Του Κωνσταντίνου Φράγκου*
Αθήνα Μάϊος 2020
Αφιερωμένο με ευλάβεια στη μνήμη των ηρώων του Αιγαίου Αξιωματικών
του Π.Ν., Καραθανάση, Βλαχάκη, Γιαλοψό που έπεσαν θύματα
μιας στείρας, ενδοτικής και ανεπαρκούς Ηγεσίας.
Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό.
Διονύσιος Σολωμός
Τα προηγηθέντα
Με το παρόν δεν επιχειρώ τυμβωρυχία της Ιστορίας. Δεν μονοπωλώ την αλήθεια αλλά θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω τις απόψεις που αραδιάζω πιο κάτω για να φωτίσω ένα τόσο πολυσυζητημένο θέμα Άν φωτισθεί…
Απέφυγα να το σχολιάσω στην ώρα του (τέλος Ιανουαρίου), επέτειο του δράματος. Θεώρησα ότι μια βουβή θλίψη ήταν προτιμότερη από κάθε μοιρολόι ή επικήδειο. Έχουν γραφεί τόσα. Κι εφέτος προσπάθησαν μερικοί να κάνουν κάποιου είδους νεκροψία ή να πλασάρουν περίεργα σενάρια. Ελάχιστοι, επιχείρησαν ν’ αγιοποιήσουν κραυγαλέα υπόλογους.
Γεγονός είναι ότι από το 1996, στην Ίμια, άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ της εθνικής ακεραιότητας με σειρά εγκληματικών παραλείψεων και σφαλμάτων. ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ, ελέγχθηκε για την εθνική κατασχύνη. Το «συνδικάτο» κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις του για ν’ αυτοπροστατευθεί και να διατηρήσει την εξουσία. Θέλει να ξεχνάμε…
Θα συνέχιζα σιωπών αν δεν ερεθιζόμουν από ένα γεγονός:
Τον προ μηνός θάνατο ενός σπουδαίου Έλληνα Τραπεζίτη και πατριώτη Οικονομολόγου Δημητρίου Χαλικιά, Διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος της 10ετίας του ’80. Ενός ανθρώπου δημοσίου λειτουργού, ακέραιου και ουδόλως κομματικού. Ήταν πλήρως ενημερωμένος στα οικονομικά της εποχής αλλά και χειριστής του σκανδάλου Κοσκωτά, που συντάραξε τον πολιτικό κόσμο αλλά στην συνέχεια τάφηκε «εν τόπω χλοερώ» πάλι από το διεφθαρμένο «συνδικάτο».
Το γεγονός με ώθησε να ασχοληθώ ξανά με το θέμα για να επαναλάβω στον υπνώττοντα και ευκολόπιστο ελληνικό Λαό, που πάλι απειλείται από τους Τούρκους, λόγω συνέχειας των εγκληματικών σφαλμάτων και των παραλείψεων των πολιτικών του ταγών, ότι φτάσαμε εδώ με αφετηρία τα Ίμια, η οποία δεν μας έγινε δυστυχώς μάθημα. Τα ίδια λάθη από απάτριδες και τους πολιτικούς νάνους που συνεχίζουν να μας κυβερνούν. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις, ελάχιστες, δυστυχώς.
Πριν προχωρήσω θα σημειώσω ότι η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (22.03.20) δημοσίευσε ολοσέλιδο εγκωμιαστικό αφιέρωμα στον απελθόντα έντιμο Τραπεζίτη.
