"Ανήκει η Τουρκία στις Συμφωνίες του Αβραάμ;", είναι ο τίτλος άρθρου Διεθνούς έγκριτου ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Οι Συμφωνίες του Αβραάμ έδειξαν ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να οικοδομήσουν σημαντικούς διπλωματικούς δεσμούς με τα αραβικά κράτη, όχι μόνο αξιοποιώντας τις άφθονες στρατιωτικές και οικονομικές ευκαιρίες τους, αλλά και εκμεταλλευόμενοι τις γεωπολιτικές εξελίξεις για να προωθήσουν τα αμοιβαία συμφέροντα.
Η σύγχρονη πραγματικότητα που προέκυψε με την ψήφιση των Συμφωνιών του Αβραάμ υποδηλώνει ότι τα κίνητρα, πέρα από τους τεχνολογικούς και οικονομικούς δεσμούς, ήταν να παράσχουν αντίβαρο στις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ιράν, να αυξήσουν τις στρατιωτικές πωλήσεις των ΗΠΑ και αποκλειστικά για τα κράτη του Κόλπου, να αντισταθούν στην περιφερειακή παρέμβαση από την Τουρκία.
Ενώ η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επικεντρωθεί σε μια ατζέντα που συγκρούεται με τα κράτη του Κόλπου και έχει επιδεινώσει περαιτέρω θεμελιώδεις ατέλειες στη σχέση Ισραήλ-Τουρκίας την προηγούμενη δεκαετία, μια αμοιβαία επωφελής εταιρική σχέση με την ένταξη της Τουρκίας στις Συμφωνίες του Αβραάμ θα εδραιώσει ένα πλήρες μπλοκ της Μέσης Ανατολής ικανό να αντιμετωπίσει τα πιο κρίσιμα ζητήματα της περιοχής.
Όχι μόνο είναι απαραίτητο, αλλά η σημερινή βελτίωση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας ανοίγει ένα παράθυρο στο οποίο κάτι τέτοιο είναι πιο πιθανό από ποτέ.
Ο γενικός διευθυντής του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών Alon Ushpiz και ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Sedat Onal ολοκλήρωσαν μια συμφωνία για το Ισραήλ και την Τουρκία να επιστρέψουν σε πλήρεις διπλωματικές σχέσεις στις 16 Αυγούστου με την επαναφορά των πρεσβευτών και των γενικών προξένων, κατόπιν των δημοσίων δεσμεύσεων από τον Ερντογάν και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Yair.
Η συμφωνία ακολούθησε σημάδια καλής πίστης μεταξύ των δύο κρατών, συμπεριλαμβανομένης της επαναλειτουργίας του ισραηλινού εμπορικού γραφείου στην Κωνσταντινούπολη, της απόφασης της Άγκυρας να επιτρέψει στις ισραηλινές αεροπορικές εταιρείες να πετούν προς την Τουρκία και της καταστολής ιρανικών σχεδίων για δολοφονία Ισραηλινών πολιτών στην Τουρκία μέσω συνεργατικών προσπαθειών ασφάλειας.
Η δυναμική έχει κορυφωθεί σε μια επίσημη δημόσια ανανέωση των σχέσεων, χρόνια αφότου η σχέση είχε υποχωρήσει σε ιστορικό χαμηλό.
Για να μην ξεχνάμε ότι ήταν μόλις πριν από δεκατρία χρόνια που η Τουρκία διέκοψε τους δεσμούς της με το Ισραήλ μετά τον πόλεμο της Γάζας το 2009 και εδραίωσε περαιτέρω τη σχέση της με αξιωματούχους της Χαμάς μετά το περιστατικό του Στόλου της Γάζας το 2010.
Η ανακοίνωση των Συμφωνιών του Αβραάμ το 2020 αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση από Ερντογάν.
Πίστευε ότι έγινε ως ανρίβαρο στη σχέση της Τουρκίας με το Κατάρ και σήμαιναν μια επίσημη απόρριψη της παλαιστινιακής δεινής κατάστασης από τα συμμετέχοντα μουσουλμανικά κράτη.
