Η Παγκόσμια Οικονομική και Κοινωνική Κρίση 2020-2023 ξεπερνά κατά πολύ όλες τις προηγούμενες συμπεριλαμβανομένης της ύφεσης του 2007-2009 , η οποία χαρακτηρίστηκε ως η πιο σοβαρή οικονομική κατάρρευση από τη Μεγάλη Ύφεση του 1929, όπως αναφέρει το southfront.org.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι της Σοβαρότερης Οικονομικής και Κοινωνικής Κρίσης στην Παγκόσμια Ιστορία. Είναι ένας ξεκάθαρος πόλεμος εναντίον όλης της ανθρωπότητας: των 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων του Πλανήτη.
Η τρέχουσα παγκόσμια κρίση (2020-2023) η οποία είναι σε εξέλιξη, έχει κυριολεκτικά διαταράξει και καταστρέψει τις ζωές των ανθρώπων παγκοσμίως τα τελευταία τρία χρόνια.
Όλα είναι αλληλένδετα:
- η πανδημία του Covid, το εμβόλιο mRNA,
- η αδυσώπητη αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας με αποτέλεσμα τη μαζική φτώχεια, τους λιμούς,
- η αποσταθεροποίηση του Εθνικού Κράτους, η καταστροφή της δημοκρατίας,
- ο πόλεμος στην Ουκρανία,
- η σχεδιασμένη κατάρρευση της παραγωγής,
- οι αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων,
- οικονομική απάτη, διεφθαρμένες κυβερνήσεις,
- παραπληροφόρηση των μέσων ενημέρωσης,
- η κατάρρευση της διεθνούς διπλωματίας, η απειλή πυρηνικού πολέμου.
Η εστίαση είναι στο «Τρόφιμα, Νερό και Καύσιμα. Τρεις θεμελιώδεις ανάγκες της ζωής μας βρίσκονται σε κίνδυνο». Περιττό να πούμε ότι αυτές οι έννοιες έχουν άμεση σχέση με την κατανόησή μας για τη συνεχιζόμενη Οικονομική και Κοινωνική Κρίση 2020-2023.
Η πρόσβαση σε Τρόφιμα, Νερό και Ενέργεια αφορά την «Αναπαραγωγή της Πραγματικής Ζωής» που είναι η ίδια η βάση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Η «Αναπαραγωγή της Πραγματικής Ζωής» δεν περιορίζεται στις «Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες» ( π.χ. ιδιωτικοποίηση του νερού, αναπαραγωγή του αγροτικού κύκλου ). Αφορά επίσης την ταυτόχρονη αναπαραγωγή των θεσμών της κοινωνίας των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων και των πανεπιστημίων, της επιστήμης, της γνώσης, των κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων, των δομών του εθνικού κράτους, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού, της ιστορίας, των διεθνών σχέσεων, τα οποία βρίσκονται σήμερα σε κίνδυνο. .
Η Ατζέντα Πληθυσμού των ΗΠΑ
Υπό το τιμόνι του Χένρι Κίσινγκερ, ο ανείπωτος στόχος της Επιτροπής ήταν να περιορίσει τον παγκόσμιο πληθυσμό με σκοπό την εξυπηρέτηση των στρατηγικών συμφερόντων και των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το NSSSM 200 αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης των Klaus Schwab, et al στη διαμόρφωση της ατζέντας αποπληθυσμού του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Αυτό που διακυβεύεται είναι ένα έργο που διατυπώθηκε από τις οικονομικές ελίτ για να υπονομεύσει την «Αναπαραγωγή της Πραγματικής Ζωής» , όπου μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατακρημνιστούν σε απύθμενη φτώχεια και απόγνωση.
Michel Chossudovsky, Global Research, 17 Μαρτίου 2023
***
Η παγκόσμια κρίση: Τρόφιμα, νερό και καύσιμα.
Τρεις θεμελιώδεις ανάγκες της ζωής σε κίνδυνο
του Μισέλ Τσοσουντόφσκι
Global Research, 05 Ιουνίου 2008
Η πράξη της δολοφονίας οργανώνεται με αποστασιοποιημένο τρόπο μέσω διαπραγμάτευσης προγραμμάτων υπολογιστή στα εμπορικά χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Σικάγου, όπου αποφασίζονται οι παγκόσμιες τιμές του ρυζιού, του σιταριού και του καλαμποκιού.
