Κι όμως πολλά από αυτά τα πλαστικά καταλήγουν στο…πιάτο μας.
Οι επιστήμονες παρουσιάζουν μοντέλο που καταγράφει το ταξίδι των πλαστικών από παράκτιες πόλεις και εκβολές ποταμών στις θάλασσες. Πολλά από αυτά τα πλαστικά καταλήγουν στο πιάτο μας όσο κι αν ακούγεται απίστευτο.
Σχολιάζοντας την έρευνα, η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνει πως το πού καταλήγουν τα πλαστικά δεν εξαρτάται μόνο από τα ρεύματα και τον αέρα, αλλά και από το λεγόμενο Biofouling.
Το παραλιακό μέτωπο της Βαρκελώνης είναι το δεύτερο πιο μολυσμένο στη Μεσόγειο, μετά τα παράλια της Κιλικίας στη νότια Τουρκία.
Όπως στο κάτω μέρος των πλοίων, έτσι και στα πλαστικά προσκολλώνται μικροοργανισμοί που τραβούν με το βάρος τους τα συνθετικά απορρίμματα στο βυθό ή σε ένα συγκεκριμένο βάθος.
Το 84% των πλαστικών όμως ξεβράζονται στις ακτές.
Οι Έλληνες επιστήμονες επισημαίνουν ότι το μοντέλο τους δεν λαμβάνει υπόψη τα πλαστικά που καταλήγουν στο πεπτικό σύστημα των ψαριών και κατά συνέπεια στο πιάτο μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σοκ: Βρέθηκαν μικροπλαστικά σε κόπρανα μωρών - Τι να προσέχετε
Το ελληνικό WWF προειδοποιεί πως εδώ και δεκαετίες τα πλαστικά έχουν κατακλύσει κάθε πτυχή της ζωής, αφού βρίσκουν εφαρμογή σε όλο το φάσμα της παραγωγής.
Βλέπουμε ότι θηλαστικά, ψάρια και ψαροπούλια πεθαίνουν εξαιτίας της απευθείας επαφής με τα πλαστικά. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή παγιδεύονται είτε επειδή καταπίνουν κάποιο κομμάτι πλαστικού και δεν μπορούν να το αποβάλλουν. Κινδυνεύουν επίσης από τα εγκαταλελειμμένα δίχτυα που μετατρέπονται σε φονικές παγίδες».
Οι χώρες της Μεσογείου παράγουν 24 εκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων κάθε χρόνο. Οι 570 χιλιάδες τόνοι καταλήγουν στη θάλασσα. Αυτός ο όγκος ισοδυναμεί με την ρίψη στη Μεσόγειο 33.800 πλαστικών μπουκαλιών νερού το λεπτό.
Τα πλαστικά απορρίμματα σωρεύονται στον βυθό κάτι που έχει σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα.
«Τα πλαστικά διαταράσσουν επικίνδυνα την ισορροπία του οικοσυστήματος, λέει ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, Μιγκέλ Κανάλς.
Τι ακριβώς έδειξε η έρευνα:
Θαλάσσιες χελώνες, θαλάσσια θηλαστικά, ψάρια, μύδια, ακόμα και το μικροσκοπικό ζωοπλαγκτόν, καταπίνουν πλαστικά και μικροπλαστικά, μολύνοντας την τροφική αλυσίδα ως τον άνθρωπο. «Έτσι σήμερα ένας μέσος άνθρωπος καταπίνει έως και 5 γραμμάρια πλαστικό κάθε εβδομάδα, δηλαδή το βάρος μιας πιστωτικής κάρτας».
Σχεδόν πάνω από το 90% της καταστροφής που προκαλείται στην άγρια ζωή των θαλασσών οφείλεται στα πλαστικά, ενώ παγκοσμίως, περίπου 700 θαλάσσια είδη απειλούνται από τα πλαστικά.
Είναι σαν να πετάμε ημερησίως πάνω από 1.000.000 άδεια πλαστικά μπουκάλια στη θάλασσα. «Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα πλαστικά που καταλήγουν στο περιβάλλον δεν εξαφανίζονται ως διά μαγείας.» Παραμένουν εκεί για πάρα πολλά χρόνια και σιγά σιγά διαλύονται σε μικρότερα κομμάτια, αρκετά εκ των οποίων γίνονται θανατηφόρα τροφή για είδη πανίδας.
«Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στην Ελλάδα κάθε ένας από εμάς παράγει 68 κιλά πλαστικά απορρίμματα, από τα οποία μόλις το 10% οδηγείται στην ανακύκλωση.» Τα υπόλοιπα καταλήγουν κυρίως σε χωματερές, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι πλαστικών σκουπιδιών διαρρέει στο φυσικό περιβάλλον ρυπαίνοντας τα χερσαία οικοσυστήματα και φυσικά τις θάλασσές, στις οποίες ταξιδεύουν κάθε χρόνο σχεδόν 11.500 τόνοι πλαστικών.
