Armed Conflicts

Γιατί τα πανταχού παρόντα F-16, Sukhoi Su-27/30, Su-35, F-15 και το MiG-29 δεν θα εξαφανιστούν σύντομα

Η ανάγκη, η ανθεκτικότητα, η πρακτικότητα, η κοινωνικοοικονομία και η πολιτική οικονομία, αν όχι θριαμβεύει, υπερισχύει της τεχνολογίας. Με άλλα λόγια, όταν αναδύεται νέα τεχνολογία, η παλιά βρίσκει σημασία αλλού, αν όχι εντελώς εκτοπισμένη. 

Όχι μόνο τα αεροπλάνα Gen. 4 της εποχής του Ψυχρού Πολέμου εξακολουθούν να βρίσκονται σε υπηρεσία, αλλά και η νέα τους συνάφεια σε χώρες όπως ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες υποδηλώνει ότι, πρόκειται να μείνουν εδώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα πανταχού παρόντα F-16, Sukhoi Su-27/30, Su-35, F-15 και το θρυλικό MiG-29 δεν θα εξαφανιστούν σύντομα.

Γεννήθηκε στον Ψυχρό Πόλεμο, εξελίχθηκε στη Μονοπολική Εποχή

Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ σχεδιάζει να χειριστεί το αεροσκάφος F-16 για τα επόμενα 15 χρόνια, εάν τα σχέδια αναβάθμισής τους και οι υποδείξεις από τον Αρχηγό του Επιτελείου της USAF, Στρατηγό Τσαρλς Κ.Κ. Μπράουν Τζούνιορ, πραγματοποιηθούν.

Τα Sukhoi και τα MiG, εν τω μεταξύ, χρησιμοποιούνται ευρέως στις αεροπορικές δυνάμεις της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης, με ορισμένες από τις αναβαθμίσεις σε κινητήρες και ηλεκτρονικά συστήματα να τα τοποθετούν σταθερά στην κατηγορία Gen 4.5.

Ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Yermakov, επισημαίνει ότι αυτή η «μακροζωία» των αεριωθούμενων αεροσκαφών του Ψυχρού Πολέμου, δεν χαρακτήρισε τα αεροπλάνα της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Μια μελέτη του F-16 εξηγεί αυτό το φαινόμενο, το πιο επιτυχημένο, ικανό και ευρέως χρησιμοποιούμενο μαχητικό των ΗΠΑ. Οι υποστηρικτές των μαχητικών αεροσκαφών στην USAF, πίεσαν για το ελαφρύ μαχητικό τους (LWF) όπως το MiG-21 μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα φτηνό, μαζικής παραγωγής, εξαιρετικά ευέλικτο μαχητικό με απλό ραδιοεξοπλισμό που μπορούσε να εκτοξεύσει πυραύλους αέρος-αέρος, φεύγοντας τόσο περισσότερους ρόλους υψηλών προδιαγραφών για το F-15.

Το ίδιο το F-15 Eagle, απέκτησε μια δική του κληρονομιά και διαφημιστική εκστρατεία τότε, παρόμοια με αυτή που περιβάλλει το F-22 τώρα. 

Η κοινή επιλογή παραγωγής εξασφάλισε τη συμμετοχή χωρών του ΝΑΤΟ όπως το Βέλγιο, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Δανία τότε. Ταυτόχρονα, το προσιτό κόστος εξασφάλιζε ακόμη και τα όχι και τόσο πλούσια κράτη, που το αγόρασαν μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Οι πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, όπως η Σλοβακία και η Πολωνία, άρχισαν να έλκονται προς την τροχιά των ΗΠΑ μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το επιτυχημένο χτύπημα του Ισραήλ σε έναν ιρακινό πυρηνικό αντιδραστήρα το 1981 στο Osirak, ήταν το μόνο απαραίτητο για να αυξηθεί η εικόνα του F-16.

Αλλά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι ΗΠΑ βρέθηκαν σε μια περίεργη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τρεις παράγοντες. Πρώτον, για να διατηρήσει την τεχνική υπεροχή της στην «Μονοπολική εποχή» χωρίς αντίπαλό της, δημιούργησε τα F-22 και τα F-35, το τελευταίο σήμαινε να καταργήσει σταδιακά το F-16 προσφέροντας τις ίδιες διατάξεις κοινής παραγωγής.

Δεύτερον, υπήρχαν έθνη όπως η Ρωσία και η Κίνα, που δεν ήταν σε θέση ούτε να σχεδιάσουν ούτε να αντέξουν οικονομικά ένα ολόκληρο νέο έργο αεροσκαφών. Τέλος, άλλα πλουσιότερα έθνη δεν είχαν το κίνητρο. Αυτές ήταν «ευρωπαϊκές χώρες που ολοκλήρωναν αργά και επιμελώς τα προγράμματά τους», αναφέρει ο Yermakov .

Αυτό παρείχε σημαντικό χρόνο για τα F-16, F-15 και Su-27 να αναβαθμιστούν και να πολλαπλασιαστούν. Αυτά απορρόφησαν νεότερα ηλεκτρονικά, αισθητήρες, ηλεκτρονικά είδη, υπολογιστές και λογισμικό ενώ έγιναν πλατφόρμες παράδοσης για τα πιο διαφορετικά όπλα, πολύ μακριά από αυτό για το οποίο σχεδιάζονταν αρχικά.

Ο πρώην αρχηγός της μοίρας της Jaguar της IAF Vijainder K. Thakur, αποκαλεί αυτή την αναπτυξιακή τροχιά των αεροπλάνων Gen. 5 και 4, "εξελικτική" και όχι "επαναστατική".

