"Στη ραφή τριών περιοχών- Η περίπτωση περισσότερων βάσεων και πρόσβασης σε Ελλάδα και Κύπρο", είναι ο τίτλος άρθρου έγκριτου Διεθνούς ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Στην αυγή του Ψυχρού Πολέμου, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν υποστήριξε υπέρ των μεγάλων επενδύσεων στον τομέα της ασφάλειας στην Ελλάδα και την Τουρκία, προτείνοντας ότι μια επένδυση στην περιφερειακή ασφάλεια θα αποδώσει μερίσματα για την αμερικανική ασφάλεια.
Αθήνα και Ουάσιγκτον προσπάθησαν να εμβαθύνουν τις στρατιωτικές τους σχέσεις την τελευταία μισή δεκαετία, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την Τουρκία, η οποία ήταν ένας εξαιρετικά δύσκολος σύμμαχος τον τελευταίο καιρό.
Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να εξεταστεί πώς η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ώθησε την κυβέρνηση Μπάιντεν να αφιερώσει σημαντικό χρόνο και πόρους για να σκεφτεί την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Φυσικά, αυτό εκτυλίσσεται επίσης καθώς οι διαπραγματεύσεις με το Ιράν για το μέλλον του πυρηνικού του προγράμματος παραπαίουν και απειλούν να καταρρεύσουν, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαδοχικές στρατιωτικές προκλήσεις σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Αυτό είναι ένα σύνολο προβλημάτων που απαιτεί εγγενώς συμβιβασμούς, δεδομένης της προτεραιότητας της Ουάσιγκτον στον ανταγωνισμό με την Κίνα και του απλού γεγονότος ότι ο στρατός των ΗΠΑ έχει έναν πεπερασμένο αριθμό πλατφορμών και προσωπικού για να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες δεσμεύσεις και τα συμφέροντα της Αμερικής.
Λοιπόν, πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να εξισορροπήσει καλύτερα τα συμφέροντα ασφαλείας στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, ενώ εξακολουθεί να δίνει προτεραιότητα στον Ινδο-Ειρηνικό;
Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στην εμβάθυνση της στρατιωτικής εταιρικής σχέσης με την Ελλάδα, έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους της Ουάσιγκτον, καθώς και με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Συγκεκριμένα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να επωφεληθεί από τις τρέχουσες συμφωνίες για βάσεις και πρόσβασης στις δύο χώρες και να σκεφτεί δημιουργικά πώς να αναπτύξει και να χρησιμοποιήσει δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων προκειμένου να επιτύχει περισσότερη σταθερότητα στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Αυτή η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να βάλουν τις βάσεις για να επεκτείνουν το εύρος των δυνάμεων που αναπτύσσονται στην Ελλάδα και να συνεργαστούν με την Αθήνα για μια κοινή αντίληψη για το πώς να αντισταθμιστεί η ρωσική ναυτική παρουσία σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση με ευρύτερες προσπάθειες των ΗΠΑ κα του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Επιπλέον, οι δύο πλευρές θα πρέπει να αξιοποιήσουν τους βελτιωμένους δεσμούς της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο για να αντιληφθούν πώς οι αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε κρίσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αξιοποιώντας έτσι τη στρατηγική θέση της Αθήνας για τα αμερικανικά συμφέροντα έξω από το ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων.
Εξισορρόπηση αμερικανικών συμφερόντων
Η λογική για αυτό μπορεί να μην φαίνεται αμέσως προφανής. Ας ξεκινήσουμε με τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική
Η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται στη ραφή ανάμεσα σε δύο Αμερικανούς αντιπάλους τη Ρωσία και το Ιράν. Η Ελλάδα και μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου τα πάνε καλά. Η Αθήνα συνεργάζεται επίσης στενά με το Ισραήλ. Και οι βάσεις Ελλάδα και Κύπρος χρησιμοποιούνται τώρα για την παρακολούθηση των ρωσικών ναυτικών αναπτύξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και των επιχειρήσεων στη Συρία.
