Όταν οι δεινόσαυροι περιπλανιόντουσαν στη Γη, το περιβάλλον τους ήταν πολύ διαφορετικό από τον σημερινό κόσμο. Υπήρχαν όμως και κάποιες ομοιότητες. Οι επιστήμονες τώρα επιβεβαίωσαν μία νέα. Υπήρχαν πολλά είδη πυγολαμπίδων στα τέλη του Μεσοζωικού αιώνα.
Η ανακάλυψη προκύπτει από ένα απολίθωμα ενός αρχαίου είδους πυγολαμπίδας που ανακαλύφθηκε αρχικά το 2016, το οποίο ήταν παγιδευμένο μέσα σε κεχριμπάρι Βιρμανίας ηλικίας 99 εκατομμυρίων ετών από τη βόρεια Μιανμάρ.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι πυγολαμπίδες εξέλιξαν την ικανότητα τους να φωτίζουν ενώ πετούν τουλάχιστον 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, σε μια μελέτη του Ιουλίου 2022 που ανέλυσε το πρώτο απολίθωμα πυγολαμπίδας του Μεσοζωικού που περιγράφηκε το 2015.
Αλλά επειδή τα υπολείμματα πυγολαμπίδων από αυτή την περίοδο μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν, καθώς τα μαλακά σώματα των εντόμων δεν διατηρούνται καλά, η εξέλιξη των σκαθαριών και του βιοφωτισμού τους ήταν δύσκολο να εντοπιστεί, λένε οι ειδικοί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ανακαλύφθηκε τεράστιος δεινόσαυρος στην Ισπανία: Η σημασία του για την Παλαιοντολογία
Το είδος που αναγνωρίστηκε πρόσφατα, με την ονομασία Flammarionella hehaikuni, θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα την πρώιμη εξέλιξη των πυγολαμπίδων και αυτού του φωτεινού χαρακτηριστικού, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.
«Οι πυγολαμπίδες λάμπουν για πολλούς λόγους, συνηθέστερα ως αμυντικός μηχανισμός και ως τρόπος επικοινωνίας και προσέλκυσης συντρόφων. Αν και είναι δύσκολο να υποθέσουμε πώς θα έμοιαζαν οι λάμψεις πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, είναι πιθανό να έμοιαζαν παρόμοιες με αυτές που βλέπουμε σήμερα» δήλωσε ο Dr. Oliver Keller, ειδικός ερευνητικής συλλογής μουσείων στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Ανν Άρμπορ, ο οποίος έχει μελετήσει τη συστηματική και την ταξινομία των πυγολαμπίδων.
«Το απολίθωμα βοηθά να γεφυρωθούν τα κενά στην κατανόηση της εξελικτικής ιστορίας των λαμπυρόμορφων σκαθαριών (η οικογένεια σκαθαριών στην οποία ανήκουν οι πυγολαμπίδες) και δείχνει ότι βασικά χαρακτηριστικά, όπως τα κοιλιακά φωτεινά όργανα, παρέμειναν σταθερά από τα μέσα της Κρητιδικής περιόδου», δήλωσε σε email ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Chenyang Cai, καθηγητής στο Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας Nanjing της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών στο Πεκίνο.
«Πόσο ωραίο είναι ότι οι δεινόσαυροι κάποτε έβλεπαν τις πυγολαμπίδες να πετούν την ώρα που νύχτωνε;»
