Σε άρθρο του το Al Jazeera, πραγματεύεται τα επίμαχα ζητήματα μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας και τα αίτια της έντασης μεταξύ τους και εξετάζει τις διαφορετικές διαστάσεις της τρέχουσας τεταμένης κατάστασης από τους προκατόχους της, σύμφωνα με την ιστοσελίδα echedoros-a.gr.
Εξετάζει, ακόμη, τις δυνατότητες μεταφοράς της κατάστασης έντασης μεταξύ των δύο χωρών σε μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ τους, μέσω των παραγόντων που το κινητοποιούν και το εμποδίζουν.
Αλληλοκατηγορίες
Αφού τα ελληνικά αμυντικά συστήματα εντόπισαν τουρκικά μαχητικά πάνω από τη Μεσόγειο, επανήλθε η ένταση στις σχέσεις Άγκυρας και Αθήνας, με απειλές και υπαινιγμούς για πιθανή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ τους και ο καθένας από αυτούς να υποβάλλει καταγγελίες εναντίον του άλλου στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου. (ΝΑΤΟ), την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η παρούσα εργασία εξετάζει τους επίμαχους φακέλους μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας και τα αίτια της έντασης μεταξύ τους, και η τρέχουσα ένταση μεταξύ τους διαφέρει από τους προκατόχους της.
Η εργασία μελετά την πιθανότητα η κατάσταση έντασης μεταξύ των δύο χωρών να μεταβεί σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ τους, μέσω των παραγόντων που την οδηγούν και την αποτρέπουν.
Παρά τις αιχμηρές δηλώσεις και από τις δύο πλευρές και τις συζητήσεις για στρατιωτική σύγκρουση, η τελευταία παραμένει μια απίθανη πιθανότητα αυτή τη στιγμή, αν και υπάρχουν μελλοντικές εξελίξεις που ενδέχεται να αυξήσουν τις πιθανότητες και τις δυνατότητές της.
Ιστορικό: Περίπλοκη σύγκρουση
Η ελληνοτουρκική σύγκρουση είναι μια από τις παραδοσιακές ανεπίλυτες συγκρούσεις από τον περασμένο αιώνα. Ιστορικά, θρησκευτικά, εθνικά, πολιτιστικά και γεωπολιτικά συμφραζόμενα συμβάλλουν στην ανάφλεξή της, γεγονός που τείνει συνεχώς τις σχέσεις των δύο χωρών με περιόδους ηρεμίας που μπορούν να θεωρηθούν εξαίρεση, παρόλο που είναι μέλη του ΝΑΤΟ, δήθεν σύμμαχοι ή τουλάχιστον όχι αντίπαλοι.
Παραδοσιακά, τα οράματα των δύο χωρών έρχονται σε αντίθεση και συγκρούονται για μια σειρά αμφιλεγόμενων φακέλων, με κυριότερο το Κυπριακό, τα νησιά του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος του οπλισμού, των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου τους, το ελληνικό βέτο για την είσοδο της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκή Ένωση, και η οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων στη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Ωστόσο, η ανακάλυψη ποσοτήτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έχει αναζωπυρώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών τα τελευταία χρόνια σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων και τον καθορισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών τους στη Μεσόγειο ιδιαίτερα, διότι το θέμα είναι συνδέεται με το μοίρασμα του αναμενόμενου πλούτου, ιδιαίτερα του φυσικού αερίου, αφενός, και του γεωπολιτικού ανταγωνισμού, αφετέρου στην περιοχή.
Όπως ακριβώς ο αναμενόμενος πλούτος φυσικού αερίου στην περιοχή έχει διαμορφώσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, έχει πλαισιώσει και τον χάρτη των ευθυγραμμίσεων στην περιοχή. Μετά από δεκαετίες στασιμότητας στη λύση του Κυπριακού, η Τουρκία υποχώρησε από την υποστήριξη της ενοποίησης του νησιού, ζητώντας τη σύσταση δύο κρατών, το ένα για τους Τουρκοκύπριους και το άλλο για τους Ελληνοκύπριους. Αυτό φαίνεται να υποκινείται εν μέρει από τα αναμενόμενα τουρκικά (και κυπρο-τουρκικά) συμφέροντα για τη διαίρεση των θαλάσσιων συνόρων σύμφωνα με αυτή τη λύση.