Η ελληνοαμερικανική εταιρική σχέση παρέχει στην Ουάσιγκτον σημαντική περιφερειακή ευελιξία για να αντισταθμίσει τη ρωσική παρουσία στη Συρία, διατηρώντας παράλληλα επιλογές για προβολή ισχύος στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Στα τέλη του 2021, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα κατέληξαν σε συμφωνία για την επέκταση της παρουσίας του στρατού των ΗΠΑ στη χώρα.
Η επέκταση της πρόσβασης των ΗΠΑ στην Ελλάδα ευθυγραμμίζεται στενά με το μέλλον της αμερικανοτουρκικής σχέσης, μετά την αγορά από την Άγκυρα των ρωσικής κατασκευής S-400.
Η αγορά έφερε ένα σημαντικό πλήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας
Σε άρθρο της , η Becca Wasser και ο Aaron Stein υποστήριξαν ότι η τρέχουσα υποδομή βάσης της Αμερικής στη Μέση Ανατολή χτίστηκε για μια περασμένη εποχή και ότι οι δυνατότητες πυραύλων ακριβείας του Ιράν απαιτούν επένδυση σε μικρότερη, κατανεμημένη υποδομή βάσης πιο μακριά από το Ιράν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να διερευνήσουν πώς να επεκτείνουν τις συμφωνίες πρόσβασης με την Ελλάδα για να προωθήσουν τα αμερικανικά συμφέροντα στη γύρω περιοχή.
Οι εξελίξεις στους ελληνοαραβικούς δεσμούς, ωστόσο, μπορεί να δώσουν την ευκαιρία να αξιοποιηθεί η ενδοπεριφερειακή ομαδικότητα και η οικοδόμηση συμμαχιών προς όφελος της Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα έχει εμβαθύνει τους δεσμούς της με το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ, τρεις σημαντικούς Αμερικανούς εταίρους στη Μέση Ανατολή, εν μέρει για να εξισορροπήσει τις κοινές περιφερειακές ανησυχίες για την Τουρκία και την επιθετική εξωτερική της πολιτική.
Παραδοσιακά, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να εξισορροπήσουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη προς την Ελλάδα με την ίδια υποστήριξη προς την Τουρκία.
Η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται να βαθύνει τις περιφερειακές εντάσεις, αλλά η πρόσφατη τουρκική λήψη αποφάσεων έχει ανατρέψει την ιστορική προτίμηση της Ουάσιγκτον για ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ.
Η Άγκυρα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει επιδείξεις στρατιωτικής δύναμης για να εξαναγκάσει την Ελλάδα να κάνει παραχωρήσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ορίων και, τους τελευταίους μήνες, έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει τα ελληνικά νησιά.
Οι δύο πλευρές διαφωνούν για εδαφικές διεκδικήσεις κατά μήκος των τουρκικών ακτών και των γύρω ελληνικών νησιών.
Ο δρόμος προς την αποκλιμάκωση είναι μεγάλος και απαιτεί διάλογο, αλλά η στροφή της Άγκυρας στη σκληρή εθνικιστική δεξιά έχει κάνει αυτή τη λύση πιο δύσκολη.
Για πολλούς στην Ελλάδα, είναι προφανές ότι η Αθήνα θα πρέπει να συμβιβαστεί με την Άγκυρα για αυτό το θέμα, αλλά η αλυτρωτική ρητορική της τουρκικής ηγεσίας και ο ενστερνισμός μιας μαξιμαλιστικής πολιτικής, που ονομάζεται «Γαλάζια Πατρίδα», έχει καταστήσει πολιτικά αδύνατη την επιδίωξη ουσιαστικού διαλόγου.
Αντίθετα, η Ελλάδα και η Τουρκία προχωρούν από κρίση σε κρίση, συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας σεισμικής δραστηριότητας της Άγκυρας και της έντασης στα ελεγχόμενα νησιά κατά μήκος των τουρκικών ακτών.
