Το ιδιότυπο ψυχοπολιτικό προφίλ της διεθνούς παρουσίας του Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να αναδείξει μέσα από άρθρο για το RND ο Γκερντ Χέλερ, επισημαίνοντας τις καταφανώς αντιφατικές πρωτοβουλίες και θέσεις του Τούρκου προέδρου.
Το προφίλ του Ταγίπ Ερντογάν ως ενός εγγενώς αντιφατικού ηγέτη, που φιλοδοξεί να παίξει ρόλο εκμεταλλευόμενος καιροσκοπικά την διεθνή γεωπολιτική συγκυρία, σκιαγραφεί για λογαριασμό του RND ο Γκερντ Χέλερ, σύμφωνα με την ιστοσελίδα crisismonitor.gr.
Αν και η ανάλυση ειναι ρηχή, περιορισμένη σε ηχηρές και εμπεδωμένες θέσεις και πρακτικές του Ταγίπ Ερντογάν, εν τούτοις αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ένδειξη του κλίματος που μπορεί να διαμορφωθεί για τον Ταγίπ Ερντογάν σε μια κοινωνία με καίριο τουρκικό στοιχείο.
Το άρθρο
Στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικής ρητορικής με το βλέμμα στραμμένο στο Αιγαίο και τη διαμάχη με την Ελλάδα σε συνδυασμό όμως με την αμφιλεγόμενη στάση της Άγκυρας απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και τον Βλάντιμιρ Πούτιν, με αφορμή και την τελευταία συνάντησή του την Πέμπτη με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Αστάνα, αναφέρεται ανάλυση του Γκερντ Χέλερ για το Δίκτυο Συντακτών Γερμανίας RND.
«Επιδιώκει να μεσολαβήσει μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Πρόκειται εν τέλει για το δικό του πολιτικό μέλλον αναφέρει» το ρεπορτάζ.
«Ο Ερντογάν τα πάει ιδιαίτερα καλά με τον Πούτιν. Και οι δύο άντρες γνωρίζονται καλά, σκέφτονται παρόμοια και σέβονται ο ένας τον άλλον. Ο Πούτιν χρειάζεται τον Ερντογάν ως ΄άνθρωπό του’ στο ΝΑΤΟ (…) Και ο Ερντογάν χρειάζεται τον Πούτιν. Εξαρτάται από την ανοχή του στη στρατιωτική του επιχείρηση κατά των Κούρδων στη Βόρεια Συρία. Η Ρωσία καλύπτει το 40% των τουρκικών αναγκών σε φυσικό αέροο και πάνω από το ¼ των αναγκών σε πετρέλαιο (…) Οι Ρώσοι αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα τουριστών μετά τους Γερμανούς».
Το ρεπορτάζ συνεχίζει με αναφορές σε σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο. Παρά τις στενές σχέσεις με τον Πούτιν «ο Ερντογάν απαιτεί από τη Ρωσία να επιστρέψει την Κριμαία και τα άλλα κατεχόμενα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας στους νόμιμους κατόχους τους’. Αλλά πόσο αξιόπιστο ακούγεται αυτό από έναν αρχηγό κράτους, η χώρα του οποίου κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα ενός κράτους της ΕΕ, της Κύπρου καθώς και μεγάλα τμήματα της βόρειας Συρίας;» Ταυτόχρονα το ρεπορτάζ παραπέμπει στις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, «ότι δεν υπάρχει γι αυτόν».
Ο ανταποκριτής χαρακτηρίζει «αντιφατική» και «συγκεχυμένη» εκ πρώτης όψεως την πολιτική Ερντογάν, η οποία έχει έναν μόνο στόχο: «να διασώσει το πολιτικό του μέλλον». Κλείνοντας το ρεπορτάζ παρατηρεί: «Με τον ρόλο του ως ειρηνοποιού στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο Ερντογάν θέλει να αποσπάσει την προσοχή από την οικονομική κρίση, όπως ακριβώς κάνει με τους διαξιφισμούς στη Μεσόγειο. Οι πολιτικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν να διακινδυνεύσει ακόμη μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ελλάδα. Θα μπορούσε να του προσφέρει το πρόσχημα, προκειμένου να αναβάλει τις εκλογές».
