης Λυμπέρης.
Οι ίδιες πληροφορίες θέλουν τον κ. Λυμπέρη να τηρεί στάση πλήρης μυστικότητας, αποφεύγοντας να κοινοποιήσει, παρά μόνο σε έναν εξαιρετικά μικρό κύκλο ανώτατων αξιωματούχων την πραγματική θέση των ελληνικών υποβρυχίων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Άγκυρα ''διαφημίζει'' ετοιμότητα... 10' για την πολεμική της αεροπορία: Η Ελληνική σε 5’ έχει φτάσει ήδη στα παράλια
Μυστική παρέμεινε όμως η τοποθεσία τους και για τους Τούρκους, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να τα εντοπίσουν είχαν ρίξει στο κυνήγι τους σχεδόν το σύνολο του ανθυποβρυχιακού τους στόλου, έναν σημαντικό αριθμό ελικοπτέρων ανθυποβρυχιακού πολέμου, αλλά και μια πλειάδα κατασκοπευτικών αεροσκαφών CN -235, χωρίς όμως να πετύχουν κανένα αποτέλεσμα.
Εντέλει, τα 4 ελληνικά υποβρύχια, καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, όχι μόνο παρέμειναν «κρυμμένα» από τους Τούρκους, αλλά η θέση τους αποτέλεσε και έναν άλυτο γρίφο ακόμη και για τους μη «μυημένους» Έλληνες επιτελείς.
Βυθίστε το Oruc Reis
Μπορεί το τουρκικό ερευνητικό σκάφος να έκοβε φαινομενικά ανενόχλητο βόλτες εντός της ελληνικής ΑΟΖ και μάλιστα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό δεν σημαίνει όμως πως τόσο το δικό του πλήρωμα όσο και εκείνο των πολεμικών πλοίων της συνοδείας του «κοιμόταν ήσυχο». Βασικός παράγοντας για την ανησυχία αλλά και την πρόκληση ενός συνεχούς άγχους στους τούρκους κυβερνήτες των παραπάνω πλοίων, αποτέλεσε η δράση των ελληνικών πυραυλακάτων Super Vita, αναφέρει το protothema.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τον "Χάρτη της Σεβίλλης" - "Δώρο" στην Τουρκία από την πρεσβεία στην Άγκυρα
Έχοντας αναπτυχθεί σε μία τεράστια θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Ρόδου, οι ελληνικές πυραυλάκατοι, έμφορτες με πυραύλους επιφανείας επιφανείας Exocet, είχαν σχεδόν επί 24ώρου βάσεως εγκλωβισμένες στα σκόπευτρά τους τις τουρκικές δυνάμεις που περιφρουρούσαν το Oruc Reis ενώ κάτι παρόμοιο ίσχυε και για το ίδιο.
Με τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης των πλοίων τους να χτυπούν συνέχεια, οι τούρκοι κυβερνήτες γνώριζαν καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης ότι θα αρκούσε το πάτημα ενός κουμπιού για να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη, στο βυθό.
Mε λίγα λόγια, η έγκαιρη ανάπτυξη του ελληνικού στόλου και η τοποθέτησή του σε καίρια σημεία τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανοιχτή θάλασσα στη Ν.Α Μεσόγειο, κατάφερε όχι μόνο να μπλοκάρει τους τουρκικούς σχεδιασμούς, αλλά και να καταδείξει την ελληνική ισχύ αλλά και ευελιξία σε μία κατάσταση από την οποία το μόνο που έλλειπε για να χαρακτηριστεί «θερμή», ήταν το πάτημα της σκανδάλης.