Η συμπεριφορά της Άγκυρας στην περιοχή έχει επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, σε μια εποχή που οι σχέσεις Τουρκίας-Δύσης έχουν κλιμακωθεί λόγω ζητημάτων που κυμαίνονται από την πολιτική έναντι της Ρωσίας μέχρι τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία δεν συμφώνησαν ποτέ για το πώς να απαντήσουν στον πόλεμο στη Συρία και οι δύο πλευρές είχαν μια διαμάχη σχετικά με τον τρόπο μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η Άγκυρα θεώρησε τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου προβλημάτων, που περιελάμβανε την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να διατηρήσουν περιορισμένη τη συμμετοχή τους και συνεργάστηκαν με το συριακό παράρτημα του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, που αναγνωρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση σε ολόκληρη τη Δύση
Η διαφορά δεν επουλώθηκε ποτέ και στην Τουρκία, η αμερικανική συνεργασία με τους Κούρδους της Συρίας, έχει βαθύνει την παράνοια για τη θέση της Άγκυρας στην περιοχή.
Η Άγκυρα θεωρεί τις συμφωνίες με την Ελλάδα ως απειλή, υποδηλώνοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αθήνα συνεργάζονται για να πιέσουν στρατιωτικά την Τουρκία από τις βάσεις στις οποίες η Ουάσιγκτον έχει αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση.
Αυτή η ρητορική, με τη σειρά της, έχει σχεδιαστεί για να τροφοδοτήσει την αφήγηση που στηρίζει τη "Γαλάζια Πατρίδα" και να δικαιολογήσει τις καταναγκαστικές πολιτικές που έχουν υπονομεύσει τις τουρκικές σχέσεις με κάθε χώρα στον κοντινό εξωτερικό της περίγυρο
Οι πολιτικές επιλογές της Άγκυρας, επίσης, έχουν καθηλώσει στοιχεία των σχεδίων στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της. Η Τουρκία απομακρύνθηκε από το πρόγραμμα των F-35 μετά την απόφασή της να αγοράσει τους S-400. Οι επακόλουθες ενέργειες της Άγκυρας στη Συρία και η αλυτρωτική και εχθρική ρητορική της προς τις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησαν επίσης το Κογκρέσο να επιβάλει εμπάργκο όπλων, περιπλέκοντας την αγορά νέων F-16 από την Τουρκία.
Παράλληλα, η Ελλάδα έχει εμβαθύνει τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον και έχει προχωρήσει σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τα F-35 και τα εκσυγχρονισμένα F-16 που η Άγκυρα επιθυμεί τώρα, εν μέρει για να διασφαλίσει ότι ο δικός της στρατός συμβαδίζει με τις εξελίξεις στην Αθήνα .
Η φυσική κλίση
Σε γενικές γραμμές, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν ενδιαφέρον για την εξισορρόπηση των δεσμών τους μεταξύ αυτών των δύο γειτόνων, ειδικά δεδομένης της παρουσίας ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή και των ανησυχιών του ΝΑΤΟ για τις προθέσεις της Μόσχας
Ωστόσο, η ίδια η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας έχει αλλάξει και οι Τούρκοι ηγέτες προσπάθησαν να διατηρήσουν εγκάρδιους δεσμούς με τη Μόσχα, ακόμη και μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η Τουρκία έχει ακολουθήσει τη δική της ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που τώρα επιδιώκει να ισορροπήσει την υποστήριξή της προς το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία με τους οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς της με το Κρεμλίνο.
Η Άγκυρα αντιστέκεται στην ένταξη της στις κυρώσεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε, που επιβλήθηκαν για να τιμωρηθεί η Μόσχα για την εισβολή της και φαίνεται να ανέχεται την παράνομη εξαγωγή κλεμμένων σιτηρών από τη Ρωσία μέσω τουρκικών λιμανιών.
Η Τουρκία προσπάθησε να εκτρέψει την κριτική για αυτήν την πολιτική επισημαίνοντας την εξαγωγή του drone TB2, αλλά το drone πωλείται στο Κίεβο, αντί να συμπεριληφθεί ως μέρος της ευρωπαϊκής και αμερικανικής προσπάθειας παροχής βοήθειας στην Ουκρανία για την υποστήριξη της άμυνας της χώρας .