Ο αείμνηστος Χαλικιάς παρακολουθών εκ του σύνεγγυς την Οικονομία διεπίστωσε ότι έχει εκτροχιασθή πλήρως (1982-85). Η Χώρα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, της χρεωκοπίας. Έντρομος ζητάει να δει τον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου στον οποίο είχαν δημιουργήσει τοίχος απομόνωσης τρωκτικά και παράσιτα. Τελικά, ο Τραπεζίτης έγινε δεκτός από τον Πρωθυπουργό ο οποίος, όπως δήλωσε ο πρώτος, αντιλήφθη ταχέως την κατάσταση, αντικατέστησε πάραυτα τον Υπουργό Οικονομικών Γεράσιμο Αρσένη από τον οποίο είχε ξεφύγει εντελώς η κατάστασις (από στοιχεία της εποχής προκύπτει ότι επί Γ.Α. το δημόσιο χρέος από 3% του ΑΕΠ ξεπέρασε το 64% και το δημοσιονομικό έλλειμα από 5,1% στο 16%). Κάλεσε αμέσως τον αντιπαθή σε αυτόν κ. Κώστα Σημίτη να συμμαζέψει τα πράγματα. Είναι τότε που ο μεγάλος Αντιφατικός, κατά Γιάννη Τριάντη, ανεφώνησε «Ή το Έθνος θα καταπιεί το χρέος ή το χρέος το Έθνος». Το είπε και δικαιώθηκε πλήρως. Το χρέος μας κατάφαγε αφού αφέθηκε ανεξέλεγκτο. Όντως ο Σημίτης άρχισε να λαμβάνει μέτρα που δεν άρεσαν καθόλου στους κομματικούς οι οποίοι με παρέμβαση προς τον Πρωθυπουργό του φοβερού Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα τον έπεισαν ν’ αντικαταστήσει τον Σημίτη με άλλο πιο βολικό, γιατί έρχονταν εκλογές και ήσαν αναγκαίες οι παροχές. Το τι έγινε, γνωρίζετε άπαντες «Τσοβόλα, δώστα όλα». Εν τω μεταξύ, το θεριεμένο χρέος αγρίεψε και μασούσε τα πάντα. Στη συνέχεια το τάισαν οι κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου κ.λ.π. που το θέριεψαν ακόμη περισσότερο. Ξεχάστηκα, όμως, και δεν παρέθεσα απόσπασμα της εκθέσεως Χαλικιά που δημοσιεύθηκε στον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ (08-01-98) «Το ότι συνέβη εκείνη την εποχή στο ΥΠΕΘΟ του κ. Γεράσιμου Αρσένη πρέπει να ενταχθεί στα εγχειρίδια πρωτοετών φοιτητών της Οικονομίας. Αποφύγαμε την κατάρρευση στο παρά πέντε. Βαδίζαμε στη χρεοκοπία. Εξήγησα στον Παπανδρέου την τραγική κατάσταση…. “(sic). Περαιτέρω στην συνέντευξη αναλύονται μια προς μια οι…. συμφορές δια χειρός Υπουργού. Παταγώδης αποτυχία στο ΥΠΕΘΟ, κράξιμο από Α.Π., ο Αρσένης απήλθε και από το κόμμα διαμαρτυρόμενός ότι δεν τον άφησαν να περατώσει το έργο του… Αλίμονο αν τον άφηναν…
Λίγα χρόνια μετά
Μακρηγόρησα και πρέπει να πλεύσω ταχέως προς τα Ίμια. Η αποτυχία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη (1990-1993) η οποία, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, τορπιλιζόταν συνεχώς, εκ των έσω, από τον φέρελπι πατριώτη πολιτικό κ. Αντώνη Σαμαρά, ξανάφερε το ΠΑΣΟΚ στην Εξουσία (1993). Λόγω της βαρείας ασθένειας του Μεγάλου Αντιφατικού τα ηνία περιήλθαν στα χέρια μιας καμαρίλας υπό την πρωθυπουργική σύζυγο κ. Μιμή Λιάνη. Έτσι άρχισε μια περίοδος νοσηρότητας η οποία αργότερα εξελίχθη σε πλήρη παρακμή, ορατή και ψηλαφητή εντός και εκτός χώρας. Ουδέποτε η Ελλάδα βρισκόταν σε τέτοιο τραγικό επίπεδο διακυβέρνησης και φαυλότητας που οι συνέπειες της φτάνουν μέχρι σήμερα. Είδαμε την εθνική κυριαρχία να έχει εκπατρισθεί.
Τότε, περί το 1995, κυκλοφόρησε ένα σπουδαίο βιβλίο (Θεωρία Πολέμου) γραμμένο από τον πρόωρα εγκαταλείψαντα τα εγκόσμια μεγάλο Έλληνα διανοητή Παναγιώτη Κονδύλη.
Σε ένα σημείο γράφει, προφητικά:
Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες που συναπαρτίζουν τον Ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα. Ίσως να καταρρεύσουν ακόμη και στην περίπτωση που βρεθούν στην ανάγκη να διεξαγάγουν πόλεμον.
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του βιβλίου του Κονδύλη και το επόμενο έτος, 1996, είχαμε το φιάσκο των Ιμίων όπου η κατάρρευση των ανίκανων ανθυπομετριοτήτων ήταν εμφανής και κραυγαλέα.
Επανεμφάνιση Αρσένη ως Υπουργού Άμυνας.
Ο Γεράσιμος Α., πέραν της παταγώδους αποτυχίας του στο ΥΠΕΘΟ, η οποία παραλίγο να καταστεί μοιραία, ήταν παντελώς άσχετος με τα αμυντικά. Διέθετε, όμως ένα σοβαρό….προσόν: Ήταν εκλεκτός της Μιμής. Ήταν επίσης παντελώς αναποφάσιστος, NON DECISION MAKER που λένε οι Αμερικάνοι, και εξαιρετικά χαλαρός. Δεν υπέγραφε τίποτα. Πλήρης απραξία και μακαριότητα. Παρέδωσε στον διάδοχο του ένα δωμάτιο με ανυπόγραφους φακέλους.
