Η Ε.Ε. με την πολιτική της δημιουργεί συνθήκες εγκλωβισμού των προσφύγων στις χώρες υποδοχής
Δεν… κρατιέται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ευρωβουλευτές του, όπως ο Κωνσταντίνος Αρβανίτης, που προσπαθούν με κάθε μέσο να πείσουν ότι η χώρα μας πρέπει -για το καλό της υποτίθεται- να ανοίξει τα σύνορά της και να προχωρήσει σε μετεγκαταστάσεις μεταναστών και προσφύγων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η ιδεοληπτική στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ζητά επί της ουσίας μια επανάληψη του κύματος του 2015, αποδεικνύει ότι πολύ λίγα έμαθαν από τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού. Συνεχίζουν, μάλιστα, να υπερασπίζουν τις τότε επιλογές της κυβέρνησης, με τον κ. Αρβανίτη να δηλώνει πως «κάθε μέρα παραμονής του Μητσοτάκη στη διακυβέρνηση της χώρας στοιχίζει και κάνει τις μέρες του 2015 να μοιάζουν παράδεισος μπροστά σε αυτές που θα έρθουν», όσον αφορά το Μεταναστευτικό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
“Μπουμπούκια”! Οργάνωση “αγκαλιάς” στους μετανάστες είχε δεσμούς με λαθρέμπορους & ακροαριστερούς
Μάλιστα, ο κ. Αρβανίτης το πάει ένα βήμα πιο κάτω και μας πληροφορεί ότι θα πρέπει να συνετιστούμε, επειδή έχουμε μπει στο στόχαστρο μιας επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου γνωστής για τις δικαιωματιστικές θέσεις που υιοθετεί και συνεχίζει σημειώνοντας: «Η Ελλάδα έχει σοβαρό θέμα στο Προσφυγικό, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση με την πολιτική της, που συμφωνεί ο Μητσοτάκης, δημιουργεί συνθήκες εγκλωβισμού των προσφύγων στις χώρες υποδοχής (Μάλτα, Ιταλία, Ελλάδα)».
Η διαφορά μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς
Ο κ. Αρβανίτης συνεχίζει, ισχυριζόμενος ότι η κυβέρνηση εκτελεί την πολιτική της φύλαξης των συνόρων, αντί να μιλά για τις… αιτίες της προσφυγιάς, κατά την πάγια τακτική των δικαιωματιστών. Για να κάνει, μάλιστα, ξεκάθαρη τη θέση του, υπογραμμίζει: «Η διαφορά μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς είναι ότι εμείς λέμε χωρίς αστερίσκους άμεση μετεγκατάσταση των προσφύγων σε όλες τις χώρες, ενώ οι άλλοι αποδέχονται το μπαξίσι των φίλιων κυβερνήσεων, προκειμένου να συνεχίζεται η άδικη πολιτική των πολέμων και των αποκλεισμών. Αυτό που πρέπει να γίνει σε όλη την Ευρώπη είναι η δημιουργία ενός κύματος διαμαρτυρίας, όπου θα θέτει το ζήτημα του Προσφυγικού ως θέμα το οποίο πρέπει να απασχολεί όλα τα κράτη-μέλη ισότιμα, στηρίζοντας το relocation, την άμεση μετεγκατάσταση δηλαδή των προσφύγων σε όλες τις χώρες».