Από την άλλη, η Ελλάδα εγκαθίδρυσε με την ελληνική Κύπρο, το «Ισραήλ», την Αίγυπτο, την Ιταλία (και την Ιορδανία και την Παλαιστίνη), με την υποστήριξη των ΗΑΕ και της Γαλλίας, το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου στις αρχές του 2019 σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει και να απομονώσει την Τουρκία, να οριοθετήσει τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία, τη Λιβύη τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, και η ίδια ιδέα παρουσιάστηκε επανειλημμένα στην Αίγυπτο.
Από τη δεκαετία του εξήντα του περασμένου αιώνα και στη συνέχεια με την τουρκική στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο το 1974, με την ονομασία «Κυπριακή Ειρηνευτική Διαδικασία», η ένταση μεταξύ των δύο χωρών έχει κλιμακωθεί αρκετές φορές, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της το 1996 σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών πήραν μια κλιμακούμενη τάση τα τελευταία χρόνια λόγω της σύγκρουσης στην ανατολική Μεσόγειο και σχεδόν έφτασαν στο χείλος μιας στρατιωτικής σύγκρουσης τον Αύγουστο του 2020.
Το ΝΑΤΟ παρενέβη ως μεσολαβητής μεταξύ των δύο πλευρών και η Τουρκία μείωσε τις ερευνητικές της δραστηριότητες στην ανατολική Μεσόγειο ως χειρονομία καλής θέλησης και μεταξύ των δύο πλευρών ξεκίνησε διερευνητικούς διαλόγους για τις διαφορές και τα εκκρεμή ζητήματα μεταξύ τους.
Τότε ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος ήταν θετικός παράγοντας στις σχέσεις των δύο χωρών. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Τουρκία και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Ερντογάν τον Μάρτιο του 2022, μιλώντας για την ανάγκη «να παραμείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας και να βελτιώσουν τις σχέσεις παρά τις διαφορές», με το σκεπτικό ότι οι δύο χώρες φέρουν «ειδική ευθύνη για την μεταβαλλόμενη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας» στο περιθώριο του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.
Τα αίτια της πρόσφατης έντασης: τι νέο υπάρχει;
Παρά το θετικό κλίμα που δημιούργησε η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τουρκία, οι σχέσεις των δύο χωρών επανήλθαν γρήγορα σε ένταση, πρώτα πολιτικά και μετά επί του πεδίου.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον τον περασμένο Μάιο με αφορμή την 201η επέτειο από την έναρξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και κάλεσε τα μέλη του τελευταίου στην ομιλία του να λάβουν υπόψη τις ευαισθησίες της χώρας του σε οποιαδήποτε συμφωνία όπλων προς την Τουρκία, ιδιαίτερα την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο (9), την οποία η τελευταία θεώρησε ως ώθηση να μην την πουλήσει στα μαχητικά F-16, τα οποία διαπραγματεύτηκε πρόσφατα η Ουάσιγκτον.
Η τουρκική αντίδραση ήταν πολύ οξεία και ο Ερντογάν διαμαρτυρήθηκε για την «εμπλοκή τρίτων» στις τουρκοελληνικές σχέσεις, σε αντίθεση με ό,τι είχαν συμφωνήσει οι δύο χώρες, κηρύσσοντας το τέλος του μεταξύ τους διαλόγου.
Επί τόπου, η Άγκυρα έχει παραπονεθεί για τα ελληνικά αμυντικά συστήματα που παρενοχλούν τα μαχητικά F-16 από τον εναέριο στόλο της κατά τη διάρκεια αποστολής του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο.