Ο διορισμός του εκεί προκάλεσε ανθυπομειδιάματα. Το φοβερό ΠΟΝΤΙΚΙ σχολίαζε «Ο Αρσένης πήρε το ΥΕΘΑ εντελώς με μη αξιοκρατικά κριτήρια και μη επίγνωση των ικανοτήτων του.» (27-12-03) Πέραν αυτού δεν επικοινωνούσε με τους Αρχηγούς, ουδέποτε συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ, δεν προέβη σε στοιχειώδεις προμήθειες για τις ανάγκες των ΕΔ.
Δυστυχώς γι’ αυτόν, άρχισε την πορεία του στον θώκο με τρία συμβάντα που καταρράκωσαν το κύρος του:
– Προώθηση σκανδαλώδους Νόμου με τον οποίο ονομάζονται Αντιστράτηγοι, επί τιμή, 15 ταγματάρχες, πασόκοι πολιτευτές. Πλήρης απαξίωση των επωμίδων!! (Απαίτηση από το κόμμα)
– Εκδήλωση μικρού πραξικοπήματος από 13, εν συνόλω, ανώτερους αξιωματικούς του Στρατού οι οποίοι εγκαταλείψαντες, χωρίς άδεια, τις μονάδες τους, κατέφθασαν στην Πύλη του ΥΕΘΑ απαιτούντες να καταλάβουν ορισμένες θέσεις – κλειδιά στο ΓΕΣ. Ο Αρσένης πανικοβλήθηκε αλλά αντί να στείλει τα παλικάρια στο Στρατοδικείο όπως του εισηγήθηκε ο τότε Α/ΓΕΣ εξαίρετος Στρατηγός, κ. Ε. Καπραβέλος, υπέκυψε στο κόμμα και τους έδωσε τις θέσεις που απαιτούσαν. Το γεγονός έγινε γνωστό αλλά «κουκουλώθηκε» συμπραττούσης της ΝΔ. Η πειθαρχία πήγε περίπατο!
– Του επεβλήθη άνωθεν (και όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι οι άνωθεν) μια ηγεσία ΕΔ, με κομματικά βέβαια κριτήρια, από απόστρατους!!!
Τα παραπάνω υπήρξαν διαλυτικά της συνοχής του Στρατεύματος.
Το όργιο των κρίσεων που επακολούθησε έκανε τα απαράδεκτα εγκλήματα της ΝΔ(90-93) στις ΕΔ, συγκριτικά, πλημμελήματα. Ξεχαρβαλώθηκαν τα πάντα. Η αξιοπιστία της Ηγεσίας είχε κλονιστεί, η αξιοκρατία πήγε διακοπές και η μαχητικότητα – φρόνιμα των στελεχών εξατμίστηκε.
Το κείμενο αυτό δεν εμπεριέχει εμπάθεια προς τον μακαρίτη Αρσένη. Θα ήταν μικροπρέπεια εκ μέρους μου, βλακώδες και γελοίο. Απλά θέλω να παρουσιάσω ωμά και ρεαλιστικά ότι τα Ίμια δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός και υπήρξε αποτέλεσμα επιπόλαιων και μοιραίων για την Χώρα επιλογών ανθρώπων που δεν έδιναν ένα παρά για την Άμυνα αλλά συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στις πολιτικές ίντριγκες και ήσαν και ανεπαρκείς. Όσον αφορά το «επιτελείο» του Υπουργού, ας μη σχολιάσω.
Ο Γεράσιμος Αρσένης δεν διεκδίκησε το ΥΕΘΑ. Του το πρόσφερε όμως η καμαρίλα για να τον χρησιμοποιήσει ως τρίτο πόλο. Αυτός νόμισε ότι, όντως, είναι ο εκλεκτός. Ο Ανδρέας όδευε προς το ΕΠΕΚΕΙΝΑ, οι δελφίνοι ήσαν δυο (Σημίτης – Τζοχατζόπουλος) που δεν αναγνώριζαν την καμαρίλα και έπρεπε να βρεθεί ένας τρίτος πόλος υπέρ του οποίου θα αγωνιζόταν ο παπανδρεϊσμός και ο κρατικός μηχανισμός, και να επιδιωχθεί η διατήρηση της Εξουσίας από τη Μιμικοκρατία. Και αυτός ήταν ο μακαρίτης Αρσένης. Ατυχής, όντως, επιλογή. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι η Ίμια υπήρξε σύγκλιση συγκυριών και κομματικών αθλιοτήτων την οποία επέλεξαν οι Τούρκοι για να επιτύχουν αυτό που είχαν προγραμματίσει. Κανείς δεν υπολόγισε τι θα γίνει αν συμβεί κάτι και πως θα το χειρισθεί ο Αρσένης. Αυτό έγινε και στη σύνθεση των μετέπειτα κυβερνητικών σχημάτων.
