DNA ηλικίας δύο εκατομμυρίων ετών από τη βόρεια Γροιλανδία έσπρωξε το γενετικό αρχείο κατά 1 εκατομμύριο χρόνια προς τα πίσω, σε μια εποχή που η περιοχή της Αρκτικής ήταν 50-65 βαθμούς θερμότερη και φιλοξενούσε άφθονη άγρια ζωή - συμπεριλαμβανομένων μαστόδοντα, λεμμίγκων και χηνών, αναφέρει ο Guardian.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και του Πανεπιστημίου της Κοπενχάγκεν, η βόρεια χερσόνησος της Γροιλανδίας -που σήμερα είναι μια πολική έρημος- περιείχε κάποτε βόρεια δάση από λαϊκά και σημύδες που έσφυζαν από άγρια ζώα.
"Ένα νέο κεφάλαιο που καλύπτει 1 εκατ. επιπλέον χρόνια ιστορίας άνοιξε επιτέλους και για πρώτη φορά μπορούμε να δούμε απευθείας το DNA ενός οικοσυστήματος του παρελθόντος τόσο πίσω στο χρόνο", δήλωσε ο ερευνητής, καθηγητής Eske Willerslev, προσθέτοντας: "Το DNA μπορεί να υποβαθμιστεί γρήγορα, αλλά δείξαμε ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μπορούμε πλέον να πάμε πιο πίσω στο χρόνο από ό,τι θα τολμούσε κανείς να φανταστεί".
Ο Willerslev πρόσθεσε ότι παρόμοιες τεχνικές θα μπορούσαν κάποια μέρα να χρησιμοποιηθούν για να αποκαλύψουν πληροφορίες για τους πρώτους ανθρώπους και τους προγόνους τους.
Ο Willerslev και οι συνεργάτες του εργάστηκαν επί 16 χρόνια για το έργο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την αλληλουχία και την ταυτοποίηση του DNA 41 δειγμάτων που βρέθηκαν κρυμμένα σε πηλό και χαλαζία. Τα αρχαία δείγματα DNA βρέθηκαν θαμμένα βαθιά στον σχηματισμό Kap København, μια απόθεση ιζημάτων πάχους σχεδόν 100 μέτρων που συσσωρεύτηκε σε διάστημα 20.000 ετών. Το ίζημα, κρυμμένο στο στόμιο ενός φιόρδ στον Αρκτικό Ωκεανό στο βορειότερο σημείο της Γροιλανδίας, διατηρήθηκε τελικά σε πάγο ή σε μόνιμο παγετό και παρέμεινε αδιατάρακτο από τον άνθρωπο για 2 εκατομμύρια χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυστραλία: Ανακαλύφθηκε νεκροταφείο καρχαριών στα νησιά Κόκος
Η εξαγωγή και η ανάλυση του DNA ήταν μια επίπονη διαδικασία που περιελάμβανε τη συναρμολόγηση μικροσκοπικών θραυσμάτων γενετικού υλικού, τα οποία έπρεπε πρώτα να αποσπαστούν από τον άργιλο και το χαλαζιακό ίζημα. Μόνο η έλευση μιας νέας γενιάς τεχνικών αλληλούχισης του DNA επέτρεψε στους επιστήμονες να εντοπίσουν και να συναρμολογήσουν εξαιρετικά μικρά και κατεστραμμένα κομμάτια του DNA, μέσω της αναφοράς σε εκτεταμένες βιβλιοθήκες DNA που είχαν συλλεχθεί από σημερινά ζώα, φυτά και μικροοργανισμούς.
Μόλις συνέθεσαν τα κομμάτια, προέκυψε μια εικόνα δασών που έσφυζαν από ταράνδους, κουνέλια, λεμμίγκους και μαστόδοντα - τα τελευταία από τα οποία είχαν βρεθεί προηγουμένως μόνο στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική.
Δεν βρέθηκαν σαρκοφάγα ζώα, πιθανότατα επειδή ήταν λιγότερα σε αριθμό, ωστόσο οι ερευνητές υπέθεσαν ότι πιθανότατα υπήρχαν αρχαίες σαυροδόντες τίγρεις, λύκοι ή αρκούδες.
"Δεν ξέρουμε τι υπήρχε εκεί, αλλά πιθανότατα κάτι που έτρωγε μαστόδοντα και ταράνδους", ανέφεραν οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι αυτά τα είδη μπόρεσαν να ευδοκιμήσουν τόσο βόρεια σε μια περιοχή που λόγω της θέσης της θα εξακολουθούσε να έχει πέσει στο σκοτάδι για μεγάλο μέρος του χειμώνα.
"Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι περισσότερα είδη μπορούν να εξελιχθούν και να προσαρμοστούν σε άγρια μεταβαλλόμενες θερμοκρασίες από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως", δήλωσε ο δρ Mikkel Pedersen, του Κέντρου Γεωγενετικής του Ιδρύματος Lundbeck στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και συγγραφέας.