Η Άγκυρα είπε ότι η Αθήνα χρησιμοποίησε το ρωσικό αμυντικό σύστημα S-300 εναντίον των μαχητικών της και ότι εμπόδισε τα ραντάρ της, κάτι που η τελευταία διέψευσε.
Η εξέλιξη αυτή έχει σημαντικές επιπτώσεις για την Άγκυρα, καθώς είναι η πρώτη φορά που η Αθήνα χρησιμοποιεί το ρωσικό σύστημα, το οποίο υποτίθεται ότι είναι ανενεργό, και από την άλλη, αποτελεί απόδειξη -από την άποψή της- των διπλών σταθμών της τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, καθώς η ίδια η Τουρκία έχει επικριθεί και τιμωρηθεί για την αγορά του ρωσικού αμυντικού συστήματος της Ρωσίας S-400, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσής του από το πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35.
Η Τουρκία απέστειλε επίσημες επιστολές στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, στα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον Ανώτατο Εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων και Πολιτικής Ασφάλειας, Ζοζέπ Μπορέλ.
Η αντίδραση της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ως «παράνομες πρακτικές»
Τα μηνύματα περιελάμβαναν αυτό που η Άγκυρα θεωρεί ότι είναι οι «παράνομες πρακτικές και οι εξτρεμιστικές απαιτήσεις» της Ελλάδας, εξηγώντας την άποψη και τη θέση της Τουρκίας, καθώς και τα «προκλητικά και εχθρικά βήματα» της Ελλάδας προς την Τουρκία.
Σύμφωνα με την Άγκυρα, από τις αρχές του τρέχοντος έτους, η Ελλάδα έχει παραβιάσει τον τουρκικό εναέριο χώρο μέσω των μαχητικών της 256 φορές, τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας με τα σκάφη της ακτοφυλακής της 33 φορές και έχει παρενοχλήσει τουρκικά μαχητικά 158 φορές.
Η Άγκυρα πιστεύει ότι η Ελλάδα τείνει σκόπιμα τις σχέσεις μαζί της και ο Τούρκος πρόεδρος είπε: Κάποιες χώρες – που δεν τις κατονόμασε - χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να διεξάγουν έναν πόλεμο πληρεξουσίων κατά της Τουρκίας, όπως συνέβη πριν από έναν αιώνα (14), αλλά ορισμένοι Τούρκοι αξιωματούχοι ανέφερε ότι εννοούσε τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Η Ουάσιγκτον και η Αθήνα ανανέωσαν τη μεταξύ τους συμφωνία αμυντικής συνεργασίας υπό το φως της έντασης μεταξύ της τελευταίας και της Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης της αμερικανικής στρατιωτικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και της χρήσης πρόσθετων στρατιωτικών βάσεων(17), και όπως δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, μετά υπογραφή: οι δύο χώρες θα αντιμετωπίσουν απειλές στην ανατολική Μεσόγειο, με αναφορά στην Τουρκία.
Η Τουρκία επικρίνει επίσης την εγκατάλειψη της ουδέτερης θέσης των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών καθώς και στο Κυπριακό υπέρ της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας και δηλώνει ότι δεν πιστεύει στην αφήγηση της Ουάσιγκτον ότι οι στρατιωτικές της βάσεις στην Ελλάδα και η Κρήτη και οι στρατιωτικοί ελιγμοί της με την Ελλάδα κοντά στα τουρκικά σύνορα στρέφονται κατά της Ρωσίας(20).
Ερώτημα: Θα υπάρξει στρατιωτική σύγκρουση;
Το επίπεδο έντασης μεταξύ των δύο χωρών ανέβηκε τους τελευταίους μήνες και έφτασε στο αποκορύφωμά του με το περιστατικό στόχευσης τουρκικών μαχητικών, το οποίο η Άγκυρα θεώρησε άδικη εχθρική ενέργεια και το πνεύμα της συμμαχίας εντός του ΝΑΤΟ.
Το θέμα δεν σταμάτησε στο να διαμαρτύρονται μεταξύ τους οι δύο χώρες για τους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς, αλλά άρχισαν να συζητούν για τις δυνατότητες και τα σενάρια μιας στρατιωτικής λύσης, ακόμη και να προετοιμάζονται για αυτήν.