Η φτώχεια δεν είναι μόνο αποτέλεσμα αποτυχιών πολιτικής σε εθνικό επίπεδο. Οι άνθρωποι σε διάφορες χώρες φτωχαίνουν ταυτόχρονα ως αποτέλεσμα ενός μηχανισμού παγκόσμιας αγοράς. Ένας μικρός αριθμός χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και παγκόσμιων εταιρειών έχουν τη δυνατότητα να καθορίσουν, μέσω χειραγώγησης της αγοράς, το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι της πιο σοβαρής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στη σύγχρονη ιστορία. Η διαδικασία της παγκόσμιας εξαθλίωσης που εξαπολύθηκε στην αρχή της κρίσης χρέους της δεκαετίας του 1980 έχει φτάσει σε μια σημαντική καμπή, οδηγώντας στην ταυτόχρονη έκρηξη λιμών σε όλες τις μεγάλες περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Υπάρχουν πολλά σύνθετα χαρακτηριστικά που κρύβονται πίσω από την παγκόσμια οικονομική κρίση που σχετίζονται με τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τη μείωση της παραγωγής, την κατάρρευση των κρατικών θεσμών και την ταχεία ανάπτυξη μιας πολεμικής οικονομίας με γνώμονα τα κέρδη . Αυτό που σπάνια αναφέρεται σε αυτήν την ανάλυση, είναι πώς αυτή η παγκόσμια οικονομική αναδιάρθρωση προσκρούει βίαια σε τρεις θεμελιώδεις ανάγκες της ζωής: τροφή, νερό και καύσιμα.
Η παροχή τροφής, νερού και καυσίμων είναι προϋπόθεση της πολιτισμένης κοινωνίας: είναι απαραίτητοι παράγοντες για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Τα τελευταία χρόνια, οι τιμές των τριών αυτών μεταβλητών έχουν αυξηθεί δραματικά σε παγκόσμιο επίπεδο, με καταστροφικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Αυτά τα τρία βασικά αγαθά ή εμπορεύματα, που με μια πραγματική έννοια καθορίζουν την αναπαραγωγή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στον πλανήτη γη , βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός μικρού αριθμού παγκόσμιων εταιρειών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Τόσο το κράτος όσο και η γκάμα των διεθνών οργανισμών –που συχνά αναφέρονται ως «διεθνής κοινότητα»– εξυπηρετούν τα απεριόριστα συμφέροντα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Τα κύρια διακυβερνητικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, των θεσμικών οργάνων του Bretton Woods και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) έχουν υποστηρίξει τη Νέα Παγκόσμια Τάξη για λογαριασμό των εταιρικών τους χορηγών. Οι κυβερνήσεις τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες έχουν εγκαταλείψει τον ιστορικό τους ρόλο να ρυθμίζουν βασικές οικονομικές μεταβλητές καθώς και να διασφαλίζουν ένα ελάχιστο βιοποριστικό για τους λαούς τους.
Κινήσεις διαμαρτυρίας που στρέφονται κατά των αυξήσεων στις τιμές των τροφίμων και της βενζίνης έχουν ξεσπάσει ταυτόχρονα σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες στην Αϊτή, τη Νικαράγουα, τη Γουατεμάλα, την Ινδία, το Μπαγκλαντές. Οι σπειροειδείς τιμές των τροφίμων και των καυσίμων στη Σομαλία έχουν οδηγήσει ολόκληρη τη χώρα σε κατάσταση μαζικής πείνας, σε συνδυασμό με σοβαρές ελλείψεις νερού. Παρόμοια και εξίσου σοβαρή κατάσταση επικρατεί και στην Αιθιοπία.
Άλλες χώρες που επηρεάζονται από τις σπειροειδείς τιμές των τροφίμων περιλαμβάνουν την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τη Λιβερία, την Αίγυπτο, το Σουδάν, τη Μοζαμβίκη, τη Ζιμπάμπουε, την Κένυα, την Ερυθραία, μια μακρά λίστα φτωχών χωρών…, για να μην αναφέρουμε εκείνες που βρίσκονται υπό ξένη στρατιωτική κατοχή, όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν και η Παλαιστίνη.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους εργάτες στο Kurigram πεινούν αυτούς τους τρεις μήνες λόγω της απόλυτης ανεργίας και της αύξησης της τιμής των βασικών ειδών
Απορρύθμιση
Η παροχή τροφής, νερού και καυσίμων δεν αποτελεί πλέον αντικείμενο κυβερνητικής ή διακυβερνητικής ρύθμισης ή παρέμβασης, με σκοπό την άμβλυνση της φτώχειας ή την αποτροπή της εκδήλωσης λιμών.
