Μια αναπάντεχη μαρτυρία στο τηλεοπτικό δίκτυο MSNBC , που υποστήριξε ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα ήταν πιθανότατα «αποτρέψιμη» εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν απλώς προσπαθήσει να ακολουθήσουν τον δρόμο της δραστικής διπλωματίας και του δυνητικού συμβιβασμού, φαίνεται να έχει διασπάσει πονηρά την λογοκρισία και τους φύλακες πύλης στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Όπως αποκαλύπτει και το elisme.gr, από την έναρξη της εισβολής της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου, η επικρατούσα αφήγηση σχετικά με τα κίνητρα της Ρωσίας έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό σε μια εξαιρετικά απλοϊκή χολιγουντιανή ιστορία που πηγαίνει κάπως έτσι: Μια μέρα ένας μεγάλος νταής και τέρας ονόματι Πούτιν αποφάσισε ότι ήθελε να εισβάλει και να σκοτώσει ανθρώπους σε μια γειτονική χώρα και ότι θέλει περαιτέρω να «αναστήσει την παλιά Σοβιετική Ένωση».
Αλλά σε μια αναζωογονητικά ρεαλιστική τοποθέτηση, ο πολιτικός αρθρογράφος του τηλεοπτικού δικτύου MSNBC, Zeeshan Aleem, αποκάλυψε ως ψευδή την ιδιοτελή αφήγηση της Ουάσιγκτον, που προοριζόταν περισσότερο για την κατανάλωση των μαζών. Ο Aleem επισημαίνει μια πολύ πιο περίπλοκη και λεπτή πραγματικότητα, υπενθυμίζοντας στο κοινό αυτό που θα έπρεπε να είναι προφανές σε κάθε φοιτητή της ιστορίας: Ότι οι κορυφαίοι διπλωμάτες και Αμερικανοί αξιωματούχοι που διεξήγαν μετασοβιετικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την ευρωπαϊκή τάξη ασφαλείας τη δεκαετία του 1990 γνώριζαν πολύ καλά ότι αν το ΝΑΤΟ επεκτεινόταν ποτέ στα σύνορα της Ρωσίας, θα διέπραττε αυτοκτονία. Ότι ο πόλεμος θα επυροδοτείτο σε μια τέτοια περίπτωση είχε προβλεφθεί πριν από δεκαετίες.
Όπως το έθεσε ο καθηγητής πολιτικών σχέσεων και μελετητής John Mearsheimer το 2015, «αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι η Δύση οδηγεί την Ουκρανία στο ανθηρό κατήφορο που στο τέρμα του είναι η καταστροφή της Ουκρανίας.»
Στηριζόμενο σε μερικούς από αυτούς τους προηγούμενους μελετητές και τους Αμερικανούς πολιτικούς, το πρόσφατο άρθρο του MSNBC περιγράφει έναν πόλεμο που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί:
Ήταν λάθος και ενδεχομένως καταστροφικό το γεγονός ότι το ζήτημα του καθεστώτος του ΝΑΤΟ δεν τέθηκε επί τάπητος, ενώ ο Πούτιν είχε αφήσει να εννοηθεί ότι σοβαρολογούσε για μια εισβολή — τόσο ξεκάθαρα που η κυβέρνηση των ΗΠΑ το διευκρίνιζε με καθημερινές ενημερώσεις… Μπορεί να ακούγεται σκληρό να υπονοηθεί ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να αποκλειστεί, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, από την ένταξη σε μια στρατιωτική συμμαχία στην οποία θέλει να βρίσκεται. Αλλά αυτό που είναι πιο σκληρό είναι ότι οι Ουκρανοί μπορεί να πληρώνουν με τη ζωή τους για το απερίσκεπτο φλερτ των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ουκρανία ως μελλοντικό μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς ποτέ να δεσμευτούν για την υπεράσπισή της.
Σε τελική ανάλυση, επισημαίνει ο αρθρογράφος, ήταν εξαιρετικά απίθανο η Ουκρανία να είχε γίνει μέλος του ΝΑΤΟ για πολλά χρόνια ούτως ή άλλως, δεδομένου ότι το άρθρο 5 απαιτεί κάθε πιθανό μέλος να έχει τον έλεγχο των συνόρων του. Φυσικά, δεδομένης της σύγκρουσης στο Ντονμπάς που μαίνεται από το 2014, αυτό από μόνο του θα απέκλειε την είσοδο του Κιέβου.