Ωστόσο, συνειδητοποιώντας ότι είναι τώρα η ώρα για επίσημη ένταξη, η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από το Ιράν εν μέσω της συνεχιζόμενης εμπλοκής της Ισλαμικής Δημοκρατίας στη Συρία.
Επιπλέον, οι πολιτικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης είναι μάταιες ενάντια σε έναν Ισραηλινο-Αραβικό συνασπισμό.
Με το πλήθος των επιλογών στο τραπέζι, η Άγκυρα πρέπει να αισθάνεται την υποχρέωση να ενταχθεί στις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Ο αναδυόμενος ισραηλινο-αραβικός συνασπισμός έχει τη διπλωματική δύναμη να αναγκάσει την Τουρκία να ευθυγραμμιστεί επισήμως με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα κράτη του Κόλπου.
Σύμφωνα με τον Ούγγρο ερευνητή Zoltán Egeresi, η Τουρκία μπορεί να βασίζεται μόνο σε πιο αδύναμους εταίρους όταν προσπαθεί να δημιουργήσει τον δικό της περιφερειακό συνασπισμό.
Η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA), η οποία ελέγχει το δυτικό τμήμα της Λιβύης, συνδέεται στενά με την Τουρκία, αλλά δεν έχει αποκτήσει πλήρη κυριαρχία στη Λιβύη.
Η σύμμαχος της Τουρκίας, Μάλτα, δεν την έχει υποστηρίξει για τα θαλάσσια δικαιώματα της Μεσογείου, ενώ η Γαλλία στέλνει πολεμικά πλοία στην Ελλάδα για να στηρίξει τις αξιώσεις της στις πλούσιες σε ορυκτά θάλασσιες περιοχές.
Η προθυμία της Τουρκίας να συνεργαστεί με τη Χαμάς και τη Φατάχ, κατέστησε τον Ερντογάν ισότιμο με την Παλαιστινιακή Αρχή.
Ωστόσο, αυτή η σχέση δεν έχει δώσει στο τουρκικό έθνος κάποιο σαφές πλεονέκτημα, για να πετύχει τους μεγαλύτερους στρατηγικούς του στόχους.
Αμοιβαία Συμφέροντα
Δεδομένου ότι οι εναλλακτικές λύσεις βάζουν την Τουρκία ανάμεσα στον ανταγωνισμό με τον συνασπισμό και το Ιράν, τα καθαρά οφέλη από την ένταξη υπερτερούν σημαντικά των κινδύνων. Εσωτερικά, η ένταξη στις συμφωνίες θα μπορούσε να είναι μια πολιτικά εύπλαστη επιλογή για την κυβέρνηση.
Παρά τις σαφείς και προφανείς επικρίσεις που θα προέκυπταν από το γεγονός ότι η στάση της Τουρκίας στο παλαιστινιακό ζήτημα ήταν από τις πιο έντονες, μια συμφωνία συνεργασίας όχι μόνο με το Ισραήλ αλλά και με την πιο ουδέτερη κυβέρνηση Μπάιντεν θα μπορούσε να γίνει με τρόπο που να σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν υιοθετεί την διπλωματική οδό για τα παλαιστινιακά ζητήματα.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια υποθετική συμφωνία πιθανότατα δεν θα απαγόρευε μια συνεχή ώθηση από την κυβέρνηση Ερντογάν για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Στο οικονομικό μέτωπο, η Τουρκία και το Ισραήλ μοιράζονται μια αμοιβαία επιθυμία και κίνητρο για δεσμούς στον ενεργειακό τομέα.
Όπως σημειώνει ο Τζαλάλ Σελμί του Ινστιτούτου της Ουάσιγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής, η απόφαση των ΗΠΑ να μην υποστηρίζουν πλέον τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed, ο οποίος προοριζόταν να μεταφέρει ισραηλινό αέριο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας και ελληνικής Κύπρου, «παρείχε μια ευκαιρία στην Άγκυρα».
