Σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση που εξέθεσε την αδύναμη στρατιωτική άμυνα της Μόσχας, μια έκρηξη μαμούθ κατέστρεψε σοβαρά τη γέφυρα Κερτς της Ρωσίας, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων. Αξίζει να σημειωθεί πως, η Ρωσία προσπαθούσε να υπερασπιστεί αυτή τη γέφυρα από την Ουκρανία εδώ και μήνες. Ο ρωσικός στρατός υπέστη σημαντική οπισθοδρόμηση μετά από μια τεράστια έκρηξη που προκάλεσε σοβαρές ζημιές στη γέφυρα μεταξύ της χερσονήσου της Κριμαίας και της ρωσικής ηπειρωτικής χώρας, αποκόπτοντας μια ζωτικής σημασίας γραμμή ανεφοδιασμού για τον καταιγιστικό πόλεμο της Μόσχας στην Ουκρανία.
Οι Ρώσοι προσπάθησαν να αποτρέψουν την άνευ προηγουμένου επίθεση αφού το ουκρανικό Υπουργείο Άμυνας απελευθέρωσε ένα πλωτό σύστημα HIMARS στραμμένο στη γέφυρα της Κριμαίας. Με την έντονη, περιπετειώδη μουσική να παίζει στο βάθος, το ομοίωμα HIMARS εθεάθη να επιπλέει στην επιφάνεια της Μαύρης Θάλασσας σε ένα βίντεο με λεζάντα «Γέφυρα Κερτς…σε παρακολουθούμε!».
Από τότε που η Ουκρανία ενίσχυσε τη στρατιωτική της αντεπίθεση κατά της Ρωσίας και αφού έλαβε θανατηφόρους πυραύλους και ρουκέτες από τις ΗΠΑ, η Ρωσία ήταν επιφυλακτική για μια επίθεση στη γέφυρα του Κερτς. Στις 4 Ιουλίου, αποκαλύφθηκε ότι η Ρωσία είχε μετακινήσει αντίμετρα, συμπεριλαμβανομένων δολωμάτων καλυμμένων με ανακλαστήρες ραντάρ και προπέτασμα καπνού, στη στρατηγική γέφυρα του Κερτς σε κάτι που θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια να διαφυλάξει μια κρίσιμη γραμμή ανεφοδιασμού στην Κριμαία από μια πιθανή πυραυλική επίθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο ρωσικός στρατός, ο οποίος πιστευόταν ότι ήταν μια τρομερή στρατιωτική δύναμη, υπέστη ορισμένες εξουθενωτικές απώλειες στα χέρια των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τον Απρίλιο του 2022, το καταδρομικό πυραύλων Moskva της Ρωσίας, ένα από τα πιο ισχυρά πολεμικά πλοία του ρωσικού Ναυτικού βυθίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα από τον ουκρανικό πύραυλο Neptune. Αργότερα, τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, εκρήξεις συγκλόνισαν την αεροπορική βάση Saki στην Κριμαία, καταστρέφοντας πολλά ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων πέντε Su-24 Flankers και τρία αεροσκάφη Su-30. Εκείνη την εποχή, η ουκρανική Πολεμική Αεροπορία είχε ισχυριστεί ότι τουλάχιστον 10 από τα αεροσκάφη υπέστησαν ζημιές, με δορυφορικές εικόνες να υπονοούν έναν ακόμη μεγαλύτερο απολογισμό. Ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη είχε επίσης δεχθεί επίθεση από τους Ουκρανούς.
Οι Ρώσοι έχουν υποστεί αρκετές τακτικές αποτυχίες τις προηγούμενες εβδομάδες και έχουν εκριζωθεί από τα εδάφη που είχαν καταλάβει τις πρώτες μέρες του blitzkrieg της Μόσχας. Η ουκρανική προέλαση πυροδότησε μια μαζική ρωσική προσάρτηση ουκρανικών εδαφών, προκαλώντας το Κίεβο να επισπεύσει την αίτησή του για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Το 2015, η Ρωσία εισήλθε σε έναν πόλεμο στη Συρία και άλλαξε την πορεία του προς όφελος του καθεστώτος σε μια από τις πιο επιτυχημένες στρατιωτικές της εκστρατείες τον τελευταίο καιρό. Ωστόσο, χρόνια αργότερα, το σκηνικό του πεδίου της μάχης άλλαξε εντελώς, με δυτικούς εμπειρογνώμονες να υποδηλώνουν ότι η Ρωσία έχει προκαλέσει την καταστροφή και πλησιάζει σε μια μεγάλη στρατιωτική ήττα.