Η μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπινων όντων διαχειρίζεται κεκλεισμένων των θυρών στις αίθουσες συσκέψεων των εταιρειών ως μέρος μιας ατζέντας με γνώμονα το κέρδος.
Και επειδή αυτοί οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες λειτουργούν μέσω ενός φαινομενικά ουδέτερου και «αόρατου» μηχανισμού αγοράς, οι καταστροφικές κοινωνικές επιπτώσεις των μηχανικών αυξήσεων στις τιμές των τροφίμων, των καυσίμων και του νερού απορρίπτονται επιπόλαια ως αποτέλεσμα των εκτιμήσεων προσφοράς και ζήτησης.
Παγκόσμια Οικονομική και Κοινωνική Κρίση
Τόσο η «επισιτιστική κρίση» όσο και η «κρίση του πετρελαίου», που συγχέονται σε μεγάλο βαθμό από επίσημες αναφορές και δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, είναι το αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής χειραγώγησης των αξιών της αγοράς από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ξεχωριστές και ξεχωριστές «κρίσεις» τροφίμων, καυσίμων και νερού, αλλά με μια παγκόσμια διαδικασία οικονομικής και κοινωνικής αναδιάρθρωσης.
Οι δραματικές αυξήσεις των τιμών αυτών των τριών βασικών προϊόντων δεν είναι τυχαίες. Και οι τρεις μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένων των τιμών των βασικών βασικών τροφίμων, του νερού για παραγωγή και κατανάλωση και των καυσίμων αποτελούν αντικείμενο μιας διαδικασίας σκόπιμης και ταυτόχρονης χειραγώγησης της αγοράς.
Στο επίκεντρο της επισιτιστικής κρίσης βρίσκεται η αύξηση της τιμής των βασικών τροφίμων σε συνδυασμό με μια δραματική αύξηση της τιμής των καυσίμων.
Ταυτόχρονα, η τιμή του νερού που αποτελεί ουσιαστική εισροή στη γεωργική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υποδομές, στις δημόσιες εγκαταστάσεις υγιεινής και στην οικιακή κατανάλωση έχει αυξηθεί απότομα ως αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας κίνησης ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων.
Έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική αναταραχή, μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια κρίση, που χαρακτηρίζεται από την τριγωνική σχέση μεταξύ νερού, τροφής και καυσίμου: τρεις θεμελιώδεις μεταβλητές, που μαζί επηρεάζουν τα ίδια τα μέσα της ανθρώπινης επιβίωσης.
Με πολύ συγκεκριμένους όρους, αυτές οι αυξήσεις τιμών φτωχαίνουν και καταστρέφουν ζωές ανθρώπων. Επιπλέον, η παγκόσμια κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου συμβαίνει σε μια περίοδο πολέμου. Συνδέεται στενά με τη στρατιωτική ατζέντα. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή έχει άμεση σχέση με τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου και νερού.
Ενώ το νερό δεν είναι επί του παρόντος διεθνές εμπόριο με τον ίδιο τρόπο όπως το πετρέλαιο και τα βασικά τρόφιμα, είναι επίσης αντικείμενο χειραγώγησης της αγοράς μέσω της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Οι οικονομικοί και χρηματοοικονομικοί παράγοντες που λειτουργούν κεκλεισμένων των θυρών:
– Οι μεγάλες τράπεζες και χρηματοοικονομικούς οίκους της Wall Street, συμπεριλαμβανομένων των θεσμικών κερδοσκόπων που διαδραματίζουν άμεσο ρόλο στις αγορές εμπορευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των αγορών πετρελαίου και τροφίμων
-Οι αγγλοαμερικανικοί κολοσσοί πετρελαίου και ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των British Petroleum (BP), ExxonMobil, Chevron-Texaco, Royal Dutch Shell
– Οι όμιλοι βιοτεχνολογίας και αγροτοβιομηχανίας, οι οποίοι κατέχουν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στους σπόρους και τις γεωργικές εισροές . Οι εταιρείες βιοτεχνολογίας είναι επίσης σημαντικοί παράγοντες στα εμπορικά χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Σικάγου.
– Οι γίγαντες του νερού, συμπεριλαμβανομένων των Suez, Veolia και Bechtel-United Utilities , συμμετείχαν στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων του κόσμου.
