Κάποτε ήταν Ελλάδα. Κάποτε για αυτήν πολέμησαν και σκοτώθηκαν κάποιοι. Σήμερα αποτελεί άλλη μια ξεχασμένη και χαμένη πατρίδα.
Αδέρφια, συγγενείς και φίλοι έγιναν σε μια νύχτα πρόσφυγες στην ίδια τους την χώρα. Βοσκοί που έβοσκαν τα ζώα τους όταν πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι τους, τους ενημέρωσαν πως τα σύνορα έκλεισαν και πως πλέον λογίζονται ως πολίτες μιας άλλης χώρας. Μιας χώρας ξένης προς αυτούς που όμως πια θα ήταν η δική τους πατρίδα.
Η σκληρή ιστορία των εγκλωβισμένων Ελλήνων.
Αδέρφια, φίλοι και συγγενείς να τα λένε στα γρήγορα στο φυλάκιο και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των Αλβανών στρατιωτών που τους πίεζαν να είναι σύντομοι.
Κάποιοι δεν άντεχαν και προσπαθούσαν να πηδήξουν την σιδερένια πύλη που τους χώριζε προκειμένου να αγκαλιαστούν.
Όλοι έφευγαν βουρκωμένοι και ανυπομονούσαν μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντούσαν και πάλι τους δικούς τους ανθρώπους.
Σήμερα 30 χρόνια σχεδόν μετά από το άνοιγμα των συνόρων οι Έλληνες που ζουν στην Αλβανία δεν τρομάζουν από της απειλητικές ενέργειες ακραίων ομάδων που τους στοχοποιούν.