Η σχέση Τουρκίας-Ρωσίας είναι περίπλοκη, αλλά επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να βλέπουν τις μελλοντικές επιλογές τους για βάσεις και πρόσβαση για την αντιμετώπιση των ναυτικών δραστηριοτήτων της Μόσχας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η ρωσική παρουσία στην περιοχή άρχισε να επεκτείνεται το 2010, εν μέσω της ευρύτερης περιφερειακής αναταραχής που ακολούθησε την Αραβική Άνοιξη. Το 2013, η Μόσχα ενέταξε τη μοίρα της Μεσογείου ως παράρτημα του στόλου της Μαύρης Θάλασσας.
Τα πλοία που συνδέονται με τη μεσογειακή μοίρα έχουν διαδραματίσει έναν ρόλο στη διευκόλυνση των ρωσικών επιχειρήσεων στον συριακό εμφύλιο πόλεμο που χρονολογείται από το 2011, και πιο εμφανή από το 2015.
Το επίκεντρο της Ρωσίας στη Μεσόγειο ήταν η ανάπτυξη θαλάσσιων ικανοτήτων, σχεδιασμένες να εξυπηρετούν τις ανάγκες σε παράκτιες περιοχές και σε κλειστές θάλασσες.
Αυτή είναι μια αλλαγή από την εστίαση της Σοβιετικής Ένωσης στις επιχειρήσεις του γαλάζιου νερού, μακριά από τις ρωσικές ακτές για την πρόκληση των δυτικών ναυτικών δυνάμεων
Η περιορισμένη προσέγγιση αντιπροσωπεύει μια αλλαγή στη σκέψη της Μόσχας και συνδέεται με τις ευρύτερες προσπάθειές της να εκσυγχρονίσει τις ένοπλες δυνάμεις της με τρόπο που να ελέγχει τις δαπάνες και να αποφεύγει το είδος της κατανομής πόρων που ενδημεί στις μη βιώσιμες αμυντικές δαπάνες της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ρωσική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε τον πόλεμο της Συρίας ως πρόσχημα για να ενισχύσει την παρουσία της στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας υποδομές βάσης στη χώρα για να διατηρήσει μια ανοιχτή αεροπορική εκστρατεία στη χώρα και να υποστηρίξει αεροπορικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική.
Κατά την προετοιμασία της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η Μόσχα χρησιμοποίησε αυτή την παρουσία για να δώσει σήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι οι ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να περάσουν από τα τουρκικά στενά και να παρέμβουν στην εισβολή.
Η Μόσχα χρησιμοποίησε τα βομβαρδιστικά και τα μαχητικά της για να προσομοιώσει πυραυλικά χτυπήματα σε αμερικανικά αεροπλανοφόρα και συνδύασε αυτή τη δράση με δηλώσεις πολιτικών ηγετών σχετικά με τους κινδύνους κλιμάκωσης εάν παρέμβουν εξωτερικές δυνάμεις στη σύγκρουση.
Ο κίνδυνος κλιμάκωσης έχει υποχωρήσει, αλλά και οι δύο πλευρές έχουν χρησιμοποιήσει την απειλή του πυρηνικού πολέμου για να αποτρέψουν την άλλη είτε να επέμβει άμεσα στην Ουκρανία είτε να στοχεύσει τις εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Κιέβου.
Η Άγκυρα προσπάθησε να εξισορροπήσει τη σχέση της με τη Μόσχα καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης και έχει τοποθετηθεί ως ουδέτερος παράγοντας, πρόθυμος να πουλήσει όπλα στην Ουκρανία, ενώ συνεργάζεται επίσης με τη Ρωσία και την Ουκρανία για την εξαγωγή σιτηρών και λιπασμάτων.
Η Τουρκία έχει τα δικά της συμφέροντα στην άσκηση αυτής της πολιτικής, αλλά διαφέρει από τα μελλοντικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία και η Ρωσία δεν είναι σύμμαχοι, αλλά οι πολιτικές ελίτ που υπαγορεύουν την πολιτική έχουν συμφωνήσει στην ανάγκη μείωσης του ρόλου των ΗΠΑ στη Συρία .
Αυτή η συμφωνία ανώτατου επιπέδου δεν αποκλείει συγκρούσεις. Η Ρωσία βομβάρδισε τις τουρκικές δυνάμεις στο Idib, σκοτώνοντας 34 στρατιώτες, και κάθε πλευρά έχει πολύ διαφορετικές απόψεις για τον τερματισμό του συριακού εμφυλίου πολέμου.