– Το αγγλοαμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα που περιλαμβάνει τους πέντε μεγάλους αμυντικούς εργολάβους των ΗΠΑ (Lockheed Martin, Raytheon, Northrop Grunman, Boeing και General Dynamics) σε συμμαχία με την British Aerospace Systems Corporation (BAES) αποτελεί μια ισχυρή επικαλυπτόμενη δύναμη, στενά ευθυγραμμισμένη με Η Wall Street, οι πετρελαϊκοί γίγαντες και οι όμιλοι αγροτο-βιοτεχνολογίας.
Η φούσκα των τιμών του πετρελαίου
Η κίνηση των παγκόσμιων τιμών στα εμπορικά χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Σικάγου δεν έχει καμία σχέση με το κόστος παραγωγής πετρελαίου. Η σπειροειδής τιμή του αργού πετρελαίου δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης πετρελαίου. Υπολογίζεται ότι το κόστος ενός βαρελιού πετρελαίου στη Μέση Ανατολή δεν ξεπερνά τα 15 δολάρια. Το κόστος ενός βαρελιού πετρελαίου που εξάγεται από την πίσσα άμμο της Αλμπέρτα, Καναδάς, είναι της τάξης των $30 (Antoine Ayoub, Radio Canada, Μάιος 2008)
Η τιμή του αργού πετρελαίου αυτή τη στιγμή ξεπερνά τα 120 δολάρια το βαρέλι. Αυτή η τιμή αγοράς είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής επίθεσης.
Οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων συνέβαλαν, σε όλες τις μεγάλες περιοχές του κόσμου, στο να οδηγήσουν δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε χρεοκοπία, καθώς και να υπονομεύσουν και ενδεχομένως να παραλύσουν τα κανάλια του εσωτερικού και διεθνούς εμπορίου.
Το αυξημένο κόστος της βενζίνης σε επίπεδο λιανικής οδηγεί στην κατάρρευση των τοπικών οικονομιών, στην αυξημένη βιομηχανική συγκέντρωση και σε μαζική συγκέντρωση της οικονομικής ισχύος στα χέρια ενός μικρού αριθμού παγκόσμιων εταιρειών. Με τη σειρά τους, οι αυξήσεις στα καύσιμα αντιδρούν στο σύστημα αστικών συγκοινωνιών, τα σχολεία και τα νοσοκομεία, τη βιομηχανία φορτηγών, τη διηπειρωτική ναυτιλία, τις αεροπορικές μεταφορές, τον τουρισμό, την αναψυχή και τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες.
Πληθωρισμός
Η άνοδος των τιμών των καυσίμων απελευθερώνει μια ευρύτερη πληθωριστική διαδικασία που οδηγεί σε συμπίεση της πραγματικής αγοραστικής δύναμης και επακόλουθη μείωση της καταναλωτικής ζήτησης παγκοσμίως. Επηρεάζονται όλοι οι κύριοι τομείς της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των μεσαίων στρωμάτων στις ανεπτυγμένες χώρες.
Αυτές οι κινήσεις των τιμών υπαγορεύονται από τις αγορές εμπορευμάτων. Είναι το αποτέλεσμα κερδοσκοπικών συναλλαγών σε αμοιβαία κεφάλαια δεικτών, συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και δικαιώματα προαίρεσης σε μεγάλες αγορές εμπορευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των χρηματιστηρίων ICE του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και του Σικάγου.
Οι δραματικές αυξήσεις των τιμών δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης καυσίμων, τροφίμων ή νερού.
Αυτή η ανατροπή στην παγκόσμια οικονομία είναι σκόπιμη. Οι οικονομικές και χρηματοοικονομικές πολιτικές του κράτους ελέγχονται από ιδιωτικά εταιρικά συμφέροντα. Το κερδοσκοπικό εμπόριο δεν αποτελεί αντικείμενο ρυθμιστικών πολιτικών. Η οικονομική ύφεση συμβάλλει στη δημιουργία πλούτου, στην ενίσχυση της ισχύος μιας χούφτας παγκόσμιων εταιρειών
Σύμφωνα με τον William Engdahl;
«… Τουλάχιστον το 60% της τιμής του αργού πετρελαίου στα 128 ανά βαρέλι προέρχεται από μη ρυθμιζόμενη κερδοσκοπία συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης από hedge funds, τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς ομίλους που χρησιμοποιούν τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης London ICE Futures και New York NYMEX και μη ελεγχόμενες διατραπεζικές ή εξωχρηματιστηριακές συναλλαγές για να αποφευχθεί ο έλεγχος. Οι κανόνες περιθωρίου περιθωρίου των ΗΠΑ της κυβέρνησης Commodity Futures Trading Commission επιτρέπουν στους κερδοσκόπους να αγοράσουν ένα συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης αργού πετρελαίου στο Nymex, υποχρεώνοντας να πληρώσουν μόνο το 6% της αξίας του συμβολαίου.