Ο Τούρκος Πρόεδρος χαρακτήρισε «κατεχόμενα» τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, που σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν την υποταγή τους στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τα νησιά που μεταβιβάστηκαν στην τελευταία από την Ιταλία απευθείας σύμφωνα με την Ειρηνευτική Συμφωνία του Παρισιού, 1947, χωρίς τη συγκατάθεση της Τουρκίας.
Σε αυτό ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είπε:
Ο οπλισμός των νησιών από την Ελλάδα θέτει προς συζήτηση το ζήτημα της κυριαρχίας της σε αυτά με το σκεπτικό ότι η ελληνική κυριαρχία συνδέεται με τον όρο του αφοπλισμού.
Ο Ερντογάν απείλησε την Ελλάδα, λέγοντας: «Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά σε σας μια νύχτα», μια φράση που έχει επανειλημμένα επαναλάβει απέναντι στις οργανώσεις που η χώρα του θεωρεί τρομοκρατικές και αυτονομιστικές στη βόρεια Συρία πριν ξεκινήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τους και είναι -δηλαδή η πρόταση- μέρος ενός τραγουδιού που σχετίζεται με την επιχείρηση της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής στην Κύπρο, 1974, εναντίον της ίδιας της Ελλάδας. Κάτι που αυξάνει τη σημασία του.
Και επειδή κάθε χώρα αντιπροσωπεύει τον ιστορικό, θρησκευτικό και εθνικό εχθρό/εχθρό της άλλης, οι αξιολογήσεις και οι εκτιμήσεις πολλαπλασιάζονται και στις δύο, οι οποίες βλέπουν τον πόλεμο ως αναπόφευκτο σενάριο και μερικές από αυτές λαμβάνουν τη μορφή άμεσης απειλής πολέμου.
Σε κάτι που φαινόταν να είναι μια προσπάθεια να αποδείξει την εγκυρότητα της αφήγησής της ότι η Τουρκία ήθελε πόλεμο, η Ελλάδα έσκαψε χαρακώματα στα σύνορά της ως αμυντικό μέτρο για κάθε πιθανό χερσαίο πόλεμο (24).
Ο Ερντογάν τόνισε πολλές φορές ότι η Ελλάδα δεν είναι ίση, ούτε οικονομικά ούτε στρατιωτικά, με τη χώρα του, υπονοώντας ότι η άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία δεν είναι προς το συμφέρον της και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.
Εκτός από τις γεωγραφικές, δημογραφικές και οικονομικές πτυχές που ευνοούν σαφώς την Τουρκία, οι αριθμοί της ιστοσελίδας Global Fire Power υποστηρίζουν αυτό το τουρκικό όραμα και από στρατιωτική πλευρά.
Ο τουρκικός στρατός κατατάσσεται 13ος στον κόσμο σε σύγκριση με τον 27ο του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με την κατάταξη του 2022.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η αεροπορία είναι καθοριστική σε οποιαδήποτε πιθανή σύγκρουση μεταξύ των δύο πλευρών και ότι η Άγκυρα φοβάται την απαξίωση του εναέριου στόλου της, ειδικά αφού αποβλήθηκε από το σχέδιο μαχητικών F-35 και δεν έλυσε το ζήτημα τους.
Θα μπορούσε να ανατραπεί η ισορροπία των εναέριων δυνάμεων Τουρκίας και Ελλάδας με την απόκτηση των αεροσκαφών Rafale από τη Γαλλία και των F-16, και πιθανώς το F-35 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό κάνει διστακτική την Τουρκία.
Και επειδή οι ατομικές δυνατότητες και των δύο χωρών δεν αποτελεί τον μόνο καθοριστικό παράγοντα για την εκτίμηση των πιθανοτήτων μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, η υπεροχή της Ελλάδας παραμένει μια θεωρητική πιθανότητα, ωστόσο, εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων κινήτρων.
Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας
Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας παραμένει το κύριο κίνητρο σύγκρουσης, ιδίως τα θέματα του φυσικού αερίου και του εξοπλισμού των νησιών του Αιγαίου και, σε μικρότερο βαθμό, το Κυπριακό, ειδικά επειδή συνδέεται από πολλές πλευρές με την εθνική ασφάλεια των δύο χωρών.
Τα νησιά, για τα οποία η Τουρκία κατηγορεί ότι εξοπλίζει η Ελλάδα, κατά παράβαση των Συμφωνιών της Λωζάνης, 1923, και της Ειρήνης του Παρισιού, 1947, βρίσκονται μόλις χιλιόμετρα από την τουρκική ενδοχώρα και το φυσικό αέριο που αναμένεται στην ανατολική Μεσόγειο θα αποτελέσει σημαντική πηγή της οικονομικής ανάπτυξης και γενικότερα θα βελτιώσει οικονομικά το κράτος που θα το λάβει. Αυτό δεν το επιθυμεί η Άγκυρα.
Η συνεχιζόμενη κλιμάκωση της Ελλάδας παρά τις απειλές της Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένου του πυροβολισμού τουρκικού εμπορικού πλοίου στα διεθνή ύδατα (28), δείχνει την επιθυμία της να συνεχίσει την ένταση προφανώς. Επιπλέον, οι πολλοί παράγοντες που αποτέλεσαν το έδαφος για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, με κυριότερους από τους οποίους είναι η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών παγκοσμίως και οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού και άλλοι παράγοντες, μπορεί να θερμάνουν τις τουρκοελληνικές σχέσεις όπως έκανε με άλλες περιοχές. του κόσμου όπως η Ταϊβάν και τα Βαλκάνια.
Ο εκλογικός παράγοντας
Μεταξύ των παραγόντων που μπορούν να συμβάλουν στη θέρμανση της ατμόσφαιρας μεταξύ των δύο χωρών είναι η εγγύτητα των κεντρικών εκλογικών κέντρων και στις δύο χώρες.
Η Τουρκία περιμένει τις κρίσιμες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 (και υπάρχει πιθανότητα να παρουσιαστούν) και η Ελλάδα θα προηγηθεί την ερχόμενη άνοιξη με βουλευτικές και δημοτικές εκλογές.
Η οξεία ρητορική, οι απειλές και πιθανώς οι προστριβές πεδίου θα είναι παράγοντες που θα φέρουν φωνές υπό το φως της κινητοποίησης των δύο χωρών μεταξύ τους και της εσωτερικής κατάστασης υποστήριξης για τη σύγκρουση και στις δύο.
Επιπλέον, υπάρχει μια κατάσταση δυσπιστίας μεταξύ των δύο χωρών και η έλλειψη οποιουδήποτε συμφωνημένου μηχανισμού ή αναφοράς για νομικό διαχωρισμό μεταξύ τους μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από τις διαπραγματεύσεις σύμφωνα με τη Συμφωνία της Βέρνης (29), την αναστολή του διαλόγου γύρους μεταξύ τους, και την ενασχόληση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, καθώς και την έλλειψη εργαλείων αμοιβαίας πίεσης εκτός από το στρατιωτικό πεδίο.
Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανακάλυψη κοιτασμάτων αερίου μπορεί να αποτελέσει εκρηκτικό παράγοντα μεταξύ των δύο χωρών και να ωθήσει την κατάσταση της έντασης σε επίπεδο σύγκρουσης μεταξύ τους.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν παράγοντες που συμβάλλουν στο να μην περάσουν οι δύο χώρες από την ένταση στη στρατιωτική κλιμάκωση και την άμεση αντιπαράθεση.