Αλλά ούτε οι Βρυξέλλες ούτε η Ουάσιγκτον ήταν διατεθειμένες να «χάσουν το γόητρό τους» ή να κάνουν παραχωρήσεις στη Μόσχα και τώρα οι Ουκρανοί υποφέρουν πάρα πολύ αφού για χρόνια τους είχαν υποσχέθεί ένα «μονοπάτι» προς το ΝΑΤΟ:
Αλλά το να προσφερθεί η Δύση να συμβιβαστεί για την μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα απαιτούσε την αποδοχή των περιορισμών της δυτικής εξουσίας.
«Ήταν επιθυμία των δυτικών κυβερνήσεων να μην χάσουν το γόητρό τους συμβιβαζόμενες με τη Ρωσία», μου είπε ο Ανατόλ Λίβεν, ανώτερος ερευνητής για τη Ρωσία και την Ευρώπη στο Ινστιτούτο Quincy για την Υπεύθυνη Πολιτική Τέχνη και συγγραφέας του βιβλίου «Ουκρανία και Ρωσία: Μια αδελφική αντιπαλότητα». «Αλλά, ήταν επίσης και η ηθική δειλία τόσων πολλών Δυτικών σχολιαστών και αξιωματούχων και πρώην αξιωματούχων που δεν έβγαιναν να παραδεχθούν δημόσια ότι αυτό δεν ήταν πλέον ένα βιώσιμο σχέδιο».
«Δειλία» η οποία αναμφίβολα συνδέεται με το κλίμα των κατηγοριών ότι «όλοι είναι Ρώσοι πράκτορες!» για όποιον δεν ευθυγραμμιζόταν με το κυρίαρχο αφήγημα των τελευταίων πέντε ετών με τους ισχυρισμούς περί σχέσεων Τραμπ -Ρωσίας.
Το MSNC περιλαμβάνει περαιτέρω μερικά εκπληκτικά σχόλια από έναν πρώην κορυφαίο αναλυτή της CIA:
« Η επιλογή που αντιμετωπίσαμε στην Ουκρανία — και χρησιμοποιώ σκόπιμα την ένταση του παρελθόντος εκεί — ήταν εάν η Ρωσία άσκησε βέτο για τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή στο πεδίο της μάχης» δήλωσε ο Τζορτζ Μπίμπε, πρώην διευθυντής ανάλυσης της Ρωσίας στη CIA και ειδικός σύμβουλος για τη Ρωσία στον πρώην αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι.
Παρακάτω: η πλήρης διάλεξη του Πανεπιστημίου του Σικάγου John J. Mearsheimer, η οποία τώρα γίνεται ιογενής..
Ο Μπίμπι της CIA ακολουθεί αυτή την σχεδόν απίστευτη ατάκα:
«Και εκλέξαμε για να βεβαιωθούμε ότι το βέτο ασκήθηκε στο πεδίο της μάχης, ελπίζοντας ότι είτε ο Πούτιν δεν θα το αποτολμήσει είτε η επιχείρησή του θα αποτύχει”.
Και πάλι αυτό απεικονίζει τέλεια την προηγούμενη πρόβλεψη του Mearsheimer: “… η Δύση οδηγεί την Ουκρανία στο μονοπάτι του κατήφορου, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι η καταστροφή της Ουκρανίας.»
Το κείμενο της MSNBC αναφέρει περαιτέρω Peter Beinart:
Ο Τζορτζ Κένναν, ο ζωντανός θρύλος που είχε χαράξει την αμερικανική
πολιτική περιορισμού της Σοβιετικής Ένωσης, χαρακτήρισε την επέκταση του ΝΑΤΟ «στρατηγική γκάφα επικών δυνητικά διαστάσεων». Ο Τόμας Φρίντμαν, ο πιο εξέχων αρθρογράφος εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, την χαρακτήρισε ως το «πιο κακοσχεδιασμένο έργο της μετά-ψυχροπολεμικής Εποχής».
Ο Ντάνιελ Πάτρικ Μόινιχαν, που θεωρείται ευρέως το πιο καλλιεργημένο μυαλό της Γερουσίας των ΗΠΑ, προειδοποίησε: «Δεν έχουμε ιδέα σε τι μπλέκουμε». Ο John Lewis Gaddis, πρύτανης των ιστορικών του Ψυχρού Πολέμου της Αμερικής, σημείωσε ότι «οι συνήθως τόσο αμφιλεγόμενοι ιστορικοί βρίσκονται σε ασυνήθιστη συμφωνία: Με εξαιρετικά λίγες εξαιρέσεις, θεωρούν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ ως κακή, ακατάλληλη και πάνω απ’ όλα ακατάλληλη για την πραγματικότητα του μετά-ψυχροπολεμικού κόσμου.
Και τώρα τραγικά ο κόσμος γίνεται μάρτυρας του πλήγματος μπούμερανγκ, που δέχτηκε πιο σκληρά και αμέσως ο ουκρανικός λαός –τον οποίο οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να προστατεύσουν.