Στη σημερινή τιμή των 128 δολαρίων ανά βαρέλι, αυτό σημαίνει ότι ένας έμπορος συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης πρέπει να βάλει μόνο περίπου 8 δολάρια για κάθε βαρέλι. Δανείζεται τα άλλα 120 $. Αυτή η ακραία «μόχλευση» 16 προς 1 συμβάλλει στην αύξηση των τιμών σε εξαιρετικά μη ρεαλιστικά επίπεδα και αντισταθμίζει τις ζημίες των τραπεζών σε subprime και άλλες καταστροφές σε βάρος του συνολικού πληθυσμού.
Μεταξύ των κύριων παικτών στην κερδοσκοπική αγορά αργού πετρελαίου είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η British Petroleum (BP), ο γαλλικός τραπεζικός όμιλος Société Générale, η Bank of America, η μεγαλύτερη Τράπεζα στις ΗΠΑ, και η ελβετική Mercuria. (Βλ. Miguel Angel Blanco, La Clave, Μαδρίτη, Ιούνιος 2008)
Η British Petroleum ελέγχει το Διεθνές Χρηματιστήριο Πετρελαίου (IPE) με έδρα το Λονδίνο, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια συμβάσεων μελλοντικής εκπλήρωσης ενέργειας και δικαιωμάτων προαίρεσης στον κόσμο. Μεταξύ των βασικών μετόχων της IPE είναι η Goldman Sachs και η Morgan Stanley.
Σύμφωνα με το Der Spiegel , η Morgan Stanley είναι ένας από τους κύριους θεσμικούς παράγοντες στην κερδοσκοπική αγορά πετρελαίου με έδρα το Λονδίνο (IPE). Σύμφωνα με τη Le Monde, η γαλλική Société Générale μαζί με την Bank of America και την Deutsche Bank έχουν εμπλακεί στη διάδοση φημών με σκοπό την ώθηση της τιμής του αργού πετρελαίου. (Βλ. Miguel Angel Blanco, La Clave, Μαδρίτη, Ιούνιος 2008)
Σπειροειδείς τιμές τροφίμων
Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση, που χαρακτηρίζεται από μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των βασικών βασικών τροφίμων, έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στην πείνα και τη χρόνια στέρηση.
Σύμφωνα με τον FAO, η τιμή των βασικών σιτηρών έχει αυξηθεί κατά 88% από τον Μάρτιο του 2007. Η τιμή του σιταριού αυξήθηκε κατά 181% σε περίοδο τριών ετών. Η τιμή του ρυζιού έχει αυξηθεί κατά 50% τους τελευταίους τρεις μήνες
Η τιμή του ρυζιού έχει τριπλασιαστεί σε μια πενταετία, από περίπου 600 $ ανά τόνο το 2003 σε περισσότερα από 1800 $ ανά τόνο τον Μάιο του 2008.
Ιστορικό της Αγροτικής Μεταρρύθμισης
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 που συμπίπτουν με την επίθεση της κρίσης χρέους, η γκάμα των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων της μακροοικονομικής πολιτικής συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην υπονόμευση της τοπικής γεωργίας. Τα τελευταία 25 χρόνια, η καλλιέργεια τροφίμων στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει αποσταθεροποιηθεί και καταστραφεί από την επιβολή των μεταρρυθμίσεων του ΔΝΤ-Παγκόσμιας Τράπεζας.
Το ντάμπινγκ εμπορευμάτων των πλεονασμάτων σιτηρών από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ευρωπαϊκή Ένωση οδήγησε στην κατάρρευση της επισιτιστικής αυτάρκειας και στην καταστροφή της τοπικής αγροτικής οικονομίας. Με τη σειρά της, αυτή η διαδικασία οδήγησε σε κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις δυτικές αγροτικές επιχειρήσεις, που προκύπτουν από συμβάσεις εισαγωγής από αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες δεν είναι πλέον σε θέση να παράγουν τα δικά τους τρόφιμα.