Το γεγονός
Την ημέρα που σημειώθηκε η προσάραξη στην Ίμια του Τούρκικου εμπορικού – φορτηγού ΦΙΓΚΕΝ-ΑΚΑΤ (26-12-95) μέχρι και 15 Ιανουαρίου 1996 το Ελληνικό κράτος ρέμβαζε, ουδέν ενδιαφέρον επεδείξατο ενώ οι Τούρκοι προχωρούσαν συντονισμένα και προσεκτικά αυξάνοντας την πίεση και την ένταση. Αρσένης/ ΥΕΘΑ – Παπούλιας ΥΠΕΞ περί άλλων ετύρβαζαν Στη μάχη της διαδοχής, το παρασκήνιο, τις ίντριγκες που εκείνη την εποχή ήταν στην κορύφωση τους.
Τα λοιπά είναι γνωστά
Τα γεγονότα εξελίχθησαν ταχύτατα χωρίς να ενδιαφέρονται οι ημέτεροι να τα παρακολουθούν. Τις ώρες που οι εξελίξεις κάλπαζαν εις βάρος μας οι κύριοι αρμόδιοι (Αρσένης – Παπούλιας) έτρεχαν από πόρτα σε πόρτα (door to door) να μαζέψουν ψήφους υπέρ του Μιμικού Υποψηφίου! Όταν ανέλαβε η νέα Κυβέρνηση υπό τον κ. Σημίτη (φοβικός, άπειρος, αιφνιδιασμένος, ουδεμία συμπάθεια τρέφων προς τους στρατιωτικούς) με τον κ. Θ. Πάγκαλο στο ΥΠΕΞ (αδόλεσχος, αλαζών, κυκλοθυμικός) η κατάσταση είχε ωριμάσει και οδήγησε στη ρήξη. Την άφησαν ασυναίσθητα και ανεύθυνα να ωριμάσει. Ο κ. Σημίτης τα κρίσιμα 24ωρα προ της 29ης Ιανουαρίου συνεδρίαζε πανικόβλητος στο γραφείο του στη Βουλή ( αρνούμενος να μεταβεί στο Γραφείο Επιχειρήσεων στο ΥΕΘΑ) με τους κ. Μαντέλη, Τσουκάτο, Πανταγιά, του ΥΠΕΞ, συνήθως απουσιάζοντος σε εκπομπές στην TV και του Αρχιστράτηγου μη έχοντος την εμπιστοσύνη των νέων Κυβερνητών. Έτερος Ναύαρχος περιωπής, ο Αρχηγός της ΕΥΠ αείμνηστος έντιμος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, αφηνόταν να περιμένει στον προθάλαμο, και δεν γινόταν δεκτός απλά γιατί ήταν …Παπανδρεϊκός.
Τα δυο ατάκες του Σημίτη στη Βουλή
Την επιούσα της κρίσης και της επελθούσης Ελληνοτουρκικής συμφωνίας για μη περαιτέρω εξέλιξη της ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης ομιλών στη Βουλή (ΣΣ κάθιδρως και ταραγμένος)
1) Ευχαρίστησε την Αμερική για την παρέμβαση της στην ομαλοποίηση. Αυτό ήταν το «σοκολατάκι» για τις υπηρεσίες της. Η τετραόροφη «τούρτα» προσφέρθηκε στην Μαδρίτη μετά από ένα χρόνο… Σημίτης-Πάγκαλος εσύρθηκαν, υπό το κνούτο Αμερικανίδας ΥΠΕΞ κ. Ολμπραΐτ και Υφυπουργού μακαρίτη Χόλμπρούκ να κάνουν τεμενάδες και κυβιστήσεις στους Ντεμιρέλ και Τζεμ (Πρωθυπουργό και ΥΠΕΞ Τουρκίας) υπογράφοντες την κατάπτυστη συμφωνία. Σχετος δωσιλογισμός. Ταπείνωση.