Στην πρώτη γραμμή αυτών των παραγόντων βρίσκεται ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος. Το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε να θέλει το ΝΑΤΟ είναι ένας πόλεμος μεταξύ δύο από τα μέλη του καθώς προσπαθεί να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ως εκ τούτου, αναμένεται ότι η συμμαχία και συγκεκριμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα μεσολαβήσουν μεταξύ των δύο χωρών και θα μειώσουν την μεταξύ τους ένταση πριν κλιμακωθούν οι εξελίξεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ αποτελεί μια σχετική εγγύηση ότι τα πράγματα δεν θα κλιμακωθούν μεταξύ τους, είτε όσον αφορά τον αντίκτυπο της συμμαχίας και στις δύο χώρες είτε όσον αφορά τη δυσκολία εύρεσης συμμάχων και συμμετεχόντων για οποιοδήποτε μέρος σε πολεμικό σενάριο.
Για την Τουρκία, οποιαδήποτε κλιμάκωση με την Ελλάδα μπορεί να είναι ένας άμεσος λόγος για την ματαίωση της συμφωνίας για τα μαχητικά F-16 με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες βασίζονται σε αυτήν για την ανανέωση του εναέριου στόλου της.
Επίσης, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία σε ελληνικό έδαφος, κοντά στα τουρκικά σύνορα και στο νησί της Κρήτης ειδικότερα, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικίνητρο για οποιαδήποτε διευρυμένη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών. Ίσως οι οικονομικές συνθήκες που βιώνουν οι δύο χώρες, αφενός, και το αναμενόμενο κόστος οποιουδήποτε πολέμου μεταξύ τους σε ανθρώπινο, οικονομικό, στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο, από την άλλη, είναι μεταξύ των περιορισμών της στρατιωτικής επιλογής.
Συνοψίζοντας, παρά την παρουσία μιας σειράς τοπικών, περιφερειακών και διεθνών παραγόντων που θα μπορούσαν να ωθήσουν τις δύο χώρες σε σύγκρουση, το κόστος αυτής της επιλογής (ειδικά αν βαθύνει και επεκταθεί με την πάροδο του χρόνου), η ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, ο φόβος για την είσοδο τρίτων στη γραμμή αντιπαράθεσης και άλλων παραγόντων, καθιστούν την στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών είναι απίθανη.
Ως εκ τούτου, οι αιχμηρές και υψηλού επιπέδου δηλώσεις των δύο χωρών η μια προς την άλλη μπορούν να γίνουν κατανοητές ως μηνύματα προς το εσωτερικό όπου οι δύο χώρες βρίσκονται κοντά σε σημαντικά εκλογικά δικαιώματα και για τους δύο, καθώς και ως μηνύματα δύναμης προς την άλλη πλευρά για να αποτρέψει και να μειώσει τις πιθανότητες σύγκρουσης καταρχήν.
Ωστόσο, η τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ των δύο χωρών, η ευαισθησία των επίμαχων φακέλων μεταξύ τους και οι πιθανές περιοχές τριβής, ειδικά στο Αιγαίο, καθιστούν τη μετάβασή τους από την περιοχή της έντασης στην κλιμάκωση πάντα πιθανή, ειδικά εάν ήταν ακούσια/απρογραμμάτιστη, αλλά μάλλον ως αποτέλεσμα ανακριβών εκτιμήσεων, ακούσιων σφαλμάτων ή κυλιόμενων εξελίξεων.
Ωστόσο, αυτού του είδους η τριβή - εάν συμβεί - μπορεί ακόμα να ελεγχθεί και να περιοριστεί γρήγορα, όπως συνέβη σε προηγούμενες εμπειρίες, και ένας εκτεταμένος πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών παραμένει μια απίθανη πιθανότητα στο άμεσο μέλλον, και δεν βασίζονται πραγματικά στοιχεία σε αυτό στο παρόν.
Ωστόσο, η συνέχιση των επίμαχων φακέλων μεταξύ των δύο χωρών χωρίς πλαίσια και μονοπάτια διαλόγου και λύσης, διατηρεί τις πιθανότητες αντιπαράθεσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο μέλλον, ιδιαίτερα επηρεαζόμενες από άλλες εξελίξεις όπως οι εκλογές ή η ανακάλυψη φυσικού αερίου στις «αμφισβητούμενες περιοχές» (σημ. διεκδικούμενες από την Τουρκία θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας).
