"Το ΝΑΤΟ πρέπει να εφαρμόσει τις τουρκικές αντιτρομοκρατικές αρχές κατά της Τουρκίας", είναι ο φαινομενικά οξύμωρος τίτλος, πλην όμως πέρα για πέρα σωστός κατά την εκτίμησή μας, άρθρου Διεθνούς ΜΜΕ του Δρ. Michael Rubin,συντάκτη του 19FortyFive και ανώτερου συνεργάτη στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται στο Ιράν, την Τουρκία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να χρησιμοποιεί την επιθυμία της Σουηδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ως ευκαιρία τόσο για να ταπεινώσει το σκανδιναβικό έθνος όσο και για να το εκβιάσει.
Αναγκάζοντας τους Σουηδούς πολιτικούς επανειλημμένα σε υποταγή και δουλοπρέπεια, ο Ερντογάν σηματοδοτεί στους οπαδούς του, όχι μόνο εντός της Τουρκίας αλλά και μεταξύ της μεγάλης κοινότητας της διασποράς στην Ευρώπη, ότι οι δημοκρατίες είναι αδύναμες και χωρίς αρχές, ενώ η κυριαρχία του ισχυρού άνδρα μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Ο Ερντογάν χαρακτηρίζει τα τελευταία του αιτήματα ως εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας, αν και, στην πραγματικότητα, συγχέει την τρομοκρατία με την πολιτική αντιπολίτευση και τη δημοσιογραφία.
Ο Πρόεδρος του τουρκικού κοινοβουλίου Μουσταφά Σεντόπ, ο επικεφαλής του Ερντογάν στο νομοθετικό τμήμα της Τουρκίας, δεν ενδιαφέρεται ελάχιστα για μια τέτοια πραγματικότητα, αντί να επιμένει ότι η Τουρκία ζήτησε να σταματήσει η «προπαγάνδα, η χρηματοδότηση και οι δραστηριότητες στρατολόγησης» από ομάδες που θεωρεί τρομοκράτες.
Ο Σουηδός Πρωθυπουργός Ulf Kristersson θα μπορούσε να σκεφτεί εάν θα ήταν καλύτερο να υπενθυμίσει στον Ερντογάν τον ορισμό για την τρομοκρατία του ΝΑΤΟ:
"Η παράνομη χρήση βίας ή η απειλούμενη χρήση της, ενσταλάσσοντας φόβο και τρόμο, εναντίον ατόμων ή περιουσιακών στοιχείων σε μια προσπάθεια εξαναγκασμού ή εκφοβισμού κυβερνήσεων ή κοινωνιών ή για απόκτηση ελέγχου σε έναν πληθυσμό, για την επίτευξη πολιτικών, θρησκευτικών ή ιδεολογικών στόχων."
Το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που καθοδηγείται από τη συναίνεση και δεν πρέπει να είναι ούτε ο ρόλος του Ερντογάν να επαναπροσδιορίσει μονομερώς την τρομοκρατία ούτε ο ρόλος του Kristersson να επιβεβαιώσει την ασυμφωνία του Ερντογάν.
Αντίθετα, μια καλύτερη απάντηση του ΝΑΤΟ θα ήταν κάθε μέλος του ΝΑΤΟ να παραδώσει στον Ερντογάν μια λίστα με Τούρκους και άλλους προς έκδοσή τους με βάση πολύ αληθινά στοιχεία τρομοκρατίας.
Σκεφτείτε τη Χαμάς, μια ομάδα της Παλαιστινιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας που καλεί ανοιχτά για γενοκτονία κατά των Εβραίων.
Ο Ερντογάν όχι μόνο προστατεύει την ομάδα αλλά δίνει και τουρκικά διαβατήρια στους ηγέτες της για να διευκολύνει το ταξίδι τους.
Ενώ το Ισραήλ ζήτησε από τον Ερντογάν την καταστολή της Χαμάς ως προϋπόθεση συμφιλίωσης, ο Τούρκος ηγέτης έχει αψηφήσει τη δέσμευσή του.
Μετά είναι το Ισλαμικό Κράτος.
Ένας από τους κύριους μοχλούς του παράλογου θυμού του Ερντογάν για τους εξόριστους δημοσιογράφους είναι ότι έχουν αποκαλύψει την έκταση των δεσμών του, της οικογένειάς του και της κυβέρνησής του με το Ισλαμικό Κράτος.
Οι πληροφορίες από τους συλληφθέντες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους υποδηλώνουν ότι υπάρχουν πολλά "ασφαλή σπίτια" στην Τουρκία και υποστηρικτές σε όλο το Υπουργείο Εσωτερικών και την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας.
Ίσως ο Kristersson και οι ηγέτες του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να απαιτήσουν από τον Ερντογάν να θέσει τις "αρχές του" στη χώρα του και να εκδώσει αυτά τα άτομα για δίκη.
Ακολουθεί η Σομαλία.
Ο Ερντογάν στράφηκε στον Μοχάμεντ Φαρμάτζο, τον πρώην πρόεδρο της ταραγμένης χώρας. Μετά την εξέγερση των Σομαλών κατά του Farmajo στις κάλπες, σχεδόν ολόκληρη η κυβέρνησή του (εξαιρουμένου του Farmajo) κατέφυγε στην εξορία στην Τουρκία.