2) Υπήρξε έλλειμμα δυνάμεως Δεν χρειάζεται ανάλυση της φράσης. Διαπιστώθηκε, καταγγέλει ο Πρωθυπουργός, ότι η Χώρα δεν είχε τον επαρκή και κατάλληλο οπλισμό και δυνάμεις ώστε να αναμετρηθεί με τους Τούρκους! Σαφή ελληνικά! Κόλαφος κατά της προηγούμενης Κυβέρνησης και ιδιαίτερα της πολιτικο στρατιωτικής Ηγεσίας του ΥΕΘΑ, Κάνω λάθος; Τι έπρεπε να συμβεί; Ή να βγει ο μακαρίτης Αρσένης και η κομπανία του και να πει;; «Τι λες ρε μπάρμπα; Εμείς είμαστε αξιόμαχοι. Εσύ φταις με τους ηλίθιους χειρισμούς σου» Ή ο Πρωθυπουργός να απολύει αμέσως την πολιτικό στρατιωτική Ηγεσία και να διατάξει Ανακρίσεις. Μήπως υπερβάλλω; Δεν έγινε τίποτα από τα παραπάνω. Απλά ο θορυβώδης και αδόλεσχος Πάγκαλος, η αθώα περιστέρα, καθύβριζε τον Αρχιστράτηγο! Συνέβη και κάτι άλλο παρανοϊκό και διεστραμμένο! Ο κ. Πρωθυπουργός δήλωσε ότι παρατείνεται η θητεία του κ. Αρσένη «ίνα περατώσει το έργο του». Εδώ κάγχασαν ακόμη και οι εν χειμερία νάρκη ευρισκόμενες χελώνες του Υμηττού. Η Ν.Δ, που έπρεπε να έχει ξεσηκώσει τον κόσμο σιώπησε ευπρεπώς. Πάλι κυριάρχησε το αυτοπροστατευτικό πνεύμα της συντεχνίας, του «συνδικάτου»
Σήμερα υπάρχει έλειμμα δυνάμεως; Τρία σοβαρά ντοκουμέντα (σε επιβεβαίωση των παραπάνω)
Από πρόσωπα αναμφισβητήτου κύρους προς επίρρωση των όσων εκθέτω πιο πάνω. Ο δεύτερος μάλιστα αείμνηστος Πτέραρχος Ν. Κούρης, ήταν τότε ΥΦΕΘΑ, δηλαδή παρών στην ιλαροτραγωδία χειρισμού της κρίσης.
+ Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος- τ. Αντι. Κυβερνη -ΥΕΘΑ-
ΥΠΕΞ Βιβλίο: Κρίσιμα χρόνια (σελ.416)
… Η Ελλάδα ήταν (1996) για μακρύ διάστημα χωρίς Πρωθυπουργό. Το Τουρκικό κατεστημένο θέλοντας να εκτονώσει την εσωτερική πολιτική του κατάσταση, είχε σχεδιάσει την ενέργεια εκμεταλλευόμενο την κατάσταση της δύστυχης Ελλάδος. Η ενέργεια έγινε βάσει σχεδίου. Η Ελλάδα με τις ασυντόνιστες ενέργειές της εγκλωβίστηκε….
+ Ο Νικ. Κουρής – Πτέραρχος τ. Α/ΓΕΕΘΑ,ΥΦΕΘΑ, τότε, Βιβλίο: Ελλάδα-Τουρκία (σελ 436). Η Κυβέρνηση δεν είχε την απαιτούμενη ψυχική συνοχή. Δεν υπήρξε έλεγχος της κρίσης από τα πρώτα στάδιά της… Η περίοδος που κινήθηκε η Τουρκία δεν ήταν τυχαία. Η Ελλάδα ήταν χωρίς Πρωθυπουργό. Σκάφος ακυβέρνητο…
Στρατηγός Εα, τ. Α/ΓΕΕΘΑ και νυν Ακαδημαϊκός Δημ. Σκαρβέλης
Βιβλίο: Η καταγραφή μιας ανωμαλίας (1994)
Επίλογος
Είναι απίστευτη, κυριολεκτικά εξωφρενική, η επιπολαιότητα με την οποία, συνήθως, ένας Πρωθυπουργός σχηματίζει Κυβέρνηση. Ωραία, παραδεχόμαστε, ότι το πολιτικό προσωπικό, οι βουλευτές, είναι χαμηλού επιπέδου, όπως ακριβώς τους περιγράφει ο Κονδύλης. Αλλά θα έπρεπε για 3-4 βασικά Υπουργεία να γίνεται αυστηρά επιλογή με αξιοκρατικά κριτήρια: ΥΠΕΞ, ΥΕΘΑ, ΥΠΟΙΚ, Παιδείας κ.α. Αντίθετα η επιλογή γίνεται ιεραρχικά, έστω αν έχουν αποδεδειγμένη ανεπάρκεια, με «τζάκια», με φιλαράκια, με γεωγραφικές ισορροπίες.
Περιορίζομαι στο Υπουργείο Άμυνας όπου «σώφρονες» Πρωθυπουργοί έστειλαν εκεί φαφλατάδες, απάτριδες, λιμοκοντόρους και μερικούς δραχμολάτρες. Δεν γενικεύω γιατί θα ήμουν άδικος. Ακόμα π.χ. ότι ο τάδε διορίσθηκε Υπουργός γιατί υποστήριξε τον Αρχηγό στις εσωτερικές διαμάχες του, ένας άλλος Υφυπουργός γιατί ήταν η μόνη «τρύπα» που απέμενε.. Έτσι έγινε και με τον σχηματισμό της κυβέρνησης του 1993. Οι τοποθετήσεις εξυπηρετούσαν τις εσωκομματικές ίντριγκες, την παρέα της Εκάλης και όχι τις ανάγκες. Οι συγκυρίες όμως και οι συμπτώσεις απέδειξαν ότι μερικοί Υπουργοί, ήσαν μοιραίοι. Απεδείχθησαν πανανίκανοι στο χειρισμό της κρίσεως που οι συνέπειες της πληγώνουν, χρόνια μετά, την δυστυχή πατρίδα μας.
