Στη σκιά του Ουκρανικού, προετοιμάζεται το γεύμα Μητσοτάκη - Ερντογάν την προσεχή Κυριακή
Σήμερα αναμένεται, κατά πάσα βεβαιότητα και εάν καταλήξουν καλώς οι διαπραγματεύσεις για το θέμα, η επίσημη επιβεβαίωση της πραγματοποίησης την ερχόμενη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη, της συνάντησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η είδηση της συνάντησης των δυο ηγετών στις 13 Μαρτίου δόθηκε στην δημοσιότητα από πληροφορίες της τουρκικής προεδρίας προς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης . Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές ο κ. Μητσοτάκης θα συναντήσει τον κ. Ερντογάν αμέσως μετά την συνάντηση του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, η οποία θα πραγματοποιηθεί λόγω του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης σημειώνουν ότι οι δυο ηγέτες θα γευματίσουν στην προεδρική κατοικία της Κωνσταντινούπολης, που βρίσκεται στα Θεραπειά, στην ευρωπαϊκή όχθη του Βοσπόρου. Η Αθήνα τηρεί σιγή ιχθύος , το Μαξίμου δεν έχει επιβεβαιώσει τις διαρροές στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης , ωστόσο, μια τέτοιου είδους συνάντηση θεωρείται πολύ πιθανή μετά την αποδοχή από τον πρωθυπουργό της πρόσκλησης του Οικουμενικού Πατριάρχη να δώσει το παρών στον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στο Φανάρι.
Επίσης, το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει διαψεύσει τις πληροφορίες στα τουρκικά μέσα ενώ και πηγές από το πρωθυπουργικό περιβάλλον σημειώνουν ότι εξελίσσονται διαβουλεύσεις για μια συνάντηση την οποία επιβάλουν οι εξελιξεις, χωρίς όμως να επιβεβαιώνουν το συγκεκριμένο ραντεβού.
Εδώ και αρκετές μέρες, πηγές του Μεγάρου Μαξίμου ανέφεραν πως με αφορμή τα όσα γίνονται στην Ουκρανία και τις συνέπειες του πολέμου η συγκυρία είναι κατάλληλη για μια συνάντηση των δύο πλευρών. Ο πρωθυπουργός είχε κάνει και ο ίδιος διπλή αναφορά σε μια πιθανή συνάντηση των δύο πλευρών. Η πρώτη ήταν κατά την ενημέρωση της Βουλής για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η δεύτερη στη συνέντευξη στον Alpha, όπου υποστήριξε ότι οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα «ώστε να συζητήσουμε με τον Τούρκο πρόεδρο» και να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο χωρών. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα είχε αναφερθεί και στο γεγονός ότι οι δύο χώρες συναποτελούν τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και πρέπει να βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή, ειδικά μετά τα τελευταία ανησυχητικά γεγονότα, καθώς οι διεθνείς εξελίξεις διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο και αποτελούν μια αφορμή για να καθίσουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι του διαλόγου. Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης είχε εκτιμήσει ότι «υπάρχει κοινή διάθεση να οργανωθεί μια τέτοια συνάντηση».
Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή αυτό που επιθυμούσε ήταν να «ρυμουλκήσει» την Αγκυρα σε θέσεις πιο κοντινές στη Δύση, ώστε να πάρει αποστάσεις από τη στενή σχέση που είχε δημιουργήσει με τη Ρωσία. Αυτό δεν επετεύχθη, καθώς η Τουρκία δεν συμμετείχε τελικά στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η στάση αυτή κάθε άλλο παρά σημαίνει για την Αθήνα πως σταματάει τον διάλογο και την ανοιχτή γραμμή με τη γειτονική χώρα.
Η ατζέντα
Εξάλλου η ατζέντα, όπως επιδιώκει η Αθήνα, δεν πρόκειται να εστιάσει στα ελληνοτουρκικά, αλλά θα κινηθεί προς την ανάλυση της κατάστασης στην Ουκρανία και στο ΝΑΤΟ, στην έκρηξη των τιμών στην ενέργεια αλλά και στη θετική ατζέντα, όπως ο τουρισμός. Είναι προφανές, δε, πως υπό αυτό το πρίσμα προκάλεσαν δυσφορία οι αναφορές Τσελίκ, ότι ο Τ. Ερντογάν θα θέσει ζητήματα όπως η αποστρατιωτικοποίηση και η «Γαλάζια Πατρίδα».
Στην Αθήνα θεωρούν πως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απομειώνει την επιθετική στάση της Τουρκίας, η οποία έχει δει πλέον πως η Δύση μπορεί να αντιδρά και μάλιστα πολύ έντονα. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά δεν τρέφει αυταπάτες πως τα ελληνοτουρκικά προβλήματα θα σταματήσουν λόγω Ουκρανίας. Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν στην «Κ» πως κομβικό κομμάτι είναι «να σταματήσει η αναθεωρητική ρητορική της Τουρκίας και οι εκτός κάθε ατζέντας συζητήσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών». Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως το τετ α τετ των δύο ανδρών έρχεται λίγο καιρό πριν από το ταξίδι του κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και στέλνει μήνυμα τόσο προς την Ουάσιγκτον όσο και προς την Αγκυρα πως ο διάλογος μπορεί να κερδίζει έδαφος έναντι της επιθετικότητας και της παραβίασης του διεθνούς δικαίου.