Είπε ότι δεν υπάρχει περαιτέρω περιθώριο για τα επανδρωμένα μαχητικά, να αναπτύξουν κινηματικές επιδόσεις όπως η ταχύτητα, η εμβέλεια και η ικανότητα ελιγμών.

«Έχουν ξεπεράσει το μέγιστο. Η εστίαση είναι τώρα στη βελτίωση των συστημάτων – αισθητήρων, συμπίεση δεδομένων, σύντηξη αισθητήρων, όπλα, απόκρυψη, αντίμετρα», προσθέτει ο Thakur. Ένα τμήμα ειδικών της στρατιωτικής αεροπορίας απορρίπτει την ικανότητα stealth ως διαφημιζόμενη, με κάποιους να υποστηρίζουν ότι τα Gen. 4++ Su-35 έχουν μια λογική ευκαιρία να νικήσουν το F-35 ή το F-22.

Το γεγονός ότι ραντάρ παλαιότερης γενιάς S και L-band με μεγαλύτερα «μήκη κύματος», έχουν βρεθεί ικανά να ανιχνεύουν μυστικότητα – αν και με κακή εικόνα ραντάρ και χωρίς ανίχνευση ποιότητας ίχνους – προσδίδει κάποια αξιοπιστία σε αυτή τη θεωρία.

Οι ομότιμοι ανταγωνιστές με επαρκώς δικτυωμένα στοιχεία, μπορούν να βρουν τρόπους να νικήσουν το stealth. Η απόρριψη της Τουρκίας από τις ΗΠΑ από το πρόγραμμα F-35 λόγω της αγοράς των ρωσικών S-400, τα οποία η πρώτη λέει ότι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη μυστικότητα του F-35, είναι απόδειξη. 

Καθώς οι ΗΠΑ ήταν απασχολημένες σε πολέμους με μη κρατικούς παράγοντες χωρίς επαγγελματίες στρατιώτες, η Κίνα πρόλαβε το J-20, εντυπωσιάζοντας τους σχεδιαστές της Ουάσιγκτον με την ξαφνική διάβρωση, της άνεσής τους στην περιοχή. Η απάντησή τους ήταν, το Next Generation Air Dominance Fighter (NGAD).

Όμως η έλλειψη σαφήνειας στην προσπάθεια αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι, κανείς δεν μπόρεσε να διατυπώσει ξεκάθαρα έναν χαρακτηρισμό της «έκτης γενιάς». Ο Yermakov αποκαλεί την κατηγορία μια «τεχνητή» έννοια, που επινοήθηκε από ιστορικούς της αεροπορίας και στελέχη μάρκετινγκ.

Η Γενιά μετά τη Γεν. 5 – όπως κι αν ονομάζεται – θα έχει πιθανώς ακόμη πιο ισχυρά ραντάρ, κινητήρες και όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας (DEW).

Το μέλλον είναι «Loyal Wingmen Drones»

Αλλά πέρα ​​από αυτό, το μέλλον τώρα είναι η συμπερίληψη των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που πετούν δίπλα στο μαχητικό και είναι ικανά για όλες τις εργασίες ρουτίνας που κυμαίνονται από επιτήρηση, συλλογή δεδομένων μέσω αισθητήρων, ρελέ επικοινωνίας, συνδέσμους δεδομένων, ηλεκτρονικό πόλεμο, παρεμβολές, ακόμη και ως πλατφόρμες πυραύλων.

Ο Thakur ταξινομεί αυτά τα φτερά drones ως «συστήματα», τα οποία διοικούνται από μια επανδρωμένη πλατφόρμα, το «σύστημα». «Είναι τα «συστήματα» που μπορεί να είναι απλά, ακόμη και πλατφόρμες μιας χρήσης διαφορετικών σχημάτων και μεγεθών, «ενώ το σύστημα (επανδρωμένη πλατφόρμα) θα δει γρήγορες αλλαγές ικανότητας», πρόσθεσε ο Thakur.

Ο Sameer Patil, Senior Fellow, στο Observer's Research Foundation (ORF), επεσήμανε πώς ενώ η IAF είναι η μόνη που διατηρεί μαχητικά Gen. 3 και 4, «καταλαβαίνει επίσης ότι τα drones θα πρέπει να αναπτυχθούν στο μέλλον». 

Η επίσημα παρουσίαση της ιδέας Combat Air Teaming System (CATS) της Ινδίας, κατά τη διάρκεια του Aero India 2021 είναι μια απόδειξη. «Η Ινδία θα αποκτήσει επίσης τζετ Gen. 5 μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, αλλά γενικά, εξακολουθεί να είναι πίσω από τις προηγμένες χώρες κατά είκοσι έως τριάντα χρόνια», αναφέρει.

Τα τζετ Gen. 5 είναι εγγενώς τεχνικά ανίκανα να προσαρμοστούν σε ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες, λόγω της κλίμακας της τεχνολογικής τους πολυπλοκότητας και του απαγορευτικού κόστους τους, σύμφωνα με τον Aleksei Bulatov, Αναπληρωτή Σχεδιαστή του Su-75' Checkmate', που κατασκευάστηκε από την United Aircraft Corporation (UAC).

Το F-35, επομένως, μπορεί να μην εξαφανιστεί, αλλά μπορεί να πέσει σε «μέτρια κατάσταση», αλλά όχι τα αξιοσέβαστα F-16 ή F-15.

Follow Pentapostagma on Google news Google News

POPULAR