Γι’ αυτό σήμερα βρισκόμαστε από άποψη άμυνας – αποτροπής οικονομίας, παιδείας, κοινωνικής ζωής σ’ αυτό το χάλι. Πέραν αυτού επικράτησε η ατιμωρησία, η ΟΜΕΡΤΑ, η λησμονιά. Απ’ αυτό το αρρωστημένο Μιμικό καθεστώς ουδείς εθίγη, έστω «δια παραμερισμού». Αντιθέτως το τότε σύστημα παρήγαγε ένα ΠτΔ, τον κ. Κάρολο Παπούλια που ήταν και «δανειστής», πολλούς Υπουργούς των μετέπειτα πασοκικών Κυβερνήσεων, (πρόσωπα αμφιλεγόμενα και ενίοτε κλεπτομανή) και την κ. Μιμή Παπανδρέου Λιάνη, που αντί να εγκλεισθεί δια βίου σε Μοναστήρι του Αγίου Όρους, αφέθη να συγγράφει, να δίνει συνεντεύξεις και να φρουρείται, τιμητικά από αστυνομικούς.
O «απύλωτής στόμας» Θόδωρος Πάγκαλος αφού απομακρύνθηκε από το ΥΠΕΞ φορτωμένος με δόξες (Ίμια – Μαδρίτη – Οτσαλάν) και αφού προηγούμενως αποκάλεσε τον Ανδρέα Παπανδρέου δωρολήπτη δηλώνει: Αν ο Γιωργάκης προωθηθεί στο κόμμα εγώ θα αποχωρήσω. Ο ΓΑΠ όχι μόνο προωθήθηκε στο κόμμα αλλά και στην Πρωθυπουργία. Ο Θ.Π. έσπευσε να καταλάβει την προσφερθείσα σ’ αυτόν θέση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης παράγων πομφόλυγες ομού με μια ομάδα από 25 συνεργάτες – Συμβούλους που είχε προσλάβει. Νομίζω ως τότε τέτοια φαινόμενα παράλυσης δεν είχε παρουσιάσει άλλο κράτος. Ούτε το Μπουρούντι. Εμετικό και γελοίο.
Ο μακαρίτης Αρσένης κηδεύτηκε με τιμές Πρωθυπουργού και τoν επικήδειο εκφώνησε ο τότε πρωθυπουργός Α. Τσίπρας! Προσωπικά στον κ. Σημίτη προσφέρθηκε Ίδρυμα με το όνομα του που συντηρείται από το Κράτος!
Μια νέα Ίμια, χειρότερη της πρώτης, είναι εν όψει. Η Άμυνα, καταδικασμένη από την αδράνεια την έλλειψη στοιχειώδους πατριωτισμού των ταγών, βρίσκεται εντελώς αδύναμη με απέναντι ένα πάνοπλο θηρίο που λέγεται Τουρκία. Αντί σήμερα να σημάνουν γενικό ξεσηκωμό περιορίζονται σε διακηρύξεις περί Διεθνούς Δικαίου και ισχυρών φίλων (ΕΕ – ΝΑΤΟ – ΟΗΕ) μακροπρόθεσμα νεφελώδη προγράμματα και ενίοτε σε επίκληση της Παναγίας που μας προστατεύει.
Η έρευνα αυτή δεν καταλήγει σε συμπεράσματα. Υπάρχουν και προκύπτουν σαφώς από την εξιστόρηση των γεγονότων.
Οι εκάστοτε Πρωθυπουργοί οφείλουν να προβληματίζονται στην επιλογή προσώπων που αφορούν στην Άμυνα, Εξωτερική Πολιτική, Οικονομία, Υγεία κυρίως και να μην σταματούν εκεί. Να συμβάλουν στη δημιουργία ενός πυρήνα εκλεκτών συνεργατών περί τον Υπουργό. Το σύνηθες είναι ένα νεφέλωμα κομματικών λεγεωναρίων που παραγοντίζουν, παρασιτολογούν και δημιουργούν παρασυναγωγή και παρεξουσία.
SALUS POPULI ULTIMA LEX ESTO
Η κλιμάκωση της ληστείας
Μια μικρή αλλά αναγκαία αναδρομή, για να έχετε πλήρη εικόνα, της προμελετημένης λεηλασίας.