Πώς η Ρωσία σάρωσε τη Συρία;
Πριν από επτά χρόνια, το 2015, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισε να υποστηρίξει τη συριακή κυβέρνηση στον αγώνα της ενάντια στους τρομοκράτες που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος και τους αντάρτες της Αλ Κάιντα που υποτίθεται ότι υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή, ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Αλ-Άσαντ συντηρήθηκε από τη στρατιωτική βοήθεια της Ρωσίας καθώς το ISIS χτυπήθηκε και το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της χώρας επέστρεψε στον κυβερνητικό έλεγχο.
Με τη Δύση, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, να μπαίνει στο προσκήνιο και να απαιτεί την παραίτηση του Άσαντ, φάνηκε ότι η διοίκηση του Άσαντ και πιθανώς ακόμη και το συριακό κράτος δεν είχαν καμία ευκαιρία. Η Ρωσία μπήκε στο παιχνίδι στις 30 Σεπτεμβρίου 2015, αλλάζοντας εντελώς το αποτέλεσμα. Επτά χρόνια αργότερα, οι ειδικοί συμφωνούν ότι η επέμβαση ήταν επιτυχής για τη Μόσχα.
Από τώρα, η ισορροπία δυνάμεων έχει αλλάξει δραστικά, με την κεντρική κυβέρνηση να επιβεβαιώνει εκ νέου την επιρροή της στο 70% της επικράτειας της χώρας, παρόλο που κανένας παράγοντας δεν μπορεί ακόμη να διεκδικήσει τον πλήρη έλεγχο.
Η ρωσική εκστρατεία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην αεροπορική υποστήριξη, με μαχητικά και επιθετικά αεροσκάφη να πραγματοποιούν εξόδους ασταμάτητα. Τον Νοέμβριο του 2015, η ρωσική Πολεμική Αεροπορία στη Συρία έσπασε ένα ρεκόρ πετώντας 134 εξόδους σε ένα μόνο 24ωρο όταν βαριά χτυπήματα, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών Tu-160 (Blackjack), Tu-95 (Bear) και Tu-95 22M3 (Backfire-C) μπήκαν στη σύγκρουση. Συμμετείχε επίσης το ρωσικό Ναυτικό, καθώς μικρά πυραυλικά πλοία εκτόξευσαν πυραύλους κρουζ Kalibr από την Κασπία Θάλασσα και το αεροπλανοφόρο Admiral Kuznetsov συμμετείχε στην πρώτη του αποστολή μάχης.
Ο Αντρέι Τσουπρίγκιν (Andrey Chuprygin), επίκουρος καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών Σχολών Ασιατικών Σπουδών της Μόσχας, δήλωσε στο RT Νews ότι η εξάλειψη του ISIS ήταν το πιο σημαντικό πράγμα. Δεύτερον, η Ρωσία εμπόδισε τα ισλαμικά κόμματα να αποκτήσουν τον έλεγχο, ούτε καν ως σύμμαχοι σε συνασπισμό. Τρίτον, η συριακή επιχείρηση αναζωπύρωσε απροσδόκητα την επικοινωνία μεταξύ της Ρωσίας, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, των γειτόνων της Συρίας, παρέχοντάς τους ένα φόρουμ συνεργασίας.
Ωστόσο, ακόμη και η εκστρατεία στη Συρία δεν ήταν ομαλή για τα έμπειρα στρατεύματα της Μόσχας. Η Συρία έγινε πεδίο δοκιμής για διάφορα όπλα και οπλισμούς για τη Ρωσία, με ορισμένους να αναφέρουν υψηλό βαθμό επιτυχίας, ενώ άλλοι οδήγησαν σε απόλυτη απογοήτευση.
Η Ουκρανία δεν είναι Συρία
Όλα όσα προέρχονται από την Ουκρανία αυτή τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χρήση υπερβολικής βίας, εμφανίστηκαν στη Συρία πριν από μερικά χρόνια. Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα πει ότι η παρουσία της Ρωσίας στη Συρία ήταν νόμιμη βάσει του διεθνούς δικαίου, επειδή ο ίδιος ο Άσαντ προσέγγισε το Κρεμλίνο για στρατιωτική βοήθεια. Στην ίδια γραμμή, ο Πούτιν προσάρτησε τέσσερις περιοχές της Ουκρανίας με το πρόσχημα του λεγόμενου αυθαίρετου δημοψηφίσματος.
Σύμφωνα με μια πηγή κοντά στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας που μίλησε στο RT, είναι κοινό γνωστό στους στρατιωτικούς κύκλους να ισχυρίζονται ότι η δράση της Ρωσίας στη Συρία τους έδωσε ζωτική εμπειρία μάχης. Ωστόσο, το 2022, μετά την αναγνώριση πολλών ζητημάτων που αντιμετώπισε ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία, αυτή η προοπτική μπορεί να θεωρηθεί απίστευτα προκατειλημμένη. Δεδομένου ότι ο αντίπαλος στη Συρία δεν είχε αεροπορία, αεράμυνα, πυροβολικό μεγάλης εμβέλειας και τεθωρακισμένο μηχανοποιημένο πεζικό, ορισμένοι παρατηρητές πιστεύουν ότι η συριακή μάχη μπορεί να έδωσε στους ηγέτες αιτία για κάποια υπερβολική εμπιστοσύνη.
Ο Αμπχιτζίτ Ιγέρ Μίτρα (Abhijit Iyer Mitra), ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Μελετών Ειρήνης και Συγκρούσεων και στρατιωτικός εμπειρογνώμονας, είπε στους EurAsian Times, «Η Ρωσία υπέστη αρκετές ανατροπές και στη Συρία, και ο εξοπλισμός της δεν είχε τόσο καλή απόδοση ούτε στη Συρία. Η διαφορά με τη Συρία ήταν ότι υπήρχαν συριακά στρατεύματα στο έδαφος στη Συρία που πέθαιναν στη μάχη. Η Ρωσία περιορίστηκε κυρίως σε αεροπορικές εκστρατείες ενάντια σε στοιχειώδεις έως ανύπαρκτες αεράμυνες. Την πρώτη φορά που η Ρωσική Αεροπορία πήγε εναντίον των Τούρκων, οι τελευταίοι κατέρριψαν τα αεροπλάνα και οι Ρώσοι πιλότοι βασανίστηκαν. Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη διαφορά. Με την Ουκρανία, αυτό που είναι διαφορετικό είναι ότι υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα στο έδαφος και ρωσική απαρχαιωμένη Πολεμική Αεροπορία στους ουρανούς».
Ο Μίτρα πρόσθεσε ότι «η Δύση εκπαίδευσε την Ουκρανία τα τελευταία αρκετά χρόνια μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Η Αμερική εκπαίδευσε τον ουκρανικό στρατό και πώς! Και δείτε, αυτός ήταν ένας τακτικός στρατός που δεν βομβαρδιζόταν τακτικά κάθε μέρα, ενώ η αντιπολίτευση στη Συρία, όπου ένα σωρό μαχητές δεν έλαβαν ποτέ επίσημη εκπαίδευση επειδή ήταν όλοι παράνομοι τρομοκράτες ή άλλοι που καμία χώρα δεν ήθελε στο έδαφός τους. Η Συρία χωρίστηκε σε πολλά τμήματα, αλλά στην Ουκρανία, μια κυβέρνηση και μια στρατιωτική μάχη είναι ένας κοινός εχθρός που εκπαιδεύεται από τη Δύση και είναι εξοπλισμένος με πολύ βαρύτερο εξοπλισμό».
Είναι επίσης σκόπιμο να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με τους αντάρτες που πολεμούν στη Συρία, ο ουκρανικός στρατός έχει λάβει προηγμένη στρατιωτική υποστήριξη από πολλές χώρες στη Δύση. Για παράδειγμα, τα HIMARS και M270 MLRS που παρέχονται από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, αντίστοιχα, έχουν προκαλέσει όλεθρο στις ρωσικές θέσεις, όπως και τα οπλισμένα drones όπως το TB2 Bayraktar που παρέχει η Τουρκία. Η Ουκρανία έχει λάβει επίσης αρκετούς φορητούς πυραύλους αεράμυνας Man που επέτρεψαν στα στρατεύματα να καταρρίψουν εχθρικά αεροσκάφη.
«Η επιτυχία της Ρωσίας στη Συρία προέρχεται από το γεγονός ότι μπόρεσε να ασκήσει τον έλεγχο του αέρα και να χτυπήσει σε μια στιγμή της επιλογής της, χρησιμοποιώντας ειδικές δυνάμεις και αεροπορία. Η ρωσική επέμβαση στη Συρία είναι πολύ διαφορετική από τον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή στην Ουκρανία, η Ρωσία διεξάγει έναν συμβατικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας και πολεμά εναντίον Ουκρανών που χρησιμοποιούν τακτικές που είτε έχουν τις ρίζες τους στο σοβιετικό δόγμα (όπως οι ρίζες της ίδιας της Ρωσίας) είτε στη νέα δυτική εκπαίδευση. Υπό αυτή την έννοια, η Ρωσία αντιμετωπίζει έναν σχεδόν ίσο αντίπαλό της στο πεδίο της μάχης, σε αντίθεση με τη Συρία, όπου πολεμούσε ανοργάνωτες ομάδες ανταρτών. Επίσης, η Ρωσία δεν έχει αποκτήσει αεροπορική υπεροχή στην Ουκρανία και αντιμετωπίζει τα σύγχρονα δυτικά όπλα. Τέλος, η Ρωσία δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τις ειδικές δυνάμεις της και τις επίλεκτες μονάδες της στην Ουκρανία», είπε στους EurAsian Times ο Σεθ Φράντζμαν (Seth Frantzman), συγγραφέας του «Drone Wars» και αναλυτής στη Μέση Ανατολή.
Πρόσθεσε, «Στη Συρία, η Ρωσία έκανε ποδήλατο μέσω μονάδων, στέλνοντάς τις για να αποκτήσουν εμπειρία και η Ρωσία χρησιμοποίησε μονάδες υψηλότερης ποιότητας. συσσωρεύονται από τη Wagner και άλλους στρατιωτικούς εργολάβους (δηλαδή, μισθοφόρους). Είναι ένα πράγμα να πολεμάς έναν περιορισμένο πόλεμο με περιορισμένους στόχους, όπως στη Συρία με σύμμαχο το συριακό καθεστώς και με τη βοήθεια της Χεζμπολάχ και του Ιράν, και άλλο να πολεμάς στην Ουκρανία ενάντια στους Ουκρανούς που υποστηρίζονται από τη Δύση. Πράγματι, στη Συρία, η Ρωσία είχε πρόσβαση σε πολλά τοπικά στρατεύματα και πολιτοφυλακές υποστηριζόμενες από το Ιράν που θα μπορούσαν να θεωρηθούν τροφή για τα κανόνια. Στην Ουκρανία, η Ρωσία πρέπει να βασίζεται στους δικούς της στρατιώτες. Η έλλειψη αεροπορικής υπεροχής είναι το κύριο ζήτημα. Στη Συρία, η Ρωσία θα μπορούσε να βασιστεί στην αεροπορία της, αλλά στην Ουκρανία φοβάται να χρησιμοποιήσει την αεροπορική της δύναμη λόγω του φόβου ότι θα χάσει πολύτιμους πιλότους».
Η σύγκρουση στην Ουκρανία ήταν σημαντικά διαφορετική λόγω της ανοιχτής και βαριάς στρατιωτικής βοήθειας που παρείχε η Δύση και της εκπαίδευσης που παρέχεται στα στρατεύματα από τις χώρες του ΝΑΤΟ. Η Δύση έχει επίσης βοηθήσει τα ουκρανικά στρατεύματα με προηγμένο επίπεδο πληροφοριών, ειδικά σε περίπλοκες και υψηλού κινδύνου επιχειρήσεις που οδηγούν στη νίκη τους.
