Ο ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο, Γιώργος Κοντογιώργης, αναφερόμενος στο ράδιο 98.4 στην επίθεση που δέχτηκε από μέλη της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως «δικτάτορας», επιχείρησε να περιγράψει την ουσία που κρύβεται πίσω από αυτή την αήθη επίθεση και που κατά τον ίδιο , επιχειρείται να απομονώσει ως συμβολή του σύγχρονου ελληνικού κράτους σε αυτά τα 200 χρόνια σε ότι συγκροτεί την Ελλάδα και όχι το αληθινό νόημα του τι συγκροτούσε ο Ελληνισμός ως Έθνος και ως οικουμενικό κοσμοσύστημα , γεγονός που τον οδήγησε και στην Επανάσταση του 1821. Όπως είπε ο Καποδίστριας , ίσως υπήρξε ο τελευταίος Έλληνας ηγέτης που επιχείρησε σε τρεις άξονες και ως πολιτικός με ορίζοντα μέλλοντος και όχι ως κακέκτυπο αντιγραφής συστημάτων της Δύσης, να περιγράψει και να θεμελιώσει, ένα αμιγώς ελληνοκεντρικό και άρα πλανητικής διάστασης δημοκρατικό σύστημα με αυτό-οργάνωση της κοινωνίας και διαρκή λογοδοσία των πολιτικών του εκπροσώπων. Έδωσε μάλιστα και ψήγματα αυτής της προωθητικής του άποψης , στο πως καθιέρωσε το σύστημα της αυτονομίας αυτής των πολιτών στο Σύνταγμα της Ελβετίας.
Όπως είπε, είναι σαφές το τριπλό πλαίσιο αναλύεται επιγραμματικά ως εξής :
- Το πρώτο, ότι ο ελληνικός κόσμος αποτέλεσε όχι μία πολιτειακή κοινωνία αλλά πολλές, μερικές εκατοντάδες που κάλυψαν την περίμετρο της Μεσογείου και κατά καιρούς σε βάθος τη ζωτική του ενδοχώρα.
- Το δεύτερο, ότι ως θεμελιώδης κοινωνία επελέγη η πόλις και ότι, συνεπώς, η πόλις συγκρότησε τον πολιτικό πυρήνα του κράτους στο περιβάλλον του οποίου αναπτύχθηκε ο κοινωνικός ιστός. Κατά τούτο, στην ελληνική περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εθνοτικό γεγονός συγκροτημένο σε πολλές αυτόνομες πολιτειακά κοινωνίες, όσες και οι πόλεις-κράτη.
- Το τρίτο, ότι η φύση των ελληνικών κοινωνιών έχει να επιδείξει ένα καταστατικό διακριτικό πρόσημο, την ανθρωποκεντρική ελευθερία .
Ώστε, για πρώτη φορά στη γνωστή ιστορία της ανθρωπότητας δημιουργείται πλάι στη δεσποτεία, ένα ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα. Με τον όρο αυτόν εννοεί ένα σύνολο κοινωνιών που συνέχεται με κοινές ορίζουσες (πχ την ελευθερία) και θεμέλια (π.χ. τη χρηματιστική οικονομία). Το κοσμοσύστημα αυτό είναι μοναδικό επίσης και κατά το ότι συγκροτήθηκε στο περιβάλλον μιας συγκεκριμένης εθνοτικής οντότητας. Αποκαλούμε, επομένως, το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα μικρής κλίμακας ελληνικό, διότι ο ελληνισμός το δημιούργησε και το ενσάρκωσε καθόλη την ιστορική του διαδρομή έως το τέλος του, με τη συγκρότηση ενός κράτους στα πρότυπα των Βαυαρών και της υποτέλειας . Το γεγονός ότι καθοδόν ενσωματώθηκαν σ’ αυτό και άλλες εθνοτικές ή ευρύτερες πολιτισμικές οντότητες δεν αναιρεί την ουσία του πράγματος. Έλληνας εθεωρείτο από κάποια στιγμή ο μετέχων του ανθρωποκεντρισμού και της παιδείας του.