Η ανάπτυξη ενός αγωγού μέσω της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της ανάγκης εντός του κράτους για φυσικό αέριο και της εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό πετρέλαιο εν μέσω του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου.
Αυτή η οικονομική συνεργασία θα παρείχε στην Τουρκία περισσότερη ισοτιμία στις διαπραγματεύσεις για τα θαλάσσια δικαιώματα στο Αιγαίο, καθώς παραμένει σε διαμάχη με την Κύπρο και την Ελλάδα, και τα δύο κράτη της ΕΕ, με αξιώσεις στην περιοχή.
Στρατιωτικά, ένα επίσημο σύμφωνο θα αποκαθιστούσε τους δεσμούς ασφαλείας που επιθυμούσε η Τουρκία από τη στιγμή που το Ιράν αύξησε την πίεση μέσω των αντιπροσώπων του στην περιοχή και η αγορά από την Άγκυρα ρωσικών πυραυλικών συστημάτων εδάφους-αέρος S-400 προκάλεσε διαμάχη με το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αγορά των S-400 έθεσε σε αναμονή οποιαδήποτε περαιτέρω υποστήριξη της Δύσης στον αμυντικό τομέα της Τουρκίας.
Η δέσμευση για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην περιοχή θα έκανε πιο πιθανό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες να προχωρήσουν ως εταίρος στην τουρκική άμυνα.
Η Τουρκία αναγνωρίζει επίσης ότι το μέλλον των πωλήσεων όπλων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και αυτής βασίζεται στην υποστήριξη του Ισραήλ.
Ομάδες υπέρ του Ισραήλ και οι εβραϊκές οργανώσεις υπεράσπισης στην Ουάσιγκτον έχουν από καιρό επιρροή στους δεσμούς ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία. Μπορούν να διασφαλίσουν, ειδικότερα, ότι θα πραγματοποιηθεί η πολυαναμενόμενη πώληση μαχητικών F-16 στην Τουρκία.
Αυτή η διαβεβαίωση μπορεί να προσδώσει στην Τουρκία αυξημένη ισχύ στον στρατό της χωρίς να διαταράξει τους εταίρους του Κόλπου, που παραμένουν επιφυλακτικοί για τη σχέση της με το Κατάρ
Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κερδίσουν και από αυτό. Είναι ο μόνος μηχανισμός που έχει ήδη τεθεί σε ισχύ για να διασφαλίσει ότι μια βαθύτερη εδραιωμένη σχέση με την Τουρκία, δεν υπονομεύει τις βάσεις που έχουν τεθεί στις νέες ευρύτερες αραβικές εταιρικές σχέσεις με τον Κόλπο.
Τα κράτη του Κόλπου μπορούν να παρέχουν εποπτεία στις διαπραγματεύσεις και με τις συμφωνίες, έχουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να εκφράσουν τις ανησυχίες τους.
Η ευθυγράμμιση θα διασφαλίσει επίσης ότι ο Κόλπος θα έχει έναν άλλο ισχυρό εταίρο στην άμυνα και στο σχέδιο περιφερειακής συμμαχίας αεράμυνας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, το οποίο έχει ενσωματώσει το Ισραήλ με τα κράτη του Αραβικού Κόλπου για να παρέχει πλήρη κάλυψη σε όλη την περιοχή.
Το όραμα των Συμφωνιών του Αβραάμ ήταν πάντα να επεκταθεί στο μέλλον με νέους εταίρους. Το κύριο βάρος αυτής της υπεράσπισης έχει προσανατολιστεί κυρίως προς την ένταξη της Σαουδικής Αραβίας.