Ωστόσο, παρά αυτές τις διαφωνίες, η Άγκυρα επιδίωξε να διαμορφώσει την πολιτική της έναντι της Ρωσίας και είναι πολύ πιο πρόθυμη να αντιμετωπίσει την αδιαλλαξία και τις νομικά αμφίβολες ενέργειες της Μόσχας παρά την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους τη; Συρίας.
Η Τουρκία επέλεξε σαφώς μια πιο ουδέτερη εξωτερική πολιτική, σχεδιασμένη, όπως υποστηρίζουν Τούρκοι αξιωματούχοι, για να διευκολύνει τους τουρκικούς εξωτερικούς στόχους ανεξάρτητους από τη Δύση και να συνεργαστεί με τη Ρωσία και την Κίνα σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος.
Ως εκ τούτου, η αναζήτηση ισορροπίας δεν πρέπει να αποτρέψει την Ουάσιγκτον από το να εμβαθύνει τη συμμαχία της με έναν εταίρο που επιθυμεί να φιλοξενήσει περισσότερες αμερικανικές δυνάμεις και που διατηρεί εγκάρδιες σχέσεις με όλους τους περιφερειακούς συμμάχους της Αμερικής.
Μια πιο ευέλικτη αμερικανική πολιτική θα πρέπει να επιδιώξει να αξιοποιήσει αυτό το γεγονός και να χρησιμοποιήσει την παρουσία της στην Ελλάδα για να προωθήσει τα περιφερειακά της συμφέροντα.
Αυτά τα συμφέροντα εκτείνονται από τη διατήρηση δυνάμεων μέχρι την αντιστάθμιση της συνεχιζόμενης ρωσικής παρουσίας στη Συρία έως την ανάγκη για πιο ευέλικτες επιλογές βάσης, πολύ έξω από το βεληνεκές των ιρανικών πυραύλων.
Ευελιξία και ευκαμψία
Η αμερικανική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο επιτρέπει επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες να εκτοξεύουν ισχύ στη Μαύρη Θάλασσα χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από τα τουρκικά στενά, τα οποία η Άγκυρα έκλεισε στα ρωσικά και αμερικανικά πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία.
Το Πολεμικό Ναυτικό υποστήριξε αεροπορικές επιχειρήσεις στη Ρουμανία κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου στην Ουκρανία, αναπτύσσοντας μαχητικά από το Harry S. Truman στην Ανατολική Μεσόγειο σε μια αεροπορική βάση στη Ρουμανία.
Ο κόλπος της Σούδας φιλοξενεί αμερικανικό αεροπλανοφόρο και, στο πλαίσιο της πρόσφατης συμφωνίας, ενώ και οι δύο πλευρές θα επεκτείνουν την πρόσβαση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που βρίσκεται κοντά στη Μαύρη Θάλασσα.
Η συμφωνία της Άγκυρας με τη Μόσχα είχε μια σειρά από δευτερεύουσες επιπτώσεις στα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επενδύσουν σε εγκαταστάσεις στη Ρουμανία και την Ελλάδα για να αυξήσουν την ευελιξία για την ανάπτυξη δυνάμεων κατά μήκος της περιφέρειας της Ρωσίας .
Η αμερικανική απάντηση στον πόλεμο στην Ουκρανία υπογραμμίζει την ανάγκη περαιτέρω επένδυσης σε αυτές τις εγκαταστάσεις, δεδομένης της γειτνίασής τους με τη Ρωσία και της συνεχιζόμενης δέσμευσης για υποστήριξη της αποστολής αεροπορικής αστυνόμευσης στη Ρουμανία και την Πολωνία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μακροχρόνια, κεκτημένα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή έχουν την ευελιξία να αναπτύξουν δυνάμεις στην Ευρώπη σε πολλές διαφορετικές περιοχές.
