Όταν φανταζόμαστε ηφαιστειακές εκρήξεις, το μυαλό μας συχνά φέρνει στο μυαλό μας εικόνες γνωστών γιγάντων όπως ο Βεζούβιος ή η Αγία Ελένη. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα ενεργά ηφαίστεια που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια της Γης από ό,τι πιστεύεται συνήθως.
Οι ηφαιστειολόγοι μάλιστα προειδοποιούν ότι αυτές οι γεμάτες μάγμα εστίες, που συχνά απορρίπτονται ως αδρανείς ή εξαφανισμένες, αποτελούν σημαντική απειλή λόγω της δυνατότητάς τους για μαζικές εκρήξεις. Πιο συγκεκριμένα, 800 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με έρευνες, ζουν κοντά σε ενεργά ηφαίστεια. Στην πραγματικότητα όμως οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτός ο αριθμός μπορεί να αγγίζει τους εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες που μπορεί να εκτεθούν εν αγνοία τους σε ηφαιστειακές εκρήξεις.
Ο λήθαργος και η πραγματικότητα των ενεργών ηφαιστείων
Μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις γύρω από τα ηφαίστεια είναι η έννοια του λήθαργου. Πολλοί υποθέτουν ότι μόλις ένα ηφαίστειο πάψει να εκρήγνυται για ορισμένο χρονικό διάστημα, θεωρείται αδρανές ή εξαφανισμένο. Ωστόσο, αυτή η ταξινόμηση δεν λαμβάνει υπόψη τη δυναμική φύση της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Τα ηφαίστεια μάλιστα, μπορεί να παραμείνουν αδρανή για αιώνες πριν ξαφνικά ενεργοποιηθούν ξανά με καταστροφική δύναμη.
Σε αντίθεση λοιπόν με τη δημοφιλή αυτή πεποίθηση, υπάρχουν εκατοντάδες ενεργά ηφαίστεια διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο, που σιγοβράζουν ήσυχα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Αυτοί οι ανήσυχοι γίγαντες μπορεί να μην κάνουν πρωτοσέλιδα, αλλά αποτελούν σημαντική απειλή για τις κοντινές κοινότητες και τις υποδομές. Οι ηφαιστειολόγοι τονίζουν ότι ο ορισμός του "ενεργού" εκτείνεται πέρα από τη συχνότητα των εκρήξεων. Αντίθετα, περιλαμβάνει τη δυνατότητα ενός ηφαιστείου να εκραγεί με βάση τη γεωλογική του ιστορία, τις εκπομπές αερίων, τη σεισμική δραστηριότητα και άλλους δείκτες.
Τα προειδοποιητικά σημάδια
Θεωρείται γενικά ότι υπάρχουν περίπου 1.500 δυνητικά ενεργά ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων περίπου 500 έχουν εκραγεί κατά τους ιστορικούς χρόνους. Ορισμένα, όπως η Αίτνα στην Ιταλία και το όρος Αγία Ελένη στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, μελετώνται εκτενώς. Αλλά μόνο ένας περιορισμένος αριθμός ηφαιστείων παρακολουθείται καθόλου, εν μέρει λόγω έλλειψης πόρων. Ως αποτέλεσμα, πολλές εκρήξεις αιφνιδιάζουν τους ανθρώπους - όπως το ηφαίστειο Chaitén στη νότια Χιλή, το οποίο εξερράγη εκρηκτικά το 2008 μετά από 9.000 χρόνια σιωπής, καλύπτοντας την κοντινή πόλη Chaitén με περισσότερο από ένα μέτρο λασπώδους τέφρας.
Αυτό είναι και το πρόβλημα. Τα ηφαίστεια αλλάζουν καθώς μεγαλώνουν. Η μακροχρόνια διαρροή μάγματος στο φλοιό της Γης από βαθύτερα κάτω αλλάζει τη θερμοκρασία και τις φυσικές ιδιότητες του φλοιού. Τα νεότερα ηφαίστεια τείνουν να βρίσκονται πάνω από έναν ψυχρότερο φλοιό που δεν μπορεί να αποθηκεύσει πολύ μάγμα- τα παλαιότερα ηφαίστεια έχουν θερμότερο φλοιό που μπορεί να υποστηρίξει μεγαλύτερες ποσότητες μάγματος, και έτσι τείνουν να παράγουν μεγαλύτερες εκρήξεις με μεγαλύτερες περιόδους ανάπαυσης μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, ένα παλαιότερο ηφαιστειακό σύστημα πρέπει να είναι ήσυχο για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα προτού θεωρηθεί ότι έχει εκλείψει. Μπορεί ένα μεγάλο, επικίνδυνο ηφαίστειο να βρίσκεται σε ένα είδος φυτικής κατάστασης, με το μάγμα του να κρύβεται μακριά από κάτω, χωρίς να γίνεται αντιληπτό. Αυτό το μάγμα μπορεί να μεταναστεύσει γρήγορα σε ρηχούς θαλάμους και το ηφαίστειο μπορεί να εκραγεί.
Για αυτό τον λόγο οι ειδικοί κοιτούν για τα προειδοποιητικά σημάδια, παρόλο που η πρόβλεψη των ηφαιστειακών εκρήξεων με ακρίβεια παραμένει πρόκληση. Αυτά τα σημάδια περιλαμβάνουν σεισμικές δονήσεις, εκπομπές αερίων, παραμόρφωση του εδάφους και αλλαγές στην υδροθερμική δραστηριότητα. Η παρακολούθηση αυτών των σημάτων μπορεί να παράσχει πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά των ανήσυχων ηφαιστείων και να βοηθήσει στις προσπάθειες έγκαιρης προειδοποίησης.
Μετριασμός της απειλής
Εν όψει αυτής της κρυφής απειλής, πρέπει να ληφθούν προληπτικά μέτρα για τον μετριασμό των πιθανών επιπτώσεων των ηφαιστειακών εκρήξεων. Αυτό περιλαμβάνει ισχυρά συστήματα παρακολούθησης, εκστρατείες δημόσιας εκπαίδευσης και σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης για τις κοινότητες που διατρέχουν κίνδυνο. Οι χάρτες ηφαιστειακής επικινδυνότητας, τα σχέδια εκκένωσης και τα καταφύγια έκτακτης ανάγκης μπορούν να συμβάλουν στην ελαχιστοποίηση των θυμάτων και των υλικών ζημιών σε περίπτωση έκρηξης. Επιπλέον, η διεθνής συνεργασία και η ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ των ηφαιστειολόγων είναι απαραίτητες για την ακριβή εκτίμηση των ηφαιστειακών κινδύνων σε παγκόσμια κλίμακα. Με τη συγκέντρωση πόρων και τεχνογνωσίας, οι επιστήμονες μπορούν τελικά να κατανοούν καλύτερα την πολύπλοκη δυναμική των ηφαιστειακών συστημάτων και να βελτιώσουν την ικανότητά του ανθρώπου να προβλέπει τις εκρήξεις, για να προστατευτεί από αυτές.
