Η κατανόηση του Ηλιακού συστήματος και όλων των αστρικών συστημάτων που γνωρίζουμε βασίζεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής. Υπάρχουν όμως πλανήτες από άλλα υλικά, σωματίδια που δεν ανήκουν στο Καθιερωμένο Πρότυπο, όπως αυτό που αποκαλούμε σκοτεινή ύλη; Η απάντηση φυσικά είναι ανέφικτη με την τωρινή μας γνώση, αλλά μία ομάδα θεωρητικών φυσικών του University of Wisconsin-Madison, θέλησε να μάθει πώς θα δημιουργούνταν τέτοιοι πλανήτες και πώς θα μπορούσαμε να τους ανιχνεύσουμε αν ήταν αληθινοί.
Η σκοτεινή ύλη παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του σύμπαντος. Δεν ξέρουμε τι είναι, πώς μοιάζει, ούτε από τι αποτελείται. Το μόνο που ξέρουμε με σιγουριά, είναι πως η βαρύτητα στο σύμπαν είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προκύπτει από την βαρυονική ύλη.
Ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη κάθε γαλαξία, κάθε άστρο και κάθε νέφος σκόνης μεταξύ τους, υπάρχει πολύ περισσότερη βαρύτητα από αυτήν που μπορούμε να εξηγήσουμε. Χωρίς να γνωρίζουμε τι ευθύνεται για αυτό, ονομάσαμε αυτό το μυστήριο σκοτεινή ύλη και οι επιστήμονες ερευνούν πολλά μοντέλα, τα οποία χωρίζονται κυρίως σε δύο κατηγορίες, ξεχωριστά σωματίδια και σύνθετα, όπως μακροσκοπικούς θύλακες σκοτεινής ύλης.
Μία μακροσκοπική σκοτεινή ύλη με μάζα και/ή ακτίνα παρόμοια με ενός πλανήτη, θα συμπεριφέρεται ως ένας σκοτεινός εξωπλανήτης αν δεσμεύεται από ένα αστρικό σύστημα, ακόμα και αν οι φυσικοί νόμοι του αντικειμένου είναι τελείως διαφορετικοί.
Η κύρια μέθοδος εντοπισμού εξωπλανητών σήμερα είναι η πτώση της φωτεινότητας ενός άστρου όταν περνάει από μπροστά του ένας εξωπλανήτης. Υπολογίζοντας το μέγεθος της πτώσης της φωτεινότητας, οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη διάμετρο του εξωπλανήτη.
Την ίδια μέθοδο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να εντοπίσουμε πιθανούς εξωπλανήτες από σκοτεινή ύλη. Ένας σκοτεινός εξωπλανήτης θα έχει διαφορετικές ιδιότητες. Θα είναι ίσως πιο πυκνός από σίδηρο ή με τόσο χαμηλή πυκνότητα που η ύπαρξή του δε θα μπορεί να εξηγηθεί. Γενικότερα, οποιαδήποτε ανωμαλία στην τροχιά, στις ενδείξεις ατμόσφαιρας ή στο φως, μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη ενός σκοτεινού εξωπλανήτη.
Δεδομένης της ελάχιστης αλλά όχι ανύπαρκτης αλληλεπίδρασης με το Καθιερωμένο Πρότυπο σωματιδίων, ο σκοτεινός εξωπλανήτης μπορεί να μην είναι εντελώς αδιαφανής, καθιστώντας την καμπύλη φωτός διακριτή από αυτήν ενός κανονικού εξωπλανήτη. Περαιτέρω μελέτη στον αρχικό σχηματισμό ενός συστήματος σκοτεινού εξωπλανήτη και άστρου και η σύλληψη ενός σκοτεινού εξωπλανήτη, μπορεί να βοηθήσει στην αποσαφήνιση της δυνατότητας εντοπισμού εξωπλανητών σκοτεινής ύλης και θα είναι απαραίτητη για την οριοθέτηση της αφθονίας των σκοτεινών εξωπλανητών αν δεν ανιχνευθούν.