Αυτές οι προϋπάρχουσες ιστορικές συνθήκες μαζικής φτώχειας έχουν επιδεινωθεί και επιδεινωθεί από την πρόσφατη άνοδο των τιμών των σιτηρών, που οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις στον διπλασιασμό της λιανικής τιμής των βασικών τροφίμων.
Οι αυξήσεις των τιμών έχουν επίσης επιδεινωθεί από τη χρήση καλαμποκιού για την παραγωγή αιθανόλης. Το 2007, η παγκόσμια παραγωγή καλαμποκιού ήταν της τάξης των 12,32 δισεκατομμυρίων μπουσέλ, εκ των οποίων τα 3,2 δισεκατομμύρια χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή αιθανόλης. Σχεδόν το 40 τοις εκατό της παραγωγής καλαμποκιού στις ΗΠΑ θα διοχετευτεί προς την αιθανόλη
Γενετικά Τροποποιημένοι Σπόροι
Συμπίπτοντας με την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) το 1995, συνέβη μια άλλη σημαντική ιστορική αλλαγή στη δομή της παγκόσμιας γεωργίας.
Σύμφωνα με τα άρθρα συμφωνίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), οι γίγαντες τροφίμων έχουν απεριόριστη ελευθερία εισόδου στις αγορές σπόρων των αναπτυσσόμενων χωρών.
Η απόκτηση αποκλειστικών «δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας» επί φυτικών ποικιλιών από διεθνή αγροτοβιομηχανικά συμφέροντα ευνοεί επίσης την καταστροφή της βιοποικιλότητας.
Ενεργώντας για λογαριασμό μιας χούφτας ομίλων βιοτεχνολογίας, οι σπόροι ΓΤΟ έχουν επιβληθεί στους αγρότες, συχνά στο πλαίσιο «προγραμμάτων επισιτιστικής βοήθειας». Στην Αιθιοπία, για παράδειγμα, σετ σπόρων ΓΤΟ μοιράστηκαν σε φτωχούς αγρότες με σκοπό την αποκατάσταση της γεωργικής παραγωγής μετά από μια μεγάλη ξηρασία.
Οι σπόροι ΓΤΟ φυτεύτηκαν, αποδίδοντας μια συγκομιδή. Αλλά τότε ο αγρότης συνειδητοποίησε ότι οι σπόροι ΓΤΟ δεν μπορούσαν να ξαναφυτευτούν χωρίς να πληρωθούν δικαιώματα στη Monsanto, Arch Daniel Midland et al.
Στη συνέχεια, οι αγρότες ανακάλυψαν ότι οι σπόροι θα συγκομίζονται μόνο εάν χρησιμοποιούσαν τις γεωργικές εισροές, συμπεριλαμβανομένων των λιπασμάτων, εντομοκτόνων και ζιζανιοκτόνων, που παράγονται και διανέμονται από τις εταιρείες βιοτεχνολογίας. Ολόκληρες οικονομίες των αγροτών ήταν εγκλωβισμένες στη λαβή των ομίλων αγροτικών επιχειρήσεων.
Οι κύριοι γίγαντες της βιοτεχνολογίας στους ΓΤΟ περιλαμβάνουν τις Monsanto, Syngenta, Aventis, DuPont, Dow Chemical, Cargill και Arch Daniel Midland.
Σπάζοντας τον Αγροτικό Κύκλο
Με την ευρεία υιοθέτηση των σπόρων ΓΤΟ, έχει συμβεί μια σημαντική μετάβαση στη δομή και την ιστορία της εγκατεστημένης γεωργίας από την έναρξή της πριν από 10.000 χρόνια.
Η αναπαραγωγή σπόρων σε επίπεδο χωριού σε τοπικά φυτώρια έχει διαταραχθεί από τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Ο γεωργικός κύκλος, που επιτρέπει στους αγρότες να αποθηκεύουν τους βιολογικούς σπόρους τους και να τους φυτεύουν για να θερίσουν την επόμενη σοδειά, έχει σπάσει. Αυτό το καταστροφικό μοτίβο –που οδηγεί πάντα σε λιμό– επαναλαμβάνεται από χώρα σε χώρα οδηγώντας στην παγκόσμια κατάρρευση της αγροτικής οικονομίας.
