Ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο ανακάλυψε το πιο ανακλαστικό σώμα που γνωρίζουμε εκτός του Ηλιακού Συστήματος, έναν πλανήτη με μεταλλικά σύννεφα που μοιάζει με γιγάντιο «καθρέπτη στο Διάστημα».
Ο εξωπλανήτης LTT9779 b, ο οποίος βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Γλύπτη και απέχει 264 έτη φωτός από τη Γη, ανακλά το 80% του φωτός που δέχεται, αναφέρει διεθνής ομάδα αστρονόμων στο Astronomy & Astrophysics.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βρέθηκε πλανήτης που δεν θα έπρεπε να έχει επιβιώσει!
Συγκριτικά, η Αφροδίτη, ο πιο φωτεινός πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, ανακλά το 75% της ηλιακής ακτινοβολίας.
Ακόμα υψηλότερη είναι η ανακλαστικότητα σωμάτων που καλύπτονται από πάγο, όπως ο πάλλευκος δορυφόρος του Κρόνου Εγκέλαδος, ο οποίος ανακλά το 90% του φωτός που δέχεται.
Στην αστρονομία, το ποσοστό του ανακλώμενου φωτός ονομάζεται λευκαύγεια και δίνει μια εικόνα για τη σύσταση κάθε σώματος.
Βροχή τιτανίου
Ο εξωπλανήτης LTT9779 b είχε ανακαλυφθεί το 2020 με το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA, τώρα όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο Cheops της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA αποκαλύπτει νέες λεπτομέρειες.
Το Cheops μελέτησε τον LTT9779 b εξετάζοντας τις απειροελάχιστες μεταβολές της φωτεινότητας που προκύπτουν καθώς ο πλανήτης περνά πίσω από το μητρικό του άστρο (βίντεο πάνω).
Ο LTT9779 b, ο οποίος έχει διάμετρο 4,7 μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Γης και είναι συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον Ποσειδώνα, κινείται σε τόσο μικρή απόσταση από το μητρικό άστρο του ώστε ένα έτος διαρκεί μόνο 19 γήινες ώρες και η θερμοκρασία του εκτιμάται στους 2.000 βαθμούς Κελσίου, πιο καυτή από λάβα.
Οι ερευνητές εξεπλάγησαν από την παρουσία πυκνής ατμόσφαιρας, δεδομένου ότι κάτω από αυτές τις ακραίες θερμοκρασίες τα περισσότερα αέρια θα είχαν διαρρεύσει στο διάστημα.
«Πρόκειται για έναν πλανήτη που δεν έπρεπε να υπάρχει» σχολίασε σε ανακοίνωση της ESA η Βίβιεν Παρμαντιέ του Παρατηρητηρίου Κυανής Ακτής στη Γαλλία, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Θα περιμέναμε ότι σε πλανήτες σαν κι αυτόν το άστρο θα είχε αφαιρέσει την ατμόσφαιρα και θα άφηνε πίσω μόνο γυμνά βράχια».
Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση η ατμόσφαιρα αποτελείται από ατμοποιημένα πυριτικά άλατα –το υλικό από το οποίο αποτελούνται η άμμος και το γυαλί- μαζί με ατμούς τιτανίου.
Το τιτάνιο συμπυκνώνεται ψηλά στην ατμόσφαιρα και σχηματίζει σύννεφα, όπως το νερό στη Γη, και δεν αποκλείεται να πέφτει σαν μεταλλική βροχή μέχρι την επιφάνεια.
«Πιστεύουμε ότι τα μεταλλικά σύννεφα μπορεί να βοήθησαν τον πλανήτη να επιζήσει» πρόσθεσε ο Σέρτζιο Χόγιερ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής της Μασσαλίας. «Τα σύννεφα ανακλούν την ακτινοβολία και εμποδίζουν την υπερθέρμανση του πλανήτη».
«Επιπλέον, η περιεκτικότητα σε μέταλλα κάνει την ατμόσφαιρα πιο βαριά, οπότε είναι πιο δύσκολο να παρασυρθεί στο Διάστημα» είπε.