Επί Α΄ Κυβέρνησης Α. Παπανδρέου οι αρπακτικές δυνάμεις του οικονομοπολιτικού κατεστημένου μαζί με οργανωμένη σπείρα, έκαναν μια πρόβα, μια δυναμική, εξοργιστικής απάτης που θα αποτελούσε το πρότυπο για τις μελλοντικές εξορμήσεις. Ήταν το Αντιαεροπορικό σύστημα ΑΡΤΕΜΙΣ το οποίο ανέλαβε να «υλοποιήσει» η κομματοκρατούμενη ΕΒΟ. Η αποτυχία ήταν παταγώδης, οι αρπαχτές χοντρές, το σκάνδαλο κραυγαλέο, η σπείρα ισοπέδωνε όποιον τολμούσε να αρθρώσει λόγο. (ΣΣ Ακόμη «έφαγε» ένα πολύ καλό Αρχηγό ΓΕΣ, τον αείμνηστο Βασίλη Κουρκάφα). Ουδείς διώχθηκε. Αυτή ήταν η «πρόβα τζενεράλε» για όσα ακολούθησαν.
Παράλληλα το «συνδικάτο» πέρασε το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος που συγκαλύπτει λωποδυσίες Υπουργών. Ούτε ο κ. Α. Τσίπρας, ούτε ο κ. Κ. Μητσοτάκης το κατήργησαν, καίτοι το είχαν υποσχεθεί.
Επί διακυβέρνησης Σημίτη, εξασφαλισθείσης της παντελούς ανικανότητας του Πρωθυπουργού να ελέγξει τους Υπουργούς του, έγινε το «πανηγύρι» που όλοι γνωρίζουμε: Όλοι συγκαλύφθηκαν πλήρως από τις επόμενες κυβερνήσεις (Καραμανλής – Μεϊμαράκης / Γ. Παπανδρέου – Ε. Βενιζέλος) ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η Ελλάδα ανακηρύσσεται η Βασίλισσα της Διαφθοράς από την TRANSPARENCY INTERNATIONAL (2007) χωρίς ούτε ένας από τους παχύδερμους πολιτικούς της να συγκινηθεί!! Ολόκληρος λαός διασύρρετο και αυτοί εκάγχαζαν.
Την ίδια εποχή σημειώθηκε και ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Η μικρά και Υπερήφανη Ελλάς «προσάρτησε» στην Ελληνική Επικράτεια τις νήσους ΚΕΪΜΑΝ (Ινδικού Ωκεανού) και ΒΙΡΤΖΙΝ (Βόρεια Θάλασσα) γνωστές και ως παράδεισοι των Διεθνών Ηγετών και απατεώνων πολιτικών και όχι μόνο. Εκεί οι Έλληνες, κορυφαίοι πελάτες εξασφάλιζαν με σιγουριά τα κλοπιμαία και ίδρυαν τις γνωστές OFF-SHORE εταιρείες.
Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου ουδέν γνώριζαν! Από δεκάδες σχόλια που έχω στο αρχείο μου για το βίο και πολιτεία Σημίτη παραθέτω μόνο ένα του έγκριτου δημοσιογραφία κ. Αντ. Καρακούση (τ. Διευθυντή Καθημερινής) «Υπό το βάρος της κρίσης των Ιμίων ο κ. Σημίτης θα προωθήσει μακροχρόνιο πρόγραμμα εξοπλισμών και θα γίνει έτσι συμμέτοχος σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις λεηλασίας του Δημοσίου (Μετέωρη Χώρα, σελ. 28)
Θα ήταν ελειπής η έρευνα μου αν δεν σας ανέφερα ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη μετά τα Ίμια.