Η συναίνεση FAO-Παγκόσμιας Τράπεζας
Στη Σύνοδο Κορυφής του FAO στη Ρώμη τον Ιούνιο του 2008 για την επισιτιστική κρίση, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές υιοθέτησαν τη συναίνεση για την ελεύθερη αγορά: το ξέσπασμα των λιμών παρουσιάστηκε ως αποτέλεσμα της συνήθους προσφοράς, ζήτησης και κλιματικών παραγόντων, πέρα από τον έλεγχο των υπευθύνων χάραξης πολιτικής. «Η λύση»: διοχέτευση έκτακτης βοήθειας σε πληγείσες περιοχές υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος (WFP). Μην παρεμβαίνετε στην αλληλεπίδραση των δυνάμεων της αγοράς.
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτές οι «γνωμοδοτήσεις εμπειρογνωμόνων» διαψεύδονται από τα στοιχεία για την παγκόσμια παραγωγή σιτηρών: οι προβλέψεις του FAO για την παγκόσμια παραγωγή δημητριακών δείχνουν μια παραγωγή ρεκόρ το 2008.
Σε αντίθεση με τις δικές τους εξηγήσεις στα σχολικά βιβλία, οι παγκόσμιες τιμές αναμένεται, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, να παραμείνουν υψηλές, παρά την προβλεπόμενη αυξημένη προσφορά βασικών τροφίμων.
Η κρατική ρύθμιση των τιμών των βασικών τροφίμων και της βενζίνης δεν θεωρείται επιλογή στους διαδρόμους του FAO και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Και φυσικά αυτό διδάσκεται στα οικονομικά τμήματα των πιο διάσημων πανεπιστημίων της Αμερικής.
Εν τω μεταξύ, οι τιμές των αγροκτημάτων σε τοπικό επίπεδο μετά βίας καλύπτουν το κόστος παραγωγής, οδηγώντας την αγροτική οικονομία σε χρεοκοπία.
Η Ιδιωτικοποίηση του Νερού
Σύμφωνα με πηγές του ΟΗΕ, οι οποίες υποτιμούν πολύ τη σοβαρότητα της κρίσης του νερού, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως (15% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό «και 6.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα εξαιτίας λοιμώξεων που συνδέονται με το ακάθαρτο νερό»
Μια χούφτα παγκόσμιων εταιρειών, όπως η Suez, η Veolia, η Bechtel-United Utilities, η Thames Water και η γερμανική RWE-AG αποκτούν τον έλεγχο και την ιδιοκτησία των δημόσιων επιχειρήσεων ύδρευσης και διαχείρισης απορριμμάτων. Το Suez και η Veolia κατέχουν περίπου το 70 τοις εκατό των ιδιωτικοποιημένων συστημάτων ύδρευσης παγκοσμίως.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας τροφοδοτείται από την κατάρρευση του συστήματος δημόσιας διανομής ασφαλούς πόσιμου νερού:
«Η Παγκόσμια Τράπεζα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εταιρειών ύδρευσης τόσο μέσω των τακτικών της προγραμμάτων δανείων προς τις κυβερνήσεις, οι οποίες συχνά συνοδεύονται από συνθήκες που απαιτούν ρητά την ιδιωτικοποίηση της παροχής νερού…»
Εν τω μεταξύ, οι αγορές για εμφιαλωμένο νερό έχουν οικειοποιηθεί από μια χούφτα εταιρειών, όπως η Coca-Cola, η Danone, η Nestlé και η PepsiCo. Αυτές οι εταιρείες όχι μόνο συνεργάζονται χέρι-χέρι με τις εταιρείες κοινής ωφελείας νερού, αλλά συνδέονται με τις εταιρείες αγροτοβιομηχανίας-βιοτεχνολογίας που εμπλέκονται στη βιομηχανία τροφίμων.
Το νερό της βρύσης αγοράζεται από την Coca-Cola από μια δημοτική εγκατάσταση ύδρευσης και στη συνέχεια μεταπωλείται σε λιανική βάση. Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ, το 40 τοις εκατό του εμφιαλωμένου νερού είναι νερό βρύσης.
Στην Ινδία, η Coca-Cola έχει συμβάλει στην εξάντληση των υπόγειων υδάτων εις βάρος των τοπικών κοινωνιών:
« Οι κοινότητες σε όλη την Ινδία που ζουν γύρω από τα εργοστάσια εμφιάλωσης της Coca-Cola αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις νερού, άμεσα ως αποτέλεσμα της μαζικής εξόρυξης νερού της Coca-Cola από τον κοινό πόρο υπόγειου νερού . Τα φρεάτια έχουν στεγνώσει και οι χειροκίνητες αντλίες νερού δεν λειτουργούν πια. Μελέτες, συμπεριλαμβανομένης μιας από το Κεντρικό Συμβούλιο Υπόγειων Υδάτων στην Ινδία , επιβεβαίωσαν τη σημαντική εξάντληση του υδροφόρου ορίζοντα.
