Όταν κάποιος λέει "καρχαρίας", οι πρώτες εικόνες που έρχονται στο μυαλό για πολλούς ανθρώπους είναι μάλλον τυπικές - μεγάλοι λευκοί, ταυροκαρχαρίες και καρχαρίες τίγρεις. Υπάρχουν όμως κάποια είδη που κρύβονται κάτω από τη θάλασσα και είναι εξίσου τρομακτικά και επικίνδυνα...
Αν και σπάνια συμβαίνουν οι επιθέσεις καρχαρία –υπήρχαν μόλις 69 το 2023 σύμφωνα με το International Shark Attack File– οι επιθέσεις από μεγάλους λευκούς, ταυροκαρχαρίες και καρχαρίες τίγρης είναι στην πλειοψηφία τους θανατηφόρες.
Αλλά υπάρχουν και τα είδη που αγνοούμε την ύπαρξή τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μπλε καρχαρίας πιάστηκε στα δίχτυα ψαρά ανοιχτά της Αγίας Μαρίνας στη Στυλίδα (Εικόνες)
Καρχαρίες καλικάντζαροι(Mitsukurina owstoni)
Σύμφωνα με το Αυστραλιανό Μουσείο, το στόμα τους μπορεί να ανασυρθεί κάτω από τα μάτια τους και επίσης να εκτείνεται προς τα εμπρός μέχρι το μήκος των πολύ μακριών και επίπεδων ρύγχων τους. Οι καρχαρίες καλικάντζαροι βρίσκονται σε όλο τον Ειρηνικό, τον Ατλαντικό και τον Ινδικό Ωκεανό και τους αρέσει να μένουν κοντά στον πυθμένα της θάλασσας σε βάθη από περίπου 800 έως πάνω από 3.000 πόδια.
Καρχαρίες οχιές (Trigonognathus kabeyai)
Αυτοί οι εξαιρετικά σπάνιοι μικροσκοπικοί καρχαρίες είναι γνωστοί για τα ανατριχιαστικά δόντια τους που μοιάζουν με φίδι, τα γιγάντια μάτια, τις λαμπερές κοιλιές και τα ανοιχτά σαγόνια τους που τους επιτρέπουν να καταπιούν τη λεία τους με ένα δάγκωμα. Οι καρχαρίες οχιές έχουν βρεθεί σπάνια, αλλά όταν έχουν εντοπιστεί, ήταν κοντά στην Ιαπωνία, την Ταϊβάν και τη Χαβάη. Είναι γνωστό ότι ζουν σε βάθη μέχρι περίπου 3.300 πόδια.
Καρχαρίες ορεκτολοβίδες(Eucrossorhinus dasypogon)
Οι καρχαρίες ορεκτολοβίδες βρίσκονται στον ύφαλο Raja Ampat της Ινδονησίας. Αυτή η τροπική περιοχή είναι γνωστή ως η καρδιά του Κοραλλιογενούς Τριγώνου λόγω της απίστευτης θαλάσσιας βιοποικιλότητάς της. Διαφορετικά γνωστό ως «καρχαρίες χαλιών», αυτό το είδος ορίζεται ξεκάθαρα από το ασυνήθιστο περιθώριο κατά μήκος του μπροστινού μέρους του κεφαλιού του και το μοτίβο καμουφλάζ του. Το συγκεκριμένο είδος ορεκτολοβίδες ζει σε βάθη έως και 131 πόδια στην υφαλοκρηπίδα, καθώς και σε υφάλους, στο δυτικό Ειρηνικό και συχνά παρατηρείται στον βόρειο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο.