Είναι στρατηγικά λογικό να εμβαθύνουμε τη συνεργασία με την Ελλάδα και να χρησιμοποιούμε τις συμφωνίες για τις βάσης ως κόμβο για τη διατήρηση των αμερικανικών δεσμεύσεων για την ασφάλεια στη νότια Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τη ρωσική παρουσία στη Συρία και, κατ' επέκταση, τις αναπτύξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η αμερικανική παρουσία στην περιοχή έχει πολλά πλεονεκτήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανταμοιβών των ανερχόμενων ελληνοαραβικών σχέσεων.
Η επέκταση των αμυντικών δεσμών ΗΠΑ-Ελλάδας έχει αυξήσει την τουρκική παράνοια, αλλά η Τουρκία τείνει να είναι παρανοϊκή ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή λένε οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Θα έπρεπε οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξηγήσουν τις ενέργειές τους στην Τουρκία και να συνεχίσουν να συνεργάζονται με την Άγκυρα σε άλλους τομείς κοινού ενδιαφέροντος.
Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι η μία πλευρά ,η Ελλάδα, επιθυμεί να επεκτείνει τον αμερικανικό ρόλο στην περιοχή, ενώ η άλλη, η Τουρκία , είναι πρόθυμη οι Ηνωμένες Πολιτείες να μειώσουν το περιφερειακό τους αποτύπωμα.
Αυτό δεν μπορεί να το ευχηθούμε, ούτε οι τάσεις στην τουρκική εσωτερική πολιτική δείχνουν ότι μια μελλοντική κυβέρνηση θα είναι πιο επιδεκτική στα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια σειρά επιλογών στην περιοχή και, εάν τις εκμεταλλευτούν, μπορούν να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά το αποτύπωμά τους για να διατηρήσουν τις δυνατότητες προβολής ισχύος μέσω της Μεσογείου, του Λεβάντε και της Βόρειας Αφρικής."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από το παραπάνω άρθρο διαφαίνεται γιατί είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η περαιτέρω εμβάθυνση των σχέσεων με την Ελλάδα
Η χώρα μας αντιμετωπίζει μια ολοένα αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα, με αποτέλεσμα να έχει ανάγκη τη στήριξη και τη βοήθεια των ΗΠΑ-Γαλλίας- Γερμανίας-ΕΕ, Ισραήλ, τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο, για την αντιμετώπιση ενός απρόβλεπτου Ερντογάν
Παράλληλα ο πόλεμος στην Ουκρανία, ανέστησε το ΝΑΤΟ και περιόρισε δραστικά τα οράματα τη δημιουργίας του Ευρωστρατού ως ανεξάρτητου αμυντικού βραχίονα από την Βορειοατλαντική Συμμαχία, ενώ σήμανε και το άνοιγμα μιας νές περιόδου Ψυχρού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας στην γηραιά ήπειρο
Επίσης οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας διανύουν ίσως την χειρότερη περίοδο των σχέσεών τους εδώ και δεκαετίες
Συνέπεια όλων αυτών ήταν η Ελλάδα να προσδεθεί στο άρμα των ΗΠΑ ακόμη περισσότερο, κάτι το οποίο ευνοεί τη χώρα μας η οποία διαθέτει ισχυρό λόμπυ στην Ουάσιγκτον για την εξυπηρέτηση των Εθνικών μας στόχων
Κλείνω επισημαίνοντας ότι τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να κλείσουμε πολλά και σοβαρά Εθνικά μας θέματα στα ελληνοτουρκικά, αφού οι συγκυρίες είναι για πρώτη φορά τόσο ευνοϊκές για την Ελλάδα, απαιτώντας τη στήριξη των συμμάχων μας, όχι με λόγια αλλά με πράξεις
Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία και υπογραφή συμφώνου μη επιθέσεως με ταυτόχρονη άρσης του CASUS BELLI, επέκταση των ΧΥ -ΕΕΧ στα 12 νμ, επίλυση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΣΑ του ΟΗΕ για ένα κράτος στη βάση μιας διζωνικής-δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα πρέπει να απαιτήσουμε την επίλυσή τους άμεσα
Θα πρέπει να ζητάμε ανταλλάγματα από τους Συμμάχους μας πριν τους διευκολύνουμε και όχι αφού τους διευκολύνουμε να ζητάμε ανταλλάγματα
Απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα. Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί
