Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, είναι το γεγονός ότι γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την πολιτική εξουσία οποιαδήποτε πανανθρώπινη αξία. Άνθρωποι που έχουν πέσει θύματα διεθνών κρίσεων ή καταπίεσης από αυταρχικά καθεστώτα, έχουν αξιολογηθεί από την τουρκική κυβέρνηση ως ευκαιρία και έχουν γίνει και συνετίζουν να γίνονται σχέδια πάνω στις πλάτες τους, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα. και καταβάλλονται πάνω σ ‘αυτήν. Ένα από τα θέματα που αξιοποιούνται από το τουρκικό κράτος, είναι το δίκαιο του ασύλου και του πολιτικού ασύλου, όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο.
Ο νόμος περί ασύλου και του πολιτικού ασύλου καθιερώθηκε στο διεθνές δίκαιο, ώστε οι αδύναμοι και αβοήθητοι άνθρωποι, οι οποίοι πλήττονται από εσωτερικές πολιτικές κρίσεις ή πολέμους που συμβαίνουν στη χώρα τους, να μην εκτίθενται σε περαιτέρω αδικίες και να μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους σε άλλη περιοχή,ό πως ανάφερε ο Ali Ağcakulu και μετάφρασε ο Σάββας Καλεντερίδης για το infognomon.
Για λόγους δικαιολογημένους, οι άνθρωποι που αισθάνονται άδικα διωκόμενοι, που αισθάνονται φόβο και άγχος και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να σκοτωθούν, να βασανιστούν και να υποστούν γενοκτονία, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την απειλή αποδυνάμωσης και απομόνωσης, αναζητούν καταφύγιο σε χώρες όπου μπορούν να είναι ασφαλείς για να ζητήσουν διεθνή προστασία. Αυτή η καταφυγή, όταν γίνεται για πολιτικούς λόγους, ονομάζεται πολιτικό άσυλο, ενώ εκείνοι που φεύγουν από τον πόλεμο καλούνται πρόσφυγες αιτούντες άσυλο.
Μια είδηση για ένα γεγονός που συνέβη στο Βαν στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου εξαφανίστηκε, προτού καν δημοσιευθεί και συζητηθεί. Δεκατρία άτομα από μια μεγάλη ομάδα που προσπαθούσαν να εισέλθουν παράνομα στην Τουρκία, πάγωσαν από το κρύο και έχασαν τη ζωή τους. Αναφέρθηκε επίσης σε δημοσιεύματα ακροθιγώς ότι αυτή η ομάδα, που αποτελούνταν κυρίως από Αφγανούς, ήταν περίπου 300 άτομα. Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα.
Πώς είναι δυνατόν να μπουν παράνομα από το Ιράν στην Τουρκία, χωρίς να τους αντιληφθούν οι αρχές, 300 άτομα; Αυτές οι ομάδες δεν παρεμποδίζονται από το Ιράν, ούτε από την Τουρκία. Επιπλέον, το ταξίδι αυτών των ομάδων συνεχίζεται χωρίς προβλήματα μέχρι την Κωνσταντινούπολη.
Στο σημείο αυτό, τίθεται ευλόγως το εξής ερώτημα:
Μήπως υπάρχει συμφωνία μεταξύ του Ιράν και της Τουρκίας στο θέμα της οργανωμένης μετακίνησης πληθυσμών, με στόχο την δημιουργία κυμάτων εισβολής στην Ευρώπη;
Παρόμοιες απειλές που απευθύνονται στην Ευρώπη από τον Ερντογάν και τον ξάδερφό του (;), υπάρχουν επίσης από το Ιράν. Οι Ιρανοί αξιωματούχοι δήλωσαν τα τέλη του 2019 ότι εάν συνεχιστεί το εμπάργκο στο Ιράν, 3 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες που ζουν στο Ιράν θα κατευθυνθούν προς την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να βρείτε πολλές ενδείξεις για τη συνεργασία που έχει η Τουρκία με το Ιράν, στην εκτέλεση αυτού του σχεδίου. Στις 6 Απριλίου 2018, το BBC Turkish, ανέφερε ότι, σύμφωνα ορισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις του Ερζερούμ που ασχολούνται με τους Αφγανούς, στα σύνορα Τουρκίας-Ιράν υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο Αφγανοί υπήκοοι που περιμένουν να εισέλθουν στο τουρκικό έδαφος.
Σύμφωνα με την έρευνα που έχω κάνει, στην Τουρκία έχουν εισέλθει περίπου ένα εκατομμύριο Αφγανοί μετανάστες. Σχεδόν στο σύνολό τους, οι άνθρωποι αυτοί έχουν μπει στην Τουρκία από το Ιράν. Από αυτούς, μόνο οι 170 χιλιάδες έχουν καταγραφεί στα αρχεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Οι υπόλοιποι περιμένουν σε περιοχές όπως η Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου μπορούν να φτάσουν στην Ελλάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα για διαφορετικούς σκοπούς.
Με βάση τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, ο συνολικός αριθμός των Αφγανών που εισήλθαν στην Τουρκία κατά τα τελευταία χρόνια, είναι περίπου ο ίδιος με τον αριθμό των Συρίων προσφύγων.
Η Ευρώπη ανησυχεί. Ανησυχούν επειδή γνωρίζουν πώς η εισβολή των φυλών των Ούννων οδήγησε στην κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν έχουν ξεχάσει πώς η Ευρώπη εκτέθηκε σε κίνδυνο τον τέταρτο και πέμπτο αιώνα.
Για διάφορους λόγους, όπως η κινεζική πίεση, η εσωτερική αναταραχή, οι φυσικές καταστροφές και οι ανεπαρκείς πόροι, οι Ούννοι ξεκίνησαν ένα μεγάλο μεικτό κίνημα μετανάστευσης-εισβολής από την Κεντρική Ασία στην Ευρώπη. Οι επιδρομές των Ούννων και άλλων φυλών που τους ακολούθησαν και κράτησαν περίπου έναν αιώνα, προκάλεσαν αναταραχή και σύγχυση στις ρωμαϊκές χώρες και υποχρέωσαν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να πολεμήσει με βάρβαρες φυλές.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σε πρώτη φάση τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολική (Βυζαντινή) και Δυτική Ρώμη (375), μετά την οποία μια εκατονταετής αναταραχή με τους επιδρομείς βαρβάρους προκάλεσε την κατάρρευση της Δυτικής Ρώμης.
Είναι μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση της ιστορίας, ότι η πτώση της Δυτικής Ρώμης ξεκίνησε το 378, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία νικήθηκε από τις βάρβαρες φυλές στη μάχη της Αδριανούπολης.
Εάν οι τελευταίοι μετανάστες που έστειλε ο Ερντογάν στην Αδριανούπολη, κατόρθωναν να σπάσουν τα σύνορα και να περάσουν στην Ελλάδα, αυτό είναι πιθανό να οδηγούσε μια γιγαντιαία επιδρομή, που θα μπορούσε ενδεχομένως να καταλάβει και πάλι την Ευρώπη.
Διότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Ιράν και η Τουρκία είναι προετοιμασμένες να παράσχουν κάθε υποστήριξη διοικητικής μέριμνας στα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που είναι έτοιμοι να μεταναστεύσουν από το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, την Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία και την Τουρκία. Όλοι αυτοί έχουν ως στόχο την Αδριανούπολη, για να περάσουν στην Ευρώπη.
Αυτήν την πραγματικότητα που προσπάθησα να παρουσιάσω αντικειμενικά στο άρθρο αυτό, την περιέγραψε ξεκάθαρα ο SS του Ερντογάν (εννοεί δημοσιογράφο, σ.τ.μ.) ως εξής:
Μετά από μια τέτοια εισβολή θα υπάρξει σύγχυση στην Ευρώπη και οι κυβερνήσεις θα έπεφταν. Έτσι έκαναν προφανείς τις προθέσεις τους.
Η σκληρή αντίδραση της Ελλάδας από την πρόσφατη εισροή προσφύγων δείχνει ότι η Ευρώπη έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που ανέφερα παραπάνω. Η από κοινού διοργάνωση από την Τουρκία και το Ιράν μιας τέτοιας εισβολής και επιδρομής μεταναστών και η σκληρή αντίδραση της Ευρώπης, είχε ως θύματα τους ίδιους τους μετανάστες.
Για την ακρίβεια, είναι εξαιρετικά δύσκολο σε μια τέτοια επιδρομή να διακρίνουμε ποιος είναι πραγματικά πρόσφυγας, ποιος είναι τρομοκράτης ή κακόβουλος άνθρωπος.
Γι’ αυτό η Ευρώπη αναπόφευκτα πρέπει να εξετάσει την ασφάλεια των δικών της λαών και να στραφεί σε εφαρμογή πολιτικών ασφάλειας.
Η κατάχρηση από πλευράς των βαρβάρων του νομοθετικού πλαισίου που έχει θεσπιστεί για τους καταπιεσμένους και τα θύματα, καθώς και η κατάργηση των αιτήσεων ασύλου στα νότια σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιουργεί τον κίνδυνο να ανασταλεί αυτό το δικαίωμα και γι’ αυτούς που το δικαιούνται πραγματικά.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αν συμβεί μια τέτοια εξέλιξη, αυτό θα προσθέσει κι άλλη δύναμη στην ισχύ των μεγάλων και ανελέητων δυνάμεων και θα οδηγήσει σε περαιτέρω καταπίεση των καταπιεσμένων.
Εκτός από όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, έρχονται πληροφορίες ότι ο Ερντογάν έχει αρχίσει να διοργανώνει ανάλογες μετακινήσεις μεταναστών από την Αφρική, μέσω Λιβύης, προς την Ευρώπη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας από τους σκοπούς για τον οποίον ο Ερντογάν έστειλε τους λεγεωνάριούς του από τη Συρία και από την Τουρκία στη Λιβύη, είναι η διοργάνωση αυτού του νέου μεταναστευτικού κύματος.
Είναι πιθανό οι Ευρωπαίοι ηγέτες που έχουν συνειδητοποιήσει αυτή τη δυνατότητα να χτυπήσουν ξανά την πόρτα του Ερντογάν. Όμως, η επιδίωξη των Ευρωπαίων ηγετών διαλόγου με τον Ερντογάν, δείχνει ότι δεν έχουν ακόμη πλήρως καταλάβει ποιος και τι είναι ο Ερντογάν.
Ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά θα δώσουν στον Ερντογάν, εκείνος θα ζητάει κάθε φορά περισσότερα και θα συνεχίσει να οδηγεί τους φτωχούς και ανήμπορους και πάλι προς την Ευρώπη. Αυτές οι γυναίκες και τα παιδιά χωρίς πατρίδα που πεθαίνουν στο Αιγαίο, τον Έβρο ή πάνω στα συρματοπλέγματα, είναι απλώς ένα υλικό για τον Ερντογάν για να κάνει προπαγάνδα και να εκμεταλλευτεί τα ανθρώπινα συναισθήματα των Ευρωπαίων.
Όσο οι Ευρωπαίοι υποχωρούν και πληρώνουν τον Ερντογάν, η όρεξή του θα αυξάνεται και στο τέλος θα τους ζητήσει και τα ρέστα.
Ας τα έχουν υπ’ όψιν τους αυτά…