Όταν το νερό εξάγεται από τον κοινό πόρο υπόγειου νερού σκάβοντας βαθύτερα, το νερό μυρίζει και έχει περίεργη γεύση. Η Coca-Cola απορρίπτει αδιακρίτως τα λύματα της στα χωράφια γύρω από το εργοστάσιό της και μερικές φορές σε ποτάμια, συμπεριλαμβανομένου του Γάγγη, στην περιοχή. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουν μολυνθεί τα υπόγεια ύδατα καθώς και το έδαφος. Οι αρχές δημόσιας υγείας έχουν τοποθετήσει πινακίδες γύρω από πηγάδια και χειροκίνητες αντλίες που συμβουλεύουν την κοινότητα ότι το νερό είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση….
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων έχουν αυξήσει το κόστος του βρασμού του νερού της βρύσης από τα νοικοκυριά, γεγονός που με τη σειρά του ευνοεί την ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων.
Στην πιο προχωρημένη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού, εξετάζεται η πραγματική ιδιοκτησία λιμνών και ποταμών από ιδιωτικές εταιρείες. Η Μεσοποταμία δεν δέχτηκε εισβολή μόνο για τους εκτεταμένους πετρελαϊκούς της πόρους, η κοιλάδα των δύο ποταμών (Τίγρης και Ευφράτης) έχει εκτεταμένα αποθέματα νερού.
Τελικές παρατηρήσεις
Έχουμε να κάνουμε με έναν περίπλοκο και συγκεντρωτικό απολπγισμό οικονομικής δύναμης στον οποίο τα όργανα χειραγώγησης της αγοράς έχουν άμεση σχέση με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι τιμές των τροφίμων, του νερού, των καυσίμων καθορίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο, πέρα από τις δυνατότητες της εθνικής κυβερνητικής πολιτικής . Οι αυξήσεις των τιμών αυτών των τριών βασικών εμπορευμάτων συνιστούν ένα όργανο «οικονομικού πολέμου», που διεξάγεται μέσω της «ελεύθερης αγοράς» στα χρηματιστήρια συμβάσεων μελλοντικής εκπλήρωσης και δικαιωμάτων προαίρεσης.
Αυτές οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, του νερού και των καυσίμων συμβάλλουν με μια πολύ πραγματική έννοια στην «εξάλειψη των φτωχών» μέσω των «θανάτων από πείνα» .
«Η Επιτροπή για την αύξηση του πληθυσμού και το αμερικανικό μέλλον»
Αλλά δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με έννοιες της αγοράς. Το ξέσπασμα της πείνας σε διάφορα μέρη του κόσμου, που προκύπτουν από τις σπειροειδείς τιμές των τροφίμων και των καυσίμων έχουν ευρείες στρατηγικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις.
Ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον στην αρχή της θητείας του το 1969 υποστήριξε
«Η πεποίθησή του ότι ο υπερπληθυσμός απειλεί σοβαρά την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα».
Ο Χένρι Κίσινγκερ , ο οποίος τότε ήταν σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Νίξον, έδωσε εντολή σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες να αναλάβουν από κοινού «μια μελέτη του αντίκτυπου της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού στην ασφάλεια των ΗΠΑ και στα υπερπόντια συμφέροντα».
Τον Μάρτιο του 1970, το Κογκρέσο των ΗΠΑ δημιούργησε μια Επιτροπή για την αύξηση του πληθυσμού και το αμερικανικό μέλλον.
Η Επιτροπή δεν ήταν μια συνηθισμένη Task Force. Ενσωμάτωσε εκπροσώπους από την USAID, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Υπουργείο Γεωργίας με αξιωματούχους της CIA και του Πενταγώνου. Ο στόχος του δεν ήταν να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά μάλλον να περιορίσει τον παγκόσμιο πληθυσμό με σκοπό την εξυπηρέτηση των στρατηγικών συμφερόντων και των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Η Επιτροπή θεώρησε επίσης τον έλεγχο του πληθυσμού ως μέσο για τη διασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος για τους επενδυτές των ΗΠΑ, καθώς και την απόκτηση ελέγχου επί των ορυκτών και των πετρελαϊκών πόρων των αναπτυσσόμενων χωρών.