Ένα απρόβλεπτο γεγονός
Τέλη Φεβρουαρίου 1996. Η τρικυμία της Ίμιας δεν είχε καταλαγιάσει. Οι ΕΔ ήταν μουδιασμένες και ταπεινωμένες, η Κυβέρνηση, (ο Αρσένης, άψογος στο ΥΕΘΑ) προσποιούνταν ότι δεν είχε συμβεί τίποτα. Ήμουν, όπως τώρα, διαπιστευμένος δημοσιογράφος στο ΥΕΘΑ, που το επισκεπτόμουν μια-δυο φορές την εβδομάδα για ενημέρωση. Στην αίθουσα των δημοσιογράφων εμφανίσθηκε ο Διευθυντής Ειδικών Δυνάμεων ΓΕΣ Υποστράτηγος κ. Θοδωρής Νικολαϊδης. Με παρακάλεσε να τον παρουσιάσω στον Πρωθυπουργό για να του αποκαλύψει το τι συνέβη τις ημέρες εκείνες της κρίσης στο Υπουργείο! Μου αφηγήθηκε, σε συντομία, 2-3 επεισόδια και μου σηκώθηκε η τρίχα, σκέτο κουλοβάχατο. Θέατρο παραλόγου. Μου λέει «Πρέπει να μάθει τι γινόταν εδώ, την πραγματικότητα, γιατί τα φορτώνουν όλα σ’ αυτόν αδίκως…» Χαμογέλασα. «Ποιος είμαι εγώ αγαπητέ συνάδελφε που θα σε πάω στον Σημίτη;» του είπα. Επέμενε, λέγοντας «Εσείς, κάτι θα σκαρφιστείτε» Του υποσχέθηκα να το ψάξω. Το ίδιο απόγευμα τηλεφώνησα στον φίλο και συμπατριώτη μου αείμνηστο Ροβέρτο Σπυρόπουλο, της αυλής Σημίτη, Υφυπουργό Εργασίας τότε, του ανέφερα τα καθέκαστα προσθέτοντας ότι η γνώμη μου είναι να προσπαθήσει. Πράγματι, την επομένη με πληροφόρησε ότι ο Σημίτης συμφωνεί για την συνάντηση αλλά η αναφορά θα είναι γραπτή και ενυπόγραφη. Προχώρησα στις περαιτέρω διαδικασίες με τον Στρατηγό και σε 3 ημέρες βρεθήκαμε, με συνοδεία Σπυρόπουλου, στο Γραφείο του τότε Γεν. Διευθυντή του πολιτικού Γραφείου κ. Μαντέλη (ο Λιβάνης του Σημίτη) στη Βουλή όπου μας υποδέχτηκε μετά βαΐων και κλάδων πράγμα που δε μου άρεσε καθόλου «Περιμένετε» λέει «πηγαίνω μέσα για να ρυθμίσω την είσοδο σας στον Πρωθυπουργό» Κάτι μου έλεγε ότι ο Μαντέλης θα έκανε μια βόλτα στο Περιστύλιο και θα επέστρεφε. Όντως, κάπως έτσι έγινε, γιατί μας πληροφόρησε, υποκριτικά περίλυπος, ότι ο Πρωθυπουργός είναι «πνιγμένος» αλλά είπε στον Στρατηγό να του δώσει την αναφορά για να την προωθήσει εν ευθέτω χρόνο. Ο Νικολαΐδης στράφηκε προς εμένα που τον ενθάρρυνα να την δώσει. Φύγαμε, με τους λιβανωτούς του Μαντέλη και οδεύσαμε στο καφενείο της Βουλής. Ο κ. Νικολαΐδης ήταν εμφανώς απογοητευμένος γιατί πέραν του κειμένου ήθελε να προσθέσει και άλλα. Εγώ, που ήμουν μπασμένος για τα καλά στα του προθαλάμου της Εξουσίας, προσπαθούσα να τον πείσω ότι αυτά συμβαίνουν. Του ζήτησα, πίνοντας καφέ, να ρίξω μια ματιά την έκθεση. Πράγματι με την, φωτογραφική ανάγνωση των πρώτων σελίδων έφριξα «Πάλι καλά που δεν μας πήραν και την Ικαρία» σχολίασα Ζήτησα να κρατήσω το ντοκουμέντο. Αρνήθηκε. Μου είπε « Θα σας ετοιμάσω ένα αντίγραφο και θα σας το δώσω προσεχώς» Δεν μου το έδωσε ποτέ, παρά της οχλήσεις μου.
Από πληροφορίες μου ο κ. Σημίτης είδε το κείμενο Νικολαϊδη αλλά το «έπνιξε». Αυτός είχε καθίσει πλέον στον θώκο αλλά όντας εντελώς ανασφαλής, δεν επιθυμούσε «αναταράξεις». Φοβόταν την παντοδυναμία του Παπανδρεϊσμού και τον οργισμένο Άκη.
Έκτοτε ο κ. Σημίτης πολιτεύθηκε ως Σημιτάκος ολίγος και ανεπαρκής. Ποτέ δεν κατάφερε να γίνει Σημίτης.
Σήμερα η Χώρα απειλούμενη ευρίσκεται σε κατάσταση πολλαπλασίως δυσχερέστερη απ’ αυτήν το 1996. Νέα κρίση είναι εν όψει, ορατή και ψηλαφητή. Η Άμυνα μας χωλαίνει.
Ο Ελληνικός Λαός, μετά τόσες θυσίες και εξαπατήσεις δεν πρόκειται να συγχωρήσει μια νέα Ίμια. Οι εξουσιαστές πρέπει ν’ αφυπνισθούν.
Δεν δικαιολογείται κανένα έλλειμμα δυνάμεως.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ΕΑ – Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων – DEA του Πανεπιστημίου PARIS I στην πολιτική Άμυνας