Αυτό περιλαμβάνει τον Φαχάντ Γιασίν, τον πρώην αρχηγό πληροφοριών της Φαρμάτζο και έναν άνδρα που φέρεται να ενέχεται στην τρομοκρατία μέχρι το λαιμό.
Πράγματι, θα πρέπει να δικαστεί για τα εγκλήματά του κατά των Σομαλών.
Τέλος, υπάρχουν οι Γκιουλενιστές.
Πριν από το 2013, ο Ερντογάν συνεργάστηκε στενά με τον αντιφρονούντα κληρικό Φετουλάχ Γκιουλέν για να περιθωριοποιήσει τους κοσμικούς και τους κεμαλιστές της Τουρκίας.
Η διαμάχη Ερντογάν και Γκιουλέν είχε να κάνει περισσότερο με τα λάφυρα της Τουρκίας και την επιθυμία του Ερντογάν να μονοπωλήσει την εξουσία παρά με οποιοδήποτε άλλο λόγο. Η οργή του Ερντογάν προς τους Γκιουλενιστές είναι βαθιά προσωπική, αλλά αυτό δεν τους κάνει τρομοκράτες.
Πράγματι, ακόμη και η κατηγορία ότι η απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 ήταν μια συνωμοσία Γκιουλενιστών δεν είναι βέβαιη.
Αλλά, για λόγους επιχειρηματολογίας, αν ήταν, αυτό δεν θα έκανε τον ίδιο τον Ερντογάν συνένοχο στην τρομοκρατία;
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός του Αχμέτ Νταβούτογλου οφείλει την καριέρα του στον Γκιουλέν.
Γιατί να θυσιάσει η Σουηδία τους πολίτες και τους κατοίκους της όταν ο Ερντογάν επιτρέπει στον Νταβούτογλου να μένει ελεύθερος;
Μια τέτοια υποκρισία από μόνη της θα πρέπει να αναιρεί τυχόν περαιτέρω ισχυρισμούς.
Η Σουηδία πρέπει σήμερα να αποφασίσει εάν εκτιμά τον δημοκρατικό της χαρακτήρα περισσότερο από την άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να απαντήσει στις γελοιότητες του Ερντογάν εφαρμόζοντας τον ορισμό του για την τρομοκρατία στην Τουρκία, συντάσσοντας και παραδίδοντας λίστες ριζοσπαστών για έκδοση ή φυλάκιση.
Εάν ο Ερντογάν αρνηθεί να τηρήσει τα πρότυπα που απαιτεί, τότε κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να ορίσει την Τουρκία ως χορηγό της τρομοκρατίας σύμφωνα με τους δικούς του εθνικούς νόμους, εφαρμόζοντας όποιες νομοθετικές κυρώσεις απαιτεί αυτός ο χαρακτηρισμός."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω γραφόμενα στο άρθρο, διαφαίνεται ότι ο Ερντογάν εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά για την τρομοκρατία.
Έτσι διατηρεί στενότατες σχέσεις με την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς, φιλοξενώντας και διευκολύνοντας ηγετικά στελέχη της στην Τουρκία, παράλληλα δίνει στέγη στη χώρα του σε στελέχη του τρομοκρατικού Ισλαμικού κράτους, όπως και στην εξόριστη κυβέρνηση της Σομαλίας η οποία είχε στενές σχέσεις με την τρομοκρατία και τέλος δεν συλλαμβάνει άτομα του πολιτικού κόσμου στη χώρα του που είχαν στενότατες σχέσεις με τον Γκιουλέν που κατηγορεί ως τρομοκράτη διώκοντας τους οπαδού του.
Από την άλλη ο Ερντογάν προτάσσει το επιχείρημα ότι το PKK φιλοξενείται στην Σουηδία και για τον λόγο αυτό δεν συναινεί στην είσοδό της στο ΝΑΤΟ, επιχιερώντας έτσι να αποκομίσει ποικίλα οφέλη τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και Διεθνώς.
Πουλώντας το προφίλ του σκληρού διαπραγματευτή σε θέματα ΡΚΚ ο Ερντογάν, επιχειρεί να συσπειρώσει τους Τούρκους ψηφοφόρους γύρω του, αλιεύοντας ψήφους στο εσωτερικό της χώρας του αλλά και από Τούρκους Ευρωπαϊκών κρατών ενόψει των επικείμενων Προεδρικών εκλογών.
Παράλληλα εκβιάζει ΝΑΤΟ -ΗΠΑ για προσπορισμό ανταλλαγμάτων, προκειμένου να μαλακώσει την στάση του αναφορικά με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ειδικότερα το θέμα απόκτησης από τις ΗΠΑ των 40 F-16 BLOCK-70 καθώς και 80 κιτ εκσυγχρονισμού για ισάριθμα F-16 της πολεμικής αεροπορίας της ανήκει στη γκάμα των εκβιασμών που διεξάγει ο Ερντογάν για να πει το ναι στην ένταξη της Σουηδίας στο Βορειοατλαντικό σύμφωνο.
Μετά μάλιστα την ήττα στο Κογκρέσο των Ρεπουμπλικανών και τη διατήρηση της πλειοψηφίας από τους Δημοκρατικούς, ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι ο δρόμος για την απόκτηση τους είναι πάρα πολύ δύσκολος, έως αδύνατος, οπότε και αναμένουμε να επικαιροποιεί την αντιτρομοκρατική ρητορική και αδιαλλαξία του για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, μήπως έτσι πετύχει να αποκομίσει κάποια οφέλη.