Ωστόσο, η ένταξη της Τουρκίας θα διασφάλιζε ότι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες στην περιοχή θα λάβει αποφάσεις που δεν υπονομεύουν τους στόχους ούτε του Ισραήλ ούτε των αραβικών κρατών.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία θα αγοράσει πρόσβαση στους πόρους των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, και αυτοί οι νέοι δεσμοί είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσουν τη σταθερότητα του καθεστώτος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Με τον Ερντογάν να επιχειρεί να επανεκλεγεί το 2023, είναι η ιδανική στιγμή να πιέσουμε για αυτόν τον αμοιβαία εμπλουτιζόμενο συνασπισμό"
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Το παραπάνω άκρως φιλοτουρκικό άρθρο, αποτελεί επί της ουσίας, έναν "οδικό χάρτη" της Τουρκίας , προκειμένου αυτή να επαναπροσεγγίσει μέσω της ένταξή της στις Συνθήκες του Αβραάμ, στο συνασπισμό ΗΠΑ-Ισραήλ-Αραβικών κρατών του Κόλπου
Ωστόσο το όλο εγχείρημα βασίζεται σε σαθρές βάσεις, τις οποίες παραποιεί το υπόψιν άρθρο
Για παράδειγμα αναφέρεται ότι "η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από το Ιράν εν μέσω της συνεχιζόμενης εμπλοκής της Ισλαμικής Δημοκρατίας στη Συρία", κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει, αφού η Τουρκία με μια σειρά Συμφωνιών όπως αυτή της Αστάνα, αλλά και της λίαν πρόσφατης, αυτής στην Τεχεράνη, με την παρουσία της Ρωσίας, συνενοούνται μια χαρά και βρίσκουν τρόπους συνύπαρξης στη Συρία
Προς επίρρωση των ανωτέρω γνωστοποιήθηκε ότι Ρωσία-Ιράν-Τουρκία είναι κάθετα αντίθετες και δεν θα επιτρέψουν την δημιουργία Κουρδικού ημιανεξάρτητου κρατιδίου στη Βόρεια Συρία, γεγονός που αντιδιαστέλλεται τα συμφέροντα των ΗΠΑ πρωτίστως και του Ισραήλ δευτερευόντως στην περιοχή
Επιπλεόν η τυχόν δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου Ισραήλ-Τουρκίας που εισηγείται ο αρθρογράφος, θα καταστήσει τον υπερφίαλο Ερντογάν, ακόμη ποιό φιλόδοξο, αφού η ΕΕ θα εξαρτάται ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό από την Τουρκία, όπως τώρα με τον Πούτιν
Το ερώτημα είναι απλό. Γιατί η ΕΕ να μην έχει ως ενεργειακούς κόμβους την Ελλάδα και την Κύπρο που είναι μέλη της και να τους αντικαταστήσει με την Τουρκία;
Τέλος γιατί να δοθούν τα F-16 στην αναθεωρητκή Τουρκία από τις ΗΠΑ, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα ασφαλείας στη ΝΑ μεσόγειο από τα ήδη υπάρχοντα και να μην επενδύσουν ΗΠΑ και Ισραήλ στην Ελλάδα και Κύπρο, που αποδεδειγμένα είναι πιστοί σύμμαχοι και όχι καιρόσκόποι, όπως η Τουρκία;
Κλείνοντας επισημαίνουμε ότι εκτίμησή μας είναι πως η Τουρκία θα επιχειρήσει την περαιτέρω προσέγγισή της με το Ισραήλ, γεγονός που καθιστά επιτακτικό για τη χώρα μας τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων σύσφιξης με το Ισραήλ, μηδέ εξαιρουμένης και της ένταξης της χώρας μας στις Συνθήκες Αβραάμ, προσδίδοντας στο Ισραήλ το απαραίτητο στρατηγικό βάθος έναντι του Ιράν και ενοποιώντας την αντιαεροπορική άμυνα μαζί του
Αυτό θα εκπαραθύρωνε την Τουρκία από τη ΝΑ Μεσόγειο, βάζοντας στην άκρη το δόγμα της τουρκικής "Γαλάζιας Πατρίδας", το οποίο οραματίζεται να υλοποιήσει σε βάρος του Ελληνισμού ο Ερντογάν